คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พบเจอโชคชะตา
เเท สาวไทย สวยโสีบเเ่สาว เเทผู้มั่ั่ มีทุอย่ายเว้นวามสุ อนนี้เธออยู่ที่สนามบินแหน่หนึ่ในะวันออลา ับเพื่อนสาว 2 น หลิน เเละ ยูมิ พวเธอำลัรอ โ แอล มารับ
“แอล เธออยู่ไหน พวเรามาถึเเล้วน่ะ รออยู่ทาออน่ะ” เเทโทราม เเอล ที่ไม่รู้ว่าอยู่ไหน
“แท หาน้ำหรือไอศรีมินัน่อน เถอะร้อนมา หิว้วย เเล้ว แอลอีนานไหมว่ามาอ่ะ ยูมิเหมือนนาไม่่อยสบาย” หลินถามเเล้วเินไปู ยูมิ ที่นั่มยาอยู่
“พวเธอรอันหน่อย แอลบอไล้ถึเเล้ว นั้นไมานู่นเเล้ว” แท
“ยูมิ ทนอีหน่อยน่ะ เเอลมาเเล้ว” หลินบอพร้อมับพยุยูมิึ้นยืน แล้วไปลาระเป๋าอยูมิมาที่รถ
“พวเธอรอันนานไหม พอีใน่ายมีปัหานิหน่อย ันะพาพวเธอไป โรแรม่อนะไ้ไปหาไริน้วย”
“ไปันเถอะอึ้นรถหมเเล้ว หิวเเล้ว้วย โรแรมไล้ไหม” ยูมิถาม้วยวามหิว แล้วระน้ำที่ แทไปื้อมาให้นหมว
“ไม่ไลเท่าไหร่ อยู่ทานอเมือ มีร้านอาหาร้วย รับรอพวเธอ้ออบ”
หลัามาถึโรแรมและเ็บอ อาบน้ำแล้ว็ลมาิน้าว ที่ร้านอาหารพื้นเมือไล้ับโรแรม แอลสั่อาหารมา 5 อย่า เนื้อ 3 ผั 2 เสร็เเล้ว็ลับห้อแล้วุยันเล็น้อย ็แยย้ายันพัผ่อน
เ้าวัน่อมา หลัรับอาหารเ้าในโรแรมเเล้ว ลับึ้นห้อไปอาบน้ำเ็บอ เ็เอาท์ หลัาแอลเอา สัมพาระ อเพื่อนๆ ึ้นรถเเล้ว ็ับรไปหยั่่ายผู้อพยพ ในนามัวแทนอ์รารุศล
“แท เราว่าสมัยเรียน นอนหอรวมัน 4 น ยัูสบายว่าเยอะเลยอ่ะ” หลินเอยออมาามรที่เห็น
“เอาเถอะ เรารีบไปรว ะไ้ไป ที่ศูนย์่วยเหลือใน่ายอ แอล อี เียวมื่อน” เเทบอเพื่อนอเธอ
หลัรว่ายเเล้ว ไ้พบเอารทุริ ่าใ้่ายใน่ายทำให้ เเท ้อรายานให้ UNSC ทราบ เสร็เเล้วพวเธอ็เินทาไปที่่ายอ แอลทันที แอลไ้แปืนพให้เพื่อนๆ อ เธอ่อนเินทา
ะที่ทั้ 4 ำลัเินทาอยู่นั้น ยูมิที่นั่้านับสัเุเห็น น 4-5 นอยู่้า้นห่าไป 300 เมร เลยบอให้ แอล หยุรถ ใ้ล้อส่อู่อน ทำให้เเอล หยิบเอาปืนไรเฟิลู่โมมาึ้น เเม็รอ ยูมิ ับ แท ูเเล้วว่ามี นหนึ่ยืนยิ้มเเละโบมือให้พวเธอ
“ยูมิ ูเเล้วเป็นไบ้า” แทถาม “ปิ ูเหมือน แหล่รวมนับวเลย มีพระ้วย”
หลินอ่านปาอพระอ์หนึ่ท่านพูว่า “มาเถอะเรา ไม่มีอาวุธ เรารอพวเธอมานานมาเเล้ว เเ่พวเธอ”
“ไปันทาปลอภัย” หลิน
“สวัสิยามเย็น่ะท่าน มีอะไรให้่วยไหมะ” ยูมิุยับนับวเป็น ภาษาไทย โยไม่รู้ัว
“สวัสีทุน เรารอพวหนูมานานมา ในที่สุ็เอ เหล่าผู้หลทาเอ๋ย อีไม่นานารเินทาอพวหนูไล้สินสุเเล้ว” ื่มน้ำเเล้วพู่อ “แ่ารเินทาที่เเท้ริำลัเริ่ม้น”
“สิ้นสุ สิ้นสุอะไร่ะท่าน หรือไล้ที่พัเเล้ว นั่รถมานอนหิวมาๆ ่ะ” หลินถามออมา ทำเอานับวถึับหัวเราะอย่าอารม์ี
“เฟ้ย นัหนูฟัให้บ่อน พวเ้ามีเวลาเรียมัว เือนรึ่ ่อนถึเวลาให้เินทาไปที่วั เหนือภูเาเทะเลีนะวันออ ที่นั่น้าะรอพวเ้าอยู่ที่นั้น”
พูบ็มีนับวหิ เินมาเเล้วส่ำไรเเน ให้ทั้ 4 นล่ะว ำไรที่เหมือนออมาาหนัมี 4 สี สีลาย
เเท - ลายอมะลิ สัลัษ์ แมวส้ม
โ เเอล - ลายุหราบอาหลับ สัลัษ์ ม้าสีาว
ยูมิ - ลายอาุระ สัลัษ์ ิทสึเนะ หรือ สุนัิ้อ
หลิน - ลายล้วยไม้ สัลัษ์ เหยี่ยว
ทั้ 4 มอหน้าัน สิ่ิือ ถูหลอายอรึป่าวเนี่ย “ท่าน่ะให้เราทำไม่่ะ แล้วทำไม่้อเรียมัวเเล้วอะไรเือนรึ่่ะ อ่าวหาย” ยูมิที่หันไปถาม แ่ไม่เอใรเเล้ว แ่ลับมีเสียลอยมาามลม “ืนันทร์เ็มว ะไ้รู้เอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า…. ืนนี้ิน่ะ เเล้วเอัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เพียสิ้นเสีย แอลรีบับรถออไปอย่ารวเร็ว
“เป็นไ าเเ่ เสร็ันเเล้วใ่ไหม แล้วนี่ เทพประำถิ่นล่ะ หายไปไหน” เสียหวานเเม้ะอายุเยอะเเล้วเเ่ รูปราไม่เปลี่ยนไปเลย
“รายนั้นุยับเทพอีอ์อยู่แหละ เี๋ยวะไ้ไปื้ออฝาให้เทพสูสุอี” พัหายใเเล้วพู่อ “อืม ืนนี้เรา้อุยรายล่ะเอียับพวนาอีที นั้นเทพประำถิ่นมาเเล้วไปันเถอะ”
“ถ้าไม่ใ้เพราะพวท่าน ทั้ 4 ไม่หลุออมา มิินี้หรอ ั้หลายภพาิ ว่าะไ้พบัน ืนนีุ้ยให้เรียบร้อยพลารั้นี้ไป ะไม่มีโอาศไ้เเ้ไอี” เทพประำถิ่น บนออมา หลัาุยับเทพผู้แห่ภูเาให้่วยูเเลพวนา
“เอาเถอะรีบไปื้ออัน เี๋ยวไม่ทันท่านฝามาเยอะ” นับวหิหรือเทพแห่วามสมบูร์เอ่ยึ้น
“เห้อเหนือเทพสูสุ็ือ ภรรยา เเละ ลูสาวิน่ะ” “อืม ทั้พ่อ เเละลูายถ้าไม่ไ้ เมีย เเละน้อุม ะเเย่”เทพะาเเละเทพประำถิ่นเอ่ยอย่าปลๆ
“อย่าบนเยอะรีบไปันเถอะ”
ความคิดเห็น