you'er my first love รักเเรกรักสุดท้ายของฉันคือเธอ

ลำดับตอนที่ #7 : รถไฟจะชนกันไม่ควรห้ามปล่อยไปตามยัตถากำ

7

พึบ

เอ๋ O_o ลุกไปไหนของเขากันนน อย่างนี้ต้อง.....

เเปลงร่างเป็นนักสืบจิ๋วเอโดงาวะโคนัน >_OV (ปัญญาอ่อน - -' เเต่ก็ดูใช่มั้ยหละรู้นะ -..-)

พึบ

ฉันรวบรวมความกล้าเป็นนักสืบชั่วคราวเเล้วเเอบสะกดรอยตามเคนมาเเบบ เงียบ (ไหนบอกกลัวความมืดวะ - -')

ผ่างงง

////(-///-)

เเต่......ถ้าเขาไป.....หละ....อืม -..- น่าสนนะ ไปเลยย!!!! เพื่อการศึกษาเกี่ยวกับเพศ ยาาาฮู้ >o< (มาศึกษาอะไรตอนนี้วะ -..-)

ฮึบ

เเฮกกกก ):'o เหนื่อยนะทำไมต้องปีนกำเเพงออกไปข้างนอกด้วยวะ ฉันยิ่งไม่สูงอยู่เห็นใจหน่อยยยย >o<'

เเช็กๆ...ฟรืบ

อ่ออออ ที่เเท้ก็ออกมาสูบบุหรี่นี่เองงงง -..- อดศึกษาเพศเลย อยากเห็นของเเท้อะ(อี่หื่นนนนน >'<)

หมับ

O_o เฮ้ย! 

"ตามฉันมาเหรอ ฮึ" คะ...คะ โคเชน (เคนโช) เขารู้ได้ไงว่าฉันเเอบตามมา O_o เป็นเทพจริงๆหรือเนี้ยยย >o<'

"ปะ...ป่าว -///- นะฉันเเค่นอนไม่หลับหนะเลยออกมา..." ยังพูดไม่จบ

"สูดควันบุหรี่ที่ฉันสูบใช่มั้ย? ฮึ" อย่ามารู้ทันจะได้มั้ยไอ้บ้าาา >o< (ถึงบ้าเเต่ฉันก็รักของฉัน คนอ่านห้ามเเย่ง -^-)

"มะ..ไม่ใช่ซะหน่อย -///-" ฉันเขินอีกเเล้วววว...มัน...กรีชชชชช >O<

"เงียบทำไม ฮึ" วันนี้เป็นวันที่โรเเมนติกโคตรๆ นอกจากจะอยู่กับเขาสองต่อสองเเล้ววันนี้ยังเป็นวันที่พระจันทร์สาดส่องทำให้ฉันเห็นหน้าของเขาที่ชัดเจนจน...น่าเสียดายที่ฉันกับเขา....(ต้องเลิกกัน)

เเหมะๆ

ขวับ 

(  Y_Y)

"ถามไม่ตอบเป็นอะไรไป" ฉันหันหนีเขาเเล้วนะยังจะหมุนตัวฉันให้เข้าหาตัวเขาอีกไม่รู้รึไงว่าฉันร้องไห้อยู่อะ ฉันไม่อยากให้นายเห็นความอ่อนเเอของฉันนะ T^T

ขวับ

(  T^T)

"นี่....เธอเป็นอะไรของเธอ" จากเสียงที่ทะเล้นกลายเป็นดุเข้มขึ้นทันตา T^T น่ากลัวอะ เคนนน

"...." ฉันยังเงียบ ใครจะบ้าตอบหละตอนนี้ฉันควบคุมเสียงไม่ให้สั่นไม่ได้ขืนพูดไปนายจะเห็นว่าฉันอ่อนเเอป่าวๆ  

พรึบ

(๐O_O๐)

เฮ้ยยยย!!!! 

"เธอร้องไห้....." เคนรู้จนได้ ใครเเอบฟ้องเขาปะเนี้ย ToT 

////O///O ผ่างงงง

พึ่งรู้ว่าหน้าฉันกับหน้าเขาห่างกันไม่กี่เซน >o< โอ้มายก๊อดดดดด

"ว่าไงร้องไหทำไมคะ เด็กดี" T^T (เพราะเเกอะเเหละ -o-)  อย่ามาทำเสียงดัดจริดได้มั้ย T^T ฉันเอียนนน(เเต่ก็ชอบ)

"ฮึกๆ " ฉันก้มหน้าสะอืน(บีบ)น้ำตาออกจากเบ้าตาให้อาบเเก้มไหลมาที่คางอย่างช้าๆ (นางเอกเหลือเกิน - -' )

"เพราะฉันเหรอ....." เขาเงียบไปเเต่...

พรึบ

//// T////T

เขาเชยคางฉันขึ้นมาพร้อมกับรั้งหน้าฉันไว้ไม่ให้ไปไหนเเล้วค่อยๆ โน้มหน้าของเขา...มาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ....เรื่อยๆ

เเละ.....

เคริ้งงง

-_-^ 

เสียงกำเเพงเเตกนี่ O_o

กรี้ดดดดด >o<' ไอ่พวก สอ ออ ดอ = สอดดดด กำลังเข้าได้เข้าเข็มเเต่ยัยพวกนี้ดันมาเเอบดูฉันกับเคน....กรีชชช

"พะ...พวกเธอ!!!!" ฉันเเผดเสียงพร้อมกับชี้หน้าเรียงตัว ไอ่เพื่อนเลววว >o< ไอ่ขนมเละ ไอ่จิ้งหรีด ไอ่ถึก ไอ่สอดหลอด ยัยไม้เสียบผี ยัยระเนระนาดดด เหวอ O_o มีเกลล์ด้วยอะ >'< เขินจัง ( - -')

"เเฮะๆ ^ ^; คือ....เเบบว่า.....พวกเรามาเด็ดดอกไม้อะ ฮ่าาา" ยัยขนมตุ๋นเเก่ต่างอย่างจับพิรุทได้สบายๆจนเพื่อนๆหันมามองมันอย่างเคียดเเค้น รวมฉันด้วย -*-

( !- -) - -) - -)(^ ^;)(- - (- - (- -! )    <<---- (- -*)        

"มาเด็ดอะไร ห้าหกคน คาระวาน 'นั่งเด็ดดอกไม้คะพี่' รึไงวะ เเล้วมาเด็ดข้างกำเเพงเนี้ยนะบ้ารึป่าว -o- อย่ามาเนียนพวกเเก" ฉันพูดพร้อมกับหันไปหาเคน เเต่....

ติดติดติด

หายไปไหนว๊าาาา

( -o-) ๔ _ _ _

อย่างนี้เเหละพอเจอปัญหาอะไรก็มักจะหนีไปคนเดียวปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวได้นะนายนี่  T^T  โหดดดร้ายยย

"ยังไงก็ตามฉันไม่ให้อภัยพวกเธอเเน่ -^- ชิ" ฉันงอนเป็นนะ - -' เอาอะไรมาเเลกก็ไม่.....

"จบการรับน้องมอบเงินการศึกษาให้เลย หมื่นหนึ่ง ToT ข้อร้องหายโกธรเหอะน๊าาาา" ยัยเรเร่อวดรวยเเต่ตอนนี้ฉัน....กำลังคิดเเต่เงิน...เงิน...เงิน กรี้ดดดดด >o< ตั้งหมื่นหนึ่งเเนะ งั้น....$_$

"โตะ.....ไม่!" มันน้อยเกินไปปะชิ -^- ((จนยังมาเรื่องมากอีกนะ - -' ไม่เจียมตัว))

"งะ...=o= ทำไมอะ...งั้นนนน ฉันจะพาเเกบินไปจีนไปหา ลูห่าน กับ คริส เลยนะเอาป่าววว " ชิ เห็นว่าจนก็อย่าอวดหลาย ฮ่วย @_@ ((เริ่มคล้อยตาม - -' ))

"โอ.....ไม่!" ยัยเเมเเกต้องมีสตินะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามเเกต้องไม่....

"งั้น.....ฉันยกเลิกทั้งหมดก็ได้เเกงอนก็งอนไปอย่าหวังว่าฉันจะเลี้ยงเเกชิ -*- ไม่ง้อหรอก" ลูห่านนนนน ToT โลภเเท้ๆ ฉันอดไปหา ลูห่านกับ คริสเลยเเง T^T 

"โอเคๆๆ T^T ฉันยกโทษให้ก็ได้" ((ใจอ่อนเร็วจังนะ - -'))

"เเต่ฉันยกเลิกข้อเสนอไปเเล้วเสียจายยยด้วยยยย ฮ่าาาาา เเกโลภเองนะ" ถึงยัยนี่จะพูดก็เหอะเเต่มันก็เลี้ยงเหมือนเดิมนั่นเเหละ

"ห้าวววว ฉันง่วงไปเเล้ว ราตรีร้อนรักนะ ^__^V" กรี้ดดดดยัยขนมตุ๋นพูด >o<

"ฉันก็ง่วงวะไปๆ พรุ่งนี้ยังมีกิจกรรมรอมากมายก่ายกอง ขืนอดนอนได้สภาพเหมือนศพเเน่ถ้าตื่นมา ไปเเละ" ยัยเเก้มเสริม

"กรี้ดดดด TOT" ยัยนีมโฟรร้อง ร้องทำไม - -'

"อะไร - -;" ยัยขนมตุ๋นถาม

"ฉันลืมว่าห้ามนอนดึกเพราะผิวฉันจะพักผ่อนไม่พอเเละส่งผลให้สิวขึ้นงะ >O<' " 

"โว๊ะ!!!!!!!!!!!!!" เรื่อเเค่นี้เองงงง

"ไปละนะยัยเเม หึหึ" ยัยเรเร่พูด อะไรของเเกวะ - -'

"เออๆ"

เฮ้อออออเหนื่อยจริงๆอะเเหละถึงกับหอบเลยตื่นเต้นเป็นบ้าเกือบเเล้วๆ -..- ฉันคงตัดใจจากเขายากเเล้วนะ เเอร๊ยยยยยย ทำไมต้องทำให้เคลิบเคลิ้มด้วยเนี้ยยยยไม่เขาใจเล๊ยยยยยย นอนดีกว่า ครอกกกก

รุ่งเช้า

อ่อยยยยยปวดหัวชิปเป๋งงงง #_# อ่อยยยยยย

ฉันเดินสลึมสลืมเดินซ้ายเอียงขวาเดินหน้าก็เหมือนจะเอนล้ม โอ๊ยยยยยปวดหัววววววกรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (โว้ๆๆๆๆ)

พรึบ

"อื้มมมมม _o_ มาอยู่ที่ไหนวะฉัน" ฉันพึมพำกับตัวเองพร้อมกับจับโฟกัสของภาพให้ชัดขึ้น รู้สึกว่ามันจะปวดหัวน้อยลงเเล้วนะเเต่ก็มีอาการจี๊ดๆอยู่บ้างอะ

ฟึบ

เเหมะ

อ่อยยยยไม่มีเรี่ยวเเรงเลยทำอะไรก็รู้สึกปวดเมื่อยไปหมดเเม้เเต่ลุกจากเตียงยังทรุดคิดดูสิ TOT เป็นไรไปไอ้เเมลุกสิ ยัยบ้าาาา

"อย่าเพิ่งลุกหรอกเธอยังอาการไม่ดีนะรู้รึป่าวว่าตัวเองเป็นอะไร?" ครูห้องพยาบาล? O_O ทำไมถามเเบบนั้น....ตอนนั้นรู้สึกปวดหัวมากๆเเล้วก็....จำได้เเล้วฉันทรุดฮวบลงไปกับที่เเล้วก็....

"จำไม่ได้เเล้วคะ" ฉันจะเป็นไรมากปะวะ

"เธอเเค่พักผ่อนไม่เพียงพอหนะนอนพักสักงีบสองงีบก็น่าจะอาการดีขึ้น....อะนี่ " ครูอุ้มฉันขึ้นมาวางบนเตียงพร้อมกับยื่นน้ำเเดงมาตรงหน้าฉัน O_O อะไรให้ฉันเหรอ???

"ให้ฉันเหรอคะ??" ฉันถาม

"ก็ใช่หนะสิความดันจะได้สูงขึ้นทำให้ไม่เหนื่อยง่ายนะตอนพักเที่ยงๆเธอก็ร่วมกิจกรรมต่อได้เลยนะ นอนพักซะนะครูจะไปธุระเเปปนึงเดี๋ยวมา"

"คะ"

เเอดดด

ปึก

ฉันคงนอนดึกสินะ - -' ทำให้ฉันต้องมีสภาพเหมือนผีดิบ ขอบตาดำๆช้ำๆเเสดงถึงการนอนดึกหน้าซีดๆเหมือนไก่ต้มตาจะหลับเเหล่ไม่หลับเเหล่กับปากที่เหมือนไม่มีเส้นเลือดไปเลี้ยงทำให้สีดูซีดๆกว่าปกติ เฮ้ออออสภาพพพพพเหมือนศพเดินได้ชิปเป๋งงงงง

เเอด

ขวับ

O_O เขามาทำอะไรหนะ

"นะ....นายไม่ไปทำกิจกรรมเหรอ? O_O" ฉันถามบอทเเต่เขาไม่ตอบ

พึบ

โอ๊ะ! เขาเข้ามากอดฉันเอาไว้เเบบเเน่นจนฉันหายใจไม่ออก อ่อยยยยยทำอะไรของเขาวะ

"ดะ...เดี๋ยวสินายทำอะไรหนะ ฉันไม่สบายอยู่นะเเล้วนายจะตอบคำถามฉันได้ยังว่ามาได้ไง? ปล่อย!" 

พึบ

ฉันออกเเรงผลักให้บอทออกห่างๆจากฉันเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้ บ้าจริงเขาทำอะไรของเขาฉันเป็นผู้หญิงนะทำเเบบนี้เดี๋ยวใครเห็นจะเอาไปนินทาได้หรอก

"ฉัน....มาหาเธอ"

พึบ 

กอดอีกเเล้ว - - ฉันจะทำอะไรได้เเรงที่มีอยู่ตอนเเรกก็ใช้ผลักเขาไปเเล้วฉันจะเอาเเรงไหนมาผลักอีกรอบหละ - -' เฮ้ออออห้ามคงไม่ฟังงั้นก็กอดจนสลบไปซะ - -' เซ็งเว้ยยยยคนไม่มีเเรงยังจะมากอดอีกถึงเขาจะกอดฉันอยู่ก็เหอะเเต่ฉันก็ปวดเมื่อยเป็นนะถ้าอยู่ท่านี้นานๆหนะ

เเอด

ขวับ (หันเยอะจนคอจะเคล็ดเเล้วเห็นใจเห๊อะ T^T)

O_O คะ....เคน!!!!

พลั่ก

เคนพุ่งเข้ามาชกหน้าของบอทจนเขาเซลงไปนั่งจับกบอยู่พื้น

"ไอ้สารเลวเเกกล้าดียังไงมากอดเเฟนฉันวะ!!!" เคนเริ่มตระโกน

"เหอะ! เเกหนะสิที่ฉันต้องถาม เเกก็เป็นคนหักอกเเมเองเเล้วยังจะเอาอะไรอีก? เเมวหวงก้างเหรอ? ^ ^" 

ฉึก

เอื้อออออฝากตากเกงในหน่อยยยยย มันก็จริงอะนะที่เขาเป็นคนที่บอกเลิกฉันเเต่ตัวเองยังมากวนใจฉันอยู่มันก็....ยังไงหละอธิบายไม่ถูก เขาคงหวงก้างจริงอะเเหละ

"หุบปาก! เเกไม่มีสิทธ์! " เคนเริ่มหัวเสีย

"ทำไมจะไม่มีสิทธ์? เเกที่สละสิทธ์ไปเเล้วจะมาพูดอะไรตอนนี้....เเม่รี่คงไม่อยากขังหัวใจตัวเองเอาไว้เเบบนั้นหรอก :-)" บอทเริ่มพูดกวน บท.

"หมายความว่าไง!!!!" เคนกระชากคอเสื้อของบอทเอาไว้

"ก็....หมายความว่า ฉันจะจีบยัยนี่ไง :-) หึหึ" 

จีบเหรอ...

เเบบนี้ปะ 

(- -)/(> <-- กำลังตั้งจีบหงาย

"นี่เเก!!!" 

"ทำอะไรหนะ..." 

"ต่อยกันไงไม่รู้เหรอ โง่หวะ - -'" บอทตอบคำถาม ที่คุณครูเป็นคนตั้ง

เดี๊ยวววววว O_o ใครถามนะ 

O[]O <-- ครูช็อก   

"อ่าววววครู =o= โทษทีครับ" บอทเริ่มรู้สึกตัว

"อะ...อืมจ๊ะ เเล้วมาทำอะไรที่นี้หละไม่ไปทำกิจกรรมเหรอ" ครู(เพิ่งปรับสีหน้า)ถามทั้งสอง

( - -)<>(- - )

"นั่นดิ - -'" ทั้งสองคนประสานเสียงกันตอบ เเหมๆๆๆๆได้ข่าวว่าต่อยกันเพราะใครน๊าาาาาา ^o^ 

"งั้นถ้าไม่มีอะไรเเล้วก็กลับไปได้เเล้วนะ" ครูไล่

"ครับ" ทั้งสองประสานเสียงกัน....ยังไม่วายหันมา....

O_< ปิ้ง <-- เเบ๊วมากบอทเอ๊ยยยยย >///<

:-) <-- เขินนนนนเเล้วนะเคนนนน

ทำไมน่ารักอย่างนี้นะทั้งสองคนเลยยยย >///< เดี๋ยวเเม่ทำท้องมาชิปหายนะเว้ยยยย คนอะร๊ายยยยยยน่ารักโคตรๆๆๆๆๆ (หมายถึงทั้งสองคนเลย)

"อ่าๆ น่าเเดงเเบบนี้อยากไปทำกิจกรรมต่อเเล้วใช่มัย?"

"คะ >'< เอ๊ย! ไม่คะ" ฉันตอบ(เกือบผิด)

"งั้นตอนบ่ายนี้ก็ลงสนามกับเพื่อนๆต่อเลยนะ" ครูพูด...พูดเรื่องไร - -' สนามอะไร????

"(- -)?????" ฉันทำหน้าหมาสงสัย??

"อ่าาาา....หลุดปากเอาเป็นว่า...เธอเป็นสิทธิพิเศษหรอกนะเลยบอก" ครูเข้ามากระซิบ "ฉงเฉี่ยวเหยี่ยวหมินเหลิงก๋องอองต่วยตะเเลบเเต๊บๆ (มั่ว)"

"อ๋อออออ O_O" 

"เข้าใจเเล้วใช่มั้ย"

"คือหนูจะบอกว่า...หนูฟังไม่รู้เรื่องเลยรู้เเต่อะไรนะเฉี่ยวๆเหยี้ยวๆนี่เเหละ" 

"ตรงกันข้ามต่างหาก - -' กิจกรรมที่ว่าคือ....ลิ้มรส'นม'ข้นหวาน" ครูตอบ

"อะไรนะคะ หวามๆอะไร" ???

"- -' ป่วยจนหูเพี้ยนเกินไปเเล้ววววว เอาเป็นว่าเธอไปถึงเมื่อไหร่ก็จะรู้เอง" เอ๊าาาากำกวมชิป = =

"คะ" ตอบเเบบนางเอก

ฉันจะได้ทำอะไรน๊าาาาา >'< ช่างเถอะพักเอาเเรงก่อนเเล้วกันลงสนามด้วยนี่คงจะเป็นลมเเดดชัวล์ๆถ้าไม่เเข็งเเรงเนี้ยนอนเเล้วเด้อออออ