เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #3 : หัวเดียวกระเทียมลีบ 2

“โธ่ อาก็นึกว่าใหญ่จะขยายได้ครบทุกจังหวัดซะอีก ปีนึงภาคละห้าจังหวัดน้อยไปรึเปล่า”

วรัทยิ้มและกำลังจะอ้าปากอธิบาย แต่ไม่ทันกับคนเป็นปู่ที่เอ่ยขึ้นเสียก่อน

“ก็เพราะคิดแบบนี้ไง ธุรกิจรุ่นลูกของฉันถึงไม่เคยเติบโตไปไหนเลย อย่ามัวแต่เอาชนะคะคาน งานทุกงาน ธุรกิจทุกกลุ่มที่ฉันสร้างขึ้นมา มีความสำคัญเท่าเทียมกันหมด สองกลุ่มธุรกิจหลักฉันสร้างมากับมือ เพราะงั้นเท่ากับว่าคนที่มาดูแลต่อไม่ได้เริ่มจากศูนย์ แต่เริ่มจากที่ฉันทำเอาไว้แล้ว ส่วนคนที่ดูแลกลุ่มธุรกิจใหม่ แทบจะต้องเริ่มทุกอย่างใหม่หมด จะให้ไปเร็วจนไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก็ได้เจ๊งกันพอดี สิ่งที่ใหญ่ทำน่ะถูกแล้ว ถือว่าจัดการอย่างมีสติ ไม่ประมาท ไม่โลภ”

อนันต์อยากจะหัวเราะแต่เกรงบิดาจะไม่พอใจ จึงแกล้งกระแอมกระไอ กระนั้นอเนกก็รู้ทันจึงหันไปมองพี่ชายอย่างไม่พอใจ

“ยักษ์ล่ะ” อัศวินหันไปถามหลานชายคนกลางที่นั่งเงียบหน้าขรึมมาตลอดการประชุม

“ตอนนี้คู่แข่งมินิมาร์ทกับห้างค้าส่งกำลังตีตลาดแข่งกับเราอย่างหนัก การเติบโตของเรายังถือว่าช้าและน้อยมาก แต่ปีนี้ผมตั้งใจขยายมินิมาร์ทให้ได้สองร้อยสาขาเพื่อให้ยอดรวมอยู่ที่สี่ร้อยสาขา ส่วนห้างค้าส่งจะให้มีอย่างน้อยห้าจังหวัดในแต่ละภาค เพื่อรองรับสินค้าและบริการที่ต้องดีลกับเครือข่ายในกลุ่มโทรคมนาคมของพี่ใหญ่ครับ”

อนันต์กับอเนกหัวเราะเบาๆ แม้แต่ภัคภณเองก็คงอยากทำเช่นนั้นแต่ยังรักษาอาการด้วยการอมยิ้ม ส่วนวรัทได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ มองโอฬารอย่างให้กำลังใจ

แม้จะนึกโมโหแค่ไหนโอฬารก็ทำได้เพียงอดทนอดกลั้น เขาไม่ได้อยู่ในจุดที่จะหยิ่งทะนงได้เหมือนแต่ก่อน กระนั้นก็เพียงแค่รอวันที่จะสามารถยืนหยัดได้เต็มกำลัง นั่นก็คือวันที่เขาสามารถทำให้กลุ่มค้าปลีกขึ้นมาเทียบเท่าธุรกิจหลักได้

“งานหนักหน่อยนะยักษ์ ตลาดมินิมาร์ทของเรามีคู่แข่งที่ครองอันดับหนึ่งของประเทศมานาน การจะตีตลาดสู้เขาไม่ใช่เรื่องง่ายเลย” อนันต์เอ่ยคล้ายเห็นใจหลานแต่แววตาและรอยยิ้มบอกชัดว่าตรงข้าม

“อาเอาใจช่วยนะยักษ์ อาว่าถ้ายักษ์สามารถขยายได้ทุกจังหวัด ทุกอำเภอ ทุกตำบล เราก็คงสู้คู่แข่งได้ไม่ยากหรอก เพียงแต่...มันอาจจะต้องใช้เวลานานนนนนหน่อย” อเนกช่วยเสริมด้วยรอยยิ้มที่แทบจะเป็นหัวเราะ

เบญจภัทร ผู้ช่วยประจำตัวของโอฬารที่ยืนชิดกำแพงด้านหลังเขาขยับมาคล้ายจะช่วยเจ้านาย แต่ชายหนุ่มส่ายหน้าห้ามไว้ ฝ่ายนั้นเลยถอยกลับไปที่เดิมด้วยอาการฟึดฟัด

“ทุกๆ ห้าสาขาที่เปิดใหม่จะสามารถเพิ่มกำไรให้กลุ่มธุรกิจค้าปลีกได้หนึ่งจุดห้าเปอร์เซ็น ถ้าผมเปิดสองร้อยสาขาภายในหนึ่งปีนี้ ผมว่ายอดมันก็เพิ่มได้ไม่น้อยเลยนะครับ กลุ่มนี้อาจมีคู่แข่งน่ากลัวก็จริง แต่ตลาดมันค่อนข้างมั่นคง ความเสี่ยงน้อย ไม่เหมือนกลุ่มธุรกิจหลัก ถ้าบริหารไม่ดี พังมาสักทีนี่...ล้มทั้งยืนเลยนะ” น้ำเสียงราบเรียบติดเยียบเย็นตอนท้ายเหลือบมองไปทางภัคภณ ฝ่ายนั้นยิ้มมุมปากไม่สะทกสะท้าน

“จริงครับ ผมเคยเห็นคนที่ล้มทั้งยืนมาแล้ว” ภัคภณสวนกลับนิ่มๆ แต่ทำเอาโอฬารต้องนับหนึ่งถึงร้อยในใจเลยทีเดียว “ฉันเชื่อในความสามารถนายนะ คนเก่งๆ อย่างนายคงพัฒนา ‘ตลาดล่าง’ ให้เติบโตได้ไม่ยาก อย่างน้อยถึงจะชนะคู่แข่งเบอร์หนึ่งไม่ได้ ก็คงจะชนะร้านขายของชำได้แหละน่า”

อนันต์กับอเนกหลุดหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ เบญจภัทรยืนขยับยุกยิกๆ อยากเข้ามาช่วยเจ้านายเต็มกำลัง เขารู้ว่าในห้องประชุมนี้ถ้าไม่นับอัศวิน ไม่มีใครเก่งเกินโอฬารเลยสักคน แต่เพราะเป็นคนทำงานด้วยความซื่อตรงมาตลอด ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมเหมือนคนอื่นๆ จึงถูกคนอื่นใช้ ‘เล่ห์’ ตัดขาจนมาตกที่นั่งลำบากแบบนี้

นีรามองโอฬารด้วยความเห็นใจ เธอรู้เหมือนที่เบญจภัทรรู้ว่าโอฬารเก่งแค่ไหน แต่เมื่อหลุดจากตำแหน่งรองประธานกรรมการ อำนาจย่อมตกตามไปด้วย และต่อให้เขาเก่งขั้นเทพเพียงใด การจะทำธุรกิจที่แทบจะเริ่มจากศูนย์ให้ทัดเทียมกลุ่มธุรกิจหลักก็ไม่อาจเสกได้ในชั่วข้ามคืนหรือข้ามปีแน่นอน

เลขารองประธานฯ เผลอมองชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามด้วยความเห็นใจ

โอฬารเองก็เผลอสบตาเลขาของภัคภณอย่างไม่ตั้งใจเช่นกัน แล้วเขาก็ต้องกำมือแน่นจนสั่น

เขาเกลียดสายตาแบบนั้นของเธอ...เกลียดสายตาที่มองเขาโดยปราศจากความภาคภูมิใจ

แต่เป็นสายตาสมเพช!

มันก็น่าสมเพชอยู่หรอก คนที่ถูกปลดจากตำแหน่งรองประธานฯ เพราะทำงานพลาด พ่อกับแม่และน้องชายก็หนีไปทำรีสอร์ตที่เมืองกาญจน์กันหมด ไม่มีใครอยู่ช่วยเขาเลยสักคน แถมเลขาที่เคยรู้ใจก็ต้องไปยืนข้างฝ่ายตรงข้าม แล้วนีราจะเอาความภูมิใจจากไหนมามอบให้คนหัวเดียวกระเทียมลีบอย่างเขาเล่า

“พอกันได้รึยัง” เสียงอัศวินแทรกขึ้นเรียบๆ ทว่าติดดุ “ฉันย้ำกี่รอบแล้วว่าการทำธุรกิจไม่ควรประมาท อย่ามองแต่กำไร หรือการเอาชนะคู่แข่ง สิ่งสำคัญคือการพัฒนาไปอย่างมั่นคง ไปเร็วแต่กลวง มันพังได้ง่าย ไปช้าแต่ฐานแน่น อาจจะช้าแต่มันจะไม่พังง่ายๆ นี่เป็นพื้นฐานการทำธุรกิจในแบบของฉัน และฉันก็สร้างดับเบิ้ลเอกรุ๊ปให้อยู่อันดับต้นๆ มาได้นานแล้วนะ หรือใครจะไม่ตามรอยฉันก็ได้ แต่ฉันจะไม่ไว้ใจให้บริหารธุรกิจที่ฉันสร้างมาหรอก เชิญไปสร้างใหม่ด้วยตัวเอง”

“เรื่องปกป้องหลานรักคุณพ่อถนัด” อเนกอดปากไม่ไหว 

***********************************************

ถ้าถูกใจ ฝกกดหัวใจ กดเข้าชั้นหน่อยนะคะ ถ้าไม่ชอบมีตรงไหนอยากแนะนำก็บอกได้เลยนะคะ ^^