คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Horror Time - Intro
HORROR TIME
โลกที่ผมสุดจะเบื่อ....
สังคมเล็กๆที่เรียกว่าโรงเรียนที่ผมไม่อยากย่างกราย
“เห้ย! คยองซู มาดูนี้ดิ!” เพื่อนคนหนึ่งในห้องลากคอเสื้อผมไปนั่งดูคลิปโป๊กับพวกมันที่เหลือ ผมมองอย่างเอื่อมๆก่อนจะขอตัวออกมาแล้วนั่งมองการเป็นไปของสิ่งมีชีวิต มันน่าเบื่อจนอยากจะขอออกจากโรงเรียนกลางคัน ทั้งเพื่อนทั้งสถานที่ซ้ำๆซากๆ ผมอยู่โรงเรียนนี้มาตั้งห้าปีเต็มล่ะ รู้ทุกเส้นทางในโรงเรียนหมด ไม่ว่าจะลับจะเลาะไหน รู้หมดแหละ
เวลาผ่านไปจนถึงการเรียนการสองวิชาแรก คยองซูกลายเป็นดาวเด่นในเรื่องการเรียน เพราะเค้าเรียนดียิ่งกว่าใคร ทุกคนต่างรุมถามเค้า คยองซูรู้สึกเบื่อหน่ายเต็มทน จนกู่ร้องดังๆออกมา
“เงียบๆกันดิว่ะ!!!!!”
ทุกคนในห้องนิ่งเงียบไปซักครู่ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาและแหย่ร่างเล็กว่า จะโมโหอะไรขนาดนั้นเพื่อนกันทั้งนั้นเอง คยองซูถอนหายใจเสียงดัง แล้วเดินออกมา แต่ใครจะรู้ว่าเพียงแค่เค้าเดินออกมา เวลาของโลกนั่นหยุดลง!
ร่างเล็กชะงักค้างท่าเตรียมจะเดิน เมื่อเพื่อนทุกคนในห้องเงียบ เมื่อหันกลลับไปก็ตกใจสุดขีด เพราะทุกอย่างหยุดนิ่ง เพื่อนที่กำลังโยนหนังสือใส่กัน บัดนนี้หนังสือเล่มนั้นลอยค้างอยู่กลางอากาศ เพื่อนที่เคยพูดจาเสียงดัง ตอนนี้ก็อาปากค้างไม่ยอมขยับ
ดวงตาโตเบิกกว้าง เมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่ผิดปกติ
“นี้มันอะไรกัน....” เสียงเล็กเอ่ยแผ่ว ขณะเดียวกันขาทั้งสองก็เดินเข้าไปจิ้มๆตัวเพื่อน ซึ่งเป็นปกติพวกเค้าจะโวยวายและด่าร่างเล็ก แต่ตอนนี้กลับไม่ยอมขยับ ตากลมมองไปรอบๆห้อง มองแมลงวันที่กำลังกระพือซึ่งมันค้างท่านั้นอยู่กลางอากาศ
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนร่างเล็กกลัว เค้าเคยดูหนังมามากก็จริง แต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องอย่างงี้กลับเค้า เมื่อทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ เค้าจึงเลือกที่จะเดินไปในที่ที่ต่างๆ เพื่อดูให้แน่ใจ ใช่แล้วล่ะ ทุกๆที่มันก็นิ่งสงบ สิ่งมีชีวิตทุกอย่างค้างในท่าที่ถูกหยุดไว้
“ทำไงต่อล่ะ คราวนี้....” คยองซูทิ้งตัวนั่งบนพื้นหญ้ามองก้อนเมฆที่ไม่ขยับเขยื้อน นกที่คล้ายรูปปั้นไม่มีชีวิต ถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเรา และแล้วเค้าก็ตัดสินใจจะเดินสำรวจโรงเรียน
เวลาผ่านไปนานมาก จนตะวันตกดิน คยองซูนึกสังเกตพระอาทิตย์ที่คล้อยตกลงและดวงจันทร์ที่กำลังขึ้นมาแทน เค้างงเหลือเกิน แต่มนุษย์อย่างเค้าจะหาคำตอบมาตอบคำถามทั้งหมดในหัวได้ยังไงล่ะ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อในโรงเรียน แล้วหยิบเอาขนมปังหลายๆถุงออกมานั่งกินเพื่อปะถังความหิวโหย
เค้ารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่ง เมื่อมองไปทางไหนก็มีแต่ความมืด ครั้นจะกลับบ้าน ก็ไม่อยากกลับ เพราะเค้าอยู่กับอา ส่วนมากอาจะไม่เข้าบ้าน เผลอๆกลับไปอาจจะไม่เจออาก็ได้ แต่เค้าก็ไม่ได้หวังอยากเจอนักหรอก
แค่เค้าคิดว่า ถ้าเกิดที่ที่มีคนเยอะๆ มันจะสามารถสังเกตการณ์เคลื่อนที่หรือขยับของสิ่งมีชีวิตได้ง่ายกว่า และเค้าจะได้ไขคำตอบทุกอย่างเสียที แต่ไม่เลย.....ทุกอย่างไม่ยอมขยับ คืนนั้น คยองซูเดินไปที่ห้องสมุดที่มีเครื่องทำความร้อน เค้าเดินเข้าไปท่ามกลางความมืด เค้าค่อยๆเดินผ่านผู้คนที่ยืนอ่านหนังสือไป ก่อนจะไปเปิดเครื่องทำความร้อนแล้วซุกกายนอนในกองหนังสือมุมหนึ่งของห้อง
เช้าตรู่มาเยือน ทำให้ร่างเล็กต้องตื่น เค้าขยี้ตามองสิ่งรอบข้างที่ยังไม่ยอมขยับเขยื้อน ลมหายใจเย็นถูกพ่นออกมา ร่างเล็กเดินไปหยิบขนมในร้านสะดวกซื้อมากินเป็นอาหารรองท้องในตอนเช้า และนั่งมองสิ่งต่างๆที่ไม่ยอมขยับ
วันเวลาผ่านไปราวๆสองวัน ร่างเล็กยังคงหาวิธีที่จะไขคำตอบทุกๆอย่างที่เกิดขึ้น สองวันที่ผ่านผู้คนยังคงยืนอยู่ที่เดินเหมือนดั่งในวันแรกที่เกิดเหตุการณ์ หลายครั้งที่ร่างเล็กเดินไปที่ห้องเรียนตัวเองและจ้องเพื่อนๆที่ยืนอยู่ที่เดิม
ทุกความคิดที่ว่า เดี๋ยวทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดำรงต่อไป เดี๋ยวซักวันพวกคนพวกนั้นก็จะเดิน เค้าละทิ้งทุกความคิด เมื่อมันคล้ายๆสิ่งที่บั่นทอนจิตใจเค้า ยิ่งมีความหวังก็ยิ่งเสียใจเพราะความหวังที่มีมันดูท่าจะไม่เป็นจริง
TBC.
เเท๊น เเทนนนนนน
นี้คือฟิคสารคดีการดำรงชีวิตค่ะ 555555
ไม่ใช่ล่ะ เรื่องนี้จะเป็นเรื่องสั้นๆค่ะ ดูจากภาษาที่ตัดรวบรัดสิค่ะ TT
มาเรียพึ่งเคยทำภาษาอย่างงี้ ปกติจะสาธยายรอบโลก นี้มา ตัดๆๆ เป็นฉากๆ
หวังว่าคงถูกใจนะค่ะ ^^
ความคิดเห็น