ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : น้องเป็ดปีกหัก
\" อึ้ยย ..น่ากลัววะเนี่ยอยู่คนเดียว แล้วชั้นพูดกับใครเนี่ย \" ในช่วงเวลาใกล้พลบค่ำแล้วแทบจะไม่มีคนเหลือ
อยู่เลยในบริเวณใกล้เคียงหรือชั้นที่ ปัด อยู่เลย พระอาทิตย์ก็ใกล้ตกดินแล้วเหลืออีกครึ่งดวงทำให้บรรยากาศ
รอบตัวนั้น วังเวง ....
\" นี่ถ้ายัยหมูตอนไม่เรียกชั้น ชั้นก็คงไม่ต้องมาอยู่กับความอ้างว้างแบบนี้ ไม่เป็นไร !! ก็เราเป็น ซินเดอเรล่า
นี่นา เดี๋ยวก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยให้เราออกไปจากที่นี้เอง 55 \" ในขณะที่ ปัดนั้น เพ้อฝันถึงเจ้าชาย
อยู่ก็ได้มองไปรอบๆ ตัวว่าไม่มีคนอยู่แล้ว....
\" กึ้กๆ กึ้กๆ \" เพราะอยู่คนเดียวทุกอย่างก็เลยกลายเป็นความเงียบ จนมีเสียงเกิดขึ้น .....
\" ใครคะ \" ปัดถามออกไปแต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา \" กึ้กๆ กึ้กๆ \"
\" oh my god อย่าบอกนะว่า...... \" ปัดจึงตะโกนออกไปว่า \" เอ้ออ รู้แล้วละคะว่าใครจะกลับแล้วละคะ \"
จากนั้น ปัด ก็วิ่งจู๊ดดดดดดดดด ไปปิดไฟ ล็อคประตูแล้วหลับหูหลับตาวิ่งลงบันได(ดีไม่ตกบันได)
\" โอ้ย..ทำไมไม่มีคนเลยวะ แต่ลงมาข้างล่างก็ยังดีกว่าข้างบนเยอะ เฮ้อออ ถึงเวลากลับบ้าน หน้าเดิน.. \"
แล้ว สาวน้อยก็ยืดอกขึ้น ตะเบะกับตัวเองหนึ่งที แล้วก็หน้าเดิน ....แต่ในระหว่างเดินนั้น ปัดสังเกตเห็นว่า
ทำไมไฟห้องพักครูยังไม่ปิด \' หรือว่าผีจะหลอกอีก...ไม่เอาละไปดีกว่า \' ในขณะที่ เธอกำลังจะก้าวเดิน
ไม่ใช่สิแทบจะวิ่งด้วยซ้ำ ก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงปิดประตูอย่างช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ เธอไม่กล้าเดินต่อหน้าซีด
เพราะรู้ว่านั้นไม่ใช่คนแล้ว และเธอมีความรู้สึกว่าไอ้ผีบ้านั้นมันเหมือนลอยใกล้เข้ามา เข้ามาๆ เข้ามา...
\" คุณเป็นอะไร \" พอได้ยินเสียงดังนั้น ปัดก็คิดว่า \' ผะผะผีพูดได้ โอ้ยแล้วชั้นจะตอบอะไรดีละเนี่ย ตาก็ไม่
กล้าลืม \' \" เอ่อออ ป่าวคะกะกะกำลังจะกลับบ้านฮิๆ \"
\" นิ!! คุณลืมตาสิเลิกเล่นสะที \" ปัดก็คิดว่า เอะ ทำไมเสียงคุ้นๆ จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น....
\" อีตาบ้ามาทำอะไรแถวนี้ \" พอรู้ว่าเป็นใครก็ไม่เกรงกลัวเหมือนเดิม ใส่ไฟเข้าทำที
\" ผมต้องถามคุณจะมืดอยู่แล้วทำไมยังไม่กลับบ้านอีก \"
\" เรื่องไรต้องบอก คุณไม่ใช่พ่อชั้นหลีกไป \" \'เอะ ทางเดินเยอะแยะทำไมชั้นต้องให้เค้าหลีกด้วยเนี่ย โอ้ย \'
\" เดี๋ยว !! \" ไม่เพียงแต่เรียก มืออันแข็งแรงที่เธอเคยโดนเค้าจับแขน ยังไม่หายระบม ก็กำเริบขึ้นมา
\" โอ้ย เจ็บนะ \"
\" ผมยังไม่ทันทำอะไรคุณเลยนะ คุณร้องทำไม \"
\" ก็พึ่งบอกไปตากี้ว่าเจ็บหูหนวกรึไง พอดีมีหมามันมากัดชั้นน่ะสิ(ฮิๆ)เมื่อวานเนี่ย \"
\" นี่ นี่ ผมทำคุณเหรอเนี่ย ทำไมมันแดงขนาดเนี่ยอะ \"
\"ก็เอออะเดะอย่าถามอะไรโง่ๆได้ไม ชั้นไปละ \"
\" ให้ผมไปส่งคุณมั้ย นี่มันดึกแล้วนะน่ากลัวออก \"
\" ไม่ต้องคุณเห็นชั้นไม่มี ขา เหรอไงเดินเองได้ \"
\" ถือว่าเป็นการขอโทษละกันที่ผมทำคุณเจ็บ โอเคมั้ย ? \"
\' เออ ดีเหมือนกัน เมื่อยจะแย่แล้ว แต่ว่า...อีตานี่มันจะลักพาตัวรึป่าวเนี่ย หน้าตาเรายิ่งขายได้ราคาอยู่ \'
\" ว่าไง จะกลับไม่กลับ \" เธอพยักหน้าแทนคำตอบ
\" งั้นเดินไปอีกนิดนึงนะ มอไซด์จอดอยู่หน้าประตูน่ะ \" เขาทำท่าทางชี้ไปที่หน้าประตู
\" คุณกินข้าวรึยัง กลับบ้านดึก พ่อแม่ไม่ว่าเอาเหรอ \" เขาถามด้วยความเป็นห่วง
\" ยัง แต่ถ้าคุณหิวชั้นไม่เลี้ยงหรอกนะ พ่อแม่ชั้นไม่ว่าหรอก ชินสะแล้วละ \"
\" เอามั้ยละงั้นผมเลี้ยงเอง \" เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ
\" ไม่เอาหรอกขอบคุณนะ \"
\" เวลาคุณพูดดีๆ ก็น่ารักดีเหมือนกัน \" คำพูดนั้นทำให้เธอ แก้มแดงขึ้นมา เธอมองไปด้านข้าง
แล้วหวังว่าเค้าคงจะไม่เห็น .. เดินมาจนถึง มอเตอร์ไซด์คู่ใจ ทั้ง 2 ก็เกิดความเงียบขึ้น
\" นี่แหละ น้องเป็ดคู่ใจผม \" ชายหนุ่มพูดทำลายความเงียบ นั้นทำให้หญิงสาวยิ้มได้
\" ทำไมนายถึงตั้งชื่อว่าน้องเป็ดละ \" เธอถาม หลังจากที่รับหมวกกันน็อคจากชายหนุ่ม
\" ไม่รุ้สิ ผมคิดว่าสักวันจะได้ลูกเป็ดขี้เหร่มานั่งซ้อนผมมั้ง จะได้เป็นเพื่อนกันได้กับลูกเป็ดตัวนี้ \"
\" หวังว่าไม่ใช่ชั้นนะ ถ้าชั้นน่ะต้องเป็นหงส์ขาว ไม่ใช่ลูกเป็ดขี้เหร่ \"
\" เอ๊ ... ถึงเวลาต้องเปลี่ยนชื่อเจ้าลูกเป็ดอีกแล้วเหรอเนี่ย \" นั้นทำให้ ปัด หน้าแดงขั้นมาอีก
\" ชั้นจะกลับบ้าน ขืนชักช้า ชั้นไม่นั่งไปด้วยแล้วนะ \" เธอพูดอย่างเขินๆ เพราะไม่เคยนั่งซ้อนท้ายชายคนไหน
\" คร๊าบบบ คุณหนู ขึ้นมาได้เลย เกาะดีๆละ เตรียมตัว.. ระวัง ไป\" พอเขาออกตัว ปัดแทบจะหงายหลังเพราะ
เค้าออกตัวแรงมาก ปัดเลยทุบหลังเข้าให้ สองสามที หยุดเมื่อได้ยินเสียงอันแผ่วเบาว่าขอโทษกลับมา
ขับออกมาจากหน้าโรงเรียนได้สักพัก Rob ก็จอด
\" จอดทำไมอะ \"
\" ผมไม่ได้จอด เจ้าลูกเป็ดมันปีกหักอีกแล้ว \"
\" หมายความว่ายังไง ลูกเป็ดปีกหัก \"
\" ก็มันเสียนั้นสิ ยัยบ๊อง \" พูดยังไม่พอ มือที่ไม่อยู่สุกนั้นก็ขยี้ผมเธอที่สั้นได้รูปสะเละ
\" นี่หยุด ๆ ๆ แล้วจะทำไงละเนี่ย แต่ว่าบ้านชั้นอยู่ไม่ไกลเดินไปเองได้ \"
\" ไม่เป็นไรคุณนั่งอยู่ที่เดิมเนี่ยแหละ ผมเข็นเองบอกทางมาเท่านั้นแหละ \"
\" แต่ชั้น .... \" ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ฟังอะไรแล้ว และเธอก็นั่งต่อไปเงียบๆ โดยที่ไม่พูดอะไร.....
**********************- - - - -**************************
ติดตามชมตอนหน้า
ยังไงก็ช่วยลงคะแนนให้ด้วยนะคะ
หรือเม้นเพื่อติชมได้เลย
อยู่เลยในบริเวณใกล้เคียงหรือชั้นที่ ปัด อยู่เลย พระอาทิตย์ก็ใกล้ตกดินแล้วเหลืออีกครึ่งดวงทำให้บรรยากาศ
รอบตัวนั้น วังเวง ....
\" นี่ถ้ายัยหมูตอนไม่เรียกชั้น ชั้นก็คงไม่ต้องมาอยู่กับความอ้างว้างแบบนี้ ไม่เป็นไร !! ก็เราเป็น ซินเดอเรล่า
นี่นา เดี๋ยวก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยให้เราออกไปจากที่นี้เอง 55 \" ในขณะที่ ปัดนั้น เพ้อฝันถึงเจ้าชาย
อยู่ก็ได้มองไปรอบๆ ตัวว่าไม่มีคนอยู่แล้ว....
\" กึ้กๆ กึ้กๆ \" เพราะอยู่คนเดียวทุกอย่างก็เลยกลายเป็นความเงียบ จนมีเสียงเกิดขึ้น .....
\" ใครคะ \" ปัดถามออกไปแต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา \" กึ้กๆ กึ้กๆ \"
\" oh my god อย่าบอกนะว่า...... \" ปัดจึงตะโกนออกไปว่า \" เอ้ออ รู้แล้วละคะว่าใครจะกลับแล้วละคะ \"
จากนั้น ปัด ก็วิ่งจู๊ดดดดดดดดด ไปปิดไฟ ล็อคประตูแล้วหลับหูหลับตาวิ่งลงบันได(ดีไม่ตกบันได)
\" โอ้ย..ทำไมไม่มีคนเลยวะ แต่ลงมาข้างล่างก็ยังดีกว่าข้างบนเยอะ เฮ้อออ ถึงเวลากลับบ้าน หน้าเดิน.. \"
แล้ว สาวน้อยก็ยืดอกขึ้น ตะเบะกับตัวเองหนึ่งที แล้วก็หน้าเดิน ....แต่ในระหว่างเดินนั้น ปัดสังเกตเห็นว่า
ทำไมไฟห้องพักครูยังไม่ปิด \' หรือว่าผีจะหลอกอีก...ไม่เอาละไปดีกว่า \' ในขณะที่ เธอกำลังจะก้าวเดิน
ไม่ใช่สิแทบจะวิ่งด้วยซ้ำ ก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงปิดประตูอย่างช้าๆ ช้าๆ ช้าๆ เธอไม่กล้าเดินต่อหน้าซีด
เพราะรู้ว่านั้นไม่ใช่คนแล้ว และเธอมีความรู้สึกว่าไอ้ผีบ้านั้นมันเหมือนลอยใกล้เข้ามา เข้ามาๆ เข้ามา...
\" คุณเป็นอะไร \" พอได้ยินเสียงดังนั้น ปัดก็คิดว่า \' ผะผะผีพูดได้ โอ้ยแล้วชั้นจะตอบอะไรดีละเนี่ย ตาก็ไม่
กล้าลืม \' \" เอ่อออ ป่าวคะกะกะกำลังจะกลับบ้านฮิๆ \"
\" นิ!! คุณลืมตาสิเลิกเล่นสะที \" ปัดก็คิดว่า เอะ ทำไมเสียงคุ้นๆ จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น....
\" อีตาบ้ามาทำอะไรแถวนี้ \" พอรู้ว่าเป็นใครก็ไม่เกรงกลัวเหมือนเดิม ใส่ไฟเข้าทำที
\" ผมต้องถามคุณจะมืดอยู่แล้วทำไมยังไม่กลับบ้านอีก \"
\" เรื่องไรต้องบอก คุณไม่ใช่พ่อชั้นหลีกไป \" \'เอะ ทางเดินเยอะแยะทำไมชั้นต้องให้เค้าหลีกด้วยเนี่ย โอ้ย \'
\" เดี๋ยว !! \" ไม่เพียงแต่เรียก มืออันแข็งแรงที่เธอเคยโดนเค้าจับแขน ยังไม่หายระบม ก็กำเริบขึ้นมา
\" โอ้ย เจ็บนะ \"
\" ผมยังไม่ทันทำอะไรคุณเลยนะ คุณร้องทำไม \"
\" ก็พึ่งบอกไปตากี้ว่าเจ็บหูหนวกรึไง พอดีมีหมามันมากัดชั้นน่ะสิ(ฮิๆ)เมื่อวานเนี่ย \"
\" นี่ นี่ ผมทำคุณเหรอเนี่ย ทำไมมันแดงขนาดเนี่ยอะ \"
\"ก็เอออะเดะอย่าถามอะไรโง่ๆได้ไม ชั้นไปละ \"
\" ให้ผมไปส่งคุณมั้ย นี่มันดึกแล้วนะน่ากลัวออก \"
\" ไม่ต้องคุณเห็นชั้นไม่มี ขา เหรอไงเดินเองได้ \"
\" ถือว่าเป็นการขอโทษละกันที่ผมทำคุณเจ็บ โอเคมั้ย ? \"
\' เออ ดีเหมือนกัน เมื่อยจะแย่แล้ว แต่ว่า...อีตานี่มันจะลักพาตัวรึป่าวเนี่ย หน้าตาเรายิ่งขายได้ราคาอยู่ \'
\" ว่าไง จะกลับไม่กลับ \" เธอพยักหน้าแทนคำตอบ
\" งั้นเดินไปอีกนิดนึงนะ มอไซด์จอดอยู่หน้าประตูน่ะ \" เขาทำท่าทางชี้ไปที่หน้าประตู
\" คุณกินข้าวรึยัง กลับบ้านดึก พ่อแม่ไม่ว่าเอาเหรอ \" เขาถามด้วยความเป็นห่วง
\" ยัง แต่ถ้าคุณหิวชั้นไม่เลี้ยงหรอกนะ พ่อแม่ชั้นไม่ว่าหรอก ชินสะแล้วละ \"
\" เอามั้ยละงั้นผมเลี้ยงเอง \" เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ
\" ไม่เอาหรอกขอบคุณนะ \"
\" เวลาคุณพูดดีๆ ก็น่ารักดีเหมือนกัน \" คำพูดนั้นทำให้เธอ แก้มแดงขึ้นมา เธอมองไปด้านข้าง
แล้วหวังว่าเค้าคงจะไม่เห็น .. เดินมาจนถึง มอเตอร์ไซด์คู่ใจ ทั้ง 2 ก็เกิดความเงียบขึ้น
\" นี่แหละ น้องเป็ดคู่ใจผม \" ชายหนุ่มพูดทำลายความเงียบ นั้นทำให้หญิงสาวยิ้มได้
\" ทำไมนายถึงตั้งชื่อว่าน้องเป็ดละ \" เธอถาม หลังจากที่รับหมวกกันน็อคจากชายหนุ่ม
\" ไม่รุ้สิ ผมคิดว่าสักวันจะได้ลูกเป็ดขี้เหร่มานั่งซ้อนผมมั้ง จะได้เป็นเพื่อนกันได้กับลูกเป็ดตัวนี้ \"
\" หวังว่าไม่ใช่ชั้นนะ ถ้าชั้นน่ะต้องเป็นหงส์ขาว ไม่ใช่ลูกเป็ดขี้เหร่ \"
\" เอ๊ ... ถึงเวลาต้องเปลี่ยนชื่อเจ้าลูกเป็ดอีกแล้วเหรอเนี่ย \" นั้นทำให้ ปัด หน้าแดงขั้นมาอีก
\" ชั้นจะกลับบ้าน ขืนชักช้า ชั้นไม่นั่งไปด้วยแล้วนะ \" เธอพูดอย่างเขินๆ เพราะไม่เคยนั่งซ้อนท้ายชายคนไหน
\" คร๊าบบบ คุณหนู ขึ้นมาได้เลย เกาะดีๆละ เตรียมตัว.. ระวัง ไป\" พอเขาออกตัว ปัดแทบจะหงายหลังเพราะ
เค้าออกตัวแรงมาก ปัดเลยทุบหลังเข้าให้ สองสามที หยุดเมื่อได้ยินเสียงอันแผ่วเบาว่าขอโทษกลับมา
ขับออกมาจากหน้าโรงเรียนได้สักพัก Rob ก็จอด
\" จอดทำไมอะ \"
\" ผมไม่ได้จอด เจ้าลูกเป็ดมันปีกหักอีกแล้ว \"
\" หมายความว่ายังไง ลูกเป็ดปีกหัก \"
\" ก็มันเสียนั้นสิ ยัยบ๊อง \" พูดยังไม่พอ มือที่ไม่อยู่สุกนั้นก็ขยี้ผมเธอที่สั้นได้รูปสะเละ
\" นี่หยุด ๆ ๆ แล้วจะทำไงละเนี่ย แต่ว่าบ้านชั้นอยู่ไม่ไกลเดินไปเองได้ \"
\" ไม่เป็นไรคุณนั่งอยู่ที่เดิมเนี่ยแหละ ผมเข็นเองบอกทางมาเท่านั้นแหละ \"
\" แต่ชั้น .... \" ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ฟังอะไรแล้ว และเธอก็นั่งต่อไปเงียบๆ โดยที่ไม่พูดอะไร.....
**********************- - - - -**************************
ติดตามชมตอนหน้า
ยังไงก็ช่วยลงคะแนนให้ด้วยนะคะ
หรือเม้นเพื่อติชมได้เลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น