คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Asty=แอสตี้
2.
เด็กชายแสยะยิ้มในใจ แผนแรกได้เริ่มขึ้นแล้ว
เคยได้ยินพ่อพูดบ่อยๆว่า หมู่บ้านไหนระเบิด ชาวบ้านที่รอดตายนั่นแหละเป็นผู้ก่อการร้าย
‘พี่’ คนนี้พานั่งมอเตอร์ไซค์ที่ไม่มีทะเบียน ตรงมาที่สถานสงเคราะห์เด็กแห่งหนึ่ง
“นี่ล่ะ บ้านของพวกเรา เป็นไง ดูเป็นคนดีมั้ย”
“ครับ ที่นี่เพื่อนคงจะเยอะ ผมอยากอยู่ที่นี่จัง บอกหัวหน้าพี่หน่อยสิ”
“ก็กำลังจะพาแกไปหาหัวหน้าอยู่นี่ไง”
WVWVWVWVWVWVWVWV
“หัวหน้า ผมมีเด็กดีๆมาฝาก”
เด็กชายจ้องไปที่ ‘หัวหน้า’
‘หัวหน้า’ ที่ได้ยินครั้งแรก คิดว่าจะเป็นพวกหน้าโหดๆ หนวดเฟิ้มๆ สกปรกๆเสียอีก แต่ไม่เลย ดูดีผิดคาด
“เธอชื่ออะไร” หัวหน้าเริ่มต้นถามคำถาม
ชื่อ ...จะรู้ไปทำไม “ผมชื่อ แอสตี้”
“แล้วพ่อแม่ของเธอล่ะ เป็นใคร” หัวหน้าในคราบผู้ใจดีถามเด็กชายด้วยรอยยิ้ม
“เพิ่งตายไปเมื่อกี้นี้เอง ไม่ทันได้ถาม ก็เลยไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร”
“แล้วโตขึ้นมาอยากเป็นอะไร”
“เป็นอะไรก็ได้ แค่มีเงินใช้ มีข้าวกิน อยู่ไกลๆตำรวจ ก็พอใจแล้ว
WVWVWVWVWVWVWVWV
“แอสตี้ ห้องนี้กำลังว่างอยู่ นับแต่นี้ไปจะเป็นห้องของแก”
“พี่ครับ หัวหน้าเค้าให้ผมอยู่นี่ชัวร์แล้วเหรอ”
“ฮะฮะ ใช่...หัวหน้าบอกข้าว่า แกน่ะฉลาดแต่หัวแข็ง ท่าทางจะสอนให้ไปก่อการร้ายยาก แต่เผอิญว่าเกลียดตำรวจ ก็เลยรับไว้พิจารณา ถ้าเมื่อไหร่มีวี่แววว่าจะหักหลัง ก็เตรียมตัวถูกเก็บได้เลย แค่นี้เอง ...แกน่ะ ข้าว่าไม่ถูกเก็บอยู่แล้ว เพราะว่าดูรุนแรงดี ไม่น่าจะเข้ากับพวกตำรวจหรอก
เด็กชายคิดในใจ แยกแยะเป็นหรอกน่า ตำรวจมีไว้จับผู้ร้าย ไม่ได้มีไว้ไถเงินชาวบ้าน ไม่ได้มีไว้ให้เกลียด ตำรวจพวกทำงานผิดประเภทมันก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น
ตำรวจไม่ได้ผิดที่จับพ่อ แต่ผิดเพราะปล่อยพ่อเพื่อเงินต่างหาก
“ไอ้หนู” เตรียมพร้อมให้ดีนะ พรุ่งนี้พวกเราจะไประเบิดหมู่บ้านอีกที่”
ความคิดเห็น