คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : วันเกิด...วันตาย 1
วันเกิด...วันตาย
หนึ่งชั่วโมงเต็มที่เด่นดวงถูกส่งตัวจากห้องฉุกเฉินต่อไปยังห้องผ่าตัดและหมอพยายามช่วยชีวิตเธออย่างสุดความสามารถ
เจ้าสัวอัศวินรออยู่ด้านหน้าไม่ยอมไปล้างเนื้อล้างตัวหรือนั่งพักที่ห้องรับรองแขกของโรงพยาบาลตามคำแนะนำของยิ่งยศ
ประตูห้องผ่าตัดเปิดออกพร้อมกับหมอที่สีหน้าบอกทุกอย่างได้เป็นอย่างดี
กระนั้นก็ยังจำเป็นต้องรายงานตามหน้าที่
“ผมพยายามยื้อสุดกำลังแล้วครับ
แต่...ช่วยเธอไว้ไม่ได้จริงๆ”
เจ้าสัวอัศวินทั้งอึ้งทั้งตกใจจนเซไปด้านหลังเล็กน้อย
ยิ่งยศรีบเข้ามาประคองเจ้านายไว้ เขาเองก็รู้สึกช็อกเหมือนกัน
ต่อให้ผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นไม่ใช่ญาติ แต่การที่เธอต้องมาตายเพราะช่วยคนไม่รู้จักไว้
มันก็ชวนให้ใจสลดหดหูอย่างที่สุด
‘ช่วงนี้ไปไหนก็ระวังตัวหน่อย...นารีที่อั๊วบอกเป็นคนดวงซวยขั้นสุด
แต่ชีวิตเธอจะแลกชีวิตลื้อเอาไว้’
จู่ๆ
คำพูดของซินแสหวังก็ผุดเข้ามาในความคิดของเจ้าสัวอัศวิน เขาพยายามตั้งสติแล้วหันไปหายิ่งยศ
“ต่อสายหาซินแสหน่อยยศ”
คนฟังคำสั่งแปลกใจแต่ไม่ถาม รีบจัดการให้ทันที “ผมขอเวลาสักครู่นะครับ อย่าเพิ่งทำอะไรทั้งนั้น”
เขาหันไปบอกหมอแล้วกลับมาทางยิ่งยศอีกครั้ง ฝ่ายนั้นยื่นโทรศัพท์มาให้พอดี
“ผู้ช่วยลื้อบอกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น” ซินแสหวังสวนกลับมาก่อนที่เขาจะได้เอ่ยปาก
“ซินแสบอกว่าชีวิตเธอจะแลกชีวิตผม
แต่ก็บอกด้วยว่าหลานชายทั้งสามของผมมีดวงนารี...แต่ถ้าเธอตายไปแล้วทั้งที่ยังไม่ได้เจอหลานผมสักคน...หรือไม่ใช่คนนี้?”
“ลื้อก็ให้ชีวิตใหม่อีสิ”
“ชีวิตใหม่?
ซินแสหมายความว่าไง”
“ถ้าอีฟื้นกลับคืนมาลื้อจะให้อะไรอี
คิดเอาไว้ แล้วทำตามที่อั๊วบอก”
น้ำเสียงซินแสหวังไร้แววตกใจหรือเคร่งเครียดจนอัศวินคิ้วขมวด
หากก็ฟังรายละเอียดที่ฝ่ายนั้นบอกอย่างตั้งใจ คิ้วของเขาคลายสลับขมวดอยู่ครู่หนึ่งจึงวางสายแล้วหันกลับไปทางหมอที่ยังยืนรอ
“ผมขอเข้าไปดูเธอหน่อยนะ”
สิ่งที่อัศวินขอทำให้หมอลำบากใจ
เพราะนี่เป็นห้องผ่าตัด
แต่ในเมื่อคนที่ร้องขอคือหุ้นส่วนคนหนึ่งของโรงพยาบาลแถมยังเป็นคนที่พาคนเจ็บมาส่งโรงพยาบาล
หมอก็จำเป็นต้องพยักหน้าอนุญาต “ยศ ไปซื้อของที่มินิมาร์ทด้านล่างให้ฉันหน่อย ด่วนเลยนะ”
“ได้ครับ
เจ้าสัวจะให้ผมซื้ออะไรครับ”
อัศวินเผลอสูดหายใจเข้าปอดลึกแล้วผ่อนออกยาวคล้ายว่ารู้สึกอึดอัดก็ไม่ใช่
หนักใจก็ไม่เชิง
“ด้ายแดง”
ยิ่งยศถึงกับอึ้งไปหลายวินาที
ก่อนจะตั้งสติแล้วโค้งคำนับให้เจ้านายแล้วเดินเร็วๆ ไปจัดการตามคำสั่ง
เพียงไม่นานผู้ช่วยหนุ่มก็กลับมาพร้อมสิ่งที่อัศวินต้องการ
หมอให้พยาบาลพาเขาไปเปลี่ยนชุดก่อนเข้าห้องผ่าตัดเป็นการด่วน
ภาพหญิงสาวที่นอนแน่นิ่งบนเตียงปรากฏแก่สายตาของอัศวิน
กลิ่นคาวเลือดและเครื่องมือต่างๆ ภายในห้องชวนให้คลื่นเหียนและขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
แสงไฟที่ส่องไปยังคนไร้สิ้นลมหายใจทำให้ชายชราหายใจติดขัด
เกิดมาจนป่านนี้เขายังไม่เคยเข้ามาดูใครในห้องผ่าตัดเลยสักครั้ง...นี่เป็นครั้งแรก
แถมยังเป็นใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
‘จัดการตามที่อั๊วบอกให้เร็วที่สุด
ก่อนที่วิญญาณของอีจะไปไกลจนกู่ไม่กลับ’
คำพูดซินแสหวังที่ส่งผ่านมาทางโทรศัพท์เร่งอัตราการเต้นของหัวใจเขาให้ถี่ขึ้น
ชายชราขยับเท้าเข้าไปใกล้ขอบเตียงมากขึ้น
ปลายนิ้วของหญิงสาวคนนั้นโผล่พ้นผ้าคลุมออกมา เขาค่อยๆ
ยื่นมือสั่นไปแตะปลายนิ้วเธอ สัมผัสได้ถึงความเยียบเย็นของร่างกายที่ไร้วิญญาณ
พรูลมออกปากอีกครั้งก่อนจะใช้ปลายนิ้วรั้งปลายนิ้วเธอมาจับไว้มั่น
จัดการใช้ด้ายแดงที่เป็นเพียงด้ายสำหรับเย็บผ้ามาผูกนิ้วก้อยของเธอไว้อย่างเบามือ
นึกหาคำพูดที่ไม่ได้เตรียมเอาไว้ครู่หนึ่ง
ก่อนจะเอ่ยออกไปท่ามกลางความเงียบงัน
“หนู...กลับมานะ”
น่าประหลาดที่บังเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในอกเขา คล้ายๆ
จะเป็นความเอื้อเอ็นดูต่อคนที่นอนนิ่งไม่รับรู้สิ่งใด
ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยริ้วรอยกระชับมือเล็กแน่นขึ้นอีกหน่อย “...กลับมาให้ฉันได้ตอบแทนหนู
มาเป็นคนในครอบครัวให้ฉันดูแล มาเป็นแม่ของเหลนให้ฉันนะหนู...”
ความคิดเห็น