ทำไมเราต้องสู้ปัญหาด้วย

เนื้อเรื่อง

เหมือนว่าทุกสิ่งจะจบสิ้นลง
มองไปทางข้างหน้า ทำไมมันสว่างอย่างนี้
สว่างจนลืมตาขึ้นมามองไม่ได้
ทำไมคนเราต้องแก้ปัญหาอยู่ตลอดเวลา
ทำไมเราต้องสู้ปัญหาด้วย
เรายอมให้ปัญหาวิ่งผ่านตัวเราไปเฉยๆไม่ได้หรือ
ทำไมต้องให้ปัญหาคอยทำร้ายเราอยู่ตลอดเวลา
ทำไมต้องไปเดิมพันชีวิตกับปัญหางี่เง่าๆด้วย
ทำไมต้องไปมองดูคนที่ชนะปัญหาได้
ทำไมต้องเหยียดหยามคนที่แก้ปัญหาไม่ได้
แสงสว่างที่ทุกคนอยากค้นพบ มันอาจจะเป็นปัญหาก็ได้
ฝืนตาลืมมองมันทำไม ในเมื่อรู้ว่ามองแล้วจะทำให้เจ็บตา
ก็แค่หลับตาลง ให้แสงสว่างนี้ผ่านพ้นไป
เมื่อแสงสว่างจบลง ก็ค่อยลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อดวงตาพบกับความมืด มันก็คงดีใจที่ไม่ต้องมีอะไรมาทำร้ายตา
แต่ในเมื่อมองไม่เห็น จะมีตาไปทำไม
ร่างกายที่เหลือจะทำอย่างไรได้ต่อไป
มือที่ไม่รู้จะทำอะไรดี คงจะควักลูกตาออกมาขำๆ
เท้า ที่ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน ก็คงจะเผลอเหยียบตาที่ร่วงลงพื้นโดยไม่รู้ตัว
หากตาไม่แก้ปัญหาตั้งแต่แรก มันจะถูกเหยียบมั้ย
หากมือช่วยเหลือตา ช่วยเอามือพรางแสงสักเล็กน้อย
หากเท้าช่วยเหลือตา ช่วยเดินไปทางที่ร่มๆให้ตาปรับสภาพแสงได้
ปัญหาทุกอย่างคงจบลง