เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #59 : (ตก)ลงใจ 1

(ตก)ลงใจ

เด่นดวงนั่งสไลด์แท็บเล็ตด้วยความตื่นตาตื่นใจ หลังจากช็อกตาค้างเมื่อได้เห็นหลักฐานการจองกระเป๋าแอร์เมจรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นที่ต้องใช้เวลารอสินค้านานนับปีกว่าจะได้ หากแค่นั้นมันก็เกินฝันไปมากแล้ว เอาแค่แบรนด์ธรรมดา ที่ไม่ต้องแตะระดับนั้นเธอยังไม่คิดฝันเลยว่าจะได้

นี่ถ้าดวงตารู้ รับรองต้องกรี๊ดบ้านแตกแน่ๆ

ส่วนรถเปิดประทุนที่โอฬารให้เบญจภัทรเอามาให้เลือกนั้นก็สวยจนตาพร่าเหมือนกัน เพียงแต่เธอขอผ่านไปก่อนเพราะมันไม่จำเป็นต้องใช้ และเธอก็ยังขับรถไม่เป็นด้วย ส่วนสิ่งที่กำลังเลือกอยู่นี้คือ เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า และแอคเซสเซอรี่ต่างๆ ที่สองหนุ่มยืนยันว่ามันจำเป็นต้องใช้

หญิงสาวเกือบหลุดปากถามไปแล้วว่าจำเป็นต้องใช้ยังไง แต่ไหวตัวทันเลยไม่ถาม...ถ้าเธอจะเป็นภรรยาของโอฬาร อัศววงศ์ธรรมจริงๆ คงแต่งตัวพื้นๆ อย่างเดิมไม่ได้อีกแล้ว แค่นี้คิดเองได้ไม่ต้องถามให้อายใคร

“คุณภัทรคะ คุณภัทรว่าสีนี้เหมาะกับเด่นไหมคะ” เธอเลื่อนหน้าจอแท็บเล็ตไปหาเบญจภัทรที่นั่งโซฟาเดี่ยวใกล้ๆ คนที่ถูกขอให้มาช่วยเลือกจึงชะโงกหน้ามาดู ชุดเดรสสีเขียวพาสเทลเรียบๆ แต่ดูดีเหมาะกับเด่นดวง เพราะเธอตัวเล็ก

...ตัวเล็กแบบผอมด้วย พอคิดอย่างนี้ขึ้นมาเบญจภัทรก็เผลอคิดถึงเพื่อนเด่นดวงขึ้นมาด้วย แล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ ไม่รู้ตัวสักนิดว่ากำลังถูกจับตามองจากคนที่อยู่ในห้องทำงานกระจกที่ไม่ยอมปิดผ้าม่านเพื่อแบ่งกั้นความเป็นส่วนตัวเหมือนทุกที

“เหมาะครับ เอาจริงๆ คุณเด่นผิวสวยขนาดนี้ใส่สีไหนก็เข้าหมด ยิ่งถ้าแต่งน่ารักหวานๆ ผมว่าเข้ากับคุณเด่นหมดเลย”

“คุณภัทรเนี่ยชมเด่นตลอดเลย”

“ชมครับ แต่ชมตามความจริง”

“แต่เด่นไม่เคยมีเสื้อผ้าสีหวานเลยนะคะ รู้สึกว่ามันไม่เข้ากับตัวเองเลย” เด่นดวงสนิทกับเบญจภัทรได้ง่ายเพราะชายหนุ่มคนนี้ไม่ขี้เก๊กหรือทำตัวเหมือนมีกำแพงกั้นตลอดเวลาอย่างเจ้านาย

“เข้าอย่างมากครับ ใส่สีหวานจะทำให้คุณเด่นดูน่ารักน่าทะนุถนอมขึ้นอีกนะครับ” ชายหนุ่มเชียร์

“ทำไมดูคุณภัทรคล่องเรื่องพวกนี้จังคะ เลือกให้แฟนบ่อยๆ แน่เลย” เด่นดวงเอ่ยแซว

“ไม่ใช่ครับ เลือกให้แม่กับน้องสาวที่อยู่เมืองกาญจน์บ่อยๆ ต่างหาก ผมยังไม่มีแฟนครับ”

เด่นดวงทำตาโต ไม่อยากเชื่อว่านอกจากเจ้านายจะโสดแล้วลูกน้องต้องโสดตามด้วย

“โสดตามเจ้านายเหรอคะ เด่นหมายถึงต้องทำงานจนไม่มีเวลาหาแฟนใช่ไหมคะ”

“เปล่าครับ ผมเลิกกับแฟนได้เกือบสามปีแล้ว งานของผมไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ที่ยังโสดเพราะยังไม่ถูกใจใครมากกว่า”

“สเป๊กของคุณกับเจ้านายคงสูงน่าดูเลยนะคะ”

“ไม่มากครับ น่าจะไม่เกินร้อยหกสิบเซน”

“คะ?” เด่นดวงงงกับคำพูดของอีกฝ่าย เบญจภัทรเพิ่งนึกได้ว่าพูดอะไรออกไป ท่าทางของเขาเลยออกจะเขินหน่อยๆ แต่เหมือนกับว่าตัดสินใจอะไรได้เลยหันมาจ้องเธอครู่หนึ่งก่อนจะถาม

“คุณเด่นครับ คุณเบญมีแฟนรึยังครับ”

คำถามแบบตรงๆ ทำเอาเด่นดวงตกใจ ยกแทบเล็ตขึ้นปิดปากที่อ้าหวอและเกือบเผลอร้องกรี๊ด เบญจภัทรยกนิ้วขึ้นจุ๊ปากและทำสายตาอ้อนวอนพร้อมกับเหล่ตาไปยังห้องทำงานที่เจ้านายเข้าไปทำงานตั้งแต่ทานมื้อเย็นเสร็จ

เด่นดวงหันไปมองแวบหนึ่ง พอเห็นว่าคนในห้องกระจกยังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ จึงหันกลับไปทางเบญจภัทรอีกครั้ง

“นี่คุณภัทรกำลังจะบอกว่าชอบยายเบญเหรอคะ?” คนถูกถามพยักหน้าเขินๆ “แต่...คุณกับยายเบญเพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้งเองนะคะ ไปชอบตอนไหนอ่ะ”

“ความชอบ ความรัก มันไม่ได้ยุ่งยากขนาดนั้นนี่ครับ แค่แวบแรกที่ได้เห็นหน้าสบตากัน หรือครั้งแรกที่มีอะไรสักอย่างทำให้รู้สึกถูกใจ มันก็ก่อเกิดความรู้สึกดีๆ ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องใช้เวลานานเลย ผมแค่รู้สึกว่าคุณเบญน่ารักดี วันนี้ตอนผมไปรับเขามาหาคุณเขาดูเป็นห่วงคุณมาก ส่วนจะเข้ากันได้ไหมมันก็ต้องลองคบดูก่อนจริงไหมครับ”

เด่นดวงมองผู้ช่วยโอฬารตาปริบๆ แม้จะมองออกว่าเบญจภัทรเป็นคนสุภาพน่ารัก ไม่ได้ท่าทางดุแข็งทื่อเหมือนโอฬาร แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะ ‘ซอร์ฟ’ ขนาดนี้

“ยายเบญยังโสดค่ะ โสดสนิท แต่ถ้าคิดจะจีบเล่นๆ เด่นไม่ให้จีบนะคะ”

“งั้นถ้าจะจีบจริงจังต้องทำยังไงครับ” พอเขาถามกลับมาแบบนั้นเด่นดวงก็หัวเราะคิก นึกสนุกที่จะได้เป็นแม่สื่อให้เพื่อนรัก เธอเอนศีรษะไปหาเบญจภัทรเพื่อกระซิบกระซาบ ทั้งที่ตรงนี้มีแค่เธอกับเขา แต่มันเป็นอาการลืมตัวที่มักจะทำเวลาคุยกับเบญจา

“ยายเบญน่ะชอบ...”

ตึ๊งดึ่ง!

เสียงข้อความไลน์ของเบญภัทรดังมาจากมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้า เขาชะโงกไปดูแล้วหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน

Yak : ไปซื้อของให้หน่อย

เบญจภัทรทำหน้าแปลกใจ หันไปมองทางห้องทำงานกรุกระจกก็เห็นว่าเจ้านายมองมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเป็นปกติ จึงก้มลงพิมพ์ตอบ ส่วนเด่นดวงคิดว่าเขาคงคุยธุระเลยดูแท็บเล็ตต่อไม่ได้สนใจอะไร

Pat : ได้ครับ คุณยักษ์อยากได้อะไร

เออ นั่นสิ เขาอยากได้อะไร

โอฬารนึกไม่ออกเหมือนกัน เมื่อครู่พอเห็นท่าทางสองคนนั้นสนิทสนมกันเกินเหตุมือก็เผลอหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความหาเบญจภัทรไปแบบนั้น แต่ส่งไปแล้วจะบอกว่าไม่มีอะไรก็ดูจะไม่เข้าท่า

Yak : ข้าวต้มเป็ดเยาวราช

อ่านข้อความแล้วเบญจภัทรถึงกับตะลึง หันขวับไปมองเจ้านาย ซึ่งเขาก็ยังคงทำหน้าเรียบเฉย ไม่แสดงอาการอะไรเลยสักนิด แต่ผู้ช่วยหนุ่มรู้ว่านี่ชักจะไม่ปกติแล้ว เล่นใช้โหดเหมือนโกรธหนักขนาดนี้ต้องมีสาเหตุ

ใคร่ครวญไม่นานก็เหมือนจะได้คำตอบ เหลือบมองเด่นดวงที่ยังคงก้มหน้าก้มตาเลื่อนรูปเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ อย่างสนใจแล้วยิ้มน้อยๆ

Pat : ได้ครับ แต่อาจจะนานหน่อยนะครับ ทั้งไกล ทั้งขายดีขนาดนั้นคิวคงยาว

Yak : OK

“คุณเด่นครับ ผมขอตัวออกไปทำธุระก่อนนะครับ ถ้าอยากได้คนช่วยเลือกต่อก็...” เขาหันหน้าไปทางห้องทำงานของโอฬารช้าๆ เด่นดวงมองตามจนได้สบสายตาเรียบเฉยของคนด้านใน เธอหันกลับมามองเบญจภัทรแล้วยิ้มให้

*************************************

โดนใช้แบบนี้ สงสารภัทรเลยเนาะ 5555+