คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3. ปากเสียง & สลับกระเป๋า
“เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อน..พรุ่งนี้เจอกันนะนักเรียน”
“บายค่ะ ‘จารย์”
บ่ายสามโมงครึ่งโรงเรียนเลิก… หา..ว เลิกสักทีง่วงเป็นบ้ามาแล้วมันน่าเบื่องี้แหละนะ -_- แต่ก็ช่างเหอะ…กลับบ้านดีกว่ามีงานต้องทำอีกเยอะ..^^
ปึก!
“โอ๊ย! ทำบ้าอะไรของเธอวะ ยัยเด็กประถม” หือ..เสียงของไอ้โรคจิตบ้านั่นอีกแล้ว TT
“อะไรของนายวะ? ชนมาได้โตเป็นควายแล้วมองบ้างก็ดีนะ ไอ้โรคจิต” ฉันด่า เอ้ย! ตะหวาดกลับไป แต่พอหันกลับไปข้างหน้าก็พบกับสายตาจากหลายมุมของห้องที่มองมาทางฉันและคิน
O_o:: สายตาของคนในห้อง
“เฮ้ยๆ แกเด็กใหม่นี่กำลังจะมีเรื่องกับยัยซันอะไรนั่นเหรอ” เสียงของใครสักคนในห้อง
“ใช่ๆ แก ดูดิถ้าทางจะมีศึกหนักล่ะมั้ง” เพื่อนยัยพวกนั้นตอบ
“ไม่นะ!~ คินของฉันออกจะหล่อแกอย่าทำอะไรคินของฉันเชียวนะยะ ยัยซันจิเน่า” เสียงของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แหม่..น่าอกใหญ่บึ้มด้วยแฮะ.. แต่ยัยคนนี้ไม่ไหวจะเครียจริงๆนะ พูดจากวนประสาทแถมสวมนออีก หน็อย…
“เอ่อ..คือว่านะฉันไม่ได้คิดมิดีมิร้ายไอ้โรคจิตนี่หรอกหน้าหม้อเรียกพี่เงี้ย ไม่ทำพันธ์ให้ตระกูลฉันเสียหายหรอกย่ะแล้วอีกอย่างนะ หมอนี่มันเป็นของหล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน มาทำหวงเป็นสุนัขหวงก้างแบบนี้แถวบ้านเรียกว่า….เอ่อ…คิดเอาเองแล้วกันนะ ^^ ยัยซาลาเปายักษ์” พูดจบฉันก็รีบเดินไปหยิบกระเป๋าที่อยู่ตรงพื้นทันทีพร้อมหันไปหาไอ้คินจอมหื่นนั่น
“ไอ้โรคจิต ชิ!” แหะๆ ทั้งห้องมองกันตาเป็นประกายราวกับมีข่าววาไรตี้เด็ดเผ็ด ซี้ดไงงั้นล่ะ? เฮอะ! ใครสนหลังจากก่อเรื่องอีก? ฉันก็รีบเดินสะบัดตูดออกจากห้องทันที แค่วันแรกก็เอาอยากจะบ้าขนาดนี้แล้ว เฮ้อ~~ ให้ตายเถอะจอร์จ…ซันล่ะเซ็ง!
บ้านซันจิ
“กลับมาแล้วค่า~ ป้าริโกะที่รัก~~” ฉันวางรองเท้าไส้น่าบ้านแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องฟุบตัวลงนอนบนเตียงนุ่มนิ่มทันที
“คุณหนูคะ~ ไม่คิดจะกินข้าวเย็นหรือทำการบ้านก่อนเหรอคะ?” ป้าริโกะถามฉัน
“อืม..อีกแปบนึงนะคะ ป้าริโกะ” ฉันตอบเสียงอ่อยๆกลับไป
“ก็ได้ค่ะ คุณหนู”
---------------------------------------------------------------
23:00 น.
ห้าทุ่ม ห้าทุ่ม พรุ่งนี้เรียนไรมั่งหว่า..เอ๋..การบ้านๆ ยังไม่ได้แตะเลยนี่หว่า แย่แล้วๆ การบ้านฉัน!
พลึ่บ
O_O!
“กระเป๋าใครวะเนี้ย!!!!” ฉันตะโกนลั่นบ้านเลยละค่ะ (ว๊าก! ยัยซันพูดเพราะ O_O)
ก็นี่มันไม่ใช่กระเป๋าฉัน! เฮ่….ดูชื่อๆ ดูชื่อก่อนดีกว่า…
‘เซกะ คินจิ ไดอารี่’
O_O! (อีกครั้ง)
ได---อา---รี่ ของไอ้โรคจิตเหรอ?! หืม….ในนี้มันมีอะไรอยู่กันน๊า~ ดูหน่อยดีกว่า…
------------------------------------------------------------------
บ้านคินจิ
“เย้ย!! กระเป๋ายัยเด็กประถมเหรอฟ้ะ!! แล้วกระเป๋าฉันล่ะ!” ผมตะโกนลั่นบ้าน ก็แหงอ่ะดิ่สงสัยผมคงจะสลับกระเป๋ากับยัยนั่นตอนเดินชนกันกันล่ะมั้ง TT ผมจะล่ะจะไม่ห่วงเลยถ้าในนั้นมันไม่มีไดอารี่ของผมอยู่น่ะนะ TT
“พี่คินคะ พี่คินมีอะไรเหรอคะ” เด็กสาวตัวน้อยของผมเดินมาหาที่ห้อง น้องสาวผมชื่อ คอร์น ครับอายุแค่ 12 ขวบเท่านั้นเองเป็นน้องสาวสุดที่รักของผมเลยล่ะ
“ไม่มีอะไรค่ะ พี่แค่หยิบกระเป๋าผิดมาน่ะค่ะ ^^” ผมพูดพร้อมเอามือลูบหัวน้องเบาๆ ก่อนจะพูดอีกว่า “นี่ดึกมากแล้วนะคะ ^^ คอร์นควรจะไปนอนได้แล้วนะคะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ น้องรักของพี่คิน”
“ค่ะ พี่คิน ยะ..อย่าหักโหมมากนะคะ คอร์นเป็นห่วงค่ะ” แหม..เป็นน้องสาวที่น่ารักซะเหลือเหินนะคอร์นน้องรักของพี่ TT เห็นแล้วนึกถึงยัยเด็กประถมนั่นถ้ามาพูดคะคะขาขาแบบนี้จะเป็นไงน้อ…
“ค่ะ ไปนอนได้แล้วนะครับผม!”
แล้วบทสนทนาของผมกับคอร์นก็จบลง ผมก็ลองหันกลับมาเปิดกระเป๋าใบนี้ดูอีกที จะมีงูอยู่เปล่าวะ? เอาไรมามั่งเนี่ย?
‘My Name Is :: SunJi-San’ ชื่อซะทางการเลยเฮะ..! มันคืออะไรน่ะ??
ความคิดเห็น