รักร้อนๆของเจ้าหญิงน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องร้ายๆ

ยูคิเดินขึ้นชั้น 4 คนเดียว ห้องนอนของเธออยู่ที่ชั้น 4ของบ้าน หรือที่พวกเรามักจะเรียกกันว่าห้องใต้หลังคานั่นแหล่ะ ในห้องของยูคิไม่ได้มีอะไรที่เปลี่ยนไปเลยนับตั้งแต่ที่เธอจาดไป ห้องสีขาว เตียงสีขาว ห้องน้ำสีขาว ที่หัวเตียงของเธอก็ยังมีตุ๊กตาเด็กหญิงตัวเดิมที่แม่ของเธอเคยทำให้ในวันเกิดของยูคิ ตอนที่ครอบครัวนี้ยังอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

"Kyoya Toshi Akiha Uki WAKE UP!!!!!"

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นตอน 7โมงของเช้าวันหนึ่ง ในบ้านนาโอมิ เธอยืนอยู่ในห้องครัว ทำกับข้าวอยู่ ในมือของเธอถือตะหลิว ผมสีทองยาวสลวยของเธอถูกรวบไว้ข้างหลัง ตัวของเธอไม่สูงมา กำลังพอดีสำหรับผู้หญิงทั่วไป

"หอมจังคาเรน ทำอะไรกินเอ่ยเช้านี้"

ผู้ชายคนหนึ่งไว้ผมทรงรองทรง สูง 180 ซ.ม.เดินเข้าไปโอบเธอไว้ พลางหอมแก้มเธอ เธอตีเขาเบาๆก่อนที่จะหันหน้าไปพูดกับเขา

"อย่าเล่นสิค่ะ Kotaro เดี๋ยวก็ไม่ได้ทานข้าวเช้าหรอก ไปรอที่โต๊ะก่อนสิค่ะลูกๆลงมาแล้วจะได้ทานข้าวพร้อมกัน"

"ก็ได้ๆ เร็วๆนะผมหิวแล้ว เจ้าพวกตัวแสบยังไม่ลงมากันอีกเหรอ จะ 8 โมงแล้วนะ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันกันพอดี"

โคทาโร่พูดและนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

"เดี๋ยวก็ลงมากันแล้วค่ะ ใจเย็นๆก่อนสิค่ะ ลูกๆคงกำลังแต่งตัวอยู่แหล่ะ"

 คาเรนค่อยๆยกอาหารแต่ละจานมาวางไว้ที่โต๊ะ และนั่งลงข้างโคทาโร่

"Mom เห็นถุงเท้าสีดำผมป่ะ"

เด็กชายคนหนึ่งเดินลงมาจากบันไดพร้อมกับก้มดูถุงเท้าตามที่ต่างๆ

"นี่แกโตแล้วนะเคียวยะ 13 ปีแล้ว แค่นี้ยังไม่รู้อีกว่าถุงเท้าอยู่ไหน หัดเก็บเองซะบ้างซิ Momเขาเหนื่อยนะ รบๆมานั่งที่โต๊ะได้แล้ว เดี๋ยวค่อยหา"

โคทาโร่ต่อว่าลูกชายคนโตของเขา และเรียกให้เคียวยะไปนั่งที่โต๊ะทันที

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ Kotaro เดี๋ยวฉันจะไปหาให้ลูกก่อน คุณก็ทานกันก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไปไม่ทันนะ"

คาเรนพูดอย่างอารมณ์ดี และลุกออกกกกกจากโต๊ะไป

"ก็ได้ก็ได้ แล้วน้องๆล่ะเคียวยะ"

ป๋าพูดแล้วนำแฮมเข้าปาก "อะไรป๋า บ่นแต่เช้าเชียว มาแล้วเนี่ย เฮ้ยอากิฮะเดินดีๆ อย่าหลับดิ เดี๋ยวตกบันไดจะหาว่าไม่เตือนนะเฟ้ย"

เสียงของโทชิดังมาจากบันได

โครมมมมมมมม

"โอ๊ย โทชิทำไมแกไม่เตือนฉันฟ่ะ ดูดิตกบันไดเลย เจ็บนะเฟ้ย"

"555 สมน้ำหน้าแก ฉันเตือนแกแล้วว่าให้เดินดีๆก็ไม่เชื่อ"

"อะไรกันลงมาได้แล้วแล้ว ทะเลาะกันอยู่ได้"

ป๋าตะโกนเรียกทั้ง 2คนลงมากินข้าว

"หลบหน่อย"

เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นตรงบันได

"เดินเร็วๆดิโทชิ ยูคิเดินไม่ได้โว้ย อย่ามัวแต่ขำได้ป่ะ คนเจ็บนะเฟ้ย"

"ขอโทษๆ เดินแล้วๆ นั่งดิยืนอยู่ทำไมล่ะ อ้อ ลืมไป เจ็บก้นอ่ะดิ 555"

อากิฮะยืนอยู่ข้างๆโต๊ะอาหาร และมองทุกคนอย่างอายๆ

"นั่งก็ได้ๆ รีบกินไปดิมองอะไร"

ยูคิส่ายหน้าเบาๆด้วยความเบื่อหน่ายและเริ่มทานอาหารเช้า เพราะเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นเป็นประจำในบ้านหลังนี้

"Kyoya นี่ไงถุงเท้าหายังงัยนะเราก็อยู่ในตู้ไม่ใช่เหรอ"

คาเรนเดินเข้ามาในห้องอาหารอีกครั้ง ในมือของเธอมีถุงเท้าสีดำคู่หนึ่ง

"ขอบคุณครับ"

เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ ทุกคนก็รีบเดินไปที่รถลิมูซีนสีดำ แล้วขึ้นรถทันที

"ไปแล้วนะที่รัก เย็นนี้เจอกันจ๊ะ ไม่ต้องห่วงเจ้าพวกนี้นะ เดี๋ยวผมไปส่งเอง"

โคทาโร่ พูดและหอมแก้มภรรยาของเขาเบาๆก่อนที่จะขึ้นรถออกจากบ้านไป ทิ้งให้ภรรยาของเขาอยู่บ้านเพียงลำพัง ขับไปสักระยะรถลิมูซีนก็ไปจอดอยู่ที่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งเป็นโรงเรียนสตรีมีตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยม เมื่อถึงหน้าโรงเรียนยูคิก็เดินลงจากรถ และเดินเข้าไปในโรงเรียนทันที

"เย็นนี้เจอกันนะลูก"

ป๋าตะโกนไล่หลังยูคิไป และรอจนยูคิเดินเข้าภายในโรงเรียนจนสั่งให้คนขับรถออก รถขับไปเรื่อยๆก็ไปถึงหน้าโรงเรียนเอกขนแห่งหนึ่งมีป้ายติดไว้ว่า "โรงเรียนเอกชนกิมาโนะ" โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนสหศึกษา รับนักเรียนตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมปลาย อากิฮะและโทชิเดินลงจากรถไป เหลือแต่เคียวยะคนเดียว

"ป๋าๆ วันนี้เดี๋ยวพวกผมไปรับยูคิเองนะ แล้วเจอกันที่บริษัทเลยแล้วกัน"

"ก็ได้ ไปรับน้อง แล้วดูแลน้องดีๆล่ะ"

"ครับๆ แล้วเจอกันครับ"

เคียวยะพูดและลงจากเดินเข้าโรงเรียนไป

"ไปที่บริษัทเลย หลิง"

(คนขับรถเป็นคนจีนอ่ะ)

"ครับท่าน"

หลิงขับรถไปจอดที่หน้าตึก ตึกหนึ่ง แล้วก็เดินมาเปิดประตูรถให้โคทาโร่

"ท่านประธานมาแล้ว เร็วสิ รีบๆแต่งตัวกันหน่อยพวกหล่อนนะ แต่งสวยไปก็เท่านั้นแหล่ะ ท่านประธานท่านมีภรรยาที่รักของท่านอยู่แล้วย่ะ เอ้าเร็วๆเข้าสิ"

รีเซฟชั่นที่กำลังจัดชุดของเธอให้เข้าที่ ตะโกนบอกรุ่นน้องแล้วเดินไปยืนรอโคทาโร่ที่หน้าประตูทางเข้า โคทาโร่ก้าวลงจากรถและเดินเข้าบริษัทพร้อมกับรอยยิ้มที่ทรมานใจพนักงานสาวทุกคนมาก

"เฮ้อ วันนี้ท่านประธานก็ยังเท่เหมือนเดิมเลยนะเธอ"

พนักงานสาวคนหนึ่งหันไปพูดกับเพื่อนข้างๆที่กำลังมองตามโคทาโร่เดินขึ้นลิฟท์ แล้วหันไปพยักหน้ากับพนักงานคนที่ถามเมื่อโคทาโร่ขึ้นลิฟท์ไปเรียบร้อย

"ทั้งเก่ง ทั้งเท่ แต่น่าเสียดายที่แต่งงานแล้วไม่งั้นนะ ฉันจะตามจีบเช้าเย็นเลยแหล่ะ"

"นี่พวกหล่อน มัวแต่ยืนเมาท์กันอยู่ได้ ไปทำงานได้แล้ว"

"ค่ะรุ่นพี่"

แล้วพนักงานทุกคนก็เดอนกลับเข้าที่ทำงานของตน แต่ก็อาจจะมีบางคนที่กำลังฝันถึงโคทาโร่อยู่

ณ ชั้น 15 บริษัทFor u ชายคนหนึ่งกำลังโทรศัพท์อยู่ในห้องทำงาน

"ฮัลโหล พวกแกเตรียมการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วใช่ไหม อืม ได้ ถ้างานนี้สำเร็จ พวกแกจะได้รางวัลอย่างงาม"

"หึ หึ โคทาโร่ แกเสร็จฉันแน่วันนี้ ฉัน คุรายามะคนนี้ จะต้องได้เป็นประธานกรรมการบริษัทFor u แห่งนี้แทนแก555"