คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : " 12 " - - Special with jane
วันนี้เป็นวันที่ พิเศษ มากสำหรับชั้นเพราะว่ามันเป็นวันหยุดนั้นเอง เป็นวันอาทิตย์ที่แสนสบาย
ปราศจากความวุ่นวายจากที่ทำงาน เสียงรบกวน และที่สำคัญคือ ไม่มีตัวน่ารำคานมาคอยก่อกวน
ตัวน่ารำคานตัวเนี่ยทำให้ชั้นต้องป่วยอยู่หลายวัน เหอะๆจะใครซะอีกละก็ไอ้คุณพิศนุไงก็ชอบหรอกนะ
ที่มีคนมาชอบแต่ชั้นรู้สึกว่าชั้นไม่ชอบหน้าเค้าเอามากๆตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรกที่เค้ามาประชุม
แล้วไอ้ที่ชั้นป่วยน่ะก็เพราะเค้าเต็มๆเลยนะ เค้าส่งดอกไม้ให้ชั้นทุกวันไม่เว้นวันหยุด ก็ถือว่ามี
ความพยายามดีนับถือๆ แต่ให้ตายเถอะว่ะ ชั้นแพ้ดอกไม้อยากจะบอกด้วยว่าทุกชนิด
พอชั้นเล่าเรื่องนี้ให้ไอ้บัวฟังมันก็ได้แต่นั่งขำ เฮ้อช่วยอะไรชั้นไม่ได้เลย นี้แหละเป็นสาเหตุ
ให้ชั้นชอบวันหยุดเป็นที่สุดเลยและตอนนี้ชั้นก็นั่งสบายใจเฉิ้มอยู่บนแท๊กซี่ ที่กะลังจะพาชั้น
ไปห้างสรรพสินค้า ทำไมชั้นถึงนั่งแท๊กซี่น่ะเหรอ ก็บ้านชั้นมันจนนินา แต่กำลังเก็บเงินซื้ออยู่ ...
แท๊กซี่พาชั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้างใหญ่
วันนี้ละจะมาปลดปล่อยความทุกข์จะ shop ให้กระหน่ำซัมเมอร์ไปเลยจริงๆวันนี้
ชวนบัวมาแล้วละแต่มันบอกว่ามันเหนื่อยจะอยู่บ้านซะหน่อย นานๆทีที่มันจะพูดคำนี้น่ะเนี่ย
เอาเหอะเดินคนเดียวก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยชั้นเดินได้สักพักก็เหมือนว่ามีคนจะเดินตามมา
อยู่เรื่อยแต่หันไปก็ไม่เจอใคร ชักกังวลซะแล้วสิชั้นเลยลองทำตัวให้เดินวกวล และหาที่ซ่อน
แบบที่ว่าไอ้คนตามมองไม่ทัน และชั้นกลับเป็นฝ่ายที่แอบบดูซะเอง
" ห๊า !! O_o อีตานี่อีกแล้วเหรอ "
ควันแทบจะออกหู ชั้นโมโหมาก เดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้ออย่างไม่ปรานีปราสัย ... หึ้ม
" คุณ จะเอายังไงห๊า ??....-*- "
" อะไรครับคุณ....บ้ารึป่าวเนี่ย "
อ่าว เห้ยผิดคนเหรอ กำละสิ ชั้นยืนอึ้งโดยที่มีผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นด่าฉอดๆ
" อะไรกันอยู่ดีๆก็มากระชากเสื้อ ผมไม่ใช่หมานะ "
" เอ้ออ..ขอโทษนะครับนี่แฟนผมเอง คงมีการเข้าใจผิดอะไรน่ะครับ ต้องขอโทษด้วย "
ชั้นเงยหน้ามองคนที่มาโอบไหล่ชั้นและพยายามลากชั้นออกมา ชั้นค่อนข้างคัดคืน
" อะไรอะ ... คุณแอบตามชั้นใช่มั้ย นี่ปล่อยนะ "
" ใช่ผมตามคุณ แล้วทำไมเหรอ "
" ก็ชั้นไม่ชอบนิ คุณเป็นอะไรน่ะ ทำไมต้องคอยส่งดอกไม้บ้าๆพวกนั้น แล้วแถมยังตามชั้น ในเวลาส่วนตัวอีก "
" ก็ผมชอบคุณนิ ผิดด้วยเหรอที่จะทำอะไรให้คนที่ตัวเองรัก "
O_O " อึ้ง
" มันไม่ผิดหรอกนะ แต่ชั้นไม่ชอบนิ ถ้าชอบชั้นทำไมไม่มาจีบ ตรงๆ เอาแต่หลบหน้า มันไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนะ "
" ผมขอโทษ ผมกลัวคุณไม่ชอบผมนินา "
" ใช่ !! ชั้นไม่ชอบคุณ แล้วจำเอาไว้เลยนะคุณพิศนุ ชั้นแพ้ดอกไม้ "
ชั้นพูดจบก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังรู้สึกว่าเค้าเดินตามมาอยู่ดีนั้นแหละ
ชั้นเข้าไปนั่งในร้านกาแฟ อย่างหงุดหงิด ทำไมต้องเป็นชั้นเนี่ยโอ้ยย
และ เค้าก็มานั่งตรงข้ามชั้น ทำให้ชั้นต้อง
เบือนหน้าหนีเพื่อสงบสติ ให้ใจเย็นลง ..
" เอาละ ..ทำยังไงคุณถึงจะเลิกตามชั้น "
" จนกว่าคุณจะรักผม "
" อันนั้นคงอยาก "
" เอ้ออ ผมขอโทษนะ ผมไม่รู้ว่าคุณแพ้ดอกไม้ ต่อไปตอนเช้าคุณจะไม่เห็นดอกไม้บนโต๊ะอีกแล้วละ "
" ดี "
" แต่จะเปลี่ยนเป็นอะไรนั้นติดตามชมเอาเองนะครับ "
เค้ายิ้มแบบชนิดที่ทำให้สาวๆ ละลายได้ภายในเสี้ยววินาที แต่โทษทีตอนนี้ชั้นไม่อยู่ในอารมณ์ที่บ้าผู้ชาย
" คุณจะเลิกตามชั้นได้หรือยัง "
" อันนี้ตอบยากนะ "
" เอาเป็นว่าถ้าคุณพาผมไปทานข้าวที่บ้านวันนี้ด้วย ผมจะเลิกตามคุณ "
" ห๊า!! คุณจะบ้ารึป่าว นั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ชั้นจะทำ "
" งั้นก็ต้องทนกับผมต่อไปแล้วละ "
เค้ายิ้มอย่างได้ชัยชนะมาก เลย เป็นรอยยิ้มที่หน้าถีบที่สุด
ชั้นนั่งรถคันหรูมาหยุด ที่หน้าบ้านของตัวเอง และลงรถอย่างหมดอารมณ์ เป็นที่สุด
" ฮู้ บ้านคุณน่าอยู่จัง "
" คุณอย่ามาสตอหน่อยเลย บ้านชั้นเล็กกว่าบ้านคุณ 100 เท่าได้มั้ง "
" อยู่บ้านใหญ่ๆไม่ได้ดีหรอกนะคุณ "
" จะเข้าบ้านกันได้ยังละ ยืนพูดอยู่ได้ "
" ก็นำสิครับ "
ชั้นอยู่กับยาย 2 คนยายเลี้ยงชั้นมาตั้งแต่เด็กๆ ชั้นจำพ่อแม่ไม่ได้เลย เพราะท่านประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทั้งคู่
ชั้นเลยมียายที่เป็นทุกๆอย่างของชั้น ...
" ยายจ๋า เจนกลับมาแล้ว "
ยายเดินมาจากห้องครัวอย่างเชื่องช้า ยายเป็นคนใจดีแล้วก็ยิ้มเก่งที่หนึ่งเลยละ
" สวัสดีครับคุณยาย "
" เอ็งพาใครมาด้วยละเนี่ย รูปหล่อซะด้วย "
" เอ้อ เพื่อนนะคะ เค้าจะมากินข้าวกับเราแปปเดียวเท่านั้นแหละจ๊ะยาย "
" อ้ออ อยู่นานๆก็ได้นะพ่อหนุ่ม อยู่เป็นเพื่อนยาย ยายละเบื่อหลานเต็มทีละ มีเพื่อนมาบ้างก็ดี "
" ยายอะ มะ ยายไปนั่งนะเดี๋ยวเจนจะทำกับข้าวเอง "
ชั้นพยุงยายโดยที่มีแขกไม่รับเชิญช่วยอยู่อีกแรงหนึ่ง
" ผมช่วยทำมั้ยครับ "
" ไม่ต้องหรอกพ่อหนุ่ม เจนมันทำอาหารเก่งน่า อยู่คุยกับยายดีกว่า "
" ครับคุณยาย "
" ชื่ออะไรละเรา "
" ผมชื่อพิศนุครับ เรียก นุ เฉยๆก้ได้ครับยาย "
" อื้ม รูปก็หล่อนามก็เพราะ เป็นแฟนเจนมันเหรอ "
" ผมก็อยากให้เป็นอย่างงั้นครับยาย แต่คงยาก "
" หลานยายมันขี้ใจอ่อนจะตาย ยายว่าคุณน่ะมีสิทธิ์รู้มั้ย มันไม่เคยพาใครเข้าบ้านเลยนะ "
" แหะๆๆ ครับ แล้วพ่อม่ของเจนละครับ "
" ตายเป็นแล้วละหลาน "
" ผมเสียใจด้วยนะครับ "
" ยายดูแลมันเองแหละตั้งแต่เด็กๆ มันเป็นเด็กดี ยายเชื่อเสมอว่าหลานยายจะเป็นคนที่มีความสุขได้
ตั้งแต่เด็กมันเป็นคนที่เงียบขรึม ไม่ค่อยพูดค่อยจา จนมีหนูบัวเป็นเพื่อนมันก็สดใสขึ้นเยอะเลยละ "
" ผมรู้จักครับ บัวเค้าเป็นคนดีมากเลยนะครับ "
" ถ้าไม่ได้หนูบัว ยัยเจนคงไม่มีวันนี้หรอก "
" เส็ดแล้วจ้า ยายมากินข้าวเร็วๆ "
" อะ ปะปะ พ่อนุ ทานข้าวกันนะ "
ชั้นเริ่มกลัวจริงๆว่าคุณยายจะเคลิ้มไปกับมารยาของอีตานี่ หึ้มไม่มีทางหรอก
" ขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหารเย็นวันนี้ คราวหลังผมต้องพาคุณยายไปเลี้ยงซะหน่อยแล้ว "
" ฝันไปเหอะ "
" เอ๊ะ ไอ้หลานคนนี้ไม่มีมารยาทจริงๆ คราวหลังคุณก็มาบ้านเราอีกนะ บ้านนี้ต้อนลับคุณเสมอ ไม่ว่ายัยเจนจะว่ายังไง "
" ยาย ไม่เอานะ "
" เงียบ "
" ฮ่าๆๆ เอาเถอะครับยาย วันนี้ผมต้องขอตัวก่อนครับ แล้วผมจะแวะมาเยี่ยมอีก สวัสดีครับ "
" จ๊ะๆ เอ้าออกไปส่งเค้าสิเอ็ง "
" คราวหลังไม่ต้องมานะ จำไว้ด้วย "
" ผมไม่ได้สัญญาเลยนะ ผมแค่พูดว่าจะไม่ตามคุณเท่านั้นเอง "
" นายนี่ เออไม่ต้องตามชั้นละกัน "
ชั้นปิดประตูและหันหลังเดินหนีเข้าบ้านทันที
" ยายอะไปให้ท้ายเค้า ดูดิเหลิงเลย "
" พ่อนุเค้านิสัยดีออกนะเจน เราน่ะลดทิฐิลงบ้างเถอะ ยายอยากอุ้มเหลนแล้วนะ"
" ยายรอไปเถอะ อีกนานแน่ๆ "
Talk +
จบตอน Special with jane แล้วนะคร่ะ เปลี่ยนคู่บ้าง ไม่รู้จะสนุกรึป่าว บอกด้วยนะ
ไปเข้าค่ายมากเหนื่อยมากๆเลยละ แต่ก็พยายามมาอัพอยู่นะ ติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ ...
ยิ้มแย้ม
ความคิดเห็น