เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #83 : เจ้าของที่แปลว่ามีสิทธิ์ 5

ร่างเล็กผุดลุกยืนแต่กลับถูกมือใหญ่คว้าเอวไว้แล้วรั้งให้นั่งกลับลงมาที่เดิม ทว่าชิดกายเขามากกว่าเดิม

“เอ๊ะ! ปล่อยค่ะ” เธอพยายามแกะมือเขาออก เพราะนอกจากเคืองที่เขาผิดคำพูดแล้วยังรู้สึกแปลกๆ ที่ฝ่ามือใหญ่ครึ่งหนึ่งทาบอยู่บนผิวที่ไร้ปราการกั้นข้างเอว โอฬารไม่ยอมปล่อย แต่ใช้มืออีกข้างเลื่อนแท็บเล็ตมาวางบนตักเธอ เด่นดวงหยุดดิ้น มองแท็บเล็ตก่อนเงยมองหน้าเขา

“ก่อนจะมาที่นี่เธอทำให้ฉันได้งานใหญ่ เพราะฉะนั้นฉันควรมีรางวัลให้เธอ”

“คุณเชื่อด้วยเหรอคะ ว่าได้งานนั้นเพราะฉัน มันอาจจะไม่จริงก็ได้”

โอฬารมองออกว่าเธอประชดและตัดพ้อ เขาทำเป็นไม่สนใจ โน้มตัวไปเลื่อนภาพเสื้อผ้า กระเป๋าและรองเท้าไปเรื่อยๆ เด่นดวงมองตามแล้วตาโตเพราะมันสวยทุกอย่าง แต่ก็ยังทำเก๊กไว้

“ปลายเดือนนี้จะมีงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้า” เขาเปรยขึ้นแล้วหยุดภาพไว้ที่ชุดราตรียาวสีเขียวเรียบหรูชุดหนึ่ง พอเห็นว่าเด่นวงจ้องมองก็เลื่อนไปอีกภาพ เป็นชุดสีทองระยิบระยับเล็กน้อยยังจัดอยู่ในคำว่าเรียบหรูเช่นกัน “เธอชอบสีไหนระหว่างสีเขียวกับสีทอง”

“สีแดง!”

“อือ ดี ฉันก็ว่าสีแดงสวยกว่าเหมือนกัน” ปลายนิ้วแข็งแรงเลื่อนภาพถัดไป เป็นชุดราตรีปาดไหล่สีแดงยาวกรอมเท้า ผ่าข้างด้านหน้าสูงขึ้นมา เด่นดวงอ้าปากหวอ เมื่อครู่เธอแค่อยากแกล้งขัดใจเขาเท่านั้น ไม่คิดว่าจะมีชุดสีแดงจริงๆ เอียงตัวเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วตกใจ เพราะตอนนี้ใบหน้าเขาอยู่ใกล้เธอมาก เนื่องจากชายหนุ่มก้มลงมาดูหน้าจอแท็บเล็ตกับเธอด้วย

“อะ...เอ่อ...” ยิ่งสายตาเขาเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่มากเธอยิ่งพูดไม่ออก “ฉะ...ฉันไม่ต้องไปร่วมงานก็ได้มั้งคะ”

“คิดว่าได้เหรอ?” ขณะถามฝ่ามือที่ยังอยู่บนเอวเธอเหมือนจะกดลงเล็กน้อย เด่นดวงหัวใจเต้นแรง พยายามเอนตัวไปด้านหลังเพื่อให้ใบหน้าห่างจากเขาอีกสักนิด...นิดเดียวก็ยังดี ตอนนี้มันใกล้จนหลายจมูกเขาอยู่ใกล้สายตาเธอเหลือเกิน “เธอผ่านพิธียกน้ำชาแล้ว เป็นอัศววงศ์ธรรมเรียบร้อยแล้ว ถ้าไม่ไปร่วมงานบริษัทมันได้งั้นเหรอ?”

“มันก็แค่จัดขึ้นมาปลอมๆ นี่คะ”

“ปลอม?” เขาเลิกคิ้วสูงสีหน้าเหมือนจะไม่พอใจอีกแล้ว เด่นดวงเลยหน้าเจื่อน “ถ้าเธอบอกว่าเรื่องวันนี้มันปลอม แปลว่าเธอกำลังกล่าวหาคุณปู่ ซินแสหวัง พ่อแม่ฉันและทุกคนที่ร่วมพิธีว่าต่างพากันทำเรื่องโกหกงั้นสิ”

“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย แต่...ฉันแค่หมายถึงว่ามันเกิดขึ้นเพราะความจำเป็นค่ะ”

“อืมม์...มันอาจจะเกิดขึ้นเพราะความจำเป็น แต่มันเกิดขึ้นจริง” น้ำเสียงเขาย้ำหนักแน่นหากดวงตาหนักแน่นยิ่งกว่า “เราเป็นสามี-ภรรยากันถูกต้องตามประเพณีจริงๆ แล้ว”

 “นี่คุณเมาหอยนางรมที่แอบกินคนเดียวหรือเปล่าคะ” คำถามแก้เขินของเธอทำเอาโอฬารยิ้ม และนั่นยิ่งทำให้เด่นดวงมั่นใจว่าเขาต้องเมาหอยนางรมแน่ๆ คนหน้าเดียวอย่างโอฬารยิ้มเป็นด้วยเหรอ?

โอ๊ย! แล้วทำไมต้องมายิ้มตอนนี้ ขนาดหน้าเดียวเขายังดูดี แล้วนี่มายิ้มให้ระยะใกล้ ถ้าเธอไม่ละลายก็ตายด้านแล้ว!

“เธอต้องไปงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้าของบริษัทกับฉันในฐานะภรรยา เพราะถึงแม้ว่าตอนนี้สังคมจะยังไม่รับรู้เรื่องของเรา แต่ทุกคนในครอบครัวรับรู้หมดแล้ว นั่นแปลว่าเธอมีเจ้าของแล้ว และเธอเองก็เป็นเจ้าของฉันเหมือนกัน เพราะงั้นเธอไม่ต้องกังวล ถ้าฉันบอกว่าจะซื่อสัตย์มันก็จะเป็นแบบนั้นจริงๆ มั่นใจได้เลย”

อย่าว่าแต่เด่นดวงเลยที่คิด โอฬารก็ชักเริ่มคิดว่าตัวเองเมาแล้วจริงๆ แต่เมาอะไรไม่อาจรู้ได้ เพราะหอยนางรมนั่นเขาไม่ได้กินแต่เก็บไว้ให้เบญจภัทรกินเอง และที่พูดอย่างนั้นเพราะอยากให้เธอมั่นใจ รวมถึงย้ำตัวเองด้วยว่าอย่าปล่อยให้เรื่องนีรามาทำให้เกิดอาการงี่เง่าแบบนี้อีก

เด่นดวงมองเขาอึ้งๆ ใบหน้าชายหนุ่มแดงจางๆ แต่เธอก็ไม่เห็นว่าเขาจะดื่มแอกอล์ฮอล์เข้าไปตอนไหนนะ หรือเขาจะไม่สบาย พอสมองคิดก็สั่งการไปยังมือ หญิงสาวใช้หลังมือทาบแก้มเขาทีหนึ่งหน้าผากทีหนึ่ง

“คุณตกน้ำจนไม่สบายหรือเปล่าคะ” เป็นอีกครั้งที่คำถามเธอทำให้ริมฝีปากเขากระตุกยิ้ม มือใหญ่ข้างที่ว่างยกขึ้นจับข้อมือเธอแล้วรั้งเข้าหาตัวนิดๆ

“เปล่า ฉันแค่พูดความจริง...แค่จะบอกให้เธอรู้ว่าเรื่องวันนี้คือเรื่องจริง” ใช่ ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงอย่างที่มารดาเขาบอก ไม่มีตรงไหนเลยที่หลอก

“แต่ความจริงที่คุณบอกว่าฉันมีเจ้าของแล้วและเป็นเจ้าของคุณด้วย มันแปลว่ามีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอคะ ฉันมีสิทธิ์ในตัวคุณด้วยงั้นเหรอ?” เด่นดวงอยากถามให้แน่ใจ และถ้าเขาตอบว่าใช่ สิ่งแรกที่เธอจะทำคือขอให้เขาบล็อกเบอร์นีราทิ้ง!

แค่คิดดวงตาก็ระยิบระยิบประหนึ่งนางร้ายในละคร แต่สำหรับคนที่มองอยู่กลับเห็นเพียงความหวามไหวในดวงตาเธอ

โอฬารฉุกใจคิดกับคำถามของเธอ...นั่นสินะ เจ้าของแปลว่ามีสิทธิ์ หมายความว่าเธอมีสิทธิ์ในตัวเขา และแน่นอนว่าเขาย่อมมีสิทธิ์ในตัวเธอเช่นกัน

แล้วถ้าเขามีสิทธิ์ในตัวเธอ สิ่งแรกที่เขาจะทำในตอนนี้คือ...

เพียงแค่คิดความรู้สึกก็เตลิดไปไกล หากอีกคนที่กำลังยิ้มอย่างหมายมาดกลับไม่รู้สึกถึงร่างกายตัวเองที่ถูกรั้งเข้าหาร่างใหญ่เบาช้า กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่ใบหน้าเขาโน้มมาใกล้และริมฝีปากนุ่มถูกทาทาบด้วยริมฝีปากอุ่นจัดเรียบร้อยแล้ว...

++++++++++++++++++++++++

ท่าทางหนูเด่นก็ขี้หึงร้ายกาจจะเนี่ย หุหุ 

เขินไปหมดแล้ว ขอไรท์พักแป๊บนะคะ แฮ่