เพราะว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน

เนื้อเรื่อง

เพราะว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน

                เพราะว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน…….คงจะไม่มีใคร ไม่เคยแอบชอบเพื่อนตัวเองหรอก จริงมั๊ย  อยู่ด้วยกันมาก็หลายปี มันก็ต้องมีบ้างแหละ ที่จะมองๆ  ชอบอยู่ในใจ  ไม่มีใครรู้  นอกจากเรา  ก็เพราะว่ามันบอกใครไม่ได้น่ะซิ เรื่องแบบนี้อ่ะ  ถ้าชอบรุ่นพี่  รุ่นน้อง  ก็คงไม่เป็นไร  แต่นี่ไปชอบเพื่อนตัวเอง มันก็เลยไม่อยากให้ใครรู้  ถ้าเพื่อนคนอื่นๆรู้นะ  มีหวัง มองหน้าคนๆนั้นไม่ติดแน่ๆ  ทีนี้  อย่าหวังเลยว่าจะได้คุยกันเหมือนเดิม ได้แอบใกล้ชิดเค้า  ได้คุย  แม้จะเป็นแบบเพื่อนก็เถอะ  การชอบเพื่อนตัวเองนี่มันก็มีหลายแบบนะ 

มีทั้งแบบชอบ เพราะความผูกพัน อยู่ด้วยกัน รู้จักกันมานาน เจอกันทุกวัน ช่วยทำนู่นทำนี่ประจำ  มันก็เลยเป็นความคุ้นเคย เป็นความชอบขึ้นมา

 แบบที่สอง อันนี้ไม่ได้เกิดจากความผูกพัน นึกอยากชอบก็ชอบขึ้นมาเฉยๆ  เป็นความประทับใจแบบสุดๆ เช่น เพื่อนคนนี้ก็รู้จักกันธรรมดา ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่มาวันนึง ไอ้คนนี้มันออกไปร้องเพลงแล้วก็แสดงความสามารถพิเศษ แบบว่า โดนมากๆ แล้วเราก็ประทับใจมัน สะดุดรักขึ้นมาเฉยๆ  แล้วก็กลายเป็นความชอบ แบบว่า เฮ้ย นี่มันทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ เก่งว่ะ กรี๊ดๆๆๆๆ

 แบบที่สาม อันนี้เป็นแบบคู่กัด ประมาณว่า ไม่ถูกชะตาตั้งแต่เจอหน้ากันวันแรก …โอ๊ย จะต้องมาเป็นเพื่อนกับไอ้หน้ากวนตีนเนี่ยเหรอ  แม่งหมั่นไส้ว่ะ คิดว่าตัวเองหล่อนักอ่ะ  ทำเป็นเก๊ก  แหวะ  แบบว่า จะหาเรื่องกันประจำ  คุยกันสองสามคำ  อ้าว แม่งกวนกุอีกแระ ไอ้นี่  เลยไม่ค่อยจะคุยกันดีๆเท่าไร  แต่นานๆไป  มันก็กลายเป็นความคุ้นเคย วันไหนไม่ได้ทะเลาะกันแล้วมันเหงาๆ เศร้าๆ ซึมๆ  ยิ่งวันที่เพื่อนคนนั้นไม่มา มันยิ่งรู้สึกว่า โลกมันเงียบๆ เหงาๆ เฮ้อ….แล้วเราก็ชอบมันจนได้

                แบบที่สี่ อันนี้เป็นการชอบแบบว่า แอบปลื้มในความเก่ง ในความสามารถของเค้า คนอะไร เก่งไปซะทุกอย่างเลย เรียนก็เก่ง  เล่นกีฬาก็เก่ง แต่งตัวก็เท่ ซ่านิดๆ อุ๊ย  เก่งว่ะ แบบว่าจะแอบปลื้มเพื่อนคนนี้มากๆ มันทำอะไรก็เก่งไปซะทุกเรื่องเลย อัธยาศัยก็ดี  ปลื้มมากเข้ามากเข้า มันก็เลยกลายเป็นความชอบ

        แต่ก็นั่นแหละนะ  ชอบเพื่อนตัวเอง  ก็ได้แค่ชอบเฉยๆ ไอ้เพื่อนคนนั้นน่ะมันไม่ได้รู้เลยว่าเราชอบมัน  ถ้าไอ้เพื่อนคนนั้นมันยังไม่มีแฟนก็ไม่เท่าไร ยังพอมีหวัง  แต่ถ้ามันมีแฟนแล้ว กว่าเราจะรู้ตัวว่าเราชอบมัน แล้วเราก็ชอบมันไปแล้ว แล้วมันก็มีแฟนแล้ว  เศร้าไปกว่าเก่า ทั้งรักคนมีเจ้าของ ทั้งเพื่อนสนิท  เฮ้อ  คิดแล้วเศร้า  จะบอกไปก็ไม่กล้า  กลัวว่าคำตอบ มันจะทำให้ความเป็นเพื่อนของเราจบลง  กลัวว่าเค้าจะไม่เป็นเพื่อนกับเราเหมือนเดิม  กลัว กลัว กลัว  แต่ถ้าไม่บอก  ปล่อยให้มันรู้สึกแบบนี้ต่อไป  มันก็อึดอัดเหลือเกิน

               เอาเถอะ  ถ้ามันชอบไปแล้ว จะให้ทำยังไงล่ะ  จะให้เลิกชอบใครซักคน มันทำยากนะ  กว่าจะลืม  กำลังจะลืมได้แล้วเชียว  คนๆนั้น ดันมาคุยด้วยกับเราอีก แล้วแบบนี้จะให้ลืมได้ยังไง

                ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ  แต่มันคือแสนไกล  ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท  ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป  ว่ารักเธอ……ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  ในความคุ้นเคยกันอยู่  มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น  ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  ว่าเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน……..ไม่เคยเผยความในใจ  หากวันใดเผยใจกลัวเก้อ  เฝ้าคอยแค่หลงละเมอ  ยามเมื่อเธอห่างไป…..มีไหล่เอาไว้ให้ซบ  มีมุมให้เธอได้พัก  มีตักให้เธอหนุนนอนเมื่อเธอเหน็ดเหนื่อยใจ  ถึงไม่ได้รักตัวฉัน  ขอแค่ให้เธอไว้ใจ….เพื่อนคนนี้หวังดีกับเธอเสมอ…..หวังดีเสมอนะ