คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
บท 1: เวลาที่เหลือเรา
ริมหน้า่าโรพยาบาลเอนบุรีรัมย์
ทัู้่ั้ล่าวำทัทายเป็นวันที่ทัู้่เริ่มุประายรั นั่นือวามรุนแรและวามพิเศษที่ทำให้พิมพาและเนเิบโึ้นในระหว่าร่าายที่อ่อนแอและอำนาอวามรัที่้าว้ามเวลานำพาพวเาให้มาพบัน
"ไม่ิว่าเราะไ้พบันรนี้ ในโลที่น่าื่นาื่นในานี้," พิมพาล่าวอย่ามีวามสใส.
เนำลันั่อยู่บนเียโรพยาบาละที่พิมพายืนที่้านเียอเธอ. "ิว่าันะอยู่ในที่นี่เพื่อารรัษาเรื่อราวใหม่อัน วามรัและารเรียนรู้."
พิมพามอเห็นวามล้าหาในสายาอเน. "เราะทำให้มันลายเป็นเรื่อที่น่าำไป้วย."
และานั้นวามมิรภาพระหว่าพิมพาและเนเริ่มสร้าึ้นในโลที่ร่วมันในลาีเริเน์ที่พวเามีโอาสไ้พบันโยบัเอิอีรั้ แผนารสร้ารัและวามหมายในีวิอพวเาำลัถูวาไว้ในที่สุ.
านี้เป็นุเริ่ม้นอเรื่อราวที่เิบโึ้น้วยวามหวัและารสร้าวามำที่ยืนยาวในสายาสอ้าอเวลาและวามรัในที่สุ โรพยาบาลเอนบุรีรัมย์ะเป็นสถานที่ที่รัและวามหมายำลัเริ่มเิบโึ้นอย่ามหาศาล.และลาีเรสิเ้นท์ือุเริ่ม้นพันารั
วามสัมพันธ์ระหว่าพิมพาและเนเริ่มเิบโึ้นทุวัน เหมือนารูวามสใสอีวิในลมหายใอวามหวานอวามรั.
พิมพามอลมาที่อเนที่นั่ที่้าน้าเีย. "ุรู้ไหม เน วามรัเริ่มเิบโึ้นอย่ามหาศาลทุวันที่ผ่านไป."
เนยิ้มและนึถึวามิสร้าสรร์ที่พิมพามอบให้เา. "และวามรัมีหลาย้าน พวเราสามารถรู้เรื่อวามหมายและวามรัาทุสถานาร์ ไม่ใ่เพียแ่สถานาร์ที่ีเท่านั้น."
พิมพาหายใเบาและบอเน, "ารเปิรับวามรัและวามิบวเป็นสิ่สำัที่มีุ่าที่สุในลมหายใที่เหลืออพวเา. พวเราะสร้าวามสุและวามหมายาทุเรื่อ."พิมพาล่าวออมาอย่าอ่อนโยน
เนแะูาแสสว่าอวันนี้ผ่านหน้า่าและพร้อมที่ะเรียนรู้มาึ้น. "ราวนี้เราะทำให้มันแฝลึลในใอเรามาึ้น."
และเท่าที่พิมพาและเนทำัวให้เป็นนที่รัอย่าหมายวาม เพื่อสร้าวามหมายในีวิและวามรัในสถานาร์ที่ยาลำบา เรื่อราวในโรพยาบาลแสนอบอุ่นำลัเิบโึ้น้วยวามหวัและารสร้าวามำที่ยืนยาวในสายาสอ้าอเวลาและวามรัในที่สุ.
วามหมายในีวิอพิมพาและเนำลัเ้าสู่สถานาร์ใหม่ที่ยาลำบาึ้นทุวัน วามมุ่มั่นที่พวเามีในารเผิหน้าับวามท้าทายอโรมะเร็มีอิทธิพลให่ในารสร้าวามรัและวามหมายในีวิอพวเา.
ในห้อโรพยาบาลที่อบอุ่นและเียบสบอโรพยาบาลเอนบุรีรัมย์, พิมพาและเนำลันั่พูุย.
เน: "พิมพา, ุเยิไปไ้ไลบ้ามั้ย?"
พิมพา: "ิอยู่เสมอ่ะ เรามีเวลาำัและเรา้อใ้มันให้ีที่สุ."
เน: "วามหมายอีวิืออะไรสำหรับุ?"
พิมพา: "วามหมายอีวิือารรั, ารแบ่ปัน, และารสร้าวามสุสำหรับัวเราเอและนที่เรารั."
เน: "และวามหมายอีวิสำหรับันือารทำให้โลนี้ีึ้น, รู่เรียนและสร้าวามเ้าใ."
พิมพามอเน้วยสายาที่เ็มไป้วยวามพึพอใ. "เรามาทำวามหมายในีวิอเราให้มาที่สุในเวลาที่เหลือเรา."
และานั้นพิมพาและเนเริ่มวารูปและเียนเรื่อราวที่เล่าถึวามรัและวามหมายในีวิอพวเาที่ถูวาไว้ในลาีเริเน์ อีรั้
่ว่ำท้อฟ้าสีรามอันสใส ลาีเรสิเ๊นส์
พิมพาและเนนั่้ามห้อโรพยาบาลอลาีเรสิเน์ ้วยระานวารูปและระาษใบหนึ่ที่วาเ็มไป้วยสีสใสและวามิสร้าสรร์ ้วยมือที่อ่อนแอแ่มีหัวใแร พวเาร่าเรื่อราวอวามรัและวามหมายในีวิที่พวเาำลัสร้าึ้นร่วมันในโลแห่ลาีเรสิเน์.
พิมพาโล่แสะไม้เป็นวอาทิย์ที่พร่าาหน้า่าอห้อ และเนำลัระบายละเว้นลมอ่อนในห้อ เหมือนเสียแห่วามิสร้าสรร์ที่ำลัะหุบเ้ามาในโลอพวเา.
พิมพา: "เราเริ่มาไหนล่ะ?"
เน: "าเรื่อราวอเราเอ... าเรื่อที่เรา้อารสร้าึ้น. ที่นี่เราเริ่มที่แรที่พบันในโรพยาบาล."
พิมพา: "รั้แรที่เราสนิทัน..."
เน: "และเราเริ่มสร้าวามรู้สึในหัวใที่ยัอ่อนแออยู่."
พิมพา: "วามรัที่้าว้ามระหว่าเรา..."
เน: "และวามมุ่มั่นอเราในารรับรู้วามหมายอีวิ."
พิมพาำลัวารูปอนเอและเนในยามที่พวเาพบันรั้แรในโรพยาบาล. แ้วหนึ่ใสใส้วยวามรัและวามมุ่มั่น. ำว่า "เรื่อราวอเรา" ถูเียนอยู่บนาวน์อภาพนี้.
เนำลัเียนบรรยายอรูปให้มีวามหมายในหน้าระาษอี้านหนึ่. "รัและวามหมายในีวิำลัเริ่ม้นที่นี่... ที่ลาีเรสิเน์."
พิมพา: "วามสใสแห่วามหมายอเรา."
เน: "และวามมุ่มั่นในารรับรู้วามหมายอีวิ."
พิมพาและเนำลัสร้าวามรัและวามหมายอีวิในห้วลาีเรสิเน์ที่ทุนำลัรออยให้พวเาแบ่ปันเรื่อราวนี้ับโล. วามสใสและวามมุ่มั่นำลัเิบโอย่ารวเร็วในหัวใอพวเา.
พิมพาและเนมิไ้สนิทันนาน แ่โรพยาบาลนี้ลับเป็นสถานที่ที่พวเาพบวามมิรภาพอย่ารวเร็ว พิมพาเริ่มเรียนรู้ถึวามสุในวามเรียบ่ายและวามรัที่มาาารเื่อม่อแท้ริ.
่วเ้าวันหนึ่ โรพยาบาลเอนบุรีรัมย์
พิมพาและเนอยู่ในห้อโรพยาบาลที่เ็มไป้วยวามเียบสบและลิ่นแอนิเปิ. นับวันละวันที่พวเาอยู่ที่นี่, มิรภาพระหว่าพิมพาและเนำลัเิบโึ้นอย่ารวเร็ว.
พิมพาเริ่มเรียนรู้ถึวามสุในวามเรียบ่ายและวามรัที่มาาารเื่อม่อแท้ริ. เธอเห็นวามสวยามในวามอบอุ่นอำถามที่เนั้ึ้นเี่ยวับวามหมายอีวิและวามรั. เน็มีโอาสในารพิาราถึวามหมายในีวิอเาในสถานาร์ที่ยาลำบาและท้าทาย.
มิรภาพที่พิมพาและเนสร้าึ้นเิบโอย่ารวเร็ว เาแบ่ปัน้อิและวามรู้ัน วามเื่อม่อที่แท้ริเพิ่เริ่มเป็นสิ่ที่สำัมาึ้นในีวิอพวเา.
วามรัำลัเริ่มบันบันลุในที่สุ นอเหนือาวามเ็บปวและวามไม่แน่นอนที่พวเา้อเผิหน้า, วามสใสและวามมุ่มั่นในารสร้าวามรู้สึที่เ้าใและวามหมายในีวิำลัเิบโึ้นในหัวใอพวเา.
เรื่อราวนี้มอเห็นวามสวยามและวามหมายในวามรัและมิรภาพที่เิบโึ้นในสถานาร์ที่ยาลำบา.เน็มีโอาสในารพิาราถึวามหมายในีวิอเาในสถานาร์ที่ยาลำบา มิรภาพที่พิมพาและเนสร้าึ้นำลัเิบโอย่ารวเร็ว และวามรัำลัเริ่มบันบันลุในที่สุ.
ความคิดเห็น