เพชรล้อมพลอย

ลำดับตอนที่ #1 : การกลับมาของพี่ชาย

รุ่งเช้าของวันใหม่ ณ ประเทศไทย วันนี้อากาศดีร่มรื่นเป็นพิเศษ ในวันหยุดแบบนี้ประมุขหญิงของบ้านจึงสั่งแม่บ้านให้จัดโต๊ะอาหารที่สวนหย่อมด้านข้างคฤหาสน์ ด้วยความที่มีต้นไม้ พฤกษานานาพรรณมาก บรรยากาศจึงให้ความรู้สึกเย็นสดชื่นกว่าปกติ ดูไปทางไหนก็ระรื่นตา เพราะดอกไม้ที่แข่งกันออกดอกเบ่งบาน โชว์สีสรรน่ามอง

“อาทิตย์หน้าราชันย์จะกลับมาแล้วนะค่ะที่รัก ”  คุณหญิงดารา หรือทาร่า สาวชาวอังกฤษที่มาลงหลักปักฐานอยู่ที่เมืองไทยเกือบ 40 ปี จนสามารถพูดภาษาไทยได้คล่อง อีกทั้งสำเนียงก็ไม่แพ้คนไทยเลย

“ นั่นนะซิ    เจ้าราชันย์ไปเรียนรู้ ดูแลกิจการที่อเมริกาอยู่ตั้งนาน ว่าแต่กี่ปีแล้วนะก็ชักจะลืม ๆ ไปนานซะจนขี้เกียจนับวัน  ” พยัคฆ์ อัครเดชไพศาล ผู้เป็นพ่อพูดถึงลูกชายคนเดียวอย่างคิดถึง

“10 ปีแล้วคะคุณพ่อ ” หญิงสาวที่นั่งวงรับประทานอาหารอีกคนเป็นคนตอบ น้องพลอย หรือพลอยตะวัน ลูกสาวบุญธรรมที่พยัคฆ์รับเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ  แต่ทั้งเขาและดารา ก็ต่างรักใคร่เอ็นดูพลอยตะวันคนนี้ราวกับเป็นลูกของตัวเอง

“สงสัยจะรอให้พ่อแม่มันตายก่อนรึไงนะ ถึงจะกลับมาเยี่ยมบ้าน ” คนสูงวัยพูดไปนั่น ทั้งๆที่พยัคฆ์และดาราต่างเดินทางไปอเมริกาออกจะบ่อย

“โถ่คุณพ่อขา  ทำไมพูดอย่างนั้นละค่ะ ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ดูยังไงก็ไม่แก่ซักนิด คุณแม่ก็ยังสวยคุณพ่อก็ยังหล่อ อย่าพูดแบบนี้นะค่ะ น้องพลอยไม่อยากโดนทิ้ง ” พลอยตะวันว่าเสียงเศร้า ถึงแม้พยัคฆ์และดาราอายุอานามจะปาไปเกือบ 60 แล้วก็ตาม แต่ความแข็งแรงยังปรากฏให้เห็น

“ ฮ่ะๆ  แม่กับพ่อไม่ทิ้งน้องพลอยไปไหนหรอกค่ะ ไม่ต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้น ”  ดาราว่าลูบศรีษะพลอยตะวันอย่างรักใคร่

ตลอด 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาคฤหาสน์อัครเดช ดูจะวุ่นวายเป็นพิเศษเพราะคุณหญิงดารา  สั่งให้คนงานจัดแต่งสวน ปัดกวาดคฤหาสน์ใหม่หมดทั้งหลัง ปรับปรุงพื้นที่สระว่ายน้ำ จัดการห้องนอนของลูกชาย รวมทั้งจัดห้องทำงาน จะว่าไปก็คงไม่หมด พูดรวมๆ ว่าจัดแต่งปรับปรุงใหม่เกือบทังคฤหาสน์จะเหมาะกว่า

“น้องพลอย จะไปรับพี่ราชันย์ที่สนามบินกับแม่และพ่อมั้ยค่ะลูก ” พลอยตะวันส่ายหน้าอย่างเสียดาย

“อดไปเลยคะคุณแม่ วันนี้น้องพลอยมีนัดติวกับเพื่อนที่มหาวิทยาลัยค่ะ ”

“น่าเสียดายนะถ้าเราไปรับด้วยพี่เขาคงดีใจ   ไม่เป็นไรงั้นน้องพลอยไปติวเถอะ  แล้วรีบกลับมาทานข้าวเยนด้วยนะ ”

“คะ  คุณแม่ เย็นนี้น้องพลอยจะรีบกลับ ” พลอยตะวันเข้าไปหอมแก้มคุณหญิงดาราฟอดใหญ่ก่อนจะเดินออกจากคฤหาสน์ ลำขาเรียวก้าวขึ้นรถคันหรูสีขาวมันวาวสะอาดตาของขวัญครบรอบ 20 ปี เมื่อ 5 เดือนที่ผ่านมา

ตกเย็นพลอยตะวันรีบกลับบ้านมาตามสัญญา ร่างเพรียวระหงสมสัดส่วนก้าวลงจากรถหอบหิ้ว กระเป๋าใบโต และกองหนังสือพะรุงพะรัง ยื่นให้กับสาวใช้ที่วิ่งเข้ามาช่วยถือ

“คุณหนูค่ะ คุณผู้หญิงบอกว่าให้เชิญคุณหนูไปห้องอาหารเลยค่ะ ” 

“อย่างนั้นหรอ  งั้นบัวเอาหนังสือพวกนั้นไปเก็บไว้ที่ห้องอ่านหนังสือของพลอยเลยนะ ” หญิงสาวหมายถึงห้องส่วนตัวเล็กๆ ที่เธอใช้มันเป็นห้องอ่านหนังสือ ตัวห้องมีผนังด้านนึงเป็นกระจกที่พอเลื่อนออกก็จะเจอกับส่วนพฤาชาตินานาพันธ์ที่เธอกับคุณหญิงดาราปลูกไว้

พลอยตะวันเดินเข้ามาในห้องอาหารด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างจะตื่นเต้น คิดถึงพี่ชายหน้าดุที่ชอบทำตัวโหดใส่เธอเมื่อตอนเด็กๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็คอยดูแล ปกป้องเธอมาตลอด และมักจะเป็นคนช่วยสอนการบ้านยากๆให้เธอเสมอ คิดถึงตอนนั้นแล้วก็มีความสุข ไม่รู้ว่า 10 ปีที่ไม่ได้เจอกัน พี่ราชันย์ของเธอจะไปเปลี่ยนไปยังไงบ้าง

“น้องพลอยมาพอดีเลย มานั่งลงเร็วๆ “ พลอยตะวันเผลอมองหน้าพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันมาถึง 10 ปี แล้วรีบเสมองอย่างอื่น ก่อนจะก้าวเร็วๆ ไปนั่งลงตรงที่ประจำของเธอ นั่นก็คือตรงข้ามกับราชันย์นั่นเอง

ไม่เจอกันมาเป็นสิบปี พอเจอพี่ชายตัวดีที่หล่อเหลาขึ้นเป็นกองก็เกิดอารมณ์เขินอาย เมื่อก่อนว่าหล่อแล้วตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง หล่ออย่างกับหลุดมาจากนิตยสาร

“สวัสดีค่ะพี่ราชันย์  ” พลอยตะวันยกมือไหว้ แล้วส่งยิ้มให้น้อยๆ 

ราชันย์ที่เป็นคนนิ่งๆมาแต่ไหนแต่ไร มองหน้าพลอยตะวันนิ่ง  พยักหน้ารับไหว้หญิงสาวเพียงเล็กน้อย

ถ้าไปเจอที่อื่นเขาคงจำเธอไม่ได้ แม่น้องสาวนอกไส้สมัยก่อน ตอนเป็นเด็กตัวผอมบาง ซีดขาวอย่างกับคนเป็นโรค แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นสาวสะพรั่ง ใบหน้าสวยหวานหมดจดไร้ที่ติ ผิวพรรณขาวอมชมพูเนียนใส  เรือนร่างสมส่วน อก เอว สะโพก ถอดแบบมาจากนาฬิกาทราย แล้วเรื่องหน้าอกไม่ต้องพูดถึงนูนเด่นมาแต่ไกล ลืมร่างผอมบางสมัยก่อนไปได้เลย

เออ ให้มันได้อย่างนี้ซิ คิดอุตริด กับน้องสาวตัวเองได้ยังไงกันวะไอ้ราชันย์

“แหม วันนี้พร้อมหน้าพร้อมตา รู้สึกมีความสุขจริงๆ ” พยัคฆ์ว่า  ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มไม่ต่างจากคุณหญิงดาราซักเท่าไหร่ พลอยทำให้ สาวน้อยอย่างพลอยตะวันยิ้มหวานระบายเต็มใบหน้าอย่างมีความสุข พอเผลอสบตาคนเป็นพี่ชาย ก็ต้องรีบหลบหน้า ก็เพราะพี่ชายตัวดียังทำหน้าดุหน้าขรึมไม่ต่างจากเมื่อก่อน

“ผ่านไปเป็น 1 0 ปี นิสัยก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย ชิส์  “ แอบบ่น แอบหมั่นไส้ในใจ

อาหารวันนี้โดนจัดมามากเป็นพิเศษทั้งๆที่ทานกันแค่ 4 คนเท่านั้ น แต่พลอยตะวันรู้ดีว่าวันนี้มีแต่เมนูโปรดของพี่ชายทั้งนั้น ซึ่งชายหนุ่มก็ทานอาหารได้ดูดีมากๆ ไม่ต่างจากหน้าตาเท่าไหร่

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ   ราชันย์ขอตัวออกมาเดินสูดอากาศนอกบ้าน รู้สึกถึงอะไรๆ ที่ค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะ  เดินเอื่อยๆ เรื่อยๆมาจนถึงต้นไม้ใหญ่ มีต้นลีลาวดีหลายต้นส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ  สมัยก่อนตอนเรียนมัธยมชอบมานั่งอ่านหนังสือฟังเพลงแถวนี้

พลอยตะวันที่กำลังก้าวเข้ามาในห้องอ่านหนังสือ หยุดนิ่งไปชั่วขณะ เมื่อเห็นพี่ชายคนเดียวนั้นยืนอยู่นอกห้องใต้ต้นไม้ใหญ่

หญิงสาวเก้าเข้าไปในห้อง เลื่อนกระจกออก  ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้คนตัวสูง

“ศาลาหลังเล็กที่พี่ราชันย์ชอบมาอ่านหนังสือ มันผุคุณแม่เลยให้คนสวนเอาไปเก็บ ส่วนต้นลีลาวดี น้องพลอยกับคุณแม่ช่วยกันปลูก ตอนเช้าๆ กลิ่นหอมสดชื่นมากเลยค่ะ ”  พลอยตะวันเอ่ยด้วยเสียงหวาน ไม่ได้ปรุงแต่งดัดจริตแต่อย่างใด  ส่งยิ้มหวานสดใสไปให้พี่ชายตัวโต ที่มองมาก่อนหน้า

 “ไม่ได้ถาม และไม่ได้อยากรู้เลยซักนิด ” แกล้งพูดไปงั้น ทั้งๆที่เสียงเจื้อยแจ้วน่ารักดี

พลอยตะวันย่นหน้าเมื่อพี่ชายพูดจบ ถ้าเป็นตอนเด็กๆ เธอคงงอลๆ ไม่กล้าเล่นด้วยต่อ แต่ตอนนี้เธอโตแล้ว กล้าพูด กล้าทำมากขึ้นกว่าก่อน

“พี่ราชันย์นี่ ไม่เจอกันเป็น 10 ปี ก็ยังทำตัวนิ่ง ๆ โหดๆ ใส่น้องพลอยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะค่ะ   เอาเถอะน้องพลอยไม่กวนแล้ว ” ว่าแล้วหมุนร่างอรชรกลับเข้าห้องกระจกไป คนตัวสูงมองตามแต่ไม่ได้พูดอะไร แอบยิ้มเบาๆ อยู่คนเดียว

“โตเป็นสาวแล้วก็ยังขี้งอลเหมือนเดิม”  ราชันย์นึกอยู่ในใจ ก่อนจะเดินกลับเข้าคฤหาสน์