ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : fOo - - ยิ่งเริ่มแผนยิ่งมีรัก
เป็นประจำทุกวันที่ผมจะตื่นเช้า ทุกๆวันผมจะลงมาทำกับข้าวให้แม่ กับ รินทาน วาริน น้องสาวผมเอง
ส่วนพ่อผมเสียตั้งแต่ผมอายุได้11 ขวบ พ่อถูกรถชน ผมจำได้ว่าตอนนั้น รินยังอายุแค่ 6 ขวบเท่านั้น
แม่เล่าให้ฟังว่าตอนผมเด็กๆ เป็นเด็กที่ ร่าเริง พูดเก่ง แต่พอพ่อผมเสียผมก็เปลี่ยนไปผมนั่งเงียบไม่คุย
กับใคร หลายวัน จน รินร้องไห้อย่างหนักที่เห็นผมไม่เป็นเหมือนเดิม จากนั้นผมจึงเป็นคนที่ขรึม ...
ผมไม่นึกว่า ริน จะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งได้มากกว่าผมทั้งที่ผมเป็นผู้ชาย..ผมจำที่รินบอกกับผมได้
เมื่อผมเริ่มโตสักหน่อย รินบอกว่า
\' พี่ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนะ ถ้าพี่คิดได้ช่วยหันมามอง แม่ กับน้องคนนี้บ้าง เรา2คนยังอยู่บนโลกนี้ \'
คำพูดนั้นทำให้ผมคิดได้ว่าผมต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ใช่ จมปักอยู่กับอดีต
เช้าวันเสาร์นี้....ผมต้องไปทำงาน ผมตื่นมาทำอาหารอย่างปกติ
\" เช้านี้มีอะไรให้ ริน เสวยมั้งน้า ^O^ \" รินลงจากบันไดและยังสวมชุดนอน เดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาผม
\" องค์หญิงน้อยต้องการอะไรละครับ \"
\" งะ มีผักๆๆๆอีกละ รินไม่ชอบผักเลยอะพี่ยุก็รู้เนะ \"
\" =_= แต่เราต้องกินนะ กินนิดนึงก็ยังดี ไม่งั้นวันนี้พี่ไม่กลับบ้านเร็วด้วย \"
\" อะ อะ อะ ก็ได้ โห่ชอบขู่อยู่เรื่อย แล้วพี่จะไปแล้วเหรอ \"
\" อื้ม จะไปละ เดี๋ยวพาแม่ลงมากินด้วย เข้าใจมั้ย ไปละ \"
\" เข้าใจค๊า บ๊ายบายยย --O-- !! \"
ผมขับรถคันโปรดเข้าที่จอดรถ มียามตะเบะให้ทีนึง...แล้วขึ้นลิฟท์เพื่อเข้า ออฟฟิต ในออฟฟิต
เงียบฉี่เลย ผมต้องมาทำงานวันเสาร์โดยไม่มีพนักงานเลยเหรอนี่ ไม่เป็นไรยังมียัยตัวแสบ ...แต่ทำไม
ยังไม่มาอีกละเนี่ย ผมเดินเข้าไปในห้องเปิดไฟเรียบร้อย ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา สักพักคนที่ว่า
ก็เปิดประตูห้องผม แล้วมีสีหน้าเหมือนอยากจะฆ่าคนงั้นแหละ......
\" ทำไมคุ.... \"
\" ไหน มีอะไรให้ชั้นทำมั้ง \" ยัยตัวแสบไม่ฟังผมเลย แถมยังเดินมานั่งหน้าตาเฉย ตาเงี่ยบวมแป๊ง
\" คุณไปทำอะไรมาน่ะ ไม่ได้นอนหรือไง \"
\" ชั้นถามว่านายมีอะไรให้ชั้นทำ ไม่มีชั้นจะกลับละนะ \"
\" ไปชง กาแฟมาให้ผม \" หวังว่าแค่นี้คงทำได้นะ เธอเดินออกไปจากห้องผมทันทีที่ได้รับคำสั่ง
\" อะ ได้ละ \" เธอวางกาแฟลงบนโต๊ะอย่างไม่มีแรงยังไงไม่รู้ อะไรของเค้านะ
\" ฟู่ๆๆๆๆๆๆๆๆO_o \" เห้ย ...... กาแฟหรืออะไรฟร่ะเนี่ย
\" นิคุณทำไมมันขมขนาดนี้ ชงกาแฟเป็นรึป่าว \" ผมต้องรีบกินน้ำเปล่าตาม ขมปี๊เลยละ
\" โทษที ไม่ได้บอกนิว่าให้ใส่อะไรบ้าง เดี๋ยวชงใหม่ให้ละกัน \"
\" เอ้อออ ไม่ต้องละ ไปเช็ดกระจกไป \" เกือบถึงเที่ยงที่ผมสั่งยัยตัวแสบไม่หยุดเมื่อเค้ามารายงานว่าเส็ดแล้ว
\" ไปกวาดออฟฟิต \"
\" ไปเช็ดกระจก \"
\" ไปจัดเก้าอี้ \"
\" ไปซื้อหนังสือพิมพ์ \"
\" ไปซีลอกมาสิ \"
\" เปิดเพลงให้หน่อย \"
\" ช่วยเช็ดโต๊ะที \"
\" เปิดแอร์ให้ที ร้อน \"
\" ปิดเพลง สิ \"
\" ปลอก ฝรั่งให้หน่อย \"
\" งะ มัยมันเละอย่างงี้ละ --__-- ;;; \"
\" จะกินไม่กิน ปลอกให้แล้วอย่าเรื่องมาก \"
\" ก็ได้ ๆ หยิบทิชชู่ให้หน่อยเสะ \"
\" เทน้ำให้หน่อย หิวน้ำ \"
\" ขอบใจ ... เที่ยงละ ไปกินข้าวกัน \"
ตุ้บ !!!
\" เห้ย !! O_O คุณเป็นอะไร \" ผมรีบลุกจากเก้าอี้ ยัยตัวแสบนี้ล้มลงหลังเอาน้ำมาให้ผม ผมให้งานเยอะไป
รึป่าวนะ ผมอุ้มยัยนี้ งะ เห็นตัวเล็กยังงี้ ตัวหนักใช้ได้เลยนะ
\" คุณเป็นไรมากปะเนี่ย ...... เฮ้อออ นอนพักก่อนละกัน \"
ผมให้ยัยนี่นอนบนโซฟา ในห้องทำงานของผมเอง ผมลงไปซื้อข้าวผัด มา 2 กล่อง กาแฟอีกถ้วย
เมื่อเช้ากินแล้ว จาอ๊วก (จริงๆนะ) อ่า ยัยนี้ยังหลับอยู่เลย เมื่อคืนไม่ได้นอนแน่ๆ ไปทำอะไรมานะ
ผมนั่งทำงานจนถึงเย็นยัยนี้ยังไม่ ตื่นเลย คิดดู !! --__-- ??? มันก็นานแล้วนะ งะอู้เวลางาน
อะขยับตัวแล้ววว ลืมตาแว้วว
\" O.O \" ตาโตเป็นไข่ช้าง เชีย (ช้างออกลูกเป็นไข่เมื่อไหร่วะ)
\" คุณล้มไปน่ะผมเลย ให้คุณนอนโซฟา กินข้าวก่อนมั้ยซื้อมาให้(นานแล้ว)\" ยัยตัวแสบลุกขึ้นมานั่งตัวตรง
\" ขอบใจนะ แต่อย่าเลย ชั้นไม่บังอาจให้คุณซื้อมาให้หรอก \"
\" อะ ไม่เป็นไร ผมอุส่าซื้อมาให้นะ\"
\" ชั้นไม่หิว \"
จ๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
\" TT^TT แน่ใจนะว่าไม่กิน \" ยัยแสบพยักหน้า
\" งั้นผมเอาไปทิ้งดีกว่า \" ผมทำท่าจะลุก ยัยตัวดีมาขวางไว้
\" อย่าเลยเสียของ ชั้นกินเอง \" หิวแท้ๆ มัวแต่เก๊ก ไม่รู้ผมหรือยัยนี้กันแน่ที่เก๊กไม่เข้าเรื่อง
ยัยตัวแสบท่าจะหิวมาก แทบจะกินกล่องเข้าไปด้วย
\" ไม่กินกล่อง กับช้อนเข้าไปด้วยละ \" งะ หันมามองด้วยสายตาน่ากัวอะ
\" ท่ากินได้กินไปแล้ว ไม่ต้องมาถามอะไรโง่ๆหรอก \" ผมไม่เข้าใจเลย ทำไม่เธอไม่เคยพูดดีๆกับผม
ดูเหมือนผมจะเป็นลูกจ้างเธอมากกว่าเจ้านายนะ --__--
\" จะให้ชั้นทำอะไรให้คุณอีกมั้ย \" เธอวางช้อนลงแล้วหันมาถามผม แปลกจังผมไม่มีอะไรจะให้เธอทำ
แต่ผมก็ไม่อยากให้เธอกลับเลย
\" คุณนั่งอยู่ตรงนี้เฉยๆ \" ยัยตัวแสบนั่งลงอย่างว่าง่าย(ผิดปกติ)
\" เอาเป็นนอนแทนได้มั้ย ชั้นไม่กนเสียงดังเท่าไหร่หรอก \"
\" --__-- v \"
\" ได้มั้ย ?? \"
\" กินข้าวอิ่มๆ นั่ง สักพักก่อน เดี๋ยวค่อยนอน \"
\" ก้อได้ \"
\" เมื่อคืนคุณนอนดึกเหรอ \"
\" ป่าว \" เถียงอีกดูก็รู้
\" ทำไมคุณชอบโกหกผม \"
\" ชั้นไม่ได้โกหก ชั้นไม่ได้นอนดึกจริงๆ \"
\" แล้วทำไม ตาบวมแบบนี้ละ \"
\" ก็ชั้นไม่ได้นอนนิ \" งะ กวนติงใช้ได้เลยนะ
\" --. .-- ;; \" พูดจบเธอก็เอนตัวลงนอน ผมจึงหันมาทำงานเงียบๆ
ผมเลือบมองดูนาฬิกา หว่า ทุ่มกว่าๆ ละ ผมเดินไปปลุก ยัยแสบที่นอนหน้าเอ๋อใช้ได้อยู่
\" คุณ ตื่นได้แล้ว \"
\" อื้อ กี่โมงแล้ว \"
\" ทุ่มนึง \" หน้ายัยนี่ตอนพึ่งตื่นนี้ ตลกจริงๆ เลย
\" ชั้นต้องไปแล้ว คุณยิ้มอะไรน่ะ \"
\" ป่าวสะหน่อย รอแปปนึงเดี๋ยวผมเก็บของก่อน ออกไปด้วยกัน \"
\" เร็วๆสิชั้นต้องกลับบ้าน เอะแล้วทำมัยชั้นต้องรอคุณด้วย\"
\" คำสั่งผม \" นั้นได้ผลยัยนี่นิ่งเงียบยืนรออย่าง สงบ ฮ่าๆๆ
\" เส็ดยังละเร็วๆสิ \" ทำตัวเป็นเจ้านายอีกและ
\" ไปได้แล้ว ปะ \"
ผมสังเกตว่าเธอไม่ได้กดชั้นจอดรถ แต่กดชั้นไปทางออก ธรรมดาแทน
\" คุณไม่ได้เอารถมาเหรอ \" ผมหันไปถามเธอ
\" ป่าว รถเสียน่ะ \"
\" งั้นกลับด้วยกันมั้ย เดี๋ยวผมไปส่งให้ \"
\" ไม่ต้องหรอก ขอบใจ \"
\" =_= รู้อยู่แล้วว่าต้องตอบแบบนี้ \"
\" แล้วจะถามทำไมไม่ทราบ \" พอลิฟท์เปิดบอก ยัยตัวแสบก็พุ่งออกไปทันที ผมก็ลงไปอีกชั้น
พอออกจากตัวอาคาร พึ่งรู้ว่าฝนตกนะเนี่ย ออกมาจากอาคารไม่ไกล ผมเห็นยัยตัวแสบรางๆ
ยืนอยู่แถวป้ายรถเมย์ ผมจึงชะลอ เมื่อคิดได้ว่ายัยนั้นไม่มีร่ม นี่หว่า !!O_o อ้า อยู่นั้นไง
ผมจอดตรงป้ายรถเมย์นั้นละ แล้วเปิดกระจก ตะโกนออกไปแข่งกับเสียงฝน
\" คุณบุษบา \" เธอหันมาทำตา หยีๆ
\" ขึ้นรถเดี๋ยวนี้ \" เธอวิ่งเข้ามาหาผม
\" ไม่เป็นไรไง ทำไมคุณตื้อยังงี้ ชั้นกลับเองได้ \"
\" แต่ผมว่าผมไปส่งคุณถึงบ้านเร็วกว่านะ \"
\" โอ้ยยยย ชั้งเหอะคุณไปได้แล้ว ชั้นไม่ไปแน่ \"
\" ไม่งั้นคุณถูกตัดเงินเดือนแน่ \" ได้ผล ยัยตัวแสบเปิดประตูขึ้นรถทันที
\" คราวหลังอย่าเอาเรื่อง เงินมาขู่ชั้น \"
\" แต่ถ้าใช้ได้ผล คุณก็ห้ามผมไม่ได้ เพราะผมไม่ได้ขู่ แต่ทำจริง \" ผมทำจริงๆ แต่เพราะว่าผมรู้ว่ายัยนี่
ไม่กล้าขัด เลยเอาขึ้นมาขู่
\" บ้านอยู่แถวไหนละ \" เธอบอกถนนที่อยู่แถวบ้านของเธอมา ผมเปิดเพลงเพราะเกรงว่า
บรรยากาศจะตรึงเครียด
\" ปิดเพลงเถอะ \" งะ ยัยนี่พูดขึ้นมา อะไรกันตอนนั้นยังเห็นอยากฟังอยู่เลย
\" ไม่ปิด มีปัญหามั้ย \"
อ๊าก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !~~!~!!!#$%^$@
\" อิ แอ้ววววว \"
ยัยตัวแสบบีบคอผมแล้วสั่นไปมาเหมือนจะฆ่าผมให้ตาย แต่ผมรู้สึกได้ว่า เธอไม่ได้ตั้งใจจะบีบ
เพราะที่เธอบีบนั้นไม่ได้เจ็บอะไรเลย แต่ผมกลับยอมเธอโดยดี ไม่รู้ทำไม ??
\" ให้รู้บ้างว่าใครเป็นใครเข้าใจมั้ย ชั้นไม่มีอารมณ์จะฟังเพลงตอนนี้ \"
\" คุณเครียดอะไรหนักหนานะ เล่าให้ผมฟังได้มั้ย เผื่อจะแก้ได้ \"
ยัยนี่หันมามองหน้าผมทีนึง ประมาณว่า \' หน้าอย่างแกจะช่วยชั้นได้มั้ยนะ \'
\" อย่าดูถูกผมนะ \"
\" ไม่มีอะไรหรอก เรื่องในครอบครัวน่ะ \"
\" ครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญนะคุณ \"
\" พ่ออยากให้ชั้นแต่งงาน \" O_o พ่อยัยนี่ต้องคิดผิดแน่ๆ ปากยังงี้ไม่มีใครเอาหรอก
\" ทำไมอย่ามองหน้าชั้นยังงั้น ชั้นกะลังกลุ้มอยู่ เห็นมั้ยบอกคุณ คุณก็ช่วยอะไรไม่ได้\"
\" ถ้าได้ละ \" อะ!! แต่สิ่งที่ผมจะช่วยเค้า เค้าต้องไม่ยอมแน่ๆ
\" แต่ยังไงละ \"
\" ให้ผมเป็นแฟนคุณไง \"
\" O_o บ้า o_O \" งะนั้นไง
\" แกล้งๆเฉยๆ โถ่ ผมไม่ได้อยากแฟนกับคุณนักหรอกน่า ผู้หญิงเยอะแยะอยากเป็นแฟนกะผม
ผมไม่เห็นต้องอดอยากขนาดเป็นแฟนกับคุณ อุส่าช่วยคิดแล้วยัง...\"
\" ย่ะ ชั้นก็ไม่อยากเป็นแฟนกับนายหรอก แต่ก็เป็นความคิดที่ดีนะ ถ้าพ่อเห็นว่าชั้นมีแฟนแล้ว
ก็จะเลิกคิดเรื่องนี้ แต่ที่ชั้นเครียดมากเลยคือ พ่อไม่อยากอยู่กับชั้นแล้ว \"
\" คุณคิดยังงั้นได้ยังไง พ่อคุณคงมีเหตผล แต่คุณไม่ได้ฟังมากกว่าหรือว่าพ่อคุณกลัวว่าคุณจะขายไม่ออก \"
\" คนอย่างชั้นไม่อยากให้ใครมาสนหรอก \"
\" คร้าบบบ ตกลงคุณจะเล่นตามแผนผมมั้ย \"
\" อื้มมมมม ...... พุ่งนี้ชั้นจะให้คำตอบ อะพุ่งนี้หยุด วันจันทร์ก็ได้ เดี๋ยวคุณเลี้ยวซ้ายแยกหน้านะ \"
\" ไม่ต้องห่วง คืนนี้คุณไปคิดมาแล้วพุ่งนี้ผมจะฟังคำตอบ \" ยัยเอ๋อนี่ ทำหน้า งง ๆแล้วบอกให้ผมจอด
หน้าบ้านหลังไม่ใหญ่ไม่เล็ก ตอนนี้ฝนหยุดแล้วผมจึงไม่ต้องไปหยิบร่มให้ยัยนี่
\" ขอบใจมาก แล้วเจอกัน........^O^ \" ยัยเอ๋อยิ้มให้ผมเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย ...แหะๆน่ารักดีเหมือนกัน
TalK +
จบตอนที่ 4 แล้วนะ เหอะๆ ไม่รู้จะถูกใจผู้อ่านแสนน่ารัก(....- - ?) รึป่าว กว่าจะเขียนมาได้ก็คิดหนักเหมือนกานน้า
ช่วย กันโหวต และเม้นตามบายเลย น้า จะได้มีกะลังใจเขียนต่อ หึ่ม สู้ๆ^--^
ส่วนพ่อผมเสียตั้งแต่ผมอายุได้11 ขวบ พ่อถูกรถชน ผมจำได้ว่าตอนนั้น รินยังอายุแค่ 6 ขวบเท่านั้น
แม่เล่าให้ฟังว่าตอนผมเด็กๆ เป็นเด็กที่ ร่าเริง พูดเก่ง แต่พอพ่อผมเสียผมก็เปลี่ยนไปผมนั่งเงียบไม่คุย
กับใคร หลายวัน จน รินร้องไห้อย่างหนักที่เห็นผมไม่เป็นเหมือนเดิม จากนั้นผมจึงเป็นคนที่ขรึม ...
ผมไม่นึกว่า ริน จะเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งได้มากกว่าผมทั้งที่ผมเป็นผู้ชาย..ผมจำที่รินบอกกับผมได้
เมื่อผมเริ่มโตสักหน่อย รินบอกว่า
\' พี่ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนะ ถ้าพี่คิดได้ช่วยหันมามอง แม่ กับน้องคนนี้บ้าง เรา2คนยังอยู่บนโลกนี้ \'
คำพูดนั้นทำให้ผมคิดได้ว่าผมต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ใช่ จมปักอยู่กับอดีต
เช้าวันเสาร์นี้....ผมต้องไปทำงาน ผมตื่นมาทำอาหารอย่างปกติ
\" เช้านี้มีอะไรให้ ริน เสวยมั้งน้า ^O^ \" รินลงจากบันไดและยังสวมชุดนอน เดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาผม
\" องค์หญิงน้อยต้องการอะไรละครับ \"
\" งะ มีผักๆๆๆอีกละ รินไม่ชอบผักเลยอะพี่ยุก็รู้เนะ \"
\" =_= แต่เราต้องกินนะ กินนิดนึงก็ยังดี ไม่งั้นวันนี้พี่ไม่กลับบ้านเร็วด้วย \"
\" อะ อะ อะ ก็ได้ โห่ชอบขู่อยู่เรื่อย แล้วพี่จะไปแล้วเหรอ \"
\" อื้ม จะไปละ เดี๋ยวพาแม่ลงมากินด้วย เข้าใจมั้ย ไปละ \"
\" เข้าใจค๊า บ๊ายบายยย --O-- !! \"
ผมขับรถคันโปรดเข้าที่จอดรถ มียามตะเบะให้ทีนึง...แล้วขึ้นลิฟท์เพื่อเข้า ออฟฟิต ในออฟฟิต
เงียบฉี่เลย ผมต้องมาทำงานวันเสาร์โดยไม่มีพนักงานเลยเหรอนี่ ไม่เป็นไรยังมียัยตัวแสบ ...แต่ทำไม
ยังไม่มาอีกละเนี่ย ผมเดินเข้าไปในห้องเปิดไฟเรียบร้อย ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา สักพักคนที่ว่า
ก็เปิดประตูห้องผม แล้วมีสีหน้าเหมือนอยากจะฆ่าคนงั้นแหละ......
\" ทำไมคุ.... \"
\" ไหน มีอะไรให้ชั้นทำมั้ง \" ยัยตัวแสบไม่ฟังผมเลย แถมยังเดินมานั่งหน้าตาเฉย ตาเงี่ยบวมแป๊ง
\" คุณไปทำอะไรมาน่ะ ไม่ได้นอนหรือไง \"
\" ชั้นถามว่านายมีอะไรให้ชั้นทำ ไม่มีชั้นจะกลับละนะ \"
\" ไปชง กาแฟมาให้ผม \" หวังว่าแค่นี้คงทำได้นะ เธอเดินออกไปจากห้องผมทันทีที่ได้รับคำสั่ง
\" อะ ได้ละ \" เธอวางกาแฟลงบนโต๊ะอย่างไม่มีแรงยังไงไม่รู้ อะไรของเค้านะ
\" ฟู่ๆๆๆๆๆๆๆๆO_o \" เห้ย ...... กาแฟหรืออะไรฟร่ะเนี่ย
\" นิคุณทำไมมันขมขนาดนี้ ชงกาแฟเป็นรึป่าว \" ผมต้องรีบกินน้ำเปล่าตาม ขมปี๊เลยละ
\" โทษที ไม่ได้บอกนิว่าให้ใส่อะไรบ้าง เดี๋ยวชงใหม่ให้ละกัน \"
\" เอ้อออ ไม่ต้องละ ไปเช็ดกระจกไป \" เกือบถึงเที่ยงที่ผมสั่งยัยตัวแสบไม่หยุดเมื่อเค้ามารายงานว่าเส็ดแล้ว
\" ไปกวาดออฟฟิต \"
\" ไปเช็ดกระจก \"
\" ไปจัดเก้าอี้ \"
\" ไปซื้อหนังสือพิมพ์ \"
\" ไปซีลอกมาสิ \"
\" เปิดเพลงให้หน่อย \"
\" ช่วยเช็ดโต๊ะที \"
\" เปิดแอร์ให้ที ร้อน \"
\" ปิดเพลง สิ \"
\" ปลอก ฝรั่งให้หน่อย \"
\" งะ มัยมันเละอย่างงี้ละ --__-- ;;; \"
\" จะกินไม่กิน ปลอกให้แล้วอย่าเรื่องมาก \"
\" ก็ได้ ๆ หยิบทิชชู่ให้หน่อยเสะ \"
\" เทน้ำให้หน่อย หิวน้ำ \"
\" ขอบใจ ... เที่ยงละ ไปกินข้าวกัน \"
ตุ้บ !!!
\" เห้ย !! O_O คุณเป็นอะไร \" ผมรีบลุกจากเก้าอี้ ยัยตัวแสบนี้ล้มลงหลังเอาน้ำมาให้ผม ผมให้งานเยอะไป
รึป่าวนะ ผมอุ้มยัยนี้ งะ เห็นตัวเล็กยังงี้ ตัวหนักใช้ได้เลยนะ
\" คุณเป็นไรมากปะเนี่ย ...... เฮ้อออ นอนพักก่อนละกัน \"
ผมให้ยัยนี่นอนบนโซฟา ในห้องทำงานของผมเอง ผมลงไปซื้อข้าวผัด มา 2 กล่อง กาแฟอีกถ้วย
เมื่อเช้ากินแล้ว จาอ๊วก (จริงๆนะ) อ่า ยัยนี้ยังหลับอยู่เลย เมื่อคืนไม่ได้นอนแน่ๆ ไปทำอะไรมานะ
ผมนั่งทำงานจนถึงเย็นยัยนี้ยังไม่ ตื่นเลย คิดดู !! --__-- ??? มันก็นานแล้วนะ งะอู้เวลางาน
อะขยับตัวแล้ววว ลืมตาแว้วว
\" O.O \" ตาโตเป็นไข่ช้าง เชีย (ช้างออกลูกเป็นไข่เมื่อไหร่วะ)
\" คุณล้มไปน่ะผมเลย ให้คุณนอนโซฟา กินข้าวก่อนมั้ยซื้อมาให้(นานแล้ว)\" ยัยตัวแสบลุกขึ้นมานั่งตัวตรง
\" ขอบใจนะ แต่อย่าเลย ชั้นไม่บังอาจให้คุณซื้อมาให้หรอก \"
\" อะ ไม่เป็นไร ผมอุส่าซื้อมาให้นะ\"
\" ชั้นไม่หิว \"
จ๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
\" TT^TT แน่ใจนะว่าไม่กิน \" ยัยแสบพยักหน้า
\" งั้นผมเอาไปทิ้งดีกว่า \" ผมทำท่าจะลุก ยัยตัวดีมาขวางไว้
\" อย่าเลยเสียของ ชั้นกินเอง \" หิวแท้ๆ มัวแต่เก๊ก ไม่รู้ผมหรือยัยนี้กันแน่ที่เก๊กไม่เข้าเรื่อง
ยัยตัวแสบท่าจะหิวมาก แทบจะกินกล่องเข้าไปด้วย
\" ไม่กินกล่อง กับช้อนเข้าไปด้วยละ \" งะ หันมามองด้วยสายตาน่ากัวอะ
\" ท่ากินได้กินไปแล้ว ไม่ต้องมาถามอะไรโง่ๆหรอก \" ผมไม่เข้าใจเลย ทำไม่เธอไม่เคยพูดดีๆกับผม
ดูเหมือนผมจะเป็นลูกจ้างเธอมากกว่าเจ้านายนะ --__--
\" จะให้ชั้นทำอะไรให้คุณอีกมั้ย \" เธอวางช้อนลงแล้วหันมาถามผม แปลกจังผมไม่มีอะไรจะให้เธอทำ
แต่ผมก็ไม่อยากให้เธอกลับเลย
\" คุณนั่งอยู่ตรงนี้เฉยๆ \" ยัยตัวแสบนั่งลงอย่างว่าง่าย(ผิดปกติ)
\" เอาเป็นนอนแทนได้มั้ย ชั้นไม่กนเสียงดังเท่าไหร่หรอก \"
\" --__-- v \"
\" ได้มั้ย ?? \"
\" กินข้าวอิ่มๆ นั่ง สักพักก่อน เดี๋ยวค่อยนอน \"
\" ก้อได้ \"
\" เมื่อคืนคุณนอนดึกเหรอ \"
\" ป่าว \" เถียงอีกดูก็รู้
\" ทำไมคุณชอบโกหกผม \"
\" ชั้นไม่ได้โกหก ชั้นไม่ได้นอนดึกจริงๆ \"
\" แล้วทำไม ตาบวมแบบนี้ละ \"
\" ก็ชั้นไม่ได้นอนนิ \" งะ กวนติงใช้ได้เลยนะ
\" --. .-- ;; \" พูดจบเธอก็เอนตัวลงนอน ผมจึงหันมาทำงานเงียบๆ
ผมเลือบมองดูนาฬิกา หว่า ทุ่มกว่าๆ ละ ผมเดินไปปลุก ยัยแสบที่นอนหน้าเอ๋อใช้ได้อยู่
\" คุณ ตื่นได้แล้ว \"
\" อื้อ กี่โมงแล้ว \"
\" ทุ่มนึง \" หน้ายัยนี่ตอนพึ่งตื่นนี้ ตลกจริงๆ เลย
\" ชั้นต้องไปแล้ว คุณยิ้มอะไรน่ะ \"
\" ป่าวสะหน่อย รอแปปนึงเดี๋ยวผมเก็บของก่อน ออกไปด้วยกัน \"
\" เร็วๆสิชั้นต้องกลับบ้าน เอะแล้วทำมัยชั้นต้องรอคุณด้วย\"
\" คำสั่งผม \" นั้นได้ผลยัยนี่นิ่งเงียบยืนรออย่าง สงบ ฮ่าๆๆ
\" เส็ดยังละเร็วๆสิ \" ทำตัวเป็นเจ้านายอีกและ
\" ไปได้แล้ว ปะ \"
ผมสังเกตว่าเธอไม่ได้กดชั้นจอดรถ แต่กดชั้นไปทางออก ธรรมดาแทน
\" คุณไม่ได้เอารถมาเหรอ \" ผมหันไปถามเธอ
\" ป่าว รถเสียน่ะ \"
\" งั้นกลับด้วยกันมั้ย เดี๋ยวผมไปส่งให้ \"
\" ไม่ต้องหรอก ขอบใจ \"
\" =_= รู้อยู่แล้วว่าต้องตอบแบบนี้ \"
\" แล้วจะถามทำไมไม่ทราบ \" พอลิฟท์เปิดบอก ยัยตัวแสบก็พุ่งออกไปทันที ผมก็ลงไปอีกชั้น
พอออกจากตัวอาคาร พึ่งรู้ว่าฝนตกนะเนี่ย ออกมาจากอาคารไม่ไกล ผมเห็นยัยตัวแสบรางๆ
ยืนอยู่แถวป้ายรถเมย์ ผมจึงชะลอ เมื่อคิดได้ว่ายัยนั้นไม่มีร่ม นี่หว่า !!O_o อ้า อยู่นั้นไง
ผมจอดตรงป้ายรถเมย์นั้นละ แล้วเปิดกระจก ตะโกนออกไปแข่งกับเสียงฝน
\" คุณบุษบา \" เธอหันมาทำตา หยีๆ
\" ขึ้นรถเดี๋ยวนี้ \" เธอวิ่งเข้ามาหาผม
\" ไม่เป็นไรไง ทำไมคุณตื้อยังงี้ ชั้นกลับเองได้ \"
\" แต่ผมว่าผมไปส่งคุณถึงบ้านเร็วกว่านะ \"
\" โอ้ยยยย ชั้งเหอะคุณไปได้แล้ว ชั้นไม่ไปแน่ \"
\" ไม่งั้นคุณถูกตัดเงินเดือนแน่ \" ได้ผล ยัยตัวแสบเปิดประตูขึ้นรถทันที
\" คราวหลังอย่าเอาเรื่อง เงินมาขู่ชั้น \"
\" แต่ถ้าใช้ได้ผล คุณก็ห้ามผมไม่ได้ เพราะผมไม่ได้ขู่ แต่ทำจริง \" ผมทำจริงๆ แต่เพราะว่าผมรู้ว่ายัยนี่
ไม่กล้าขัด เลยเอาขึ้นมาขู่
\" บ้านอยู่แถวไหนละ \" เธอบอกถนนที่อยู่แถวบ้านของเธอมา ผมเปิดเพลงเพราะเกรงว่า
บรรยากาศจะตรึงเครียด
\" ปิดเพลงเถอะ \" งะ ยัยนี่พูดขึ้นมา อะไรกันตอนนั้นยังเห็นอยากฟังอยู่เลย
\" ไม่ปิด มีปัญหามั้ย \"
อ๊าก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !~~!~!!!#$%^$@
\" อิ แอ้ววววว \"
ยัยตัวแสบบีบคอผมแล้วสั่นไปมาเหมือนจะฆ่าผมให้ตาย แต่ผมรู้สึกได้ว่า เธอไม่ได้ตั้งใจจะบีบ
เพราะที่เธอบีบนั้นไม่ได้เจ็บอะไรเลย แต่ผมกลับยอมเธอโดยดี ไม่รู้ทำไม ??
\" ให้รู้บ้างว่าใครเป็นใครเข้าใจมั้ย ชั้นไม่มีอารมณ์จะฟังเพลงตอนนี้ \"
\" คุณเครียดอะไรหนักหนานะ เล่าให้ผมฟังได้มั้ย เผื่อจะแก้ได้ \"
ยัยนี่หันมามองหน้าผมทีนึง ประมาณว่า \' หน้าอย่างแกจะช่วยชั้นได้มั้ยนะ \'
\" อย่าดูถูกผมนะ \"
\" ไม่มีอะไรหรอก เรื่องในครอบครัวน่ะ \"
\" ครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญนะคุณ \"
\" พ่ออยากให้ชั้นแต่งงาน \" O_o พ่อยัยนี่ต้องคิดผิดแน่ๆ ปากยังงี้ไม่มีใครเอาหรอก
\" ทำไมอย่ามองหน้าชั้นยังงั้น ชั้นกะลังกลุ้มอยู่ เห็นมั้ยบอกคุณ คุณก็ช่วยอะไรไม่ได้\"
\" ถ้าได้ละ \" อะ!! แต่สิ่งที่ผมจะช่วยเค้า เค้าต้องไม่ยอมแน่ๆ
\" แต่ยังไงละ \"
\" ให้ผมเป็นแฟนคุณไง \"
\" O_o บ้า o_O \" งะนั้นไง
\" แกล้งๆเฉยๆ โถ่ ผมไม่ได้อยากแฟนกับคุณนักหรอกน่า ผู้หญิงเยอะแยะอยากเป็นแฟนกะผม
ผมไม่เห็นต้องอดอยากขนาดเป็นแฟนกับคุณ อุส่าช่วยคิดแล้วยัง...\"
\" ย่ะ ชั้นก็ไม่อยากเป็นแฟนกับนายหรอก แต่ก็เป็นความคิดที่ดีนะ ถ้าพ่อเห็นว่าชั้นมีแฟนแล้ว
ก็จะเลิกคิดเรื่องนี้ แต่ที่ชั้นเครียดมากเลยคือ พ่อไม่อยากอยู่กับชั้นแล้ว \"
\" คุณคิดยังงั้นได้ยังไง พ่อคุณคงมีเหตผล แต่คุณไม่ได้ฟังมากกว่าหรือว่าพ่อคุณกลัวว่าคุณจะขายไม่ออก \"
\" คนอย่างชั้นไม่อยากให้ใครมาสนหรอก \"
\" คร้าบบบ ตกลงคุณจะเล่นตามแผนผมมั้ย \"
\" อื้มมมมม ...... พุ่งนี้ชั้นจะให้คำตอบ อะพุ่งนี้หยุด วันจันทร์ก็ได้ เดี๋ยวคุณเลี้ยวซ้ายแยกหน้านะ \"
\" ไม่ต้องห่วง คืนนี้คุณไปคิดมาแล้วพุ่งนี้ผมจะฟังคำตอบ \" ยัยเอ๋อนี่ ทำหน้า งง ๆแล้วบอกให้ผมจอด
หน้าบ้านหลังไม่ใหญ่ไม่เล็ก ตอนนี้ฝนหยุดแล้วผมจึงไม่ต้องไปหยิบร่มให้ยัยนี่
\" ขอบใจมาก แล้วเจอกัน........^O^ \" ยัยเอ๋อยิ้มให้ผมเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย ...แหะๆน่ารักดีเหมือนกัน
TalK +
จบตอนที่ 4 แล้วนะ เหอะๆ ไม่รู้จะถูกใจผู้อ่านแสนน่ารัก(....- - ?) รึป่าว กว่าจะเขียนมาได้ก็คิดหนักเหมือนกานน้า
ช่วย กันโหวต และเม้นตามบายเลย น้า จะได้มีกะลังใจเขียนต่อ หึ่ม สู้ๆ^--^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น