เส้นทางแห่งแสง [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #46 : บทที่ 19 เจ้าต่างหากที่จะตาย ภาค ราชันย์ผยองเดช

บนยอดผาสูงเสียดฟ้าที่อยู่เหนือพื้นดินกว่าพันลี้เป็นยอดผาสูงตระหง่านน่าเกรงขามปรากฏร่างของเทพเซียนสี่คนที่กำลังนั่งบ่มเพาะพลังยิ่งไปกว่านั้นทุกคนมีรูปร่างหน้าตาที่งดงามและหล่อเหล่าชนิดที่เรียกได้ว่าล่มอาณาจักรได้เลยทีเดียวพวกเค้าเป็นคนที่คนส่วนมากรู้จักชื่อเสียงกันเป็นอย่างดีนั่นคือกลุ่มตระกูลหลินที่นำโดยหลินเฟย

ทั้งสี่คนลืมตาตื่นขึ้นเสียงสีขาวทองปรากฏบนร่างกายของแต่ล่ะคนเป็นสัญญาณว่ากำลังจะเลื่อระดับ

ซู้มมม !!!

เสียงสีทองประเบิดออกเป็นหลักฐานในการเลื่อนระดับขั้นของแต่ล่ะคน

หลินเฟย ระดับเซียนขั้นที่ 7

ลี่เอ๋อ ระดับพระเจ้าขั้นที่ 6

ชิงเอ๋อ ระดับพระเจ้าขั้นที่ 4

และอี้เอ๋อ ระดับพระเจ้าขั้นที่ 2

หลินเฟยถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย

"เห้อ ~ นี้ร่างกายของข้าอายุ 15 แล้วแท้ๆ แต่ทำไมยังรองรับพลังปราณของร่างจริงข้าได้เพียงส่วนเดียวกันน้า"

ลี่เอ๋อยิ้มหยอก

"เพราะพลังส่วนใหญ่ของท่านส่วนใหญ่คงไปเสริมความหล่อเหลาหมดแล้วกระมังเจ้าค่ะ ฮิๆ"อี้เอ๋อใช้ปลายนิ้วปิดปากหัวเราะ

ชิงเอ๋อก็อดหยอกไม่ได้จึงร่วมวงกับลี่เอ๋อ

"ร่างกายของท่านนี้หากไม่ใช่ว่าเป็นเพียงเด็กข้าจะหม่ำทั้งตัวเลย ฮึๆๆๆ"ชิงเอ๋อพูดหยอกตัวท่าทีกวนนิดๆ

อี้เอ๋อยิ้มและมารวมตัวกับพักพวกก่อนจะช่วยพูดหยอกนายท่านกันอีกแรง

"แหม่ๆ.. ~ นายท่านเจ้าค่ะหน้าแดงใหญ่เชียว ฮิๆๆ"

หลินเฟยหน้าแดงแปร๊ดเพราะไม่เคยโดนเย้าหยอกขนาดนี้มาก่อนและจึงเริ่มยิ้มเจ้าเล่ห์

'หนอยยยยย !'

หลินเฟยใช้ก้าวแห่งแสงกว้าไปข้างหน้าของกลุ่มหญิงเอ๋ออย่างรวดเร็ว

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ !!

หลินเฟยจูบริมฝีปากน้อยๆของสามสาวซึ่งแทบจะพร้อมกันทำเอาหญิงสาวที่กำลังสนุกอยู่ไม่ทันตั้งตัวจึงเกิดมีไอน้ำลอยออกมาจากศรีสระของแต่ล่ะคนใบหน้าแดงชมพูที่หน้าแกล้งหน้าหยอกของพวกนางทำเอาหลินเฟยอดยิ้มไม่ได้

"พวกเจ้านี้เล่นด้วยชักจะโอหังกันเกินไปแล้วน้ะและนี้คือบทลงโษของเด็กดื้อเข้าใจมั้ยหากทำอีกอาจจะไม่ใช่เพียงแค่ริมฝีปากที่ถูกข้ารุกรานนะฮิๆๆๆ ^^"

ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกันอย่างน่ารักในหัวของทั้งสามคนมีความคิดกระเจิดกระเจิงไปคนละทิศละทาง

'นะ...นายท่านจูบข้า นายท่าน... อื้อออ >///<'

'นะ...นี้มัน คระ...ครั้งแรกของข้าเลยนะ >///<'

'งื้อออออ ไม่เอาด้วยแล่วนายท่านคนบ้า >///<'

ทั้งสามคนคิดในใจก่อนที่จะดึงสติกลับมาและรอคำสั่งต่อไปแต่ใบหน้าที่แดงก่ำก็ยังไม่จางหายไป

"อืม...ข้าว่าจะมุ่งหน้าไปเมืองหลวงเลยพวกเจ้าพร้อมรึยัง"หลินเฟยสะบัดพัดและหันหน้ามามองทั้งสามสาวที่หน้าแดงก่ำด้วยความเขิน

ทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมกันอีกครั้งก่อนจะมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวง

.........

ณ เมืองหลวงแห่งอาณาจักรมังกรฟ้า

ผู้คนที่แต่งตัวด้วยชุดที่หรูหราเดินขวักไขว่กันเต็มท้องถนนและเมื่อมองดีๆแล้วแต่ล่ะคนนั้นทั้งสวยสดงดงามและหล่อเหล่ากันแทบทุกคนถึงแม้จะยังน้อยกว่าพระเอกของเรามากนักแต่คนในเมืองหลวงนี้ต่างหน้าตาดีกันแทบจะทุกคนเลยทีเดียว

หลินเฟยที่เดินอยู่ท่ามกลางฝูงชนสวมหน้ากากมังกรสีทองและทั้งสามก็ต่างสวมใส่หน้ากากรูปร่างและสีตามร่างจริงของแต่ละคนที่ทำเองขึ้นมาจากพลังปราณ

ทุกสายตาต่างมองมาทางหลินเฟยและสามสาวถึงแม้จะสวมหน้ากากอยู่แต่ชุดที่ใส่ก็ซ่อนความสูงศักดิ์ไม่มิดแต่ล่ะคนคิดไปต่างๆนาๆว่าเป็นคนของตระกูลใหญ่จากที่ไหนสักแห่งไม่ก็เป็นเทพเซียนลงมาเยี่ยมชมบนพื้นโลก

"เมืองนี้ไม่เลวเลย"หลินเฟยอดพูดออกมาอย่างพึงพอใจไม่ได้

"นายท่านข้าว่าพวกเราหาภัตตาคารแถวนี้ก่อนดีมั้ยเจ้าค่ะ ? ตั้งสามปีแล้วท่านยังไม่ได้ทานอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียวท่านไม่หิวบ้างหราเจ้าค่ะ?"

ลี่เอ๋อกล่าวถามอย่างรู้ใจ

"งั้นไปหาร้านดังๆแถวนี้ดูหน่อยก็แล้วกัน"

หลินเฟยเดินไปสักพักก่อนจะสะดุดกับป้ายชื่อของภัตตาคารใหญ่โต่ที่ตั้งตระหง่าอยู่ตรงหน้า [ ภัตตาคารหงส์ฟ้า ] หลินเฟยไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปทันทีภายในร้านตกแต่งได้อย่างสวยงามมีดอกไม้และพืชพรรณส่งกลิ่นหอมตลอดเวลาทำให้ผล่อนคลายระหว่างทานอาหารและมีอยู่ด้วยกันถึง 4 ชั้น

ชั้นที่ 1 ไว้รับแขกที่เป็นพวกคนของตระกูลที่ฐานะธรรมดาสามัญ

ชั้นที่ 2 สำหรับพวกที่มีเงินทองร่ำรวย

ชั้นที่ 3 มีไว้สำหรับพวกขุนนาง

ส่วนชั้นที่ 4 มีไว้สำหรับแขกพิเศษเช่นจอมยุทธ์ชื่อดังหรือแม้กระทั่งเชื้อพระวงศ์

หลินเฟยไปที่โตะทำงานของเสี่ยวเอ้อที่กำลังต้อนรับแขกอยู่

"ข้าขอไปที่ชั้น 3 ต้องจ่ายเท่าไหร่"

เสี่ยวเอ้อมองเด็กหนุ่งที่ร่างกายขวาผ่องราวอิสตรีตรงหน้าและพิจารณา

"คุณชาย หากท่านอยากใช่ที่นั่งบนชั้นสามต้องจ่ายเงินจำนวน 1000 ทองขอรับข้าคิดว่าคุณชายคงจะจ่ายไม่ไหวกระมัง"

หลินเฟยโยนบัตรสีม่วงที่เพิ่งรู้จักระหว่างทางบัตรสีม่วงก็คล้ายๆกับเงินแบงค์ที่สำมารถใช้แทนเหรียญทองได้มากมายมันถูกสร้างขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกของคนที่ไม่อยากจะพกเหรียญทองไว้มากๆ

เสี่ยวเอ้อตาเบิกกว่าเพราะว่าบัตรสีม่วงนั้นบรรจุเหรียญทองได้มากกว่าบัตรทองเสียด้วยซ้ำบัตรทองจะสารมารถบรรจุได้เพียง 1000 ทองแต่บัตรม่วงจะสามารถบรรจุได้ 10000 ทอง !

"คุณชาย ! ชั้น 3 เพียงแค่ 1000 ทองขอรับ !"

"ช่างมันเถอะเก็บไปก็รกกระเป๋าข้าข้าอยากทานอาหารแล้วจะพาข้าขึ้นไปได้รึยัง"

'ระ..รงกระเป๋างั้นรึ ? นะ..นี้คุณชายท่านนี้ร่ำรวยขนาดไหนกัน !!'

เสี่ยวเอ้อปรากฏใบหน้าที่แสนสุขยิ่งนักมันจะต้องได้รับค่าแรงเพิ่มเป็นแน่หากรายงานให้เจ้าของร้านทราบ

"ดะ...ได้ขอรับคุณชายเชิญท่านขึ้นไปก่อนแล้วก็ช่วยสั่งรายการอาหารไว้ด้วยขอรับแล้วข้าจะนำคนไปส่งให้....นี้ขอรับสมุดรายชื่ออาหาร"

"ข้าขอหมูอบน้ำผึ้ง ไก่ต้มสมุนไพร ไก่ย่างรมควัน และข้าวสวย"

แต่ละอย่างที่หลินเฟยสั่งทำให้เสี่ยวเอ้อสับสน

'แม่นางทั้งสามจะไม่กินด้วยงั้นรึ ? แต่ช่างเถอะ'

"ขอรับอาหารจะถูกส่งไปอีกไม่นานคุณชายโปรดไปรอที่โต๊ะได้เลยขอรับ"

ได้ยินเช่นนั้นทั้งสี่คนรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสามและด้วยความสวยงามทำให้หลินเฟยยิ้มออกมาอย่างพอใจแต่ถ้าหากหลินเฟยเกิดความไม่พอใจต่อร้านนี้หล่ะก็หญิงงามล่มอาณาจักรทั้งสามคนของเค้าจะต้องถล่มร้านนี้จนไม่เหลือแม้แต่ผุยผงเป็นแน่

สายตาทุกคู่จับจ้องมายังกลุ่มคนที่กำลังเข้ามาใหม่อย่างสนอกสนใจชายหนุ่มบางคนเริ่มมีน้ำลายใหลเพราะรูปร่างของสามสาว

หลินเฟยนั่งลงที่โตะริมระเบียงก่อนอาหารจะส่งมาอย่างรวดเร็วสมกับเป็นร้านชื่อดังแถวนี้จริงๆหลินเฟยคิดแบบนั้นสามสาวก็คอยยืนคุ้มกันอยู่ใกล้ๆจนชายคนอื่นรู้สึกอิจฉาหลินเฟยอย่างแรง

ทันใดนั้นก็มีกลุ่มคนกลุ่มนึงเดินเข้ามาอย่างเย่อหยิ่งและกำลังเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่อยู่โต๊ะถัดจากหลินเฟยไปสองช่วงโต๊ะแต่หลินเฟยไม่คิดจะสนใจอะไรและตั้งหน้าตั้งตาทานของที่อยู่บนโต๊ะให้หมด

ชายที่หน้าตาและแต่งตัวดีเดินมาหาหญิงสาวและ

ปั้ง !!

เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นทำให้ทุกสายตาหันไปมองอย่างสนใจเว้นแต่หลินเฟยที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทานอย่างเอร็ดอร่อย

"ชิงหลิง ! ใยเจ้าถึงออกมาโดยไม่เรียกข้าให้มาด้วยกันหล่ะ !!!"

หลินเฟยเลิกคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินชื่อชิงหลิงหลินเฟยที่ทานใกล้จะหมดแล้วรีบทานต่อจนหมดก่อนจะหันกลับไปมองด้านหลังของตน

หญิงสาวที่อยู่ในความทรงจำในร่างหลินเฟยคนเก่าที่ไม่คิดว่าจะมีได้ปรากฏขึ้นในหัวทันทีใบหน้าที่เรียวสวยและอาภรณ์สีส้มเหลืองอันหรูหราปากคิ้วจิ้มลิ้มของนางงดงามพอๆกับเสี่ยวหลิงเยว่เลยทีเดียว

"เหตุใดข้าต้องบอกให้ท่านมากับข้ากัน ? ข้าอยากมามันก็เรื่องของข้าท่านไม่จำเป็นต้องมาเดือดร้อนแทนข้า"ชิงหลิงพูดถากถาง

ชายหนุ่มอายุราวๆสิบเจ็ดสิบแปดปีเริ่มมีสีหน้าขุ่นเคืองขึ้นเล็กน้อย

"เจ้าเป็นคู่หมั้นของข้า ! ข้ามีสิทธิ์ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของต่อเจ้า !"ชายหนุ่มตะคอกอย่างเดือดดาล

"ข้าไม่ยอมรับเรื่องการหมั้นบ้าบอนั่นหรอก !! ตระกูลของเจ้าบีบบังคับท่านพ่อของข้า !! ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เจ้ามีคนที่อยู่ในระดับราชันย์ขั้นสูงล่ะก็ ! ข้าจะไม่ยอมเด็ดขาด !!!"

"หนอยยย !! นังแพศยา !!"ชายหนุ่มง้างมือหวังจะตบเข้าที่ใบหน้าของชิงหลิง

หมับ !

เด็กหนุ่มอายุราวๆสิบห้าปีที่สวมหน้ากากมังกรสีทองพุ่งตัวมาจับมือไว้ได้ทันชายหนุ่มหันมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะตะคอกใส่หลินเฟย

"ไอ่เด็กบัดซบ !! แกอยากตายนักรึไง !!"

หลินเฟยแสยะยิ้มภายใต้หน้ากากก่อนจะกล่าวตอกหน้ากลับไป

"เจ้าต่างหากที่จะตาย..."

... ติดตามตอนต่อไป

------------------------------------------------------------------------------------------------

แถมอีกตอนจ้าชดเชยเมื่อวาน

ผมได้แก้ไขเรื่องคำผิดตั้งแต่บทที่ 1 ถ้าหากมีผิดพลาดหรือขาดตกบกพร่องตรงไหนช่วยแจ้งที่คอมเม้นทีนะครับ...ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ