เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #35 : ออร่าผัวชัดสุด 3

โอฬารสั่งอาหารในส่วนของตัวเองโดยเพิ่มแซนด์วิชทูน่ามาอีกอย่าง เพราะเห็นว่าเด่นดวงไม่ยอมสั่งตามที่เขาบอก

รอเพียงไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ ชายหนุ่มผายมือให้พนักงานวางแซนด์วิชลงตรงหน้าหญิงสาวที่นั่งตรงข้าม เด่นดวงทำหน้างอแต่ก็ยอมหยิบมันขึ้นมากัด ขณะเคี้ยวก็ทำตาโต กลืนลงคอแล้วกัดซ้ำอีกคำ เคี้ยวๆ แล้วกลืนอีกครั้ง

“เป็นไง อร่อยสู้แซนด์วิชที่เธอซื้อได้ไหม” เขาถาม

“อร่อยกว่าเป็นไหนๆ ขนมปังนุ่มมากกกกก ทูน่าก็หอมกลิ่นขึ้นจมูก อร่อยที่สุดเลย งื้อออออ!”

โอฬารลงมือจัดการมื้อเช้าของตัวเองปล่อยให้เด่นดวงเพลิดเพลินกับอาหารของเธอ จนกระทั่งเห็นว่าฝ่ายนั้นชะลอการกินลงจึงเอ่ยถามถึงสิ่งที่ข้องใจมาทั้งคืน

“ทำไมเธอถึงเลือกฉัน”

“คะ?”

“เมื่อวาน ตอนคุณปู่ให้เลือก ทำไมเธอถึงเลือกฉัน” ถามออกไปแล้วก็รู้สึกเก้อกระดากขึ้นมาเสียเองเลยเสหยิบชาร้อนขึ้นจิบ

“อ๋อ! ก็คุณน่ะออร่าผัวชัดที่สุดแล้วอ่ะ”

“แค่ก! แค่ก!” โอฬารถึงกับสำลัก เด่นดวงตกใจรีบลุกจะไปช่วยเขาลูบหลังแต่ชายหนุ่มยกมือห้ามไว้ ยกผ้าขึ้นเช็ดปากแล้วตั้งสติครู่หนึ่งก่อนเงยขึ้นจ้องเธอด้วยแววตาดุคิ้วขมวด

“อ้อ...เอ้อ...คือ...” เด่นดวงเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองเผลอพูดบ้าๆ ออกไป อันเป็นเหตุมาจากการที่เมื่อคืนโทร.ไปเมาธ์กับเบญจาแล้วฝ่ายนั้นสวนกลับมาว่าโอฬารคงจะออร่าผัวออกมากเธอถึงได้เลือกเขา ซึ่งเธอก็เห็นด้วย ยิ่งตอนนี้ยิ่งเห็นด้วยเข้าไปใหญ่ “ขอโทษค่ะ คือ...ฉัน...ฉันล้อเล่นน่ะ ที่เลือกคุณเพราะคุณให้ข้อเสนอถูกใจฉันมากที่สุดต่างหาก”

“ที่แท้ก็งกนี่เอง” ชายหนุ่มรู้สึกโล่งใจอย่างไรไม่รู้ ที่เหตุผลแรกไม่ใช่ความจริง

“ยอมรับค่ะ แต่คุณต้องยอมรับด้วยเหมือนกัน ว่าคุณกับพี่น้องของคุณก็อยากได้ฉันเพื่อผลประโยชน์  ถ้าเลือกได้ ระดับพวกคุณคงไม่มีใครอยากเลือกฉันหรอก  แล้วทำไมฉันต้องคิดเยอะ เพ้อฝันสวยงามเรื่องความรักอะไรเทือกนั้นด้วยล่ะ แบบนี้อะ แฟร์แฟร์และวินวิน ดีแล้วนี่”

โอฬารมองเธอพลางคิดตาม เธอพูดถูก การที่เขามาส่งเธอวันนี้ก็เป็นเรื่องของเหตุผลและหน้าที่ ไม่เกี่ยวกับความรู้สึก ถ้าเธอจะเลือกเขาเพราะเหตุผลที่ว่ามาก็...ถูกต้องแล้ว

“อิ่มแล้วใช่ไหม งั้นไปกันได้แล้ว”

ชายหนุ่มเรียกเช็กบิลแล้วคว้าถุงแซนด์วิชเดินนำออกจากร้าน เด่นดวงเลยรีบเดินตามไป

ทุกคนในมินิมาร์ทสงสัยว่าทำไมรถหรูสีดำเงาวับถึงมาจอดด้านหน้าอยู่นาน คนบนรถไม่ลงมาซื้ออะไร แต่ก็ไม่ขับออกไปเสียที เบียดบังพื้นที่จอดรถของลูกค้าคนอื่นๆ กำลังปรึกษากันว่าถ้าอีกสิบนาทียังจอดอยู่อย่างนั้นจะส่งใครสักคนออกไปดู

หากยังไม่ทันได้ทำอย่างที่คิดกันไว้ ร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งก็เดินมาถึงหน้ามินิมาร์ท พอประตูอัตโนมัติแยกออกเขาก็ก้าวเข้าไปข้างใน โดยมีคนคุ้นเคยของพนักงานอย่างเด่นดวงเดินตามไปติดๆ จากนั้นประตูรถคันงามก็เปิดออกและชายหนุ่มร่างสูงก็เดินลงมา ก้าวตามทั้งสองคนเข้ามาด้านใน

พนักงานทุกคนตาค้างอ้าปากหวอด้วยความตะลึง จนนลินที่เดินออกมาจากห้องพักพนักงานด้านหลังพอดีต้องรีบเอ่ยเตือน

“ทำไมไม่ทักทายลูกค้า!”

“สวัสดีค่า เชิญค่า” เสียงทักทายเอ่ยขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ทั้งที่ตายังเบิกค้าง นลินรีบเดินเข้ามาหาโอฬารด้วยท่าทีกระตือรือร้น

“สวัสดีค่ะคุณโอฬาร”

“สวัสดีครับ คุณกับทุกคนทำงานตามสบายเถอะ ผมไม่ได้มาเรื่องงาน แค่มา...” เขาหันหลังไปหาคนที่ยืนทำตัวลีบไม่กล้าสบตานลิน “...มาส่งเด่นเท่านั้น”

ทั้งนลินทั้งพนักงานคนอื่นๆ ยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่ ทุกสายตาจับจ้องมาที่เด่นดวง ซึ่งเธอนั่นแหละที่อึ้งกว่าใครๆ ทั้งหมด

...พอเขาเรียกเธอด้วยชื่อเล่น มันฟังสนิทสนมขึ้นหลายเท่าตัว แต่ก็ชวนให้ขนลุกพิลึก

เบญจาถึงกับยกมือขึ้นปิดปาก เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้นเธอต้องร้องกรี๊ดออกมาเป็นแน่

“คุณยักษ์ครับ เมื่อกี้เจ้าสัวโทร.มาบอกว่าให้พาคุณเด่นไปทานมื้อเที่ยงที่สำนักงานใหญ่ด้วยครับ” เบญจภัทรขยับเข้ามารายงานใกล้ๆ เอ่ยรายงานเสียงเบา แต่นลินกับพนักงานทุกคนก็ยังได้ยินกันทั่ว

“ทำไมปู่ต้องโทร.หานาย” เขาหรี่ตาถามนึกสงสัยตั้งแต่คราวก่อนแล้ว ปกติอัศวินจะโทร.หาเขาโดยตรง แต่ระยะหลังท่านโทร.หาเบญจภัทรบ่อยจนน่าสงสัย

“คุณยักษ์ทำโทรศัพท์ตกไว้ในรถครับ” พอได้ฟังแบบนั้นโอฬารก็ยกมือขึ้นลูบกระเป๋าเสื้อสูทและพบว่าไม่มีโทรศัพท์ติดตัวจริงๆ เบญจภัทรลอบถอนหายใจโล่งอก

“แต่ฉันมีเอกสารต้องเซ็นช่วงเช้า งั้นนายรอรับเด่นที่นี่ เดี๋ยวฉันกลับบริษัทเอง”

“เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันไปรถไฟฟ้าเองก็ได้” เด่นดวงรีบออกตัว เธอชักเริ่มอึดอัดสายตาคนอื่นที่มองมาขึ้นเรื่อยๆ โอฬารจ้องนิ่งๆ ก่อนเอ่ย

“เธอคิดว่าคุณปู่จะยอมให้ทำแบบนั้นเหรอ” เด่นดวงยิ้มแห้ง พูดไม่ออก

“เอกสารทั้งหมดเจ้าสัวให้คนนำมาส่งให้แล้วครับ อยู่ในรถทุกแฟ้ม คุณยักษ์จะไปหาที่นั่งแถวนี้หรือที่ไหนดีครับ” เบญจภัทรรายงานอีกครั้ง

“ถ้าคุณปู่ทำถึงขนาดนั้นก็แปลว่าอยากให้ฉันคอยเฝ้าคนโปรดของท่านไม่ใช่หรือ” พูดกับเบญจภัทรเสร็จก็หันไปทางนลิน “ผู้จัดการ พอจะมีที่ให้ผมนั่งทำงานสักพักไหมครับ”

**********************************

หนูเด่นนนน ใจเย็นๆ ลูกกกก พูดชัดขนาดนั้นวงวารคุณยักษ์เด้อ 55555+