เส้นทางแห่งแสง [ จบ ]

ลำดับตอนที่ #39 : บทที่ 12 บุญคุณที่ไม่อาจทดแทนได้ ภาค ราชันย์ผยองเดช

ณ จวนที่ดูรูหราไม่แพ้จวนของตระกูลใหญ่ๆในอาณาจักรของพรรคอสูร

"ท่านประมุข ข้าได้ข่าวมาว่าพี่น้องของพวกเราที่ท่านส่งไปเพื่อให้จับตัวพี่น้องตระกูลเซามาบัดนี้ถูกสังหารจนหมดสิ้นแล้วขอรับ"

ชิงลู่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่และสูงส่งเริ่มมีสีหน้าตึงเครียดทันที การที่คนของมันถูกจัดการง่ายดายเช่นนี้คงต้องเป็นผู้ที่มีฝีมือพอตัวเป็นแน่

"ส่งคนออกไปสืบหาข้อมูลของคนที่สังหารพี่น้องของพรรคเราซ้ะ !"

ชิงลู่กล่าวเสียงดุดันลูกน้องที่นำข่าวมารายงานก้มหัวทันทีและรีบพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น ปั้งง !!!!

เสียงระเบิดดังขึ้นที่ประตูขนาดใหณ่ที่ตอนนี้เละจนไม่อาจเรียกว่าประตูได้เสียแล้วชิงลู่ทิ้งถ้วยน้ำชาและพุ่งออกไปดูทันที 

และมันก็ต้องตกตะลึงกับใบหน้าที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันช่างรู้สึกคุ้นเคยมากและมันยังรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก

มีคนของพรรคคนนึงที่มีหน้าตาหล่อเหลาเดินเข้าไปหากลุ่มของหลินเฟยอย่างไม่กลัวตายใบหน้าที่เย่อหยิ่งและท่าทางอวดดีมุ่งหน้าไปยังลี่เอ๋อและชิงเอ๋อจึงทำให้ชิงลู่เหงื่อตกทันที

"แม่นางสองท่านนี้ มิสนใจไปดื่มน้ำชากับข้าสักชั่วยามหน่อยรึ พวกท่านช่างงดงามกว่าหญิงใดในชีวิตของข้าที่ข้าเคยพบมาเสียอีก หากท่านต้องการข้าจะยอมเป็นสามีให้พวกท่านทั้งสอ--!"

เปรี้ยง !!!

มืออันเรียวสวยของชิงเอ๋อสะบัดอย่างรวดเร็วจนร่างของชายหน้าไม่อายตรงหน้าแตกกระจายเละเทะน่าอเนจอนาถแต่มันกลับไม่กระเด็นโดนพวกหลินเฟยเลยแม้แต่น้อย

ทุกคนในพรรคที่เห็นร่างของพี่น้องก็มีสีหน้าถอดสีทันทีคนตรงหน้าเป็นใครกันทำไมถึงมีพลังมากมายถึงเพียงนี้ราวกับคำถามนี้แปะอยู่บนหน้าทุกคนไม่เว้นแม้แต่ชิงลู่

มันรีบสาวเท้าเข้ามาและป้องมือคารวะลี่เอ๋อและชิงเอ๋อทันที

"ผู้อาวุโสทั้งสองโปรดให้อภัยกับความไร้มารยาทของคนของข้าน้อยด้วยขอรับ ท่านมีธุระประการใดถึงได้ถ่อมาถึงพรรคอันแสนต่ำต้อยของข้าน้อยรึขอรับ"

คำถามนี้ทำให้ทั้งสองสาวสวยล่มฟ้าดินหันหน้ามามองหลินเฟยที่ทำหน้านิ่งๆอยู่ด้านหลัง

หลินเฟยก้าวเท้าออกมาและกล่าวด้วยเสียงเย็นๆ

"ข้ามาจัดการเรื่องหนี้ของตระกูลเซา ไม่ว่าพวกนั้นจะเป็นหนี้เจ้าเท่าไหร่ข้ายินดีจ่ายแทนส่วนของพวกเค้าได้"

ชิงลู่หน้าซีดทันทีคนตรงหน้ามันนั้นตั้งแต่ลานประลองของสามตระกูลมันยังไม่อาจจะเปรียบเทียบพลังของมันกับคนคนนี้ได้แต่ผู้ยิ่งใหญ่ระดับนี้กลับมาช่วยเหลือตระกูลยาจกอย่างตระกูลเซามันช่างน่าเหลือเชื่อเสียจิงๆ

"มิกล้าขอรับ ข้าน้อยจะรับเงินจากผู้ยิ่งใหญ่อย่างท่านได้เยี่ยงไร"

หลินเฟยไม่รู้ตัวเลยว่าชื่อเสียงของตนตอนนี้เลื่องลือไปทั่วอาณาจักรมังกรฟ้าแล้วและยังมีหลายฝ่ายไม่ว่าพรรค กลุ่มนักสู้ นิกาย และสำนักต่างๆ ได้ควานหาตัวหลินเฟยอยู่อย่างสุดกำลังหลินเฟยเริ่มเบื่อๆจึงพูดออกไปอย่างสบายๆว่า

"งั้นข้าจะให้ล้านทองแลกกับหนี้ของตระกูลเซาและครอบครัวที่ถูกพวกเจ้าจับไป"

ชิงลู่ตกตะลึงกับราคาที่มากโขจนได้แค่ใฝ่ฝันมันอ้างปากค้างอยู่นานคนผู้นี้เป็นใครกันใยถึงร่ำรวยและแข็งแกร่งถึงเพียงนี้มันคิดวนไปวนมาก่อนจะตบหน้าเรียกสติ

"ขะ.. ข้าน้อยตกลงขอรับ ! พวกเจ้า !! ไปนำตัวครอบครัวตระกูลเซาที่เราจับมาออกมาให้หมดและนำส่งคืนให้ท่านผู้นี้ซ้ะ !!!"

ชิงลู่พูดอย่างนอบน้อมก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องอย่างดุดัน

ไม่นานนักได้มีร่างกายของเด็กน้อยสองคนและชายหญิงวัยกลางคนสองคนรวมสี่คนเดินออกมาอย่างช้าๆ

หลินเฟยรีบให้ชิงเอ๋อและลี่เอ๋ออุ้มทั้งสี่คนทันทีหลินเฟยสะบัดมือหนึ่งครั้งถุงขนาดใหญ่ก็ได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าของชิงลู่มันเปิดถุงขึ้นอย่างดีใจและต้องแทบสลบเมื่อเห็นเหรียญทองนับล้านเหรียญที่อยู่ในนั้นมันเงยหน้ามองหาผู้ที่ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งนามว่าหลินเฟยแต่กลับไม่พบแม้แต่ร่องรอย

.........

ณ จวนตระกูลเซา

หลินเฟยเดินทางมาเพียงไม่กี่วินาทีและร่างของหลินเฟยกับคนอื่นๆก็ลอยลงมายังหน้าจวนทุกคนในตระกูลเซารีบเข้ามาหาอย่างดีอกดีใจเซาซวิ้นละคนอื่นๆต่างพากันสวมกอดร่างของน้องเล็กทั้งสองและบิดามารดาของตนทันทีใบหน้าที่สวยหมดจดมีน้ำตาเอ่อล้นออกมาราวเขื่อนแตกน้ำตาของความปิติยินดีปรากฏบนหน้าของทุกคนทุกคนในตระกูลเซาทั้งหมดก้มหัวมาทางหลินเฟยและนางงามทั้งสอง

เซาซวิ้นรีบพูดแทนทุกคนทันที

"ข้าเซาซวิ้นของเป็นตัวแทนจากตระกูลเซาทุกคนขอขอบพระคุณท่านหลินเฟยท่านหลินหงส์ลี่และท่านหลินชิงเอ๋อเจ้าค่ะ!"

หลินเฟยยิ้มและโบกมือหนึ่งครั้งและกล่าวอย่างอ่อนโยน

"เอาหล่ะๆ พวกท่านลุกขึ้นเถิดข้าขอให้พวกท่านทำตามสัญญาว่าจะบอกเรื่องของที่อยู่ของจตุรเทพมังกรฟ้าให้แก่ข้า"

เซาซวิ้นลุกขึ้นและบิดามารดาของตนทำหน้าตกตะลึงเมื่อได้ยินคำว่าจตุรเทพแต่กลับล้อเลิกความสนใจไปเพราะเวลานี้ทั้งสองอยากจะพูดคุยถกถามเรื่องราวกับคนอื่นๆ

เซาซวิ้นไม่รอช้ารีบนำทั้งสามคนไปยังสวนทันที

สวนที่วิจิตรงดงามต้นไม้ใหญ่หนึ่งต้นวางเป็นจุดกึ่งกลางและสระโดยรอบต้นไม้ทำให้เข้ากันอย่างลงตัวดอกไม้ที่ขึ้นอยู่รอบสระทำให้ผู้ที่มองดูผ่อนคลายอย่างน่าประหลาด

"เอาหล่ะเจ้าค่ะข้าจะบอกเรื่องที่อยู่ของมังกรฟ้าให้แก่ท่าน...จากที่ข้าได้ยินมามังกรฟ้าเป็นถึงสี่จตุรเทพที่อยู่ของมันจึงยากที่คนธรรมดาจะเข้าไปมันเป็นถ่ำใต้น้ำที่อยู่ในทะเลสาบดาราที่มีชื่อเรียกเช่นนี้เพราะว่าทะเลสาบจะปรากฏแค่ตอนกลางคือเท่านั้นและมันยังสะท้อนแสงของดวงดาวยามค่ำคือทำให้ทั่วทั้งทะเลสาบมีเงาสะท้อนของดาวนับล้านล้านดวงภายใต้ทะเลสาบมีถ่ำขนาดใหญ่แต่มันอยู่ลึกมากจนผู้ที่คิดจะครอบครองพลังของมังกรฟ้าก็ยังไม่เคยเห็นปากถ่ำเลยแม้แต่น้อยเพราะมีปลาที่เรียกกันว่าปลาฟันหยกนับล้านตัวที่คอยรุมแทะคนที่เข้ามาใกล้ถ่ำจึงทำให้ไม่มีผู้ใดเข้าไปได้ทะเลสาบที่กล่าวมาอยู่ที่เมืองหนานเทียนที่ห่างจากนี้ราวๆสองร้อยลี้เจ้าค่ะ"

หลินเฟยพยักหน้ารับก่อนจะกวาดมือหนึ่งครั้งและมีถุงขนาดใหญ่สามถุงมากองอยู่หน้าเซาซวิ้น

"นี้เป็นเงินที่ข้าให้เพื่อซ่อมแซมจวนและปรับเปลี่ยนตามใจพวกเจ้าข้าคงอยู่ดูแลพวกเจ้าไม่ได้จงนำเงินที่มีจ้างนักสู้ที่ฝีมือดีมาคุ้มกันจวนเจ้าซ้ะ"

เซาซวิ้นตกตะลึงกับจำนวนเงินที่นับได้จะในถุงมันน่าจะมากกว่าสองล้านทองแล้วนี้มันมากมายยิ่งนักเงินที่แม้แต่ตนเองจะใช้ทั้งชีวิตเพื่อหามาก็มิอาจได้ถึงสักแสนทองแต่ตอนนี้มันได้มากองอยู่ตรงหน้าแล้ว

"ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านเยี่ยงไรดี ข้าจะขอเป็นตระกูลขึ้นให้แก่ตระกูลท่าน!"

หลินเฟยโบกมือเพื่อบอกว่าไม่จำเป็นและยิ้มหนึ่งครั้งก่อนจะพาหญิงงามทั้งสองหายไปราวกับทั้งสองเป็นเทพที่ลงมาเยี่ยมชมมวลมนุษย์

เซาซวิ้นรีบบอกข่าวแก่ทุกคน ทุกคนมีสีหน้าที่นับถือและสำนึกต่อหลินเฟยอย่างยิ่งเพราะชาตินี้ทั้งชาติคงไม่อาจชดใช้บุญคุณครั้งนี้หมดเป็นแน่

...ติดตามตอนต่อไป