ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การใช้แนวคิดอื่นๆที่ศึกษาพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์
ารใ้แนวิอื่นๆที่ศึษาพันาารอรัประศาสนศาสร์
สำหรับารใ้แนวิเิพาราไม์แม้ะมีรายละเอียที่ัเนและประอบ้วยารวิเราะห์ุเน้น่าๆอารศึษา อย่าไร็ีมัะทำให้ผู้เริ่มศึษาเิวามสับสนไ้เนื่อ้วยวามสลับับ้อนัล่าว ในที่นี้ผู้เียนอยัวอย่าวิธีารศึษาพันาารอ Brian R. Fry (1989) ึ่ไ้ล่าวถึนัวิาารที่เี่ยว้อับพันาาร่วสำั ๆ อรัประศาสนศาสร์โยผู้ศึษาอาเ้าในัวิาารสำัเพีย 8 น ือ Max Weber (โปรสัเว่ามีารล่าวถึนัวิาารท่านนี้เป็นท่านแรแทนที่ะล่าวถึ Woodrow Wilson ทั้นี้เพราะ ในยุโรปถือว่า Weber เป็นบิาอรัประศาสนศาสร์), Frederick W. Taylor, Luther H. Gulick, Mary Parker Follett, Elton Mayo, Chester I. Barnard , Herbert A. Simon และ Dwight Waldo. แ่็ไ้แบ่เป็น 3 ่วเวลา เ่นเียวัน ือ แนวทาั้เิม (Classical approach) ที่มอุเริ่ม้นอรัประศาสนศาสร์ที่เน้นเรื่ออารัาร (ารแยารบริหารให้ออาารเมือามแนวิอ Wilson) โยศึษาาานอนัวิาาร 3 ท่านแร แนวทาที่สอือแนวทาพฤิรรมศาสร์ (Behavioral Approach) ึ่เน้นารศึษาพฤิรรม (โยเพาะมนุษย์) ในอ์ารหรือารัารอแนวทาั้เิม โยศึษาไ้านัวิาาร 3 ท่าน่อมา และแนวทาสุท้าย ือารบริหารือารเมือ (Administration -as- Political Approach) ึ่เป็นส่วนผสมระหว่าแนวทา้า้นเพราะแนวทาสุท้าย พยายามที่ะอบสนอวามำเป็นทาารบริหารวบู่ไปับวามเป็นไปไ้ามระบอบประาธิปไยึ่เน้นว่า้อมีารบริหารที่ีบนพื้นานอระบวนารอนโยบายสาธาระ เพื่อนำไปสู่ารบริหารสาธาระที่ีึ้น ทั้นี้ัวแทนที่ีือแนวิแบบรัประศาสนศาสร์แนวใหม่ ึ่ศึษาไ้าานอนัวิาาร 2 ท่านสุท้าย
นอานี้ยัมีารศึษาพันาารเป็นยุ่า ๆ ัเ่นานอ ุลธน ธนาพศธร (2543) ไ้ล่าวถึวิวันาารอารศึษารัประศาสนศาสร์ำแนเป็น 3 ยุ ือ (1) ยุั้เิมมีุเน้นอารศึษาที่โรสร้าอระบบบริหารโยำแนารศึษาออเป็น 2 แนวทา ือ แนวทาารแบ่แยโรสร้าอฝ่ายบริหารับฝ่ายารเมือออาันอย่าเ็า (นัวิาารสำัที่ศึษาามแนวทานี้เ่น Woodrow Wilson, Frank Goodnow, Leonard White และ Willoughby) และแนวทาารแสวหาโรสร้าที่สมบูร์แบบออ์รแบบระบบราาร (เน้นที่าน bureaucracy อ Weber) (2) ยุพฤิรรมศาสร์ ึ่แบ่เป็น 3 ่วย่อย ือ ่วแรที่เน้นศึษาที่พฤิรรมมีารศึษาเพื่อ้นหาผลระทบอทัศนิและำลัวัอผู้ปิบัิาน่อารบริหาราน (ัเ่นานอ Mayo , W.J. Dickson , Chester I. Barnard , Mary Parker Follett และ Herbert Simon) ่วที่สอ เน้นารศึษาในแ่สภาพแวล้อมอารบริหาร ึ่เื่อว่าสภาพแวล้อมทาารเมือวันธรรมและอื่น ๆ ย่อมมีอิทธิพล่อระบบและระบวนารบริหาร (เ่น Fritz Morstein Marx , Dwight Waldo, John Gaus และ Paul Appleby) และ่วสุท้ายมีุสนใที่อ์ารสมัยใหม่ พร้อมับศึษาเี่ยวับเทนิารประมวลผล้อมูล และพันาวิธีัหา่าวสาร้อมูล้วย (เ่น James March, Victor Thompson, Peter Blau และ Amitai Etzioni) และ (3) ยุหลัพฤิรรมศาสร์ที่มีลัษะและแนวทาารศึษาสำั 5 ประาร ือ ลารเน้นทฤษีปทัสถานนิยมให้น้อยลแ่เพิ่มแนวทาสัเวิเราะห์สถานาร์ริเพิ่มึ้น , มีารเปลี่ยนแปลอบ่ายอารศึษาใหม่, มีารเปลี่ยนแปลารศึษาไปสู่วิทยาารทาสัม, เน้นศึษาเรื่อนโยบายสาธาระมาึ้น และ ารศึษามีวามล้ออมาึ้น
สำหรับ อุทัย เลาหวิเียร (2547) ไ้แบ่วิวันาารเป็น 3 ยุ ือ ยุแราวิลสันถึยุ่อนสรามโลรั้ที่สอ ึ่เน้นอยู่ 2 รอบเ้าโรวามิือ ารแยารบริหารออาารเมือ และหลัหรือเ์เี่ยวับารบริหาร ยุ่อมาือยุั้แ่หลัสรามโลรั้ที่สอนถึปี .ศ. 1970 มีรอบเ้าโรวามิที่เี่ยวับ 2 เรื่อ ือ ารบริหารเป็นส่วนหนึ่อารเมือ และ ารบริหารเป็นส่วนหนึ่อารบริหาร และ ยุั้แ่ปี .ศ. 1970 นถึปัุบัน มีรอบเ้าโรวามิเบ็เสร็ึ่มีสาระแนวิที่เี่ยวับรัประศาสนศาสร์ในวามหมายใหม่ ารวิเราะห์นโยบายสาธาระ เศรษศาสร์ารเมือ และทฤษีอ์ารที่อาศัยหลัมนุษย์นิยมนัวิาารที่ะล่าวถึในที่นี้เป็นนสุท้ายอเสนอผลานอพิทยา บวรวันา (อ้าแล้ว : 9 – 10) ึ่ไ้ล่าวถึวิวันาารอรัประศาสนศาสร์เป็น 4 ่วสมัยประอบ้วย (1) สมัยทฤษีั้เิม (.ศ. 1887 – 1950) ทฤษีและแนวารศึษา ประอบ้วย ารบริหารแยออาารเมือระบบราาร วิทยาศาสร์ารัาร และหลัารบริหาร (2) สมัยทฤษีท้าทาย หรือวิฤิาร์้านเอลัษ์รั้แร (.ศ. 1950 – 1960) ประอบ้วย ารบริหารือารเมือ ระบบราารแบบไม่เป็นทาาร มนุษยสัมพันธ์ และศาสร์ารบริหาร (3) สมัยวิฤาร์้านเอลัษ์รั้ที่สอ(.ศ. 1960– 1970) หมายถึแนววามิทาพฤิรรมศาสร์และรัประศาสนศาสร์ในวามหมายใหม่ (4) สมัยทฤษีและแนวารศึษารัประศาสนศาสร์สมัยใหม่ (.ศ. 1970 – ปัุบัน) รอบลุมถึทฤษีและแนวารศึษาประอบ้วย นโยบายสาธาระ ทาเลือสาธาระ เศรษศาสร์ารเมือ วามสัมพันธ์ระหว่าหน่วยาน ารัารแบบประหยั วรีวิออ์าร ารออแบบอ์ารสมัยใหม่ และารวิัยเรื่ออ์าร
บทสรุป
สำหรับารศึษาพันาารอรัประศาสนศาสร์ในบทนี้ะใ้แนวิเิพาราไม์ามารอธิบายอ Nicholas Henry ผู้มีื่อเสียเป็นอย่ามาในารอธิบายพันาารอรัประศาสนศาสร์ แ่เนื่อ้วยแนวิัล่าวเป็นแนวิที่่อน้าทำให้ผู้ศึษาโยเพาะผู้ที่ำลัเริ่ม้นสับสนเนื่อ้วยารล่าวถึประเ็น locus และ focus ที่แ่าันอแ่ละพาราไม์ ผู้เียนึไ้พยายามรวบรวมแนวทาารศึษาพันาารอรัประศาสนศาสร์โยใ้แนวิอื่นๆ าแนวิอนัวิาารท่านอื่นๆ เ่น ุลธน ธนาพศธร อุทัย เลาหวิเียร และ พิทยา บวรวันา แ่ทั้นี้ผู้ศึษาสัเไ้ว่าโย้อให่ใวามแล้วอ์วามรู้็มิไ้แ่าันมานั ันั้นผู้ศึษาึอาเลือแนวทาที่นสนใหรือถนัเพื่อวามเ้าใพันาารอรัประศาสนศาสร์ึ่แม้ะเป็นเรื่อที่ล่าวถึนัวิารอย่ามามายแ่็อาเ้าใไ้อย่าไม่ยาเย็นนั
บรรานุรม
ุลธน ธนาพศธร . “วามรู้ทั่วไปเี่ยวับรัประศาสนศาสร์” ใน เอสารารสอนุวิาวามรู้เบื้อ้นเี่ยวับารบริหาร. รุเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโทัยธรรมาธิรา ,2543.
เลิมพล ศรีหส์ . “พันาารและแนวโน้มอารศึษาารบริหารรัิ : ศึษาในเิพาราไม์” อ้าใน าารย์ภาวิาบริหารรัิ ะรัศาสร์มหาวิทยาลัยรามำแห . ารบริหารรัิ . รุเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามำแห , 2538.
พิทยา บวรวันา . รัประศาสนศาสร์ : ทฤษีและแนวารศึษา (.ศ. 1887-.ศ. 1970) และ (.ศ. 1970-ปัุบัน) . รุเทพฯ : ภาวิารัประศาสนศาสร์ ะรัศาสร์ ุฬาลร์มหาวิทยาลัย, 2538.
เรือวิทย์ เษสุวรร . วามรู้เบื้อ้นเี่ยวับรัประศาสนศาสร์ . รุเทพฯ : บพิทธารพิมพ์ , 2549.
วรเ ันทรศร และอัราพรร เทศะบุระ (บรราธิาร).รัประศาสนศาสร์ ทฤษี และารประยุ์ . รุเทพฯ : โรารเอสารและำรา สมามรัประศาสนศาสร์ นิ้า, 2543.
อุทัย เลาหวิเียร . “ วามหมาย วิวันาาร สถานภาพ แนวโน้มอรัประศาสนศาสร์ ”
ในเอสารารสอนุวิาหลัและวิธีารศึษาทารัประศาสนศาสร์.รุเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโทัยธรรมาธิรา ,2547.
Brian R. Fry . Mastering public administration . Chatham [NJ] : Chatham House, 1989.
Nicholas Henry .Public Administration and Public Affairs . Englewood Cliffs : Prentice-Hall, 1995
สำหรับารใ้แนวิเิพาราไม์แม้ะมีรายละเอียที่ัเนและประอบ้วยารวิเราะห์ุเน้น่าๆอารศึษา อย่าไร็ีมัะทำให้ผู้เริ่มศึษาเิวามสับสนไ้เนื่อ้วยวามสลับับ้อนัล่าว ในที่นี้ผู้เียนอยัวอย่าวิธีารศึษาพันาารอ Brian R. Fry (1989) ึ่ไ้ล่าวถึนัวิาารที่เี่ยว้อับพันาาร่วสำั ๆ อรัประศาสนศาสร์โยผู้ศึษาอาเ้าในัวิาารสำัเพีย 8 น ือ Max Weber (โปรสัเว่ามีารล่าวถึนัวิาารท่านนี้เป็นท่านแรแทนที่ะล่าวถึ Woodrow Wilson ทั้นี้เพราะ ในยุโรปถือว่า Weber เป็นบิาอรัประศาสนศาสร์), Frederick W. Taylor, Luther H. Gulick, Mary Parker Follett, Elton Mayo, Chester I. Barnard , Herbert A. Simon และ Dwight Waldo. แ่็ไ้แบ่เป็น 3 ่วเวลา เ่นเียวัน ือ แนวทาั้เิม (Classical approach) ที่มอุเริ่ม้นอรัประศาสนศาสร์ที่เน้นเรื่ออารัาร (ารแยารบริหารให้ออาารเมือามแนวิอ Wilson) โยศึษาาานอนัวิาาร 3 ท่านแร แนวทาที่สอือแนวทาพฤิรรมศาสร์ (Behavioral Approach) ึ่เน้นารศึษาพฤิรรม (โยเพาะมนุษย์) ในอ์ารหรือารัารอแนวทาั้เิม โยศึษาไ้านัวิาาร 3 ท่าน่อมา และแนวทาสุท้าย ือารบริหารือารเมือ (Administration -as- Political Approach) ึ่เป็นส่วนผสมระหว่าแนวทา้า้นเพราะแนวทาสุท้าย พยายามที่ะอบสนอวามำเป็นทาารบริหารวบู่ไปับวามเป็นไปไ้ามระบอบประาธิปไยึ่เน้นว่า้อมีารบริหารที่ีบนพื้นานอระบวนารอนโยบายสาธาระ เพื่อนำไปสู่ารบริหารสาธาระที่ีึ้น ทั้นี้ัวแทนที่ีือแนวิแบบรัประศาสนศาสร์แนวใหม่ ึ่ศึษาไ้าานอนัวิาาร 2 ท่านสุท้าย
นอานี้ยัมีารศึษาพันาารเป็นยุ่า ๆ ัเ่นานอ ุลธน ธนาพศธร (2543) ไ้ล่าวถึวิวันาารอารศึษารัประศาสนศาสร์ำแนเป็น 3 ยุ ือ (1) ยุั้เิมมีุเน้นอารศึษาที่โรสร้าอระบบบริหารโยำแนารศึษาออเป็น 2 แนวทา ือ แนวทาารแบ่แยโรสร้าอฝ่ายบริหารับฝ่ายารเมือออาันอย่าเ็า (นัวิาารสำัที่ศึษาามแนวทานี้เ่น Woodrow Wilson, Frank Goodnow, Leonard White และ Willoughby) และแนวทาารแสวหาโรสร้าที่สมบูร์แบบออ์รแบบระบบราาร (เน้นที่าน bureaucracy อ Weber) (2) ยุพฤิรรมศาสร์ ึ่แบ่เป็น 3 ่วย่อย ือ ่วแรที่เน้นศึษาที่พฤิรรมมีารศึษาเพื่อ้นหาผลระทบอทัศนิและำลัวัอผู้ปิบัิาน่อารบริหาราน (ัเ่นานอ Mayo , W.J. Dickson , Chester I. Barnard , Mary Parker Follett และ Herbert Simon) ่วที่สอ เน้นารศึษาในแ่สภาพแวล้อมอารบริหาร ึ่เื่อว่าสภาพแวล้อมทาารเมือวันธรรมและอื่น ๆ ย่อมมีอิทธิพล่อระบบและระบวนารบริหาร (เ่น Fritz Morstein Marx , Dwight Waldo, John Gaus และ Paul Appleby) และ่วสุท้ายมีุสนใที่อ์ารสมัยใหม่ พร้อมับศึษาเี่ยวับเทนิารประมวลผล้อมูล และพันาวิธีัหา่าวสาร้อมูล้วย (เ่น James March, Victor Thompson, Peter Blau และ Amitai Etzioni) และ (3) ยุหลัพฤิรรมศาสร์ที่มีลัษะและแนวทาารศึษาสำั 5 ประาร ือ ลารเน้นทฤษีปทัสถานนิยมให้น้อยลแ่เพิ่มแนวทาสัเวิเราะห์สถานาร์ริเพิ่มึ้น , มีารเปลี่ยนแปลอบ่ายอารศึษาใหม่, มีารเปลี่ยนแปลารศึษาไปสู่วิทยาารทาสัม, เน้นศึษาเรื่อนโยบายสาธาระมาึ้น และ ารศึษามีวามล้ออมาึ้น
สำหรับ อุทัย เลาหวิเียร (2547) ไ้แบ่วิวันาารเป็น 3 ยุ ือ ยุแราวิลสันถึยุ่อนสรามโลรั้ที่สอ ึ่เน้นอยู่ 2 รอบเ้าโรวามิือ ารแยารบริหารออาารเมือ และหลัหรือเ์เี่ยวับารบริหาร ยุ่อมาือยุั้แ่หลัสรามโลรั้ที่สอนถึปี .ศ. 1970 มีรอบเ้าโรวามิที่เี่ยวับ 2 เรื่อ ือ ารบริหารเป็นส่วนหนึ่อารเมือ และ ารบริหารเป็นส่วนหนึ่อารบริหาร และ ยุั้แ่ปี .ศ. 1970 นถึปัุบัน มีรอบเ้าโรวามิเบ็เสร็ึ่มีสาระแนวิที่เี่ยวับรัประศาสนศาสร์ในวามหมายใหม่ ารวิเราะห์นโยบายสาธาระ เศรษศาสร์ารเมือ และทฤษีอ์ารที่อาศัยหลัมนุษย์นิยมนัวิาารที่ะล่าวถึในที่นี้เป็นนสุท้ายอเสนอผลานอพิทยา บวรวันา (อ้าแล้ว : 9 – 10) ึ่ไ้ล่าวถึวิวันาารอรัประศาสนศาสร์เป็น 4 ่วสมัยประอบ้วย (1) สมัยทฤษีั้เิม (.ศ. 1887 – 1950) ทฤษีและแนวารศึษา ประอบ้วย ารบริหารแยออาารเมือระบบราาร วิทยาศาสร์ารัาร และหลัารบริหาร (2) สมัยทฤษีท้าทาย หรือวิฤิาร์้านเอลัษ์รั้แร (.ศ. 1950 – 1960) ประอบ้วย ารบริหารือารเมือ ระบบราารแบบไม่เป็นทาาร มนุษยสัมพันธ์ และศาสร์ารบริหาร (3) สมัยวิฤาร์้านเอลัษ์รั้ที่สอ(.ศ. 1960– 1970) หมายถึแนววามิทาพฤิรรมศาสร์และรัประศาสนศาสร์ในวามหมายใหม่ (4) สมัยทฤษีและแนวารศึษารัประศาสนศาสร์สมัยใหม่ (.ศ. 1970 – ปัุบัน) รอบลุมถึทฤษีและแนวารศึษาประอบ้วย นโยบายสาธาระ ทาเลือสาธาระ เศรษศาสร์ารเมือ วามสัมพันธ์ระหว่าหน่วยาน ารัารแบบประหยั วรีวิออ์าร ารออแบบอ์ารสมัยใหม่ และารวิัยเรื่ออ์าร
บทสรุป
สำหรับารศึษาพันาารอรัประศาสนศาสร์ในบทนี้ะใ้แนวิเิพาราไม์ามารอธิบายอ Nicholas Henry ผู้มีื่อเสียเป็นอย่ามาในารอธิบายพันาารอรัประศาสนศาสร์ แ่เนื่อ้วยแนวิัล่าวเป็นแนวิที่่อน้าทำให้ผู้ศึษาโยเพาะผู้ที่ำลัเริ่ม้นสับสนเนื่อ้วยารล่าวถึประเ็น locus และ focus ที่แ่าันอแ่ละพาราไม์ ผู้เียนึไ้พยายามรวบรวมแนวทาารศึษาพันาารอรัประศาสนศาสร์โยใ้แนวิอื่นๆ าแนวิอนัวิาารท่านอื่นๆ เ่น ุลธน ธนาพศธร อุทัย เลาหวิเียร และ พิทยา บวรวันา แ่ทั้นี้ผู้ศึษาสัเไ้ว่าโย้อให่ใวามแล้วอ์วามรู้็มิไ้แ่าันมานั ันั้นผู้ศึษาึอาเลือแนวทาที่นสนใหรือถนัเพื่อวามเ้าใพันาารอรัประศาสนศาสร์ึ่แม้ะเป็นเรื่อที่ล่าวถึนัวิารอย่ามามายแ่็อาเ้าใไ้อย่าไม่ยาเย็นนั
บรรานุรม
ุลธน ธนาพศธร . “วามรู้ทั่วไปเี่ยวับรัประศาสนศาสร์” ใน เอสารารสอนุวิาวามรู้เบื้อ้นเี่ยวับารบริหาร. รุเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโทัยธรรมาธิรา ,2543.
เลิมพล ศรีหส์ . “พันาารและแนวโน้มอารศึษาารบริหารรัิ : ศึษาในเิพาราไม์” อ้าใน าารย์ภาวิาบริหารรัิ ะรัศาสร์มหาวิทยาลัยรามำแห . ารบริหารรัิ . รุเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามำแห , 2538.
พิทยา บวรวันา . รัประศาสนศาสร์ : ทฤษีและแนวารศึษา (.ศ. 1887-.ศ. 1970) และ (.ศ. 1970-ปัุบัน) . รุเทพฯ : ภาวิารัประศาสนศาสร์ ะรัศาสร์ ุฬาลร์มหาวิทยาลัย, 2538.
เรือวิทย์ เษสุวรร . วามรู้เบื้อ้นเี่ยวับรัประศาสนศาสร์ . รุเทพฯ : บพิทธารพิมพ์ , 2549.
วรเ ันทรศร และอัราพรร เทศะบุระ (บรราธิาร).รัประศาสนศาสร์ ทฤษี และารประยุ์ . รุเทพฯ : โรารเอสารและำรา สมามรัประศาสนศาสร์ นิ้า, 2543.
อุทัย เลาหวิเียร . “ วามหมาย วิวันาาร สถานภาพ แนวโน้มอรัประศาสนศาสร์ ”
ในเอสารารสอนุวิาหลัและวิธีารศึษาทารัประศาสนศาสร์.รุเทพฯ: มหาวิทยาลัยสุโทัยธรรมาธิรา ,2547.
Brian R. Fry . Mastering public administration . Chatham [NJ] : Chatham House, 1989.
Nicholas Henry .Public Administration and Public Affairs . Englewood Cliffs : Prentice-Hall, 1995
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น