เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #44 : แค่วันแรกเองนะ 2

“อันนั้นก็ใช่ แต่ที่ผมพูดเมื่อกี้ ผมหมายถึงว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่สเปกผมเลยสักนิด ผมก็แค่จำเป็นต้องได้เขามาเพื่อตำแหน่งประธานบริษัท แล้วสักวันค่อย...ปล่อยไป” นีราเงยขวับขึ้นมองเขา แววตาเธอมีทั้งความโกรธและอึ้งผสมกันอยู่ “อย่ามองผมแบบนั้นสิ มันอาจฟังดูใจร้าย แต่ผมจำเป็นต้องทำ เพราะผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว”

เขาเลื่อนมือขึ้นใช้ปลายนิ้วเกลี่ยผมข้างแก้มเธอเบาๆ ส่งสายตาให้รู้ว่าผู้หญิงที่เขารักเป็นใคร แม้กำลังโกรธ แต่นีราก็แพ้ท่าทีแบบนี้ของเขาเสมอ กระนั้นก็ยังฝืนท่าทีไว้ไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ

“มันไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้เหรอคะ”

“มี แต่ไม่รู้ว่าดีกว่าหรือเปล่า”

“วิธีไหนคะ?”

“กำจัดผู้หญิงคนนั้นออกไปจากระบบ” ขณะพูดภัคภณยังคงยิ้มนัยน์ตาพราวให้เธอ แต่นีรากลับขนคอลุกชัน เพราะสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่กระจายออกมาจากตัวเขา “คุณคิดอะไรอยู่ ผมแค่ล้อเล่นเองน่า” ชายหนุ่มพูดกลั้วหัวเราะ นีราเลยถอนหายใจโล่งอก

“ผู้หญิงคนนั้นเขาเลือกคุณยักษ์แล้วนะคะ” นีราเอ่ยย้ำเป็นเชิงเตือน

“เลือกเพราะไอ้ยักษ์มันเสนอตัวก่อน เลือกเพราะไอ้ยักษ์เอาของล่อ เลือกเพราะไม่รู้จะเลือกใคร ไม่ใช่เลือกเพราะพอใจไอ้ยักษ์เป็นพิเศษ คุณก็น่าจะมองออก” เขารวบเอวบางแล้วหมุนให้หันหน้ามาหากันตรงๆ จับปลายคางเรียวให้เงยหน้าขึ้น ตั้งท่าจะก้มลงไปจูบแต่นีราใช้ฝ่ามือปิดปากเขาไว้

“อย่าค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น”

“นี่ห้องทำงานผม เรื่องของเราก็ไม่ใช่ความลับอะไรนี่” ภัคภณปัดฝ่ามือเธอออกเบาๆ แล้วก้มลงไปหาริมฝีปากสีอ่อนแสนนุ่ม จูบเนิ่นนานจนคิดว่าเธอพอใจและหายโกรธจึงถอนริมฝีปากออก นีราหน้าแดงซ่าน ความอ่อนหวานของเขาทำให้เธอใจเต้นแรงได้เสมอ

“ทำแบบนี้ทั้งที่เพิ่งบอกว่าจะไปแต่งงานกับคนอื่น มันไม่แฟร์เลยนะคะ” แม้จะต่อว่าแต่ท่าทางไม่ได้แข็งกร้าว

“เรื่องงานกับเรื่องหัวใจมันต้องแยกกันสิ ถ้าคุณปู่ไม่ใช้ไม้นี้เพื่อเข้าข้างไอ้ยักษ์คุณคิดว่าผมจะทำแบบนี้เหรอ”

“แต่นีราว่าคุณยักษ์เขาไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะคะ เมื่อคืนเขาบอกว่า เขาจะไม่ยอมยกผู้หญิงคนนั้นให้ใคร”

“จริงเหรอ?” แทนที่จะนึกหวั่นภัคภณกลับนึกสนุก คนอย่างโอฬารกล้าพูดแบบนั้นแสดงว่าเขาเอาจริง

“ค่ะ นีราทำงานกับคุณยักษ์มานาน รู้ดีว่าถ้าไม่อยากทำ เขาจะหาทางเลี่ยงหรือทางออกจนได้ แต่คราวนี้ถึงขนาดไปรับผู้หญิงคนนั้นด้วยตัวเอง ไปนั่งเฝ้าที่มินิมาร์ทแล้วพามาที่นี่อีก แปลว่าเขาก็คงไม่ยอมให้หลุดมือไปง่ายๆ เหมือนกันนะคะ”

ภัคภณไม่สนว่านีรารู้เรื่องพวกนี้มาได้ยังไง เธอมีคนรู้จักเยอะแยะเพราะต้องประสานงานกับฝ่ายนั้นฝ่ายนี้อยู่ตลอด รวมถึงกลุ่มธุรกิจของโอฬารกับวรัทก็ด้วย อาจจะได้ยินใครเมาธ์มาก็เป็นได้

“ได้ยินแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกสนุก แข่งกับคนไม่อยากสู้อย่างพี่ใหญ่ไร้รสชาติมาก แข่งกับไอ้ยักษ์สนุกกว่าแต่ที่ผ่านมามันก็เอาแต่นิ่ง ถ้ามันสู้แบบไม่ยอมแพ้แต่อยากเอาชนะด้วย คงสนุกขึ้นเยอะ”

“ดูคุณมั่นใจว่าจะแย่งผู้หญิงคนนั้นมาได้” นีราเริ่มขุ่นใจขึ้นอีกครั้งที่เขายังไม่ล้มเลิกความคิด

“มั่นใจสิ อย่างน้อยผมก็เชื่อว่าผมรู้จุดอ่อนผู้หญิงคนนั้น คนไม่เคยมี ไม่เคยได้อะไรแพงๆ เอาใจไม่อยากหรอก” เขาพูดอย่างปรามาสและดูถูก “แล้วที่สำคัญ...ผมรู้จุดอ่อนของไอ้ยักษ์ด้วย” เขายิ้มมีเลศนัยใส่ตาเธอ นีรารู้สึกชาไปทั้งร่าง ยกเว้นหัวใจที่เจ็บหนึบ

“คุณใจร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้มาก” นีราเอ่ยเยียบเย็น พยายามขืนตัวออกจากวงแขนเขา แต่ภัคภณรั้งไว้

“ไม่เอาน่า ผมแค่อยากให้คุณช่วยเพื่อ ‘เรา’ สองคนนะ ไม่ใช่เพื่อตัวผมคนเดียว”

“แหม...ซึ้งมากเลยค่ะ แต่ฉันจะบอกอะไรให้นะคะ ว่าเมื่อคืนคุณยักษ์เขาพูดเองว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลย!”

“มันหลอกคุณ มันก็แค่ไม่อยากให้คุณสมเพชมัน ผมรู้จักไอ้ยักษ์มาทั้งชีวิต แค่มองตามันผมก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไงกับคุณ”

พอได้ฟังคำพูดเขา นีราไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกันแน่ เสียใจที่เขาทำเหมือนไม่แยแสเธอหรือดีใจที่รู้ว่าแท้จริงแล้วโอฬาร ‘รู้สึก’ กับเธอมากเกินกว่าคนทำงานร่วมกัน

“คุณไม่กลัวว่าฉันจะเปลี่ยนใจไปชอบคุณยักษ์เหรอคะ” นีราประชด ภัคภณเลยก้มลงจูบเธอแรงๆ อีกครั้งก่อนตอบ

“ถ้าคุณจะชอบมัน คุณชอบไปนานแล้ว แต่เพราะคุณฉลาดเลือก ถึงได้วางใจไว้ที่ผม ผมถึงมั่นใจว่าคุณจะไม่เปลี่ยนใจแน่นอน”

นีรายิ้มหยันให้เขา ช้อนสายตาขึ้นสบดวงตาที่เต็มเปี่ยมด้วยความมั่นใจ

“ฟังแล้วรู้สึกดีจังค่ะ เหมือนฉันเป็น ‘ของตาย’ ดีๆ นี่เอง” เธอดันอกเขาออกห่างแล้วหมุนตัวออกจากห้องไปด้วยความโกรธปนชอกช้ำ

ภัคภณมองตามแล้วยิ้ม...เขาชอบมองหาจุดอ่อนของทุกคน เพื่อที่จะเรียนรู้วิธีเอาชนะ แม้กระทั่งผู้หญิงสวย ฉลาดอย่างนีราที่ดูพิเศษกว่าคนอื่นก็ยังมีจุดอ่อนแสนธรรมดาเหมือนผู้หญิงทั่วไปตรงที่...แพ้คารมและความอ่อนหวานเอาใจใส่ เขาแค่เพิ่มดีกรีสิ่งเหล่านั้นให้มากขึ้นจนเธอรู้สึกว่าพิเศษเหนือคนอื่น...ทุกอย่างก็ควบคุมได้ไม่ยากแล้ว

หลังจากตื่นเต้นกับเสื้อผ้า หน้า ผม กระเป๋า รองเท้าที่โอฬารสั่งให้ช่างมีฝีมือมาจับเธอแปลงโฉมถึงห้องทำงานตอนเขาประชุมอยู่ จนสวยที่สุดในชีวิต อัศวินกับเบญจภัทรถึงขนาดเอ่ยชมว่าสวยจนต้องเหลียวหลัง แต่โอฬารกลับทำหน้าเฉยเหมือนเธอยังใส่ชุดพนักงานไม่มีผิดแล้ว เด่นดวงก็เบื่อกับการนั่งในรถหรูบนถนนที่รถติดยาวเหยียด เลยล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูข่าวสารผ่านโซเชียลต่างๆ ฆ่าเวลา

โอฬารที่ลอบมองอยู่เนืองๆ เพราะเธอดูแปลกตาไปมาก ถึงคราจ้องนิ่งจนคนโดนจ้องรู้สึกได้ เงยหน้าขึ้นเลิกคิ้วถาม พอเขาไม่ตอบจึงเอ่ยปากถามเสียเลย

“มองอะไรคะ อย่าบอกนะว่าคุณจำไม่ได้” เธอเห็นว่าสายตาเขาจ้องโทรศัพท์เครื่องสีทองในมือเธอนิ่ง ถึงแววตาจะเรียบแต่เด่นดวงเข้าใจดีว่าเขาคงกำลังคิดอยู่ว่าคนอย่างเธอไม่น่ามีปัญญาใช้โทรศัพท์รุ่นลิมิเต็ดฯ ราคาแพงและหายากขนาดนี้

**************************

ฝากติดตามด้วยนะคะ เจียมใจมีความสุขมากที่ได้อ่านคอมเม้นท์รี้ดในทุกๆ วัน ^^