เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #9 : อีเด่นวัดปิด 4

เด่นดวงหน้าหงอยแต่ก็พอจะเข้าใจว่าสังคมสมัยนี้มีพวกมิจฉาชีพเยอะ จนบางทีแยกไม่ออกว่าอันไหนน้ำใจอันไหนหลอกลวง

“เดี๋ยวนี้เขามีเดินเร่ขายถังสังฆทานกันแล้วเหรอ” คนที่นั่งเบาะหลังรถหรูเอ่ยขึ้นเมื่อรถชะลอตัวเพราะด้านหน้ารถค่อนข้างหนาแน่น เขาเหลือบเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินถือถังสังฆทานเร่ขาย แต่ถูกปฏิเสธ จึงเดินด้วยท่าหงอยๆ บนฟุตปาธ “ยศ จอดหน่อย ฉันจะซื้อสังฆทานไปวัด ซินแสหวังทักเมื่อวันก่อน รู้สึกไม่สบายใจ แต่ยังไม่ได้ไปทำบุญสักที ทำวันนี้เลยแล้วกัน”

“แต่ตรงนี้ไม่มีที่จอดนะครับเจ้าสัว”

“ไปจอดตรงขาวแดงข้างหน้าก็ได้ เดี๋ยวฉันลงไปซื้อเอง”

“ไม่ดีหรอกครับ” ยิ่งยศไม่สบายใจที่อัศวินพูดอย่างนั้น เขาเป็นถึงประธานบริษัทดับเบิ้ลเอกรุ๊ปจะให้วิ่งลงไปซื้อถังสังฆทานเองก็คงดูไม่ดีนัก

“ไม่ดีจริงๆ นั่นแหละ ขาวแดงมันผิดกฎหมาย ฉันถึงจะลงไปซื้อเองไง เผื่อตำรวจมาไล่แกจะได้เคลื่อนรถได้”

“ผมไม่ได้หมายความ...”

“น่า ทำตามที่ฉันบอก แค่แป๊บเดียว” อัศวินขัดก่อนที่ผู้ช่วยจะพูดจบ ฝ่ายนั้นจึงรับคำแล้วตบไฟเลี้ยวจอดเทียบรีบฟุตปาธที่ทาสีขาวสลับแดง

อัศวินลงจากรถแล้วเดินย้อนหลับไปหาหญิงสาวร่างเล็กที่เดินคอตก คงจะขายถังสังฆทานไม่ได้สินะ ถึงได้ทำท่าหมดอาลัยขนาดนั้น ชายชราคิดแล้วยิ้มบางๆ นึกถึงสมัยเด็กๆ ที่มารดาให้เขาเดินขายของข้างถนน ชีวิตยากจนทำให้ต้องดิ้นรนทุกทาง

“เท่าไรจ๊ะหนู”

“คะ?” เด่นดวงเงยหน้าขึ้นถามคนที่เดินมาหยุดยืนตรงหน้าเธอ รูปลักษณ์ของเขา ดูดีโดดเด่นเกินคนเดินผ่านไปมาแถวนั้นมาก จนเธอไม่กล้าคิดว่าเขาจะพูดกับเธอ

“สังฆทานที่หนูถืออยู่น่ะ ราคาเท่าไร ฉันจะซื้อเอง”

“คะ?” เธอยังงงๆ อยู่ ก่อนจะก้มมองของในมือ “อะ อ้อ จะเอาไปทำบุญเหรอคะ”

“ใช่จ้ะ หนูขายเท่าไร”

“ไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ คุณเอาไปเถอะ ถือว่าหนูฝากทำบุญด้วยก็ได้ค่ะ” ว่าแล้วก็ยื่นให้

“ไม่ดีหรอก ของซื้อของขาย ให้กันฟรีๆ ได้ไง รีบบอกราคามาเถอะ ฉันรีบ รถจอดในที่ห้ามจอดน่ะ” เด่นดวงยังกะพริบตาปริบๆ มึนงงว่าทำไมเขาไม่ไปซื้อที่ร้าน จอดรถลงมาซื้อจากเธอทำไม “งั้นหนูเอาเงินนี่ไปนะ ไม่ต้องทอน” อัศวินยัดธนบัตรสีม่วงใส่มือหญิงสาว ก่อนจะดึงถังสังฆทานมาจากมือเธอแล้วรีบหมุนตัวกลับไปทางเดิม

เด่นดวงมองเงินในมืออึ้งๆ งงๆ ก่อนจะเห็นว่าบนพื้นด้านหน้าห่างจากเธอไม่มากมีกระเป๋าสตางค์ตกอยู่ เบิกตาโตแล้วรีบไปหยิบขึ้นมาดู มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นมีใคร แสดงว่ามันน่าจะเป็นของผู้ชายคนเมื่อครู่นี้

“คุณคะ คุณ...รอเดี๋ยวค่ะ”

ร่างเล็กรีบวิ่งตามไป ไม่น่าเชื่อว่าชายชราคนนั้นจะเดินเร็วถึงเพียงนี้ เธอวิ่งมาทันก่อนเขาจะก้าวไปเปิดประตูรถแค่นิดเดียว

“คุณ...คะ!”

จังหวะนั้นเท้าของเด่นดวงสะดุดเข้ากับก้อนอิฐที่เผยอขึ้นจากพื้นพอดี ทำให้เสียงของเธอดังด้วยความตกใจ อัศวินพลอยตกใจตามไปด้วย เขาหันขวับมามอง ก็พบร่างเล็กพุ่งเข้ามาใส่พอดี

ปัง!!!

เสียงกัมปนาทดังขึ้นหลังจากเสียงรถจักรยานยนต์คันหนึ่งขับมาจอดเทียบฟุตปาธเพียงเสี้ยววินาที ร่างของเด่นดวงกระตุกแรงก่อนจะร่วงลงบนแขนของอัศวินที่ยื่นออกมารับ ยิ่งยศคว้าปืนในเก๊ะออกมาถือแล้วเปิดประตูรถลงมาอย่างรวดเร็ว หากก็ไม่ทันกับรถคนร้ายที่ขับหนีไปเสียก่อน

“ยศ! มาช่วยฉันเร็ว!”

ได้ยินดังนั้นหัวใจของยิ่งยศก็หล่นวูบ คิดไปเองว่าอัศวินคงจะโดนกระสุนนัดเมื่อครู่เข้าให้แล้ว หากพอวิ่งอ้อมรถมาถึงตัวเจ้านาย ถึงได้เห็นว่าเลือดที่ไหลแดงฉานนั้นมาจากรอยกระสุนเหนืออกด้านซ้ายของผู้หญิงคนหนึ่งในอ้อมแขนของเขา

“เจ้าสัว!”

“พาเธอขึ้นรถเร็ว!”

“เธอเป็นใครครับ”

“เป็นใครก็ช่าง! แต่เธอช่วยชีวิตฉันไว้ พาขึ้นรถแล้วไปโรงพยาบาลเร็ว!”

ยิ่งยศพยักหน้ารับแล้วเก็บปืนข้างเอว เข้าไปช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้ม นำไปวางไว้เบาะรถด้านหลังอย่างรวดเร็ว อัศวินตามไปนั่งประคองร่างหญิงสาวไว้อย่างไม่ห่วงว่าเสื้อราคาแพงของตัวเองจะเปื้อนเลือด

ก็ขนาดเธอยังพุ่งมารับกระสุนแทนเขาอย่างไม่เสียดายชีวิตที่มีแค่ชีวิตเดียวได้ แล้วทำไมเขาต้องเสียดายเสื้อที่หาซื้ออีกกี่ตัวก็ได้ด้วยเล่า

“กะ...เกิด...” คนเจ็บที่สติเริ่มจะเลือนหายฝืนพูดติดๆ ขัดๆ

“ไม่ต้องพูดอะไรหนู ฉันกำลังพาหนูไปหาหมอ อดทนหน่อยนะ อดทนหน่อย”

เสียงของอัศวินในความรู้สึกของเด่นดวงยามนี้ คล้ายกับเสียงของพ่อเหลือเกิน

หญิงสาวบีบมือเขาแน่น หลับตาลงพร้อมรอยยิ้มบางๆ หยาดน้ำใสหยดลงทางหางตา...

...พ่อมารับเธอไปอยู่ด้วยใช่ไหม...นี่เธอกำลังตายไปจากโลกดวงซวยของเธอแล้วสินะ...ดีจัง

******************************************

อ้าว เปิดมาได้แป๊บเดียวก็โดนยิงซะแล้ว จะตายมั้ยเนี่ยอีเด่นวัดปิด