คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : มื้ออาหารของไซรัส NC
10
“หล่อนสัาับันแล้วนี่ ว่าะให้ันื่มเลือหล่อนไ้ทุวัน”
“ะ...ุไทระินเลือันอีแล้วเหรอะ นีุุ่นให้ันินอาหารี ๆ เพราะะไ้ินเลือันทุวันใ่ไหมะ” เธอบ่นอิออราวับรู้ทัน แ่็ยอมให้เาอ
ไรัสมูลบนลำออเธอ อมมลิ่นหอมหวานที่แสนยั่วยวนใ เาเ้าใแล้วว่า เหุใพี่น้ออเาทั้หลายถึไ้ลั่ไล้ในารื่มเลือมนุษย์มานั หาเป็นในสมัย่อน พวเาออล่าเหยื่อ แ่ในอนนี้หาพวเายัทำเ่นนั้น ็้อย้ายหนีไปที่อื่นอี เมื่อรั้ที่อยู่ในปารีส บรราพี่น้ออเามัออไปเที่ยวเล่นในยามลาืน บ้า็พลาูเลือมนุษย์นหมัว นพวนัล่าสืบไล่าม ทำให้พวเา้อแยย้ายันหนี นัสินใลับมายัสยาม บ้านเิเมือนอนอผู้เป็นแม่ที่ายไปหลายสิบปีแล้ว
ั้แ่ลับมาที่นี่ เา็ไม่เยไ้ื่มเลือมนุษย์เลย ถึแม้ะเห็นพี่น้อับนรับใ้ที่รู้มามาูเลือนหมัว และฝัร่าไว้หลับ้านบ้า แ่เาะไม่ยอมให้ผู้หิในอ้อมแนนี้ถูระทำเ่นนั้นเ็า
หิสาวในอ้อมออเานุ่มนิ่มไปทั้ัว บอบบานเา้อระมัระวัไม่โอบอเธอแรเินไป
เาพลิร่าน้อยให้หันมาประันหน้าับเา ใบหน้าาม้อมอเา้วยวามหวาหวั่น วาู่ลมโทอประายระยิบระยับั่วาว น้ำารื้นึ้นมา้วยวามลัว แ่เา็ูบับนเธอยินยอม
ายหนุ่มพรมูบไปทั่วใบหน้าหวาน มือให่ลูบไล้ร่าน้อย พลันปลุนอนาไหล่ทั้สอ้า ให้ลไปอับพื้น เผยร่าามอหิสาวที่แสนยั่วยวนใ
เาันเธอิำแพ ้มลใ้ปารอบรอหน้าออวบอิ่ม ูเลียเม็ทับทิมสีส ทำเธอร้อราในอเบา ๆ แ่นั่น็ทำให้อารม์อเาพุ่พล่านเหลือเิน
เาฝัเี้ยวมลบนเนินออวบอิ่มอเธออย่าทะนุถนอม ไม่อยาให้เธอเ็บมา แ่เธอ็ยัร้อออมาทั้ที่ยมือปิปาัวเอไว้
เารีบูลืนเลืออุ่นที่แสนหวานลอ เพียน้อยนิ็ทำให้เามีวามสุเหลือเิน ทุหยาหยอเลือสีแสทำให้อารม์อเาเพลิเพลิน อยาูลืนมาึ้นเรื่อย ๆ
ร่าน้อยอหิสาวเริ่มสั่น สอายืนแทบไม่ไหว นเา้อถอถอนเี้ยวม พลันส่ลิ้นร้อนโลมเลียบาแผลเพื่อห้ามเลือให้แ่เธอ
วหน้าหวาน้อมอเาทั้น้ำา เธอเ็บนน้ำาไหล เาึ้อูบับ ปลอบประโลมเธอ้วยริมฝีปาหยั ูับวามอบอุ่นบนริมฝีปานุ่มอเธอ
หิสาวยมือที่สั่นเทาึ้นเาะแนแร่อเา อบรับูบที่เริ่มเร่าร้อนอเา ทำให้เามีอารม์อยาร่วมรัับเธอึ้นมาในบัล ทว่า้อห้ามัวเอเอาไว้ เมื่อร่าน้อยอเธอยัไมุ่้นินับนาอเา
เธอเพิ่เสียพรหมรรย์ให้เาไปเมื่อวาน ะเ็บปวพอู เาึใ้นิ้วยาวลูบไล้เนินเนื้อเบื้อล่าอเธอ ปลุปั่นอารม์ให้เธอ่อน
หิสาวร้อราออมาเมื่อเาสอใส่นิ้วแร่เ้าไปในลาลีบายอเธอ ่อทาับแบบีบอนิ้วอเาแน่น แ่เา็่อย ๆ ส่มันเ้าไปนสุวามยาว
ภายใน่อทารั่าอบอุ่น เริ่มมีน้ำหวานไหลึมออมาโลมนิ้วแร่เมื่อเาัมันเ้าออ้า ๆ มืออี้านวหน้าออวบอิ่มอเธอเบา ๆ ในะที่ปาอเา็ยัูบประทับบนริมฝีปานุ่มอเธอ
เาเร่วามเร็วนิ้วแร่เมื่อเธอเริ่มหอบหายใเร็วึ้น ัเ้าออใน่อทาับแบรวเร็วนระทั่หิสาวร้อออมา ทั้ยัิเล็บลบนไหล่หนาอเา เธอบิเร็ไปทั้ัว ุหลาบามปล่อยน้ำหวานออมาโลมนิ้วแร่อเาในที่สุ
เธอ่าอบอุ่นเหลือเิน ทำเลือในายอเาพุ่พล่าน แ่้อทะนุถนอมเธอให้มา ลัวะทำลายร่าน้อยนี้นย่อยยับับมือ หาไม่ระวั
……………… ับท NC ………………..
เาไม่เยสุสมนานี้มา่อน เลือแสนหวานอเธอทำให้เาอิ่มเอม ร่าามรอรับอารม์เร่าร้อนอเาไ้นน่าื่นม เาหลใหลเธอเหลือเิน อยาอ โลมเลีย ลืนินเธอ ไม่แบ่ให้ใร
หิสาวสั่นสะท้าน นเา้ออุ้มร่าน้อยไปนอนบนเีย ่อนโลมเลียบาแผลอเธอที่เาสร้าเอาไว้ บรรเทาอาารเ็บปวให้ทุเลาล
“เ็บมาไหม” เาถามเสียแหบพร่า
หิสาวบนเียพยัหน้าอบทั้น้ำา ทำเารู้สึผิึ้นมา
“เ็บรไหน แผลที่ันั หรือว่า...” เาเอื้อมไปับลีบุหลาบที่บอบ้ำ เพราะนาอเาให่เินไปสำหรับร่าน้อย หรือเพราะว่า เาหัห้ามใไม่ไหว รุนแรับเธอเินไป
“อนอนพัอีแป๊บเียว ัน็ะีึ้น่ะ” เธอหลับาพู นอนร้อไห้เบา ๆ นเา้อเ้าไปนอนอร่าน้อยเอาไว้แนบอ
“ันอโทษนะสโรา ันไม่ไ้ั้ใะทำให้หล่อนเ็บมานานี้”
หิสาวร้อไห้ระิในอ้อมออเา ่อนะผล็อยหลับไป
ความคิดเห็น