เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #26 : กฎเกณฑ์ข้อที่สอง 3

วรรณพรร้องไห้ลุกวิ่งออกไปจากห้องอาหาร วรัทกับวรัทยามองตามมารดาด้วยความลังเล นึกอยากตามออกไปแต่ก็ไม่กล้าลุก

นีราคว้ามือภัคภณแล้วบีบแน่นด้วยความกลัว ชายหนุ่มจึงพลิกขึ้นจับมือเธอแทนอย่างพร้อมจะปกป้อง แน่นอนว่าการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของโอฬารทั้งหมด

...เธอเลือกแล้วสินะ...เลือกคนที่อยากเคียงข้างแล้ว...เขาไม่เหลือความหวังใดๆ อีกแม้เพียงเศษเสี้ยว

“ผมไม่ได้รังเกียจคุณเด่นเพราะเธอไม่ได้มีอะไรน่ารังเกียจ แต่ผมยังไม่คิดเรื่องนี้จริงๆ ครับคุณปู่ อีกอย่างผมจะไม่มีวันแต่งงาน...กับคนที่ไม่ได้รักเด็ดขาด” วรัทเอ่ยขึ้นเรียบๆ เหมือนทุกทีตามสไตล์เขา

อัศวินมองหลานชายคนโตด้วยแววตาเรียบเฉย เขารู้จักหลานตัวเองดีทุกคน เชื่อทุกคำที่วรัทพูด...หลานคนโตคนนี้เห็นพ่อกับแม่ตนเองแต่งงานกันเพราะผลประโยชน์ แล้วใช้ชีวิตคู่โดยปราศจากความรัก หาความสุขแท้จริงไม่เคยได้ เลยตั้งปณิธานว่าจะไม่มีวันแต่งงานด้วยเหตุผลนั้น

“สรุปว่า...จะไม่มีใครแต่งงานกับหนูเด่น เพื่อปู่เลยใช่ไหม”

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ เด่นดวงกำลังอ้าปากจะพูดอะไรสักอย่างก็มีใครอีกคนแทรกขึ้นมาเสียก่อน

“ผมจะแต่งงานเองครับ”

“เฮือกกก!” เด่นดวงยกมือขึ้นปิดปากที่อ้าหวอด้วยความตกใจ หันขวับไปมองคนพูดพร้อมกับคนอื่นๆ ที่พร้อมใจกันหันไปจ้องเขาเป็นสายตาเดียว

อัศวินกระตุกยิ้มอย่างพอใจ ในขณะที่นีรามีแววผิดหวังในดวงตาทั้งที่มือของเธอยังอยู่ในอุ้งมือของภัคภณ โอฬารเองก็จ้องเธออยู่เช่นกัน เขาไม่ได้หันมองผู้หญิงที่เอ่ยว่าจะแต่งงานด้วยเลยสักนิด

“ดี...งั้นฉันจะพูดเรื่องต่อไปเลย” อัศวินเอ่ย แย่งสายตาทุกคนกลับมายังเขาอีกครั้ง เด่นดวงเริ่มมึนหัวจนจะเป็นลมเต็มที นี่เธอมานั่งทำอะไรที่นี่กันเนี่ย!

“เรื่องต่อไป? เรื่องอะไรอีกครับคุณพ่อ” อเนกมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี เลยรีบถามอย่างร้อนใจ

“กฎเกณฑ์ข้อแรกของการชิงตำแหน่งประธานบริษัท คืออีกสามเดือนใครสามารถทำยอดธุรกิจในกลุ่มของตัวเองให้เติบโตได้เปอร์เซ็นสูงสุด คนนั้นจะมีสิทธิ์อันดับหนึ่ง และนี่คือกฎเกณฑ์ข้อที่สอง...คนที่มีลูกกับหนูเด่นให้ฉันได้จะมีสิทธิ์ชิงตำแหน่งประธานบริษัทสูงถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์ หมายความว่า...คนที่ไม่ได้แต่งงานกับหนูเด่น ต้องมียอดธุรกิจเพิ่มขึ้นหกสิบเปอร์เซ็นขึ้นไปเท่านั้น ถึงจะชนะได้”

ทุกคนอึ้ง รวมถึงตัวโอฬารและเด่นดวงด้วย เธอไม่รู้มาก่อนว่ามีเงื่อนไขนี้ อัศวินบอกเพียงว่าอยากได้เธอเป็นหลานสะใภ้เพราะดวงเธอหนุนครอบครัวเขาเท่านั้น

“คุณพ่อทำแบบนี้เท่ากับเข้าข้างไอ้ยักษ์ชัดๆ ลำเอียงเห็นๆ ผมไม่ยอมรับ ไม่มีทางยอมรับ” อนันต์โวยวายเสียงดัง

“ผมก็ไม่ยอมรับเหมือนกัน กฎเกณฑ์อะไรของคุณพ่อ ไม่ยุติธรรมเลยสักนิด” ถึงคราที่อเนกจะเห็นด้วยกับพี่ชายบ้าง ทั้งที่ปกติจะคอยขัดกันตลอด

ภัคภณปล่อยมือจากนีราแล้วหันมาทางอัศวินด้วยสีหน้าแววตาเป็นเดือดเป็นร้อนไม่แพ้กัน

“ผมไม่กลัวหรอกครับกับการต้องทำให้ธุรกิจเติบโตถึงร้อยเปอร์เซ็น ผมมั่นใจว่าตัวเองทำได้ แต่นั่นหมายความว่าคุณปู่ต้องให้เวลามากกว่าสามเดือน”

“เงียบ!” คำเดียวของอัศวินสามารถหยุดทุกคนได้จริงๆ เด่นดวงเริ่มตัวสั่นขึ้นมาหน่อยๆ สองสาววัยยี่สิบปีที่นั่งสุดหัวโต๊ะอีกด้านก็เริ่มรู้สึกว่าการทานอาหารมื้อนี้เริ่มจะไม่สนุกอย่างที่คิดแล้ว

“เอ่อ...เจ้าสัวคะ...”

“เดี๋ยวก่อน ยังไม่ถึงคิวหนู ฉันให้หนูพูดแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” อัศวินหันไปบอกว่าที่หลานสะใภ้น้ำเสียงอ่อนลง แต่เด่นดวงก็ยังรู้สึกว่ามันฟังทรงพลังอยู่ดี เธอเลยพยักหน้ารับแล้วเม้มปากก้มหน้าประสานมือไว้บนตัก “ตั้งใจฟังให้ดีนะ สิ่งที่พวกแกคิดว่าไม่ยุติธรรมหรือฉันลำเอียง ฉันขอถามหน่อยว่าเมื่อกี้ฉันยัดเยียดหนูเด่นให้ยักษ์รึเปล่า ฉันเป็นคนเลือกรึเปล่าว่าใครที่ต้องแต่งงานกับหนูเด่น”

“ถึงไม่ยัดเยียดแต่ใครจะยอมแต่งงานกับผู้หญิง...”

“คุณแม่!” ภัสสรารีบห้ามมารดาเพราะกลัวว่านางจะถูกไล่ออกจากห้องเหมือนป้าสะใภ้อีกคน

“รู้ไหม ทำไมฉันถึงยังทนหลังขดหลังแข็ง ฝืนสังขารทำงานอยู่จนถึงทุกวันนี้ เพราะพวกแกเป็นแบบนี้ไง โตจนหัวหงอกจะทันฉันกันหมดแล้ว แต่ยังมีความคิดความอ่านเหมือนคนไม่ประสีประสาอะไรเลย โลภมาก มองคนแต่เปลือกนอก ชีวิตถึงได้วนเวียนเฝ้าสมบัติฉัน ไม่เคยคิดจะไปทำอะไรที่ยืนหยัดด้วยลำแข้งของตัวเอง หมกมุ่นแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันจนลืมความเป็นพี่น้อง ชีวิตหาความสุขไม่ได้”

“เฮอะ! คุณพ่อพูดแบบนี้คือกำลังจะชมไอ้อันนพมันใช่ไหมครับ มันดีที่สุดในสายตาคุณพ่อเสมอ” อนันต์อดไม่ได้ต้องเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ความอิจฉาริษยาที่มีต่อน้องชายคนรองหรือบิดาของโอฬารนั้นมากมายเหลือเกิน มันอัดแน่นอยู่ในอกเขาตลอดเวลา แม้ว่าฝ่ายนั้นจะแยกออกไปดูแลรีสอร์ตแล้วก็ตาม แต่อย่างไรรีสอร์ตนั้นก็ยังเป็นเม็ดเงินจากอัศวิน และแน่นอนว่าในหัวใจของบิดายังคงรักลูกชายคนรองมากกว่าคนไหนๆ

 “ฉันพูดถึงขนาดนี้แล้ว แกก็ยังคิดไม่ได้สินะ” อัศวินมองลูกชายคนโตด้วยแววตาผิดหวังระคนตำหนิ อนันต์กัดฟันกรอด เจ้าสัวกราดมองทุกคน “ฉันจะบอกอะไรให้ ว่าในขณะที่พวกแกเฝ้าแต่จ้องสมบัติฉัน หนูเด่นกลับเป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ เขาเอาตัวเองมายังกระสุนแทนฉันจนตัวเอง...เกือบตาย”

ทุกคนอึ้งกับสิ่งที่ได้ฟัง พร้อมใจกันหันไปทางเด่นดวง

*************************

ว้ายยย! พี่ยักษ์เสนอตัวค่าาาท่านผู้ชม