คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro + HBD ย้อนหลัง ลีซองมิน+HNY
“พี่ฮีชอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล !!”
เสียงหวานโหวกเหวกโวยวายทันทีที่เข้ามาถึงบ้าน เป็นผลให้คนหน้าสวยดีกรีหัวหน้าแก๊งนักเลงที่กำลังนั่งขัดสมาธิเล่นเกมส์อย่างเมามันส์ หงุดหงิดขึ้นมาซะเฉยๆ
“มีอะไร??!! แกไม่เห็นหรอว่าชั้นกำลังทำอะไรอยู่ บอสกำลังจะตายแล้วนะเฟ้ย!!”ฮีชอลตอบกลับอย่างหัวเสีย
“พี่!! เรื่องสำคัญมากเลยนะ สนใจฟังหน่อยเซ่!!”
“เออ ถ้ามันไม่สำคัญพอสำหรับชั้นแกตายแน่ บอสด่านนี้ชั้นใช้เวลาฆ่า3วันเลยนะเว้ย!!”
‘น่าน ไม่มีเลยเหอะ จะสนใจน้องนุ่ง เชอะ!’
ดงเฮ ทำท่างอนแก้มป่องทันทีที่เห็นพี่ชายไม่สนใจ เดือดร้อนถึงฮีชอลที่ต้อง Pause เกมส์ที่ติดค้างไว้ก่อน เพื่อเอาใจน้องชาย ความจริงด่านนี้เขาจะชนะมาครั้งนึงแล้วละ ถ้าไม่ติดว่าไอ้ตอนจะเผด็จศึกยิงท่าไม้ตายใส่ ไฟที่บ้านดันดับซะก่อน เค้าเลยต้องอดทนนั่งเล่นใหม่ตั้งแต่ด่านแรก เพื่อฆ่าบอสให้หายแค้น
“เชอะ ! ไม่ต้องหรอก ถ้าพี่จะสนใจเกมส์มากกว่าผมน่ะ ผมมันก็แค่ปลาน้อยขี้งอน ชอบเอาแต่ใจ ชอบ..”
“ไม่ต้องมาทำงอนเลยนะ ไม่ใช่แกรึไงที่เดินสะดุดสายไฟจนไฟดับตอนที่ฉันจะชนะบอสน่ะ- -*” ตอนมารู้ความจริงทีหลังละโมโหนัก เพราะปลาซุ่มซ่ามนี่แท้ๆเชียว เดือด! เดือด!
“แหะ ๆ”
“พูดเรื่องของแกมาซะที ฉันหมั่นไส้ไอ้บอสหน้าโจรนี่จะตายแล้ว”
“คือพี่ !! ผมมีเรื่องจะฟ้อง!!”
ดงเฮเล่าย้อนหลังไปถึงเมื่อตอนกลางวัน ตอนที่เค้าไปโรงเรียน แต่คุณพี่ชายหน้าสวยกลับหยุดเรียนเพื่อพิชิตด่านบอสหน้าตาเฉย - -* เป็นช่วงเวลาหลังเลิกเรียน ดงเฮกำลังเดินกลับบ้านที่ต้องผ่านซอกตึกแถวโรงเรียนเป็นประจำ
ตุ้บ !
‘โอ๊ยย !! เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ ชนมาได้!’
‘นี่ นายเป็นคนชนชั้นนะ’
มันก็จริง ..แต่ใครจะไปกล้าพูดวะ ปากก็ไวรีบด่าเขาไปซะแล้ว.. ดงเฮคิด ขณะเงยหน้ามองคู่กรณี แต่ก็ต้องแอบอึ้ง
…โห ไอ้นี่มันหล่อแฮะ เชอะ แต่เราก็น่ารักจะตาย กลัวอะไร เชื่อเหอะว่ารัศมีด๊องแด๊งคนนี้ กลบมิด !!...
เช่นเดียวกับอีกฝ่าย พอเห็นใบหน้าคนที่ชนเขาชัดๆก็ต้องอึ้ง แต่ยังปั้นหน้านิ่ง เก็บอารมณ์ไว้ ..ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ ปากแดงๆ ...
ดงเฮ ขึ้นชื่อว่าเป็นคนน่ารัก มีเสน่ห์โดยเฉพาะแววตา หากได้จ้องตาดงเฮตอนอ้อนๆ ใครไม่เพ้อ หรือ ไม่ใจเต้น บอกได้เลยว่าไอ้คนนั้นน่ะ...มันตายด้าน!!
‘ไม่จริง นายต่างหากเป็นคนชนชั้น อย่ามาขี้ตู่’ ก็ตัวเองนั้นแหละขี้ตู่ เหอๆ
‘อย่ามากวนประสาท ชั้นไม่ว่าง’
..โอ้โฮ~ วาจามันเจ็บจี๊ดดด เกิดมามีพี่ฮีชอลคนเดียวเคยว่า ว่ากวนประสาท ไอ้นี้แหละคนที่สองเลย รู้แล้วอย่าลืมดีใจด้วยนะ เชอะ!..
‘ชั้นก็ไม่ว่างเหมือนกัน รีบ แต่ตามมารยาทที่ดี นายเป็นคนชนชั้นต้องขอโทษ’
‘ไม่จำเป็น’ อีกฝ่ายพูดหน้านิ่งๆ แล้วทำท่าจะเดินหนีออกไป แต่คนอย่างลีดงเฮหรือจะยอม ศักดิ์ศรีน้องชายหัวหน้าแก๊งค์นักเลงซะอย่าง ว่าแล้วก็วิ่งไปกระโดดคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายพร้อมกระชากเข้ามาใกล้ (ต้องกระโดด เพราะสูงเกิน ฮิๆ)
‘.……..’ อีกฝ่ายตกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าคนตัวเล็ก หน้าหวาน จะห่ามขนาดนี้ แต่กลับไม่แสดงออกทางสีหน้าอย่างที่ควรจะเป็น
‘ขอโทษชั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ!!’ คนตัวเล็กตะโกนขู่เสียงสูง อย่างมั่นใจว่าน่ากลัว แต่กลับทำให้คนตัวสูงโปร่งนั้นกลั้นยิ้มแทบไม่ไหว เพราะมันดูตลกมากกว่าน่ากลัวในความคิดของเขา ..โธ่ กลัวทำไม? ตัวเล็กแค่นี้ ดีดทีก็ปลิวแล้ว...
‘เอ๊ะ ! นายหน้าตาคุ้นๆนะ’ ดงเฮมองหน้าคนตรงหน้าอย่างพินิจ รู้สึกคุ้นหน้าอย่างบอกไม่ถูก เหมือนว่าเคยเห็นที่ไหน? พลางดึงคอเสื้ออีกฝ่ายมามองใกล้ๆ
‘………’ ร่างสูงใจเต้นรัว ดวงตาที่มองมาแฝงแววตาซุกซนบางอย่าง แต่ถึงจะแอบหวั่นไหว เขาก็ยังทำหน้านิ่ง เหมือนไม่สะทกสะท้าน
‘อ๋ออออ ชั้นจำได้แล้ว นายก็คือ..’ คืออ..? คนตัวสูงแอบลุ้นในใจ หน้าของเขาไปเหมือนใครที่คนตัวเล็กนี่รู้จักนะ?
‘คนขายซีดีเมื่อวันนั้นใช่มะ ??’ คนตัวสูงแทบจะวิ่งไปให้รถชนตายซะเดี๋ยวนั้น หน้าชั้นมันเหมือนคนขายซีดีตรงไหน หา?
‘อ้อ ไม่ใช่ ๆๆๆ นายคือคิบอมหนึ่งในแก๊งนักเลงโรงเรียนทัมแบใช่มั้ย?’
‘…..’ ..หึ ก็รู้นี่นา...คิบอมคิดในใจ
‘ไม่ตอบอีก ไม่รู้ละชั้นจำได้ โทษฐานที่นายชนชั้นวันนี้ พรุ่งนี้พาแก๊งนายมาเจอกับแก๊งชั้น แล้วนายจะรู้~ หึ’
‘……..’ ร่างสูงยังคงรักษาความเงียบทำให้ดงเฮรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย
‘เอาเป็นว่า ถ้านายไม่มาละก็ คิบอม แสดงว่านายน่ะ..ปอด! เชอะ ไปละ อารมณ์เสีย - -++’ ดงเฮทิ้งท้ายโดยเน้นคำว่า‘ปอด’กันอีกฝ่ายเบี้ยวนัดแล้ว ก็เดินสะบัดก้นกลับไป ร่างสูงได้แต่มองตาม ก็ได้ พรุ่งนี้เขาจะมา ไม่ใช่เพราะ คำว่า ปอด ของคนตัวเล็ก แต่เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่า คนที่ทำปากเก่งแบบนั้นจะแน่ซักแค่ไหน พลางคิดเรื่องสนุกๆที่จะเกิดในวันพรุ่งนี้ แล้วเดินอมยิ้มกลับบ้าน
“เฮ้ยยย ! ยอมไม่ได้ !!” ฮีชอลแหวเสียงสูง หลังจากที่ดงเฮเล่าเรื่องจบ รู้สึกโมโหตะหงิดๆ
“ใช่ม้าาาาาาา ~” ดงเฮค่อยรับเป็นลูกคู่
“แต่จะว่าไปแกเป็นคนผิดนี่หว่า” ก็ไอ้ลูกปลานี่มันบอกเองว่า ไปชนเค้าแล้วยังไปด่าเค้าก่อนอีก
“โห พี่ ไม่จริงอ่ะ มันแหละผิด มันไม่ยอมขอโทษผมนะ” ดงเฮแย้ง เมื่อเห็นว่าพี่ชายทำท่าจะโอนเอนไม่ยอมเข้าพวกกับตน
“นี่แกผ่านวิชาการใช้ภาษาเกาหลีมาได้ไงฟระ? คำว่าขอโทษเขาให้คนที่กระทำพูด ไม่ใช่คนถูกกระทำพูด เรียนเสียข้าวสุกจริงๆแก”
…โห พี่ก็เหมือนกันแหละ ผ่านมาได้ไง ‘เรียนเสียข้าวสุก’ ใครเค้าใช้กัน โด่! ทำมาว่า.. ดงเฮคิดในใจ แต่ไม่ได้พูดออกไป กลัวว่าถ้าเถียง พี่ชายคนนี้จะไม่ยอมช่วย แล้วเค้าจะหน้าแตกน่ะสิ ดันไปท้าเขาไว้ ดงเฮตัดสินใจใช้แผนสุดท้าย
“พี่ แต่มันหลอกด่าพี่ด้วยนะ!!”
“ห๊ะ !! แกว่าไงนะ??” ดงเฮเลือกที่จะใส่สีตีไข่ไปซัก13โหล เพื่อเพิ่มอารมณ์โมโหให้กับฮีชอล เชื่อเหอะ เสียงสูงแบบนี้ ขึ้นแล้วชัวร์ ดงเฮแกล้งมองซ้ายขวากลัวคนอื่นจะได้ยิน ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูฮีชอล ด้วยเสียงที่เบาเหมือนใช้โทรโข่ง
“มันหลอกด่าพี่ด้วย มันบอกว่า พี่น่ะ....ซุบซิบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปู้ดดดด” ไม่ลืมเป่าลมเบาๆเหมือนพายุพัดที่หูของฮีชอลหลังใส่ร้ายจบ
“โว้ยยยย ! ยอมไม่ได้!! เห็นนิ่งๆแบบนั้นปากร้ายเหมือนกันนี่ ได้!!พรุ่งนี้เจอกัน!!” ฮีชอล กล่าวประกาศิต ด้วยเสียงอันดังและสีหน้าที่โมโหมาก ..คึๆ แผนนี้ใช้ได้ผล..ดงเฮคิดพร้อมเผยรอยยิ้มพอใจโดยที่ฮีชอลไม่เห็น
“ว่าแต่ด๊อง...”
“ครับพี่ ??”
“แก..ไปกินกิมจิมาใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยย ??!!!!”
“โหย รู้อีก -..-”
…ไม่รู้ก็บ้าแล้วโว้ย เป่าลมเผื่อแผ่คนรอบข้างขนาดนั้นน่ะ !!...
เวลาเที่ยงคืนวันเดียวกัน
ติ๊ด ๆๆๆๆ บึ้มๆๆๆๆ
“จะชนะแล้วโว้ยยยยยยย ขีดพลังมันจะหมดแล้ว หึๆๆ เสร็จพ่อแน่ๆคราวนี้”
ฮีชอลพูดอย่างหมายมั่น เมื่อเห็นขีดพลังฝ่ายบอสตัวฉกาจกำลังจะหมดลง สิ่งที่เค้าอดทนทำมาทั้งวันกำลังจะประสบผลสำเร็จ ตอนนี้กำลังชาร์จกำลังฝ่ายตัวเองเพื่อเตรียมปล่อยท่าไม้ตาย ที่ตอนนั้นจะปล่อยแล้วดันไฟดับ - -*
“อีกนิดเดียวโว้ยยยย ชาร์จเร็วๆสิวะ จะsuccessfulแล้วกรู วะฮะฮ่าๆๆๆ” ฮีชอลหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี
“โหย พี่ยังไม่นอนอีกหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนไม่ไหว=_=” ดงเฮเดินงัวเงียออกมาหานมดื่ม เป็นนิสัยแปลกๆของเขาที่ต้องดื่มนมก่อนนอนทุกคืนไม่งั้นนอนไม่หลับ แม้ว่าเมื่อกี้จะเผลอหลับไปแล้วก็ตาม แต่ก็ตื่นมาอีก เพราะนึกได้ว่ายังไม่ได้ดื่มนม - -++
“เออ น่า พูดเหมือนจะมีใครกล้าว่าชั้นงั้นแหละ อย่าลืมว่านี่ใคร หึๆๆ”
“เออ รู้ๆๆๆ คิมฮีชอลผู้ยิ่งใหญ่ในใต้หล้า หัวหน้าแก๊งค์นักเลงที่ทุกคนต้องสิโรราบ”
“ถูกกกกกกกกกกกกกกก” ดงเฮส่ายหัวเบาๆกับความหลงตัวเองของพี่ชาย
“งั้นผมเข้านอนแล้วนะพี่ เล่นเสร็จอย่าลืมปิดไฟด้วยนะ เปลือง”
“เออ พูดอย่างกับเป็นแม่ชั้นงั้นแหละ อีกนิดเดียวก็จะชนะแล้วโว้ย ชั้นกำลังจะปล่อยท่าไม้ตาย”
“เรื่องของพี่เหอะ งั้นผมไปนอนละกัน ฝันดีครับ” ดงเฮเดินง่วงๆมึนๆผ่านทีวีกำลังจะเข้าห้อง
“เช่นกันไอ้น้องชาย”
“ครับ ....อ๊ะ!!”
ปึ่บ! ฟิ่วววววว~
เสียงไฟหน้าจอทีวีดับดังขึ้น ขณะที่ฮีชอลกำลังกดปุ่มปล่อยท่าไม้ตาย...
.......ไอ้เท้าไม่รักดี ซุ่มซ่ามไปเตะสายไฟอีกแล้วกู....
“เห้ยยย !!”
……ท่าทางคืนนี้ ปลาน้อยแสนน่ารักคงเจอฝันร้ายที่สุดในชีวิตแล้วละ T_T.....
“ไอ้ดงเฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
____________________________________________
Talk with writter
HBD ลีซองมินย้อนหลัง 1 วัน ผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงเอง ตอนแรกกะอัพวันที่1 แต่มันไม่ทัน เลยเที่ยงคืนมาละT_T
อวยพร ๆ
ขอให้มีความสุข
ขอให้สุขภาพแข็งแรง อยู่กะเอลฟ์ตลอดไป
ดูแลตัวเองด้วยนะมิน ^^
ถึง รีดเดอร์ทุกคน
ลงตอนแรกแล้วเป็นไงบ้าง เม้นบอกกันหน่อยนะ แล้วไรท์เตอร์ทั้ง4คนจะเอาตอนที่1มาลงเร็วๆนี้
ป.ล. ไม่ต้อง งงนะคะว่าทำไมถึงพูดว่าไรเตอร์มี4คนไว้จะตั้งตอนแนะนำมาบอกอีกทีนะคะ
Happy New Year 2010 ย้อนหลังคะทุกคน
ความคิดเห็น