คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4
Chapter4
“ประกาศ ประกาศ!!! นายปาร์คจองซู นายคิมฮีชอล ปี3 นายลีดงเฮ นายลีฮยอกแจ และนายลีซองมิน ปี2 ช่วยมาพบครูคังโฮดงที่ห้องฝ่ายปกครอง ด่วน!!!”
เสียงตามสายของโรงเรียนฮยางซูดังเข้าสู่โสตประสาทของนักเรียนหน้าสวยทั้ง5คนที่นั่งอยู่ด้วยกันที่ม้าหินอ่อนหลังโรงเรียน
“อะไรอีกวะเนี่ยย?? พวกเราไปทำไรให้ชื่อเสียงของโรงเรียนอันเลิศเลอเสียหายอีกฟะ!! อุตส่าห์ไม่ไปก่อเรื่องตั้งวันหนึ่งแล้วนะ” ดงเฮพูดออกมาขนาดที่กำลังนั่งมองเต่ากินหญ้าอยู่้อย่างสนใจ (- -* << เต่า)
“เห้ยยยย!!! ระ…หรือ วะ…ว่า จะเป็นเรื่องเมื่อวานที่โรงหนัง ที่เรา…อุ๊บ ” ฮยอกแจกล่าวออกมายังไม่ทันจะจบประโยคดีก็โดนมือดีของเจ้าปลาตะครุบไว้ก่อนที่จะเผยความลับอีก
“หืม มีเรื่องอะไรกันหรอ??”อีทึกกล่าวด้วยสีหน้าฉงนแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะฮีชอลเพื่อนสนิทดันพูดตัดหน้าฮยอกแจที่กำลังจะอธิบายเรื่องทั้งหมดเสียก่อนว่า
“ไม่มีอะไรหรอกไปเถอะๆ” พลางจูงมือทั้งหมดไปห้องฝ่ายปกครองอย่างรีบเร่ง
ห้องฝ่ายปกครอง
“ครูมีอะไรจะพูดกับพวกผมหละครับ”ฮีชอลพูดด้วยน้ำ้เสียงไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไรหนักเพราะทำให้เค้าเสียเวลาการนอนเป็นอย่างมากกกกกกก(ปกติแกไม่ได้นอนรึไงย่ะ-ไรเตอร์) (ก็เออนะสิชั้นนั่งเล่นเกมส์ทั้งวันทั้งคืนแกไม่รู้เรอะ-ฮีชอล)
“ครูก็ไม่มีอะไรจะพูดมาหรอกก็แค่จะบอกว่า…”
“ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!”ทั้ง5เสียงประสานขึ้นพร้อมกันทันทีที่คังโฮดงพูดจบขนาดอีทึกที่ว่าเงียบๆยังห๊าออกมาซะดัง
“ครูว่ายังไงนะ?? จะให้พวกผมไปค่ายดัดสันดานเนี่ยนะ พวกผมไม่ไปหรอก ค่ายไรก็ไม่รู้ พวกผมออกจะเรียบร้อยนะ”ซองมินประท้วงออกไปด้วยแววตาที่มุ่งมั่นมาก
“ดงเฮ ไอ้ซองมินมันจะขุดหลุมฝังตัวเองทำไมวะ ??” ฮยอกกระซิบถามร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ
“เออ นั่นดิ ฉันก็อยากรู้” ดงเฮตอบพลางทำสีหน้าหน่ายๆ กับนิสัยไม่ค่อยยอมรับความจริงของเพื่อนตน
“ใครบอกว่าค่ายดัดสันดาน ค่ายส่งเสริมและพัฒนาศักยภาพในการดำเนินชีวิต ต่างหาก”คังโฮดงเถียงออกไปทันทีที่เด็กพวกนี้พูดเหมือดูถูกชื่อค่ายที่เขาอุตส่าคิดมาตั้งนาน ทำเอาพวกเขาทั้งหมดแทบจะอ้วกเอาอาหารกลางวันเมื่อกี้ออกมาพร้อมกัน
“เหอะ! แล้วมันต่างกันตรงไหนหละ”ซองมินยังไม่ลดละที่จะเถียงกับผู้ที่เป็นครู
“เอาหละๆพอแล้วซองมิน” อีทึกปราม “แล้วรายละเอียดมันเป็นยังไงบ้างละครับ ไหนๆครูก็บังคับให้พวกผมไปแล้วก็น่าจะบอกให้พวกผมรู้บ้าง” พี่คนโตสุดกล่าวออกมาอย่างมีเหตุผลและแอบกัดนิดๆ ทำให้คังโฮดงหยุดที่จะเถียงกับซองมินแล้วหันมาคุยกับอีทึกแทน
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่มีกิจกรรมให้ทำนิดๆหน่อยๆ อ่อ อีกอย่างที่สำคัญในค่ายนี้ก็คือ โรงเรียนเราไม่ได้ไปแค่โรงเรียนเดียวนะ”ครูคังโฮดงพูดออกมาอย่างใจเย็น
“แต่ว่ามีโรงเรียน ทัมแบแล้วก็โรงเรียนคเย จอล ไปด้วย”
“ห๊ะ!!! โรงเรียนทัมแบอะนะ”พอทั้ง5ได้ยินแค่ว่า ทัมแบ เท่านั้นแหละก็แหกปากออกมาพร้อมกัน
“หวังว่าคงไม่ใช่ไอเจ้าพวกนั้นหรอกนะ”ดงเฮพึมพำออกมาเบาๆพร้อมกับคิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของคิบอม
‘แล้วเราจะไปคิดถึงเจ้าบ้านั้นทำไมวะ??’ดงเฮคิดในใจพร้อมกับสะบัดหัวไล่ความคิดบ้านั้นออกไป
“แล้วโรงเรียนทัมแบกับโรงเรียนคเย จอล ไปกันกี่คนหละครับ” ฮีชอลถามออกไปในหัวก็คิดไปด้วยว่าถ้าเป็นไอเจ้าพวกนั้นจะเตรียมรับมืออย่างไรดี
“เดียวครูขอดูก่อนนะ อื้มมมม... โรงเรียนทัมแบไปกัน6คน ส่วนโรงเรียนคเย จอลไปกัน5คน หน่ะ”คังโอดงตอบ หลังจากเปิดรายละเอียดการไปค่ายครั้งนี้
“แต่ว่าคนมันไม่ครบน่ะสิ ที่ตกลงกันไว้คือ ไป6คน 2โรงเรียน อีกโรงเรียนนึงให้ไป 5 คนน่ะ ครูยังไม่รู้เลยว่าจะเอาใครไปกับพวกเธออีกคน” คังโฮดงพูดต่ออย่างคิดหนัก
“งั้นเอาเรียวอุคปี1ไปด้วยสิครับ!!” ฮีชอลเสนอขึ้น ทำเอาอีทึกพี่ชายของเรียวอุคหันขวับไปมองอย่างงงๆ
“น้องชายของนายจะได้ไม่ต้องอยู่บ้านคนเดียวไง”ฮีชอลหันไปกระซิบกับอีทึกด้วยแววตาหวังดี เมื่อเห็นสายตาว่าจะไม่ยอมของเพื่อนรัก แต่ในใจกลับคิด ....แก๊งเดียวกันก็ต้องไปซวยด้วยกันดิวะ เรียวอุคเอ๊ยยย....
“่อ่ออ จะเอางั้นหรอ” คังโฮดงหันไปถามอีทึก ฮีชอลเลยใช้ศอกกระทุ้งสีข้างเบาๆอย่างกระตุ้นให้ตอบไวๆ
“ครับ” อีทึกตอบตกลงอย่างเสียไม่ได้
“อื้ม ก็ได้งั้นฝากไปบอกน้องเธอด้วยแล้วกันนะ”
“แล้วออกเดินทางกันวันไหนหละครับ” ฮยอกแจที่ไม่มีบทพูดมานานโพล่งถามออกไปบ้าง
“อ่อ เรื่องนั้นหรอก็ เริ่มไปวันจันทร์นี้”
“วันจันทร์นี้ !!!” ทั้งหมดโพล่งขึ้นพร้อมกัน ....วันจันทร์นี้!! ให้ตายสิ แล้วเพิ่งมาบอกเนี่ยนะ...
“อืมม พวกนายมีปัญหาอะไรเหรอ??” คังโฮดงถาม พลางขยับแว่นขึ้นลง ในมือชูใบคะแนนขึ้น เป็นเชิงว่า ถ้ามีปัญหา คะแนนพวกนายจะไม่เหลือ นั่นทำให้ทั้งหมดพร้อมใจกันส่ายหน้าทันที
“ไปอยู่ที่ค่าย2อาทิตย์นะ ครูก็ไปด้วย”
“อ่าครับๆๆ พวกผมไปได้แล้วใช่ไหม?”ฮีชอลถามอีกครั้งเพราะรำคาญและง่วงเต็มทน
คังโฮดงพยักหน้าเชิญให้ไปได้ แต่ก่อนที่ตัวแสบทั้งหมดจะเดินพ้นออกจากห้องไป คังโฮดงก็ประกาศคำประกาศิตทันที
“เชิญ แต่วันจันทร์ที่จะถึงนี้ ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด ไม่งั้นพวกนายถูกไล่ออกแน่!!!”
ส้นตีน..................
ไม่ต้องสงสัย นี่คือเสียงในหัวของฮีชอล
วันเดินทาง
เพราะทางโรงเรียนทัมแบนัดเอาไว้ตอน7.00น.ทำให้ตัวแสบทั้งหกต้องแหกขี้ตาตื่นมา ทั้งๆที่วันนี้พวกเขาคิดจะนอนอย฿บ้าน แต่ถึงจะบ่นว่าง่วงเพียงใด แต่ลักษณะการแต่งตัวไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย นำโดย ฮีชอล ที่ใส่เสื้อแขนยาวมีฮู้ดสีแดงแปร๊ดดด กางเกงขาเดฟสีเดียวกับเสื้อ แว่นตากันแดดกุชชี่กรอบแดง รองเท้าผ้าใบสีแดงเลื่อมชมพู ตามมาด้วยดงเฮที่มัดจุกข้างหน้าสีสันสดใส แว่นตากันแดดอันใหญ่บิ๊กกรอบสีเหลือง ลีซองมินใส่ที่คาดผมสีชมพูเปิดเหม่งปล่อยผมสีตำเหลือบน้ำตาลระต้นคอ พร้อมเสื้อสีชมพูจ๋ารัดรูป ฮอยกแจใส่หมวกแก๊บใบใหญ่ เสื้อยืดแขนสั้นสวมทับด้วยเสื้อกั๊กตัวพองสีดำ กำลังฟังไอพอดอยู่ (แกจะเมะแข่งกับวอนหรอฟะ - -*) ลีทึกใส่เสื้อยืดรัดรูปสีขาว กางเกงยีนส์ขายาว มัดจุกเล็กๆด้านหลังเพราะอากาศร้อน เรียวอุคใส่เสื้อตัวยาวกางเกงยีนส์ขายาว ใส่ต่างหูรูปไม้กางเขนข้างเดียว กำลังทำหน้าเซ็งๆเรื่องที่ต้องโดนลากมาเข้าค่ายด้วย ขณะที่อีทึกกำลังง้อน้องชายอยู่ข้างๆ
“อ้าวๆ พวกนายน่ะขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวจะสายนะ พวกเราจะต้องไปรับเจ้าพวก6คนที่เหลือและขึ้นรถที่โรงเรียนทัมแบด้วยนะ แล้วแต่งตัวน่ะ จะไปเดินแฟชั่นรึไง ฉอดๆๆๆๆ” คังโฮดงบ่นน้ำลายแตกฟอง ขณะทั้งหก กำลังทำหน้าเบื่อๆ เอานิ้วอุดหู แล้วเดินขึ้นรถตู้ไป
“นายว่าคนที่มาเข้าค่ายกับพวกเราจะเป็นไงวะ?” คังอินเปรยขึ้นขณะที่นั่งรอคนจากโรงเรียนฮยางซูที่ม้านั่งหินอ่อนที่โรงเรียนตัวเอง
“อ่า...ไม่รู้ดิฮะ ขอแบบสวยๆน่ารักๆอ่ะ กระผมจองคนแรก” คยูฮยอนพูดขึ้นสายตาเจ้าเล่ห์ พลางคิดถึงคนปากนิ่มๆตัวอวบๆ
“แล้วถ้าสวยๆน่ารักๆแบบยัยพวกนั่นอ่ะ?” ซีวอนตั้งข้อสงสัย...ถึงจะสวยขนาดไหน แต่มาขยุ้มคอเสื้อเขาแบบนั้นก็ไม่เอานะ เดี๋ยวได้จับหอมอีกรอบแน่ คึๆ.....
“พวกไหน?” ฮันกยองถามขึ้นหน้าตาเอ๋อๆ
“พวกที่ไปเจอกันวันนั้นไง ที่น้องชายยัยนั่นตู่ว่าไอ้คิบอมเดินชนอ่ะ ฮัน นายอย่าความจำสั้นดิวะ” ซีวอนตอบแล้วแอบกัดฮันกยองเล็กๆ
“โห พวกนั้นอ่ะนะ...ไม่ไหวว่ะ อันตรายเกิน” ฮันกยองพูดขึ้นอย่างหวาดๆ เขายังจำเหตุการณ์ที่โณงหนังได้..สยองไม่หาย ยัยพวกนั้นร้ายจริงๆ
“ทำเป็นพูดไป ตัวเองก็มองหน้าเขาตาเยิ้มเลยนี้ ถึงงั้นก็เหอะ เด็ดๆทั้งนั้น” เยซองพูดล้อๆ
“แล้วทำไมพวกนั้นยังไม่มาอีกวะ”
“เออนั่นดิ ให้คนหล่ออย่างผมรอนาน ถ้าไอ้พวกนั้นมาถึงนะ จะจับอัดให้น่วมเลย” คยูฮยอนพูดออกมาอย่างเคืองๆ
“ฮัดชิ่วว!”
”เป็นอะไร ฮีชอล” อีทึกถามสีหน้าเป็นห่วง
”ป่าวๆ สงสัยฉันจะโดนนินทาว่ะ”
”ไม่หรอกมั้งพี่ ! ใครจะกล้า มาๆคุยกันต่อ”
”เมื่อกี้แกพูดเรื่องไรนะ”
”พี่ว่าจะใช่พวกนั้นมั้ย?”ปลาน้อยดงเฮพูด ส่วนฮยอกแจนั่งฟังไอพอดจนหลับไปแล้ว
”อั้นอิ! ถ้าใช่แอ๊วพวกเอาจะอั๊บมือยังไอดี” ฮีชอลพูดขึ้นขณะอมจุ๊บปาจุ๊บอยู่
”ไม่หรอก ฮีชอล โลกมันคงไม่กลมขนาดนั้นมั้งงง ...โธ่ เรียวอุค เลิกงอนพี่ได้แล้วน่า” อีทึกหันมาพูดปลอบใจฮีชอล ประโยคหลังนั้นหันไปง้อน้องชาย เขาคงทำได้แค่หวัง เพราะใจจริงก็ไม่อยากเจอ ‘ไอ้ถึก’ ที่แอบมองเขาไม่วางตาวันนั้นเหมือนกัน
”ให้มันจริงเถอะทึกกี้” ฮีชอบพูดน้ำเสียงหน่าย แล้วคนขับรถก็พูดต่อทันที
“เอาล่ะ ถึงแล้วล่ะครับ^^”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดด ~ ~!!
เสียงดอกยางล้อรถสีกับพื้นถนนดังขึ้นเป็นเสียงยาว
ครืดดดด ~!
เสียงเปิดประตูรถดังขึ้นหลังจากที่รถจอดสนิทแล้ว ปรากฎร่างบางหน้าสวยทั้งหก ที่ค่อยๆเยื้องย่างกายออกมาด้วยสีหน้าอมทุกข์แทบอ้วก เพราะฝีมือขับรถห่วยแตกของคนขับ ฝั่งทัมแบลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมหาเรื่องคนที่มาสายทันทีแต่ก็ต้องชะงัก
.
.
.
.
.
.
อึ้ง! อึ้ง! อึ้ง!
นี่มันคนหรือนางฟ้าวะเนี่ย ???!!!
ก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆอย่างเพ้อๆพร้อมกันว่า
“สวยเป็นบ้าเลยว่ะ….”
ความคิดเห็น