เพื่อนสนิท ที่แอบรักเธอ

เนื้อเรื่อง

นี่เป็นเรืองจริงของผม….ที่หลงรักเพื่อนสนิท…แล้วเราก็ต้องจากกัน….

ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่แอบรักผู้หญิงคนหนึ่งมานานเป็นปี ผมกับเธอ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ ม.1 ตอนนี้ ผมและเธอ อยู่ ม.6 แล้ว กำลังจะต้องแยกจากกันแล้ว และเธอคนนั้น ยังไม่ได้รับรู้ความรู้สึกของผมเลย ผมเป็นผู้ชาย ที่ไม่มีความกล้าหาญเอาซะเลย ผมแอบมองเธอมานาน และเธอก็ไม่เคยรู้เลยว่าผมชอบเธอ ตอน ม.1-ม.4 เราได้อยู่ห้องเดียวกัน เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งไปซะทุกอย่าง เรียนก็เก่ง ทำงานก็เก่ง พูดก็เก่ง ต่างกับผม ที่ไม่ได้เรื่องอะไรเลย ตอนขึ้น ม.5 ผมได้อยู่คนละห้องกับเธอ และเราก็ยังคุยกันปกติ เธอเป็นผู้หญิงที่อัธยาศัยดี ชอบทักทายเพื่อนๆเวลาที่เธอเจอใครที่เธอรู้จัก เธอก็จะเข้าไปทักทาย พูดคุย ซึ่งผมก็เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่เธอทักทายเป็นประจำ…และเธอก็ไม่เคยรู้เลย ว่าผมใจเต้นแรงขนาดไหนที่ได้คุยกับเธอ….

เป็นโชคดีของผมเหลือเกิน ที่เธอรู้มาว่า ผมชอบเพื่อนของน้องเธอ เธอก็เลยเข้ามาแซวผม ตามประสาเพื่อน ผมก็เลยได้โอกาส ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น ผมให้เธอหาเบอร์ของน้องคนนั้นให้ แล้วก็ขอเบอร์บ้านเธอ เพื่อจะโทรไปถามเบอร์น้องคนนั้นตอนเย็น ความจริง ผมไม่ได้ชอบน้องคนนั้นหรอก ก็แค่มอง แบบผู้ชายทั่วๆไป ก็น้องเค้าก็น่ารักดี แต่ผมไม่ได้สนใจน้องเค้าหรอก ผมอยากคุยกับเธอมากกว่า….แต่เธอก็ไม่รู้เลย…เธอช่วยหาเบอร์น้องคนนั้นให้ผม…ช่วยหาเรื่องราวของน้องคนนั้นให้ผม…และเธอก็บอกผมว่า น้องคนนั้นน่ะ น่ารักดีนะ..แต่น้องเค้ามีแฟนแล้วนะ…เธอไม่รู้เลย ว่าผมชอบเธอ ว่าผมคอยแอบมองเธอ รอยยิ้มที่สดใสของเธอ ความซ่าส์ปนน่ารักของเธอ มันทำให้ผมหวั่นไหว….

วันปัจฉิมนิเทศน์ น้องคนที่ผมชอบอยู่ ม.3 และก็เป็นธรรมเนียมของโรงเรียน ที่จะต้องจับมือ ร่ำลากับรุ่นพี่ รุ่นน้องที่โรงเรียน เธอเตรียมดอกกุหลาบมาให้น้องของเธอ ผมก็เลย เอาดอกกุหลาบไปให้เธอ ให้เธอเอาไปให้น้องคนนั้น เธอก็บ่นๆผม ว่าทำไมไม่เอาไปให้น้องเค้าเองล่ะ…แล้วเธอก็เอาดอกไม้ไปให้น้องคนนั้นให้ผม … ความจริง ผมอยากจะเอาดอกไม้ดอกนั้นให้เธอมากกว่า แต่ผมไม่กล้าพอที่จะบอกกับเธอ ว่าผมชอบเธอ ผมกลัวว่าเธอจะปฏิเสธเพื่อนอย่างผม ผมเลยเก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจ ไม่พูดมันออกมา…ทั้งที่ความรู้สึกนั้นมันทำร้ายจิตใจผมให้เจ็บปวดอยู่ทุกวัน

ตอนปิดเทอม ผมพยายามโทรไปหาเธอ แต่โทรไม่ติด เธอไม่ได้อยู่บ้าน เธอไปติวเอ็นทรานซ์…ผมเลยโทรไปที่เบอร์เพื่อนเธอ และขอคุยกับเธอ ดูเธอจะแปลกใจมากเลยที่ผมโทรมาหาเธอ เธอก็เลยถามผมถึงเรื่องน้องคนนั้น...ผมก็ไม่รู้จะบอกเธอยังไง เพราะผมไม่ได้ชอบน้องคนนั้น แต่ผมชอบเธอ…เธอถามผมว่า มีอะไรรึป่าว ที่โทรมาเนี่ย…ผมบอกเธอว่าไม่มีอะไร โทรมาเฉยๆ…เธอบอกผมว่าเธอไม่มีอะไรจะคุย…ผมก็บอกเธอว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมคุยกับเธอเอง…ผมโทรไปหาเธออยู่ 4-5วัน แล้วเธอก็บอกผมว่า เธอไม่มีอะไรจะคุย แล้วเธอก็บอกผมว่า เราไม่จำเป็นที่จะต้องคุยกันทุกวัน ผมก็เลยไม่โทรไปรบกวนเธออีก ผมเคยบอกเธอว่าผมคิดถึงเธอ แต่เธอคงไม่ได้ยิน ผมอยากเจอเธอเหลือเกิน ผมอยากให้เปิดเทอมเร็วๆ ผมจะได้เจอเธอ ผมอยากเห็นรอยยิ้มของเธอ……ชอบรอยยิ้มที่น่ารัก ชอบเสียงทายทักที่สดใส ชอบคำทักทายที่ออกมาจากใจชอบอะไรอะไรที่เป็นเธอ….ผมพยายามหาเรื่องคุยกับเธอบ่อยๆ ให้เธอช่วยทำนู่นทำนี่ให้ ซึ่งเธอก็ไม่เคยปฏิเสธ เธอเป็นผู้หญิงช่างฝัน ชอบเขียนบันทึก ชอบเขียนเรื่องราวต่างๆ ชอบวาดรูป เธอมีความเป็นตัวของตัวเอง มีความกล้าแสดงออก เป็นผู้หญิงที่เปิดเผย ชอบลุย ไม่บ่นกันงานหนักๆ ไม่ทำตัวเป็นคุณหนู อะไรที่ผู้ชายทำได้ เธอก็ทำได้ เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ชอบแต่งตัว ไม่แต่งหน้า ไม่ทาปาก ไม่ใส่ถุงเท้าสูงๆ ไม่แต่งตัวแบบเด็กญี่ปุ่น เธอมีความน่ารักในแบบของเธอ เป็นความน่ารักที่เป็นธรรมชาติ ไม่เสแสร้ง เธอเป็นผู้หญิงที่ออกแนวกวนๆ ไม่ค่อยแคร์สังคมภายนอกซักเท่าไร ….. ผมอยากบอกให้เธอรู้เหลือเกิน ว่าผมชอบเธอ ว่าผมรักเธอ….ผมอึดอัดมากๆเลย ที่เห็นเธอนั่งคุยกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ ผมหึงเธอ ทั้งๆที่เราเป็นแค่เพื่อนกัน ผมเห็นเธอนั่งคุยกับเพื่อนผู้ชายห้องอื่น ผมก็แอบซึมๆ เศร้าๆ…เธอจะมาสนใจอะไรล่ะ เพื่อนอย่างผม

ผมให้เธอช่วยผมทำการ์ดวันวาเลนไทน์ส่งอาจารย์ เธอก็บ่นๆผม ว่าทำไมไม่ทำเองล่ะ แต่เธอก็ช่วยผมทำ แล้วผมก็เอากลอนมาให้เธอเขียนลงการ์ด เธอจะรู้รึป่าวนะ ว่ากลอนนั้นน่ะ ผมมอบให้เธอ … อยากบอกรักกับเธอแต่ไม่กล้า  กลัวเธอว่าไม่รักแล้วผลักไส อยากบอกรักกับเธอสุดหัวใจ กลัวบอกไป แล้วเธอไม่ ok …..ก็ผมกลัวว่าเธอจะปฏิเสธผมน่ะสิ ผมก็เลยไม่กล้าบอกเธอตรงๆ แต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรว่าจะชอบผม หรือว่าจะสนใจผมเลย…..เธอไม่ค่อยสนใจผมเลย เธอรังเกียจเพื่อนอย่างผมเหรอ…ผมเศร้ามากๆเลย…ผมเป็นผู้ชายที่อ่อนแอมากๆเลยใช่มั๊ย……..

อีกไม่กี่วัน ผมกับเธอก็จะต้องจากกันแล้ว เธอสอบเข้าได้ในคณะที่เธอชอบ ส่วนผมยังไม่มีที่เรียนเลย อีกไม่นานเธอก็คงได้เจอเพื่อนใหม่ แล้วก็คงลืมเพื่อนอย่างผม…ผมอยากจะบอกความในใจของผมให้เธอได้รับรู้เหลือเกิน….แต่ผมกลัวว่าถ้าเธอปฏิเสธผม แล้วความเป็นเพื่อนของเรามันจะไม่เหมือนเดิม ผมไม่อยากเสียเธอไป….ผมรักเธอ ผมรักเธอ ผมรักเธอ….ได้ยินมั๊ย…ว่าผมรักเธอ…..ผมอยากจะลืมเธอ แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมอยากจะคิดกับเธอแค่เพื่อน แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมอยากจะบอกเธอ ว่าผมรักเธอ ว่าผมชอบเธอมากแค่ไหน ผมก็ทำไม่ได้ ผมไม่เคยทำอะไรให้เธอเลย…ผมเป็นผู้ชายที่แย่มากเลยใช่มั๊ย……วันนี้ เป็นวันที่ผมและเธอจะได้เจอกันเป็นวันสุดท้าย ดูเธอเศร้าๆ เธอคงจะเสียใจที่จะต้องจากเพื่อนๆของเธอไป….แต่เธอจะรู้บ้างไหม ว่าผมเศร้าขนาดไหนที่ผมไม่ได้บอกความรู้สึกของผมกับเธอ….ความรักที่มันทำให้ผมอึดอัดใจ  มันยังไม่ได้ระเบิดออกมา…ผมอยากจะร้องไห้…ผมอยากจะดึงเธอมากอดไว้ อยากบอกเธอว่าผมรักเธอมากแค่ไหน

ไม่รู้ว่ามันจะสายไปรึป่าว เพราะเธอจะต้องไปเรียนที่อื่นแล้ว เราจะต้องจากกันแล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน  ดอกไม้ที่ผมเตรียมมาให้เธอ มันยังอยู่ในกระเป๋าผม การ์ดที่ผมตั้งใจทำมาให้เธอ มันยังอยู่ในกระเป๋าผม ความรู้สึกทั้งหมดของผม มันอยู่ในการ์ดใบนั้น วันนั้นผมก็ได้แต่มองเธอ ผมจะมองเธอให้นานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้      วันปัจฉิมนิเทศน์ ม.6  เป็นวันที่ผมเศร้าที่สุด ผมนั่งซึมทั้งวัน ไม่คุยกับใครเลย ผมรู้สึกเหมือนว่า กำลังจะเสียเธอไป จะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว ผมรวบรวมความกล้าอยู่นาน ที่จะบอกรักเธอ แต่ผมก็ไม่กล้าพอที่จะบอกเธอ ผมพยายามจะเลิกชอบเธอ ผมกลับบ้านก่อนที่งานจะเลิก และผมก็นำดอกไม้ กับการ์ดใบนั้น ไปวางไว้ที่หน้าบ้านเธอ แล้วผมก็กลับบ้าน ไม่น่าเชื่อเลยใช่มั๊ย ว่าผู้ชายอย่างผมจะต้องมาเสียน้ำตา ให้กับผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง…..ผมนั่งร้องไห้เงียบๆอยู่ในห้อง….แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เธอโทรมาหาผม เธอร้องไห้ เธอรู้ตั้งนานแล้วว่าผมชอบเธอ เธอก็ชอบผมเหมือนกัน แต่เธอพยายามที่จะไม่สนใจผม เธอห้ามใจตัวเอง ไม่ให้ชอบผม เธอไม่อยากคิดกับผมมากกว่าเพื่อน ด้วยเหตุผลที่ว่า เธอไม่อยากจะเป็นแฟนกับผม  เธอบอกว่า เธอไม่ได้รังเกียจผม เธอไม่ได้มีคนที่เธอชอบ เธอไม่ได้มีแฟน แต่เธอมีเหตุผลของเธอ เธอบอกผมว่า มิตรภาพระหว่างเพื่อนน่ะ มันยั่งยืนที่สุด ตอนนี้เธอและผม อยู่ ม.6 แล้ว ต้องแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่นแล้ว เธอบอกผมว่า ผมไปเรียนที่อื่น ผมก็ต้องเจอผู้หญิงคนอื่นที่ดีกว่าเธอ เธอบอกว่าเธอชอบผม แต่เธอเป็นแฟนกับผมไม่ได้จริงๆ เธอบอกผมว่าเธอขอเป็นเพื่อนกับผม ขอให้ผมเป็นเพื่อนสนิทของเธอ เธอยินดีรับฟังทุกเรื่องราว รับฟังทุกปัญหา เธอบอกผมว่าห้ามผมลืมเธอ เวลาเจอเธอก็ทักทายเธอด้วย เธอพูดไปก็ร้องไห้ไป ผมไม่โกรธเธอหรอก ที่เธอพูดอย่างนั้น ผมเข้าใจเธอ และผมก็ดีใจ ที่เธอไม่ได้รังเกียจผม แค่เธอบอกผม ว่าเธอชอบผม ผมก็มีความสุขแล้ว ผมคงลืมเธอไม่ได้หรอก……และผมก็ดีใจ ที่ผมได้บอกกับเธอแล้ว ว่าผมรักเธอ…..ผมไม่เสียใจเลยที่ผมได้บอกรักเธอ…..ตอนนี้ ผมมีความสุขที่สุด และผมกับเธอก็ยังสนิทกันมากขึ้น

…ถึงวันนี้ เธอจะคิดกับผมแค่เพื่อน…..เธอรู้ว่าผมชอบเธอ…และเธอก็ชอบผม….แต่เราก็ยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่…ยังไม่คบกันแบบแฟน…คงเป็นเพราะว่าเธอยังไม่พร้อมที่จะมีแฟน…เธอคงยังไม่อยากผูกมัดตัวเอง….และเธอก็ไม่อยากให้ผมปิดกั้นตัวเอง…….เพื่อจะได้เจอกับผู้หญิงคนอื่นๆที่ดีกว่าเธอ……..ถึงวันนี้ เราจะเป็นเพื่อนกัน แต่สักวัน เธอคงจะเห็นใจเพื่อนอย่างผม…………รักเธอนะ…….เพื่อนสนิทที่รักของผม

วันวาเลนไทน์นี้ ใครอยากจะบอกรักเพื่อนสนิท ก็บอกไปเถอะ ใกล้จะปิดเทอมแล้วนะ ดีกว่าเวลาผ่านไปแล้วมานั่งเสียใจที่วันนั้นไม่ได้บอกเธอ ……ถ้าวันนั้น ผมไม่ได้บอกรักเธอ ผมก็คงจะเสียใจมาจนทุกวันนี้ และผมก็ดีใจที่สุดที่ผมได้บอกเธอไปแล้ว ว่าผมรักเธอ……….บอกกับเธอไปเถอะ ว่าคุณรักเธอมากแค่ไหน และไม่ต้องไปกลัวกับผลที่จะเกิดขึ้นหรอกนะ

ความจริง ยังไงมันก็ต้องเป็นความจริง….มันจะต่างอะไรกันล่ะ การที่แอบชอบเธอ กับ การที่เธอปฏิเสธน่ะ เชื่อผมเถอะ  บอกกับเธอไปเลยว่าคุณรักเธอ………ขอให้ทุกคนโชคดีนะ………..ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบมันคิดอะไรไปไกล…กว่าเป็นเพื่อนกัน