คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Question = คำถาม
3.
เด็กชายมองดูหมู่บ้านที่ลุกเป็นเปลวเพลิง
เมื่อชั่วพริบตาก่อนหน้านี้ พี่เพิ่งจะกดระเบิด ด้วยสีหน้าลิงโลดใจ
ช่างสวยงามเสียจรืง กองเพลิงที่แผดเผาคนเลวๆในหมู่บ้านนี้ให้หมดไป
พ่อมาซื้อยาบ้าผลิตจากที่นี่บ่อยๆ
หมู่บ้านนี้น่ะ ไม่ใช่รายใหญ่หรอก มันเป็นแค่ผู้ผลิต ไม่ใช่เจ้าของตัวจริง
พ่อเคยพูดๆอยู่ว่า เจ้าของโรงงานในหมู่บ้านนี้ เป็นเศรษฐีผู้มีอันจะกินไม่มีวันหมดในเมืองกรุง ผู้มีหน้ากากภายนอกเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าเสื้อผ้าจากต่างประเทศ ครองตัวสมถะ ไม่หรูหราฟู่ฟ่า บริจาคเพื่อการกุศลจนคนเขายกย่องกันทั้งประเทศ
"พี่ครับ ผมมีคำถาม"
"คำถามอะไร"
"นี่วางระเบิดมั่วๆรึเปล่า"
"ใช่ อุดมการณ์ของพวกเราน่ะ คือ แกล้งตำรวจ"
"เป็นความคิดที่ดีนะพี่ แทนที่จะไปฆ่าตำรวจกันตรงๆ ก็มาลงที่ชาวบ้านนี่ล่ะ ให้พวกตำรวจหิวเงินมันโดนปลด จะได้ไม่มาไถเราอีก"
"ไอ้โง่ ข้ายังพูดไม่จบ อย่าขัดสิ อุดมการณ์ของพวกเราคือ แกล้งตำรวจ ให้มันตกใจจนไม่อยากมาประจำอยู่ที่นี่ ไม่ก็...ถึงประจำก็ไม่อยากทำงาน หัวหน้าจะได้ส่งยาบ้าไปนอกประเทศง่ายๆหน่อย"
เด็กชายหัวเราะในใจ ใครกันแน่ที่โง่ ลงทุนระเบิดกันขนาดนี้ เพื่อจะได้ส่งยาบ้าสะดวก ไม่เป็นการขี่ช้างจับตั๊กแตนหรือไง
เคยอ่านหนังสือพิมพ์มามากมาย ตำรวจสันนิษฐานว่า ผู้ก่อการร้ายทุกคนเป็นพวกที่คิดว่า ไร้อิสรภาพ ไม่ได้รับความเป็นธรรม เป็นผู้น่าสงสาร หรือไม่ ก็อยากจะแยกดินแดน แต่ก็ทำไม่ได้ จึงระบายความโกรธออกมาโดยการใช้ความตายของผู้อื่นมาตักเตือนรัฐบาล
ตอนที่อ่านหนังสือพิมพ์ก็คิดว่ามันโง่แล้วนะ แทนที่จะออกมาพูดดีๆ ถ้ารัฐบาลเผด็จการ ก็ไปง้อองค์กราต่างชาติหน่อยจะเป็นไรไป แค่โดนบอยคอต คว่ำบาตร ไม่ยอมติดต่อคบค้าด้วย แค่นี้รัฐบาลก็ยอมแล้ว ง่ายจะตาย
เฮ้อ...ตอนนี้ ได้มาอยู่ในองค์กรที่โง่กว่าที่ตำรวจสันนิษฐานซะแล้ว
จะฆ่าพวกมันยังไงดีนะ
ความคิดเห็น