ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การศึกษาพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์
ารใ้แนวิเิพาราไม์
ถึแม้ารศึษาในหัวเรื่อพันาารอรัประศาสนศาสร์ะถูยึิโยแนวิในรูปแบบอพาราไม์ (Thomas S. Kuhn ผู้บุเบิเผยแพร่แนวิเี่ยวับพาราไม์ไ้อธิบายว่า พาราไม์ หมายถึ วามสำเร็แบบวิทยาศาสร์ที่มีลัษะ 2 ประาร ือ (1) เป็นวามสำเร็แบบที่ไม่เยมีมา่อน ึู่ใให้ลุ่มผู้เี่ยว้อละทิ้วิธี่า ๆ อิรรมแบบวิทยาศาสร์ที่มีลัษะแ่ันันให้หันมายอมรับร่วมันใน่วระยะเวลาหนึ่ (2) เป็นวามสำเร็ที่เปิโอาสให้มีปัหา่า ๆ เหลือไว้สำหรับลุ่มผู้เี่ยว้อรุ่นใหม่ไ้แ้ไ่อไป และสำหรับเลิมพล ศรีหส์ที่ไ้เียนหัวเรื่อนี้ไ้สรุปว่า พาราไม์เป็นเสมือนารำหนแ่นอปัหา และแนวทาารแ้ปัหาัล่าวในลัษะอภาพรวม ึ่เป็นที่ยอมรับสำหรับผู้ที่เี่ยว้อใน่วระยะเวลาหนึ่และใ้เป็นพื้นานร่วมันในารศึษาวิัยเพื่อ้นว้าหาำอบหรือำอธิบายที่เป็นรายละเอีย่อไป , เลิมพล ศรีหส์,ในาารย์ภาวิาบริหารรัิ ะรัศาสร์ มหาวิทยาลัยรามำแห , 2538) สำหรับแนวิแบบพาราไม์ที่มัมาปรับวิธีับรัประศาสนศาสร์มาาแนวิอ Nicholas Henry ทั้ที่วามเป็นริ Henry ไ้หยิบยืมแนวิอ Robert T. Golembiewski ในเรื่อ Locus (อบ่ายที่ “รอบลุม” เี่ยวับสถาบันอสาา - Locus is the institutional “where” of the field) และ Focus (วามสนใ “อะไร” เป็นพิเศษอสาา - Focus is the specialized “what” of the field) มาปรับใ้ับารอธิบายวิวันาารอรัประศาสนศาสร์ (วลิ เพิ่มน้ำทิพย์ ,อ้าอิใน วรเ ันทรศร และ อัราพรร เทศะบุระ , บรราธิาร , 2540) ึ่ Golembiewski ไ้ำแนพาราไม์ในรัประศาสนศาสร์ออเป็น 4 พาราไม์ ือ พาราไม์ั้เิม (ารบริหารแยาารเมือ อ Woodrow Wilson) พาราไม์มนุษยนิยม พาราไม์ิวิทยาสัม และในปัุบัน วิารัประศาสนศาสร์มีทั้ focus และ locus ที่ไม่ัเน อาล่าวไ้ว่าแนวโน้มในปัุบันือนัวิาารมุ่ศึษาเรื่อนโยบายทั้ใน้านารัารและารพิาราถึผลอนโยบายให้วามสนใ่อเรื่อารมีส่วนร่วมอประานในารบริหารานอรัและสนใศึษาเรื่อวามสัมพันธ์ระหว่าหน่วยาน่า ๆ อรั (พิทยา บวรวันา , 2538)
สำหรับแนวิอ Nicholas Henry (1999) ไ้ล่าวถึวิวันาารในรูปพาราไม์ไว้ 5 พาราไม์ ึ่ไม่มีานเรียบเรียภาษาไทยอนัวิาารไทยนใเรียบเรียไว้ใล้เียับานอ Henry เท่าานอ เรือวิทย์ เษสุวรร (2549) ึ่ไ้เรียบเรียไว้ั้แ่ารล่าวถึุเริ่ม้นอรัประศาสนศาสร์ (the beginning) ว่าเริ่ม้น้วยาน Woodrow Wilson ในบทวามื่อ “The Study of Administration” ึ่ีพิมพ์ในวารสาร “Political Science Quarterly” (โปรสัเื่อวารสารึ่เป็นุเริ่ม้นอรัประศาสนศาสร์-ผู้เียน)ในปี .ศ. 1887 โยมีเนื้อวามเรียร้อให้ปัานหันมาศึษาารบริหารภารัมาึ้น านั้นึเริ่มที่ระบวนทัศน์ที่ 1 : ารแยารเมือับารบริหารออาัน (Paradigm 1 : The Politics / Administration Dichotomy) ่ว .ศ. 1900 – 1926 เริ่มาหนัสืออ Frank J. Good now ื่อ “Politics and Administration” (1900) โยเสนอให้มีารแยหน้าที่ทาารเมือ และารบริหารออาันามหลัารแบ่แยอำนาอธิปไย ทั้นี้ยัเป็นรั้แรที่นัวิาารสนใรัประศาสนศาสร์อย่าริันถึมีารฝึอบรมเพื่อเ้าสู่ำแหน่้าราาร และในปี 1911 ไ้มีารั้โรเรียนรัประศาสนศาสร์ ระับาิเป็นแห่แรื่อโรเรียนฝึอบรม้าราาร หลัานั้นปี.ศ. 1924 โรเรียน็โอนนัศึษาไปเรียนที่ Syracuse University ึ่เป็นหลัสูรรัประศาสนศาสร์ แห่แรที่สอนโยมหาวิทยาลัยมีื่อว่า “Maxwell School of Citizenship and Public Affairs ” และในปี 1926 Leonard D. White ็ไ้เียนำรารัประศาสนศาสร์ เล่มแรื่อ “Introduction to the Study of Public Administration” ระบวนทัศน์ที่ 2 : หลัารบริหาร (Paradigm 2 : The Principles of Administration) ่ว .ศ. 1927 – 1937 เริ่ม้นาหนัสืออ W.F. Willoughby ื่อ “Principles of Public Administration” ในปี 1927 ึ่แสถึวามเื่อใหม่ือ มีารเสนอให้นำหลัารบริหาร่า ๆ ไปใ้ในารปิบัิ ึ่ไ้าารศึษาวิัยและรวบรวมประสบาร์ารบริหารทั้หลายานสำัใน่วนี้เป็นอ Mary Parker Follett (แนวิที่เป็นหลัารบริหาร่าๆโยเพาะเรื่อารประสานาน) , Henri Fayol (ที่ล่าวถึหลัารบริหาร 14 ้อ เ่น ารแบ่านันทำ เอภาพอำสั่ ารรวมอำนา ) , Frederick W. Taylor (ารัารแบบวิทยาศาสร์) และานที่มีื่อเสียอ Luther H. Gulick และ Lyndall Urwick ที่เสนอหลัารบริหาร 7 ้อ ในนามอ POSDCORB( Planning , Organizing, Staffing, Directing, Coordinating, Reporting และ Budgeting)
่ว่อไปือ่วารท้าทาย (The Challenge) ่ว .ศ. 1938 – 1947 ึ่เป็น่วหลัาานอ Gulick และ Urwick ีพิมพ์ออมาเพียปีเียวแ่็ถูท้าทายโยานอ Chester I. Barnard และที่มีอิทธิพล่อวารรัประศาสนศาสร์มาือานอ Herbert A. Simon ที่วิาร์หลัารบริหารว่าไม่่อยมีเหุผล ึ่นั่นเป็นสายารท้าทายแรในะที่อีสายหนึ่ึ่วิาร์ว่าารแยารบริารออาเมือไม่สามารถทำไ้ เ่นานอ Fritz Morstein Marx ที่ล่าวว่าารัสินใทาารบริหารที่เี่ยวับเินหรือนล้วนเป็นเรื่อารเมือ ่ว่อมาือ่วปิิริยาอบโ้่อารท้าทาย (Reaction to the Challenge) ่ว .ศ. 1947 – 1950 ึ่ะที่านอ Simon ทำลายพื้นานั้เิมอรัประศาสนศาสร์เา็ไ้เสนอทาออไว้ 2 ทาือ ารพันาไปสู่ศาสร์อารบริหารที่บริสุทธิ์และารำหนวิธีปิบัิทานโยบายสาธาระ ส่วนทาเลือที่สอะเน้นเรื่อวามรู้ทาารเมือ ันั้นารเรียร้อนี้ึเป็นเหมือนารเื่อมโยรัประศาสนศาสร์ให้เ้าับรัศาสร์ (แ่ในานะที่รัศาสร์มีอิทธิพลเหนือรัประศาสนศาสร์) นเป็นเหุผลหลัที่ผลัันรัประศาสนศาสร์ไปสู่ ระบวนทัศน์ที่ 3 : รัประศาสนศาสร์ือรัศาสร์ (Paradigm 3 : Public Administration As Political Science) ่ว .ศ. 1950 – 1970 เป็นระบวนทัศน์ที่ำหนวามสัมพันธ์ระหว่ารัประศาสนศาสร์และรัศาสร์ึ้นมาใหม่ โยเน้น 2 เรื่อ ือ เรื่อระเบียบวิธีวิทยาไ้แ่รีศึษา และารพันาสาาย่อยอรัประศาสนศาสร์ ไ้แ่ ารบริหารเปรียบเทียบและารบริหารารพันา แ่ไม่นาน็เิระบวนทัศน์ที่ 4 : รัประศาสนศาสร์ ือ ารัาร (Paradigm 4 : Public Administration As Management) ่ว .ศ. 1956-1970 าสาเหุารเป็นพลเมือั้นสออรัประศาสนศาสร์ นัวิาารึไ้เสนอทาออโยปรับวามสนใมาสู่วามเป็นศาสร์ารบริหาร (administrative science) หรือารัารทั่วไป (generic management) ึ่มีผลานสำัอ James G. March และ Herbert Simon ในานื่อ “Organization” และาน “Organization in Action” อ James D. Thompson แ่ปราว่ารัประศาสนศาสร์ลับไปล้ายลึับบริหารธุริ ่อมาือ่วแรผลัันที่ทำให้เิารแยัว (forces of separatism) ึ่เป็น่วที่รัประศาสนศาสร์เริ่มยายวามสนใใหม่อี 3 แนวือ (1) วิทยาศาสร์ เทโนโลยีและนโยบายสาธาระ (2) รัประศาสนศาสร์แนวใหม่ และ (3) ารสร้าวามภูมิใแ่ผู้ปิบัิาน โยเพาะารเห็นว่าวิาีพอนมีุ่าึ่าุเ่นสุท้ายนี้เอึทำให้เิระบวนทัศน์ที่ 5 : รัประศาสนศาสร์ือรัประศาสนศาสร์ (Paradigm 5 : Public Administering As Public Administration) ่วั้แ่.ศ. 1970 เรื่อยมานถึปัุบัน โยในปี .ศ. 1970 สมามสถาบันารศึษาิารสาธาระและรัประศาสนศาสร์แห่าิไ้ัั้ึ้น (National Association of Schools of Public Affairs and Administration – NSSPAA) ึ่สมามนี้ประอบ้วยวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย่า ๆ ที่เปิสอนวิาเอรัประศาสนศาสร์ และารยายผล่อมาทำให้รัประศาสนศาสร์มีแนวโน้มที่แยสาาออมาเป็นอิสระ ไม่โน้มเอียไปับสาาวิาใสาาวิาหนึ่ัที่เยเป็นมา นอานี้สำหรับวามแ่าระหว่าพาราไม์อ Henry ในเรื่อ locus และ focus ผู้เียนอเสนอาราสรุปอพิทยา บวรวันา (อ้าแล้ว : 4)
ถึแม้ารศึษาในหัวเรื่อพันาารอรัประศาสนศาสร์ะถูยึิโยแนวิในรูปแบบอพาราไม์ (Thomas S. Kuhn ผู้บุเบิเผยแพร่แนวิเี่ยวับพาราไม์ไ้อธิบายว่า พาราไม์ หมายถึ วามสำเร็แบบวิทยาศาสร์ที่มีลัษะ 2 ประาร ือ (1) เป็นวามสำเร็แบบที่ไม่เยมีมา่อน ึู่ใให้ลุ่มผู้เี่ยว้อละทิ้วิธี่า ๆ อิรรมแบบวิทยาศาสร์ที่มีลัษะแ่ันันให้หันมายอมรับร่วมันใน่วระยะเวลาหนึ่ (2) เป็นวามสำเร็ที่เปิโอาสให้มีปัหา่า ๆ เหลือไว้สำหรับลุ่มผู้เี่ยว้อรุ่นใหม่ไ้แ้ไ่อไป และสำหรับเลิมพล ศรีหส์ที่ไ้เียนหัวเรื่อนี้ไ้สรุปว่า พาราไม์เป็นเสมือนารำหนแ่นอปัหา และแนวทาารแ้ปัหาัล่าวในลัษะอภาพรวม ึ่เป็นที่ยอมรับสำหรับผู้ที่เี่ยว้อใน่วระยะเวลาหนึ่และใ้เป็นพื้นานร่วมันในารศึษาวิัยเพื่อ้นว้าหาำอบหรือำอธิบายที่เป็นรายละเอีย่อไป , เลิมพล ศรีหส์,ในาารย์ภาวิาบริหารรัิ ะรัศาสร์ มหาวิทยาลัยรามำแห , 2538) สำหรับแนวิแบบพาราไม์ที่มัมาปรับวิธีับรัประศาสนศาสร์มาาแนวิอ Nicholas Henry ทั้ที่วามเป็นริ Henry ไ้หยิบยืมแนวิอ Robert T. Golembiewski ในเรื่อ Locus (อบ่ายที่ “รอบลุม” เี่ยวับสถาบันอสาา - Locus is the institutional “where” of the field) และ Focus (วามสนใ “อะไร” เป็นพิเศษอสาา - Focus is the specialized “what” of the field) มาปรับใ้ับารอธิบายวิวันาารอรัประศาสนศาสร์ (วลิ เพิ่มน้ำทิพย์ ,อ้าอิใน วรเ ันทรศร และ อัราพรร เทศะบุระ , บรราธิาร , 2540) ึ่ Golembiewski ไ้ำแนพาราไม์ในรัประศาสนศาสร์ออเป็น 4 พาราไม์ ือ พาราไม์ั้เิม (ารบริหารแยาารเมือ อ Woodrow Wilson) พาราไม์มนุษยนิยม พาราไม์ิวิทยาสัม และในปัุบัน วิารัประศาสนศาสร์มีทั้ focus และ locus ที่ไม่ัเน อาล่าวไ้ว่าแนวโน้มในปัุบันือนัวิาารมุ่ศึษาเรื่อนโยบายทั้ใน้านารัารและารพิาราถึผลอนโยบายให้วามสนใ่อเรื่อารมีส่วนร่วมอประานในารบริหารานอรัและสนใศึษาเรื่อวามสัมพันธ์ระหว่าหน่วยาน่า ๆ อรั (พิทยา บวรวันา , 2538)
สำหรับแนวิอ Nicholas Henry (1999) ไ้ล่าวถึวิวันาารในรูปพาราไม์ไว้ 5 พาราไม์ ึ่ไม่มีานเรียบเรียภาษาไทยอนัวิาารไทยนใเรียบเรียไว้ใล้เียับานอ Henry เท่าานอ เรือวิทย์ เษสุวรร (2549) ึ่ไ้เรียบเรียไว้ั้แ่ารล่าวถึุเริ่ม้นอรัประศาสนศาสร์ (the beginning) ว่าเริ่ม้น้วยาน Woodrow Wilson ในบทวามื่อ “The Study of Administration” ึ่ีพิมพ์ในวารสาร “Political Science Quarterly” (โปรสัเื่อวารสารึ่เป็นุเริ่ม้นอรัประศาสนศาสร์-ผู้เียน)ในปี .ศ. 1887 โยมีเนื้อวามเรียร้อให้ปัานหันมาศึษาารบริหารภารัมาึ้น านั้นึเริ่มที่ระบวนทัศน์ที่ 1 : ารแยารเมือับารบริหารออาัน (Paradigm 1 : The Politics / Administration Dichotomy) ่ว .ศ. 1900 – 1926 เริ่มาหนัสืออ Frank J. Good now ื่อ “Politics and Administration” (1900) โยเสนอให้มีารแยหน้าที่ทาารเมือ และารบริหารออาันามหลัารแบ่แยอำนาอธิปไย ทั้นี้ยัเป็นรั้แรที่นัวิาารสนใรัประศาสนศาสร์อย่าริันถึมีารฝึอบรมเพื่อเ้าสู่ำแหน่้าราาร และในปี 1911 ไ้มีารั้โรเรียนรัประศาสนศาสร์ ระับาิเป็นแห่แรื่อโรเรียนฝึอบรม้าราาร หลัานั้นปี.ศ. 1924 โรเรียน็โอนนัศึษาไปเรียนที่ Syracuse University ึ่เป็นหลัสูรรัประศาสนศาสร์ แห่แรที่สอนโยมหาวิทยาลัยมีื่อว่า “Maxwell School of Citizenship and Public Affairs ” และในปี 1926 Leonard D. White ็ไ้เียนำรารัประศาสนศาสร์ เล่มแรื่อ “Introduction to the Study of Public Administration” ระบวนทัศน์ที่ 2 : หลัารบริหาร (Paradigm 2 : The Principles of Administration) ่ว .ศ. 1927 – 1937 เริ่ม้นาหนัสืออ W.F. Willoughby ื่อ “Principles of Public Administration” ในปี 1927 ึ่แสถึวามเื่อใหม่ือ มีารเสนอให้นำหลัารบริหาร่า ๆ ไปใ้ในารปิบัิ ึ่ไ้าารศึษาวิัยและรวบรวมประสบาร์ารบริหารทั้หลายานสำัใน่วนี้เป็นอ Mary Parker Follett (แนวิที่เป็นหลัารบริหาร่าๆโยเพาะเรื่อารประสานาน) , Henri Fayol (ที่ล่าวถึหลัารบริหาร 14 ้อ เ่น ารแบ่านันทำ เอภาพอำสั่ ารรวมอำนา ) , Frederick W. Taylor (ารัารแบบวิทยาศาสร์) และานที่มีื่อเสียอ Luther H. Gulick และ Lyndall Urwick ที่เสนอหลัารบริหาร 7 ้อ ในนามอ POSDCORB( Planning , Organizing, Staffing, Directing, Coordinating, Reporting และ Budgeting)
่ว่อไปือ่วารท้าทาย (The Challenge) ่ว .ศ. 1938 – 1947 ึ่เป็น่วหลัาานอ Gulick และ Urwick ีพิมพ์ออมาเพียปีเียวแ่็ถูท้าทายโยานอ Chester I. Barnard และที่มีอิทธิพล่อวารรัประศาสนศาสร์มาือานอ Herbert A. Simon ที่วิาร์หลัารบริหารว่าไม่่อยมีเหุผล ึ่นั่นเป็นสายารท้าทายแรในะที่อีสายหนึ่ึ่วิาร์ว่าารแยารบริารออาเมือไม่สามารถทำไ้ เ่นานอ Fritz Morstein Marx ที่ล่าวว่าารัสินใทาารบริหารที่เี่ยวับเินหรือนล้วนเป็นเรื่อารเมือ ่ว่อมาือ่วปิิริยาอบโ้่อารท้าทาย (Reaction to the Challenge) ่ว .ศ. 1947 – 1950 ึ่ะที่านอ Simon ทำลายพื้นานั้เิมอรัประศาสนศาสร์เา็ไ้เสนอทาออไว้ 2 ทาือ ารพันาไปสู่ศาสร์อารบริหารที่บริสุทธิ์และารำหนวิธีปิบัิทานโยบายสาธาระ ส่วนทาเลือที่สอะเน้นเรื่อวามรู้ทาารเมือ ันั้นารเรียร้อนี้ึเป็นเหมือนารเื่อมโยรัประศาสนศาสร์ให้เ้าับรัศาสร์ (แ่ในานะที่รัศาสร์มีอิทธิพลเหนือรัประศาสนศาสร์) นเป็นเหุผลหลัที่ผลัันรัประศาสนศาสร์ไปสู่ ระบวนทัศน์ที่ 3 : รัประศาสนศาสร์ือรัศาสร์ (Paradigm 3 : Public Administration As Political Science) ่ว .ศ. 1950 – 1970 เป็นระบวนทัศน์ที่ำหนวามสัมพันธ์ระหว่ารัประศาสนศาสร์และรัศาสร์ึ้นมาใหม่ โยเน้น 2 เรื่อ ือ เรื่อระเบียบวิธีวิทยาไ้แ่รีศึษา และารพันาสาาย่อยอรัประศาสนศาสร์ ไ้แ่ ารบริหารเปรียบเทียบและารบริหารารพันา แ่ไม่นาน็เิระบวนทัศน์ที่ 4 : รัประศาสนศาสร์ ือ ารัาร (Paradigm 4 : Public Administration As Management) ่ว .ศ. 1956-1970 าสาเหุารเป็นพลเมือั้นสออรัประศาสนศาสร์ นัวิาารึไ้เสนอทาออโยปรับวามสนใมาสู่วามเป็นศาสร์ารบริหาร (administrative science) หรือารัารทั่วไป (generic management) ึ่มีผลานสำัอ James G. March และ Herbert Simon ในานื่อ “Organization” และาน “Organization in Action” อ James D. Thompson แ่ปราว่ารัประศาสนศาสร์ลับไปล้ายลึับบริหารธุริ ่อมาือ่วแรผลัันที่ทำให้เิารแยัว (forces of separatism) ึ่เป็น่วที่รัประศาสนศาสร์เริ่มยายวามสนใใหม่อี 3 แนวือ (1) วิทยาศาสร์ เทโนโลยีและนโยบายสาธาระ (2) รัประศาสนศาสร์แนวใหม่ และ (3) ารสร้าวามภูมิใแ่ผู้ปิบัิาน โยเพาะารเห็นว่าวิาีพอนมีุ่าึ่าุเ่นสุท้ายนี้เอึทำให้เิระบวนทัศน์ที่ 5 : รัประศาสนศาสร์ือรัประศาสนศาสร์ (Paradigm 5 : Public Administering As Public Administration) ่วั้แ่.ศ. 1970 เรื่อยมานถึปัุบัน โยในปี .ศ. 1970 สมามสถาบันารศึษาิารสาธาระและรัประศาสนศาสร์แห่าิไ้ัั้ึ้น (National Association of Schools of Public Affairs and Administration – NSSPAA) ึ่สมามนี้ประอบ้วยวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย่า ๆ ที่เปิสอนวิาเอรัประศาสนศาสร์ และารยายผล่อมาทำให้รัประศาสนศาสร์มีแนวโน้มที่แยสาาออมาเป็นอิสระ ไม่โน้มเอียไปับสาาวิาใสาาวิาหนึ่ัที่เยเป็นมา นอานี้สำหรับวามแ่าระหว่าพาราไม์อ Henry ในเรื่อ locus และ focus ผู้เียนอเสนอาราสรุปอพิทยา บวรวันา (อ้าแล้ว : 4)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น