รักแบบไหนที่ใจเทอต้องการ

"เทอเป็มมากกว่ารัก เพราะเทอนั้นคือครึ่งชวิต" เสียงอันไพเราะที่เปล่งออกมาจากปากของเปียนโนหรือเรียกสั่นๆว่า โน  เปียนโนเป็นหญิงที่น่ารักทีเดียวแต่ในบ้างครั้งเทอก้อดูห่าวไปหน่อยเทอเลยเปนที่หมายปองของพวง ดี้ๆทั้งหลาย "โนๆ"เสียงดังมาจากข้างหลังของเทอ โนหันไปมอง "เอ้าพลอยนี้เอง" พลอยเปนพี่หนิดโน "โนไมวันนี้มาโรงเรียนเร็วจัง"    "ก้อคิดถึงพลอยเป็นพิเสดไงก้อเลยมาเร็วหน่อย" แน่นอนโนเป็นคนที่ชอบหยอกล้อกับเพื่องสาวคนนี้เปนพิเสดจึงทำให้พลอยคิดกับโนไปมากกว่าเป็นเพื่องซะแล้วล่ะ "จิงหรอ"พลอยทำหน้าตาจิงจัง "ก้อจิงอะดิ คิดถึงไม่ได้ไง"โนตอบแบบกวนๆ"ได้สิพลอยก้อถามไปงั้นๆแหละงั้นเด๋วเราไปหาไรกินกันเถอะ"โนกะพลอยเดินจูงมือกันที่โรงอาหาร"เออนี้โน พลอยได้ข่าวมาว่าที่ห้องเราวันนี้จะมีเด็กนักเรียนใหม่เข้ามาด้วยแหละ"
พลอยพูดกับโน "หรออยากเหนน่าตานี้เนอะว่าจะน่าตาดีมะ"
"กลิ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงกริ่งดังเพื่อเปนสันยานให้เรียบเข้าห้องเรียน  "นี้นักเรียนเงียบๆกันหน่อยวันนี้จะมีเพื่อนเข้ามาใหม่คนนึ่งช่วยกันดูแลเพื่อนด้วยนะนักเรียน"เสียงนักเรียนที่ดังกะหึ่มอยู่ตอนแรกเงียบในทันทีที่มีชายหนุ่มน่าตาดี ตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนๆ ผมสีน้ำตาลเข้ม เดินเข้ามาในห้องเรียน ใน ณ นาทีนี้ในห้องที่เสียงดังกะหึ่มมีแต่เสียงลมพัดอย่างกะป่าช้า "ผมชื่อ จิม คับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคับ"  "ก้อน่าตาดีใช้ได้นิ" โนบ่นอยู่ในใจ "อ้าวๆอย่าเพิ่งอึ่ง"เสียงครูจรัญดังขึ้น "นายจิมเทอไปนั่งข้างๆหัวหน้าห้องไปเขาชื่อว่าเปียนโน"โนตกใจที่ได้ยินว่าครูจรัญจะให้ตาเอ๋อมานั้งข้างๆเทอ "หวัดดี ยินดีที่ได้รู้จัก"ในความที่โนไม่ค่อยชอบคุยกะผู้ชายเทอเลยไม่ค่อยสนใจ"นี้เทอเทอชอบเปียนโนหรอเราชื่อจิมนะ"จิมพยายามความความรู้จักกะโน ในขนะที่โนลำคานมาก พลอยซึงนั่งอยู่ข้างซ้ายของโนเกิดอาการแปลกๆ ซึ่งอาการแปลกนี้เค้าเรียกกันว่าหึงอ่านะ "นี้นายจิมโนเค้าไม่อยากคุยกะนาย นายยังน่า...ไปคุยกะเค้าอีกนายนี้มัน" เสียงของพลอยดังลั้นห้องทุกคนหันมามองพลอยรวมทั้งโนด้วย โนตกใจแล้วเรียบลากมือพลอยออกไปจากในห้อง "พลอยไปว่าเค้าทำไม" 
"ก้อพลอยไม่ชอบให้ใครมามายุ้งกะโนนิ พลอยผิดหรอ"   "โนรู้ว่าพลอยเปนห่วงโนแต่เค้าไม่ได้ทำไรโนนิที่หลังไม่ต้องไปตะโกนใส่เค้าอีกนะ" โนบอกพลอยพร้องกับยิ้มที่มุมปากนิดๆ"ได้แต่โนต้องสันยานะว่าจะไม่รักใครมากว่าโน" "อื้มๆสีนยาคับว่าจะรักพลอยคนเดียว อิอิ งั้นไปกินข้าวกันเถอะนี้ก้อเที่ยงและทั้งสองเดินจูงมือกันไปกินข้าวจูงมือกันอย่างกะเปนแฟนกันเลยทีเดียว พอทั้งสองหาข้าวกลางวันที่ถูกใจได้แล้วทั้งข้างก้อไปนั้งกินข้าวที่โต๊ะหินที่ประจำของพวกเค้า "นี้ๆพวกเทออ่าผมขอนั้งกินข้าวด้วยคนสิ"จิมหนุ่มหล่อมองตา โนกับพลอย  "ได้สิ"โนพูดขึ้นด้วยความสงสารและโนกับจิมก้อนั่งคุยกันอบ่าสนุกสนาน "ตาหมอนี้ถ้าวันไหนแกมาเอาโนไปจากฉันนะเราจะได้เหนดีกัน" พลอยบ่นพึมพัมอยู่คนเดียว "พลอยเป็นไรป่าว"โนถามด้วยความเปนห่วง"ป่าวๆเชินคุยกะ
จิมต่อเถอะเดียวพลอยจะไปห้องน้ำ" โนรู้อยู่แล้วว่าพลอยต้องประชดโนเลยตามไป"พลอยๆเปนไรหรอ"   "ป่าวนิ ไม่ไปคุยกะจิมต่อหรอ จิมเค้าก้อดีนะ"พลอยพูดออกมาด้วยความน้อยใจ "ไม่ต้องมาประชดเลย" โนทำหน้าเครียด"ป่าวประชดนะ"พลอยตอบ "ถ้าไม่ได้ประชดก้อกลับไปที่โต๊ะกันโนนะ"
"ก้อได้ๆ"พลอยยอมโนแต่โดยดี "กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆ"เสียงกริ่งดังขึ้นเพื่อทำให้รูว่าหมดเวลาพักแล้ว "เข้าเรียนกันเถอะ  go " เสียงโนตะโกนดังลั่น ผ่านไป 4 ชั่งโมง "กริ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ก้อดังขึ้นอีกที เพื่อเปนสันยาบอกให้นักเรียนทุกคนกลับบ้านได้แล้วโนกับพลอยเก็บกระเป๋าแล้วเดินจับมือกันอีกเหมือนเดิมพลอยกะโนจูงมือกันจนถึงหน้าประตูของโรงเรียนแล้วแยกกันกลับบ้าน ระหว่างทางกับบ้างของโน โนไปเจอกับจิมอยู่ข้างทาง "อ่าว นายจิมนิ"เสียงโนตะโกนดังลั่น "อ่าวคุนนี้เอง บ้านอยู่แถวนี้หรอ" จิมถามอย่างสนใจ "อืมอยู่ถัดจากซอยหน้าไปซอยหนึ่ง"โนบอกกับจิม "จิงหรองั้นเราคงกลับบ้านด้วยกันทุกวันได้นิ"จิมพูดอย่างดีใจ "นี้ๆโนเราถามไรเทอหน่อยดิ"จิมถามโน"ไรหรอ?"โนสงสัย "เทอมีแฟนยังอ่า"โนตกใจกับคำว่าของจิม"ยัง นายถามไมอ่า"โนสงสัย"แล้วเทอเปนทอมอ่าป่ะ"คำถามนี้ทำให้โนตกใจกว่าคำถามแรกซะอีก "บ้านายไปเอามาจากไหนว่าฉันเปนทอม ฉันหยิงทั้งแท่งนะยะ" โนงง "ก้อเหนเทอชอบเดินจับมือกับพลอยเหมือนแฟนกันเลย"จิมบอกโน"อ๋อป่าวหรอกก้อแค่เพื่อนที่รักมากๆเท่านั้นแหละ" จิมถอนหายใจเฮือกใหญ่ และวิ่งไปยังบ้านของเค้าพร้องตะโกนบอกโนว่า "โนถึงบ้านเราแล้วเราไปก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน โนฉันชอบเทอ " โนอึ่งกับประโยคสุดท้ายมากแต่เค้าก้อไม่คิดไรมากเพราะเค้าคิดว่าจิงคงล่อเล่นกันเค้าเหมือนที่เค้าล่อเล่นกะพลอยบ่อยๆ "ดีใจจิงเค้ายังไม่มีแฟนและเค้าก้อไม่ใช่ทอม" จิมบ่นกับตัวเองก่อนที่เค้าจะเข้านอน







                                                                                               นี้เปนตอนแรกดีไม่ดีก้อติมานะไม่ว่ากัน