คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - บ ท นำ - (Kai-Do.)
- บ ท นำ -
Whatever could have been or should have been,
doesn't matter. This moment is here and now for you to live.
อย่ามัวแต่ใส่ใจว่าอดีตที่ผ่านมานั้นน่าจะเป็นอย่างไร หรือเราสามารถทำอย่างไรได้
จงมีชีวิตอยู่กับปัจจุบันเท่านั้น
ความรัก..เขาคือบทเรียน?
ความรัก..เขาคือการรักข้างเดียว?
ความรัก..เขาคือความเจ็บจนชินชา?
ความรัก..ของคุณเป็นแบบไหนละ?
“คยอง..”
“อย่าพูดคำนั้น...” เด็กตัวเล็กที่มีเอกลักษณ์ตรงดวงตาที่ตาโตกว่าคนอื่นแต่นั้นไม่ทำให้ตัวเล็กน่าเกลียดกว่าเดิมแต่ทำให้น่ารักน่าฟัดน่าปกป้องมากกว่าแต่ตอนนี้ดวงตาที่โตกำลังสั่นไหวคล้ายๆกับจะมีหยดน้ำตาร่วงลงมาเหมือนน้ำตกที่ไม่อาจห้ามให้มันหยุดไหลได้
“เราเลิกกันเถอะ” แค่คำพูดไม่กี่พยางค์ของชายหนุ่มทำให้คนตัวเล็กถึงกับทรุดตัวด้วยความเสียใจคนตัวสูงไม่อยากจะพูดคำนี้เลยด้วยซ้ำเขาอยากจะเข้าไปกอดปลอบแต่เขาไม่มีทางเลือกจริงๆในเมื่อมีคนจ้างเขาให้มาทำร้ายจิตใจคนอย่าง ‘คยองซู’ ให้หลงรักจนหัวปักหัวปำแล้วบอกเลิกอย่างเลือดเย็นตอนนี้ชายหนุ่มก็ทำเสร็จแล้วแต่เขากลับยืนมองคนตัวเล็กด้วยความเวทนาและสงสารในเวลาเดียวกันเขากับคยองซูคบกันมาแค่ 2 เดือน เขากลับรักคยองซูไปแล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขารักคยองซูได้ไงแต่เขาต้องฝืนใจห้ามรักคนตัวเล็กไม่อย่างนั้นครอบครัวเขาจะต้องเดือดร้อนแน่ๆ
‘มันคงถึงเวลาแล้วสินะคยองซูที่เราต้องจากกันถึงอย่างนั้นพี่จะไม่ลืมนายนะ’
หลังจากที่ผู้ชายเลือดเย็นคนนั้นเดินออกจากห้องไป ในห้องของคยองซูก็มีแต่เสียง ร้องไห้เหมือนจะขาดใจ เขาไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาทำอะไรผิดผู้ชายคนนั้นถึงเดินจากเขาไปแบบนั้น เขาร้องไห้แล้วก็เผลอหลับไป พอตื่นขึ้นมาก็ร้องไห้อีก เป็นแบบนั้นทั้งคืนจนเช้า...
วันนี้คยองซูไม่มีเรียนทั้งวัน เขาเลยออกมานั่งเล่นที่ระเบียงหลังห้องพัก แล้วมองย้อนถึงอดีตที่เคยมีความสุขกับผู้ชายคนนั้น อยู่ๆน้ำตาเขาก็ไหลออกมาอีก โดยไม่สามารถทำให้มันหยุดไหลได้ เขาไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ได้อย่างไรเมื่อไร้คนคนนั้น
แต่ยังไงคนอย่าง ‘คยองซู’ ความรักมันก็คือบทเรียน มีรักก็ต้องมีเจ็บเป็นเรื่องธรรมดา เขาจะร้องไห้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วเลิกร้องซะในเมื่อร้องไห้ก็ไม่ได้อะไรกลับมาเหมือนเดิมสู้ลืมเรื่องอดีตไปซะยังไงเขาคนนั้นก็ไม่กลับมา J
หลายวันต่อมา...
“คยองซู ทางนี้” เสียงหวานใสทำให้คนตัวเล็กหันไปมองรุ่นพี่ในกลุ่มที่สนิทจะว่าไปรุ่นพี่คนนี้หน้าตาเหมือนผู้หญิงมากเขาเห็นแล้วอยากจับรุ่นพี่คนนี้แต่งเป็นหญิงชะมัด
“พี่ลู่เองหรอนึกว่าใคร” คนตัวเล็กรู้สึกโล่งใจที่ได้เจอรุ่นพี่หน้าหวานเป็นคนแรกเอาตามตรงเขายังลืมพี่มินซอกไม่ได้เลยถึงทำเป็นเก่งว่าจะลืมพี่เขาให้ได้แต่ใจเจ้ากรรมนี่สิมันยังไม่ยอมลืมเลยช่างแย่จริงๆ
“เป็นไรหรือเปล่าเราตาบวมเหมือนคนร้องไห้เลยนะ” รุ่นพี่หน้าหวานถามรุ่นน้องตัวเล็กด้วยความเป็นห่วงเพราะพักนี้รุ่นน้องของเขาดูซึมเศร้าแปลกๆไม่ค่อยยิ้มไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อนทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้
“คยองไม่ได้เป็นหรอกครับพี่ไม่ต้องห่วงนะ” คนตัวเล็กยิ้มตาหยีเพื่อปิดบังความซึมเศร้าของตัวเองแต่มีหรือว่าคนอย่าง ‘ลู่หาน’ จะไม่รู้ว่าคนตัวเล็กของเขากำลังปกปิดอะไรบางอย่างไว้
“บอกพี่ได้ไหมคยองพี่รู้ว่าพี่ยุ่งเรื่องของเรามากเกินแต่พี่ไม่อยากให้คยองแบกรับไว้คนเดียวนะ” ลู่หานได้แต่พูดทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าให้ตายยังไงคนตัวเล็กก็จะไม่บอกเรื่องนี้กับใครแน่นั้นทำให้ลู่หานเป็นห่วงคนตัวเล็กมากกว่าเดิม
ลู่หานรู้ว่าคยองซูได้เลิกกับมินซอกได้ไม่กี่วันทำไมเขาถึงรู้ล่ะในเมื่อมินซอกก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกับเขาลู่หานรู้ทุกอย่างว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้เพราะผู้ชายคนนั้นจ้างให้มินซอกต้องทำร้ายความรู้สึกของคยองซูแต่ลู่หานเลือกที่จะไม่พูดอะไรตอนนี้กลัวว่าถ้าพูดออกไปแล้วเรื่องจะแย่กว่าเดิม
ลู่หานไม่เข้าใจว่าคนตัวเล็กต้องเสียใจขนาดนี้เพราะครั้งก่อนที่คยองซูเคยบอกเลิกคนอื่นนั้นก็ไม่ได้ทำให้คยองซูร้องไห้เลยแต่กลับเฉยๆกับเรื่องพวกนี้เหมือนเจ้าตัวรู้อยู่แล้วว่าคบคนไหนเจ้าตัวก็จะเป็นคนบอกเลิกก่อนแต่ทำไมครั้งนี้ถึงเป็นมิกซอกที่เป็นคนบอกเลิกคยองซูก่อนล่ะ?
ลู่หานได้แต่หวังว่าบทเรียนครั้งนี้เป็นบทเรียนที่คยองซูจะลืมไม่ลงแต่เขาหวังว่าคนตัวเล็กจะต้องเจอคนใหม่ที่ดีกว่าแน่นอนและพร้อมจะปกป้องคยองซูตัวน้อยๆของเขาได้ลู่หานเชื่ออย่างนั้น
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าความหวังของลู่หานจะเป็นแค่ความหวังอันน้อยนิดเพราะหลังจากนี้คยองซูจะได้เจ็บจนถึงขั้วหัวใจเหมือนกับที่คยองซูเคยทำกับคนอื่นไว้จนเกือบปานตาย
หวัดดีค้าา ไม่มีไรมากแค่อยากจะบอกว่า...อ่านให้สนุกนะคะทุกคน 555
แต่งไม่สนุกขอโทษด้วยน้าาา
ความคิดเห็น