ผู้หญิงอย่างฉัน กับ ผู้ชายอย่างนาย

ลำดับตอนที่ #1 : ::บทที่ 1::

"เฮ้ยย !!.. ไอ้ทรี"

"ชะแว๊บบ มีไรอีกวะ ข้าต้องรีบไปทำงานหาเงินนะเว่ย"

ทรีซรางค์ หรือ ทรี เป็นชื่อเรียกที่ถ้าคุณตกลงที่จะอ่านเรื่องนี้ ก็คงต้องเจอเธอไปอีกยาวแน่ๆ

ผู้หญิงที่มีความขยันและมุ่ง มานะแบบเธอ เหมาะเป็นตัวอย่างสำหรับใครหลายๆ คนจริงๆ

เพราะไม่ว่าจะล้มมากี่ครั้งเธอก็ลุกได้ด้วยตัวของเธอเอง

ผู้หญิงอีกคนซึ่งโผล่หัวมาจากประตูห้อง ซึ่งเป็น อพาตเม้นท์เล็กๆ ที่พอจะให้เธอและทรีซรางค์

อยู่กันได้อย่างไม่ลำบากนัก ชูเครื่องมือสี่เหลื่ยมเล็กๆที่เรียกว่า  ' เพจเจอร์  '  และถอนหายใจ

" แหะๆๆ ขอบใจนะจ๊ะเพื่อนรัก ข้าไปก่อนละ "

" ไอทรีเอ้ยย เฮ้ออ "

ภาดา เพื่อนร่วมห้องกับ ทรีซรางค์ ถอนหายใจอีกครั้ง กับท่าทางขี้เล่นของเพื่อนที่วิ่ง

เพื่อจะให้ทันเวลาไปทำงาน ซึ่งก็ไม่ค่อยจะเรียกอย่างเต็มปากว่าเป็นงานประจำได้เท่าไหร่หรอก



.....



กริ๊ง ๆ (เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่ตรงประตู - - )

" ไอทรี !!!!! สายอีกแล้ว ไปหมุดหัวที่ไหนเนี่ย ... "

" แฮ๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ "

ผู้ชายร่างสูงวัยสักสามสิบกว่าๆ ทำหน้าโหดทันทีที่ทรีซรางค์ก้าวเข้ามาให้ร้าน อาหารญี่ปุ่น

เล็กๆแห่งนี้  ทรีซรางค์ ยื้นมือออกไปทำท่าห้าม ทำให้ พี่ ชิน หรือเจ้าของร้าน ' ชินจุกุ '  ต้องหยุดกึก

"แฮ๊กๆ แปปนึง พี่ เหนื่อยอยู่ เหนื่อย ..."

"นิถ้าวันนี้ ไอ้วันไม่ลาป่วย ข้าไม่จ้างเอ็งจริงๆนะเนี่ย"

"โหยย ชินจังก็ จ้างคนรู้จักดีกว่าจ้างคนแปลกหน้าน้า เงินไม่รั่วไหลด้วย"

"บอกกี่ที่ว่าอยากเรียกข้าชินจัง.."

จเร วิ่งเตะตูด 'ไอทรี' เข้าไปในห้องครัว มีเสียง โอ้ยยๆๆๆ ตามมา ... ~

ทรีซรางค์ ทำงานไม่เป็นเวลา และไม่เป็นงานเป็นการสุดๆ เพราะวันนี้เธออาจจะอยู่ที่นี้ แต่วันพรุ่งนี้

เธอก็อาจจะอยู่อีกที่ อีกที่ และอีกที่ ด้วยการศึกษาที่จบแค่ ม.6 ก็ต้องออกมาทำงาน

เพราะไม่มีเงินจะเรียนต่อ  เธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ ป้านวล เก็บมาเลี้ยง และเมื่อ เธอจบ ม.4

ป้านวลก็เสียชีวิตลงด้วย โรคมะเร็ง คุณครู ที่โรงเรียน เห็นว่าเธอเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียน

จึงช่วยกัน ส่งเธอจนจบ ม.6 และ ทรี สัญญากับครูว่า เธอจะเอาเงินทั้งหมดมาใช่คืนให้ได้


"เฮ้ออ...เหนื่อยชิบเป้ง"

ทรีซรางค์ ทิ้งตัวลงนอนที่ฟูก และหันไปกดวิทยุฟังเพลง จนพล่อยหลับไป ...

"ทรี ...ทรี เห้ยยย"

"อารายยยว้า"

"ข้าหางานให้เอ็งได้อีกแล้วโว้ยย"

"เห้ย !!~ จริงเหรอๆ"

"เออ พอดีคนที่ข้ารู้จัก เค้ากำลังอยากได้ พนักงานประชาสัมพันธ์ วุฒิ อย่างพวกเราก็ได้ด้วยนะเว่ย"

"เงินเดือนเท่าไหร่"

"7พันวะ"

"โหยทำร้านพี่ชินยังได้ตั้งวันละ 400 ทำร้านพี่ไก่ ได้ 300 ทำร้าน พี่เป็ด ได้ 350 รวมกันยังเยอะกว่าเลย"

"แต่มันเป็นงานประจำนะ เอ็งจะได้มีงานเป็นหลักเป็นแหล่งซะทีไง"

"เอาไงดีวะ"

"ลองดูก็ได้นิหว่า ไม่ชอบก็ออก แค่เดือนเดียวก็ได้"

"บริษัทไรอะ"

"เหมือน เซลล์ขายรถ แต่มันไม่ใช่วะ มันต้องพูดๆไรไม่รู้ ที่แรกนี่ย พี่เค้าจะเอาข้า แต่ข้าพูดไม่เก่ง

เท่าเอ็งหรอก งานข้าที่มีอยู่ตอนนี้ก็ไม่หนักหนาอะไร เลยลองมาถามเอ็งดู"

"ที่ไหนอะ"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าพาไปเอง เฮ้อเอ็งนิโชคดีนะเนี่ยที่มีเพื่อนอย่าง ภาดา สุดเก่ง รู้ไหมที่นั้นน่ะ

มีแต่พวกรวยๆมาซื้อรถ เผลอๆแกอาจจะได้ผู้ชายขึ้นมาก็ได้"

"กร๊อกกก ..~"

"อ่าว ! ไอทรี ไอเพื่อน เวน เอ้ยยย เห้ยตื่นเดะวะ"

"เงียบ ๆ ๆ จานอนนน.."









*    *    *    *    *    *    *    *   *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *    *