เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #63 : เธอเท่านั้น 1

เธอเท่านั้น

          เบญจภัทรมาส่งเด่นดวงเพียงลำพังเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเด่นดวง เธอบอกจะอยู่บ้านทั้งวันไม่ออกไปไหนและยืนยันว่าขอคุยกับมารดาด้วยตัวเองก่อน ค่อยให้โอฬารมาคุยทีหลัง

เพียงแค่ก้าวเท้าเข้าบ้านเสียงมารดากับพี่สาวคุยกันก็ดังแว่วมาเข้าหู ด้วยเรื่องฮิตประจำบ้านในช่วงนี้...เรื่องการแต่งงานของดวงตา

“เมื่อวานคุณกวงพาไปลองชุดมาเป็นไงบ้าง”

“โอ๊ย! ร้านใหญ่มาก ชุดสวยมากทุกชุดเลยแม่ สวยแบบร้านทั่วๆ ไปไม่มีหรอกนะ”

“จริงเหรอ แล้วตาเลือกชุดไหน ถ่ายรูปมาหรือเปล่า เอามาให้แม่ดูซิ” เสียงดวงใจถามอย่างตื่นเต้นและกระตือรือร้น ซึ่งมันแน่อยู่แล้ว ดวงตาคือลูกสาวผู้โชคดีไปเสียทุกอย่าง คือคนที่ได้ดั่งใจ และคือความสุขอย่างเดียวที่เหลือของนาง

“ไม่ได้ถ่ายมา เพราะตายังไม่เลือก แม่...คิดดูสิ คุณกวงรวยขนาดนั้น ตาจะเลือกชุดสำเร็จได้ยังไง” ดวงตาเล่าเสียงอวดๆ “ตาบอกเขาว่าไม่มีชุดไหนถูกใจเลย ชุดในร้านไม่หลวมไปก็คับไปทั้งนั้น ไม่พอดีสักชุด” ท่าทางตอนเล่ามีจริตจะก้านเหมือนตอนทำท่าออดอ้อนว่าที่เจ้าบ่าวไม่มีผิด

“แหม...สวยแล้วยังฉลาดอีกนะเนี่ยลูกแม่ แล้วเขาว่าไง” ดวงใจยังคงตื่นเต้นกับเรื่องที่ลูกสาวคนโตเล่า

“จะว่าไงล่ะแม่ เขารักตาออกขนาดนั้น เขาก็บอกว่างั้นจะให้ช่างตัดชุดใหม่ให้เลย เอาที่ตาถูกใจที่สุด แพงแค่ไหนก็ได้ แม่ดู๊ เขาเปย์เต็มที่เลยอ่ะ”

“วาสนาแกดีจริงๆ เลยตาเอ๊ย! นี่ถ้านังเด่น...”

“หนูก็จะแต่งงานเหมือนกัน!”

เสียงที่โพล่งขึ้นพร้อมกับเจ้าของเสียงเดินมาหยุดยืนเชิดหน้าทำท่ายิ้มย่อง ทำเอาสองแม่ลูกตกใจจนสะดุ้ง ยกมือขึ้นทาบอกแล้วหันมาค้อนควักให้เด่นดวง

“พูดจากเพ้อเจ้ออะไรของแก” ดวงตาถามน้องสาวสีหน้าสงสัย

“พูดว่าเด่นจะแต่งงานเหมือนกันไง” เด่นดวงยืนยัน ดวงใจกับดวงตาเลยหันสบตากันอึ้งๆ ก่อนจะหัวเราะอย่างเห็นขัน

“ดวงซวย ดวงกาลกิณีอย่างแกมีใครอยากแต่งงานด้วยเหรอยะ เอาแค่คนมาจีบสักคนก่อนเหอะ มีใครกล้าบ้าง ต่อให้มีก็เตลิดเปิดเปิงไปภายในสามวันทุกคน ยังจะมาพูดไร้สาระอีก” ดวงใจต่อว่าลูกสาวคนเล็กอย่างไม่เชื่อถือ

“หนูพูดจริงๆ นะแม่ พี่ตา” พี่สาวกับมารดาส่ายหน้าเหมือนระอา เด่นดวงเลยโพล่งสิ่งที่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแต่แรกออกมา “เมื่อคืนหนูไปค้างกับเขามาแล้วนะ”

สองแม่ลูกหันขวับมามองเธอ ถึงจะไม่ได้สนใจใยดีเด่นดวงกันสักเท่าไร แต่รู้ว่าเธอเป็นคนหวงเนื้อหวงตัว ไม่ได้มีนิสัยใจง่าย หรือทำตัวเหลวไหลในเรื่องอย่างนั้น

“นี่แกกลัวจะไม่ได้ผัวจนถึงขนาดไปนอนกับเขาก่อนเลยเหรอนังเด่น” ดวงใจพูดทึ่งๆ มากกว่าจะดุ

“หรือคิดจะมีผัวตัดหน้าฉัน เพราะอิจฉา” ดวงตาถามแล้วเบะปากใส่น้องสาว “ต่อให้มีผัวตัดหน้าก็ใช่ว่าจะดีกว่า รีบคว้ามามั่วๆ แบบนี้อย่างดีก็แค่พนักงานมินิมาร์ทด้วยกัน”

“ไม่ใช่สักหน่อย เขารวยมากต่างหาก รวยกว่า...”

“เอาเถอะ ถ้าแกอยากมีผัวก็ตามใจ เล่นไปค้างอ้างแรมกับเขาแบบนี้คงกลัวเขาซวยจนทิ้งไปซะก่อนล่ะสิ” ดวงใจปรามาสลูกสาวคนเล็ก เด่นดวงเม้มปากแน่น

“อีกไม่กี่วันเขาจะหาฤกษ์จัดพิธียกน้ำชา แม่ไปเป็นผู้ใหญ่ให้หนูด้วยนะคะ”

ดวงใจกับดวงตาหันมองหน้ากันแล้วหัวเราะอย่างขบขันอีกครั้ง

“เฮอะ! มีปัญญาแค่จัดพิธียกน้ำชาแบบด่วนๆ เนี่ยนะที่แกบอกว่ารวย พูดมาตรงๆ เลยว่าแกไปคว้าลูกเจ๊กที่ไหนมาฮึ!” ดวงตาเหยียดปากใส่น้องสาว นอกจากเด่นดวงจะเป็นคนดวงซวยแล้วยังเป็นพวกเลือกไม่เป็นอีกต่างหาก

“จะลูกเจ๊กลูกไทยฉันก็ไม่ไปหรอก แกอยากทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องมาดึงฉันไปเกี่ยวข้อง” ดวงใจบอกแล้วเมินหน้าไปทางอื่น

“ได้ไงละคะแม่ หนูจะไปยกน้ำชาโดยไม่มีผู้ใหญ่ได้ยังไง ต่อให้แม่ไม่อยากไปก็ไปหน่อยเถอะน่า วันสำคัญของหนูทั้งทีเลยน้า”

“สำคัญมาก สำคัญจนฉันกลัวว่าแกจะหาเรื่องซวยไปให้เขา จนเขาฉิบหายทั้งบ้านแล้วมาถอนหงอกฉันเอาน่ะสิ!”

เด่นดวงทำหน้าอึ้งๆ ไม่อยากเชื่อเลยว่าแม้แต่เรื่องสำคัญของเธอขนาดนี้มารดากับพี่สาวยังไม่สนใจเลยสักนิด คงอยากให้เธอออกไปจากชีวิตมากเลยสินะ

“คราวนี้หนูไม่ซวยหรอก หนูจะนำโชคให้เขาต่างหาก” สองแม่ลูกหันมองหน้ากันแล้วหัวเราะอีกครั้ง เด่นดวงชักเริ่มทนไม่ไหวเข้าทุกที “หลังพิธียกน้ำชาหนูจะย้ายไปอยู่กับเขา...” พูดออกไปแล้วก็ยังแอบลุ้นด้วยความหวังริบหรี่ว่าใครสักคนจะไม่เห็นด้วย ถึงจะไม่ใยดีก็ไม่ได้อยากให้เธอไปจากบ้านหลังนี้

“จะย้ายวันไหนก็บอก ฉันกับแม่จะได้ช่วยเก็บของ” ดวงตาเอ่ยอย่างไม่แยแส เด่นดวงเลยหันไปทางมารดา

“เอาไปแค่เสื้อผ้าก็พอมั้ง เผื่อไปอยู่ได้ไม่เกินสามวันเจ็ดวันเขาไล่ตะเพิดกลับมาจะได้ไม่ต้องขนย้ายให้ลำบากหลายรอบ”

เด่นดวงอ้าปากหวอ...ชักสงสัยแล้วว่าเธอถูกเก็บมาจากถังขยะหรือเปล่า ทำไมมารดากับพี่สาวถึงได้ทำเหมือนเธอไม่ใช่สายเลือดได้ถึงขนาดนี้

“แม่แน่ใจนะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ จะไม่ไปเป็นผู้ใหญ่ให้จริงๆ เหรอคะ” เด่นดวงยังถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจ หวังว่าอาจจะมีสักเศษเสี้ยวความรักความเห็นใจที่คนเป็นแม่จะต้องมีให้คนเป็นลูก

“อย่ามาเซ้าซี้น่า ไปนอนกับเขามาแล้วทำไมต้องเรื่องมาก ต่อให้ไม่ยกน้ำชา ไม่แต่งงานก็คงไม่เป็นไรแล้วนี่ แค่เขารับผิดชอบก็ดีถมเถแล้ว เกิดท้องโย้ขึ้นมาฉันนี่แหละจะซวยที่ต้องมาช่วยแกเลี้ยงลูกอีก เพราะงั้นอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ไม่มีฉันก็ไม่เห็นจะเป็นไร”

มารดาหันไปคุยกับพี่สาวต่อ เด่นดวงมองทั้งสองคนด้วยดวงตาร้อนผ่าว ขอบตามีน้ำใสเอ่อคลอ เธอเดินเข้าห้องส่วนตัวไปเงียบๆ

ทรุดนั่งบนเตียงไม้ปูทับด้วยฟูกราคาถูกขนาดห้าฟุตแล้วคอตกไหล่ลู่จนกระเป๋าร่วงหล่นลงพื้น พยายามอย่างมากที่จะไม่ให้น้ำตารินไหล เพราะรู้ว่าถ้าร่วงลงมาสักหยดก็จะไม่ยอมหยุดง่ายๆ อีก

***********************************

แม่ใจกับพี่ตาไม่รู้อะไรซะแล้วเนาะ ^^