FIC :: ALL TONY
ตอนที่ 5 : [4] ULTRON (2)
ULTRON(2)
ระวัง! เขตของผู้ใหญ่ หนูๆเด็กๆไม่ควรรับชม ระหว่างอ่านอย่าสติแตกระหว่างอ่านเด็ดขาด อ่านข้างนอกระวังออกหน้าออกตา อ่านข้างในระวังบ้านพัง อ่านแล้วห้ามเอาไปทำตาม อย่าเอาคำพูดในนี้ไปพูดกับคนอื่น อย่าแบน อย่าบล๊อค อย่าด่า อย่าสวยใสโลกเป็นสีชมพูสะอาดตา เสพวายเท่านั้น หลงเข้ามาผิดก็ปิดด่วนๆๆ สายซาดิสต์ไม่ชอบรีบปิด เตือนแล้วนะคะ ขอบคุณคะหากเชื่อฟังเเละทำตาม
' ร้อน... '
' ใครก็ได้ช่วยที '
' ฉันหายใจไม่ออก! '
' ปล่อยฉันเถอะ... '
' อัลตรอน...! '
" แกกำลังทำอะไร "
ร่างของชุดเกราะที่คุ้นเคยเดินออกมาจากมุมๆหนึ่งในความมืด ที่โทนี่ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทิศไหนเป็นทิศไหน อัลตรอนเดินเข้ามาดูสิ่งที่อีกคนกำลังก้มหน้าก้มตาทำ
" ก็สร้างร่างให้แกไง... "
โทนี่มองเปรยอีกคนพลางละสายตาอย่างระเเวดระวัง พลางพูดห้วนๆออกมาเบาๆ
" คิดว่าฉันจะหลงเชื่อคำพูดของแกง่ายๆงั้นหรอ? "
อัลตรอนขึ้นเสียงพลางเดินอ้อมไปด้านหลังโทนี่ที่พยายามคุมตัวเองให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
" แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันก็ทำอยู่นี่ไง "
โทนี่ยืนยันเสียงแข็งขืน พร้อมทั้งทุบโต๊ะแล้วหันไปมองอีกคนคนที่กำลังยืนนิ่งอยู่ข้างๆโต๊ะ
" พูดไปคงเสียแรงเปล่า "
อัลตรอนทุบบางอย่างที่โทนี่กำลังทำอยู่บนโต๊ะจนมันแหลกละเอียด โทนี่เห็นดังนั้นก็วิ่งหรี่ไปดูตรงนั้นก่อนจะโวยวายยกใหญ่
" นี่แกทำอะไร!! "
" งั้นก็ทำมันใหม่ อย่างแกคงไม่ยากเกินไปหรอก "
อัลตรอนพูดทั้งเดินไปด้านหน้าอีกคนแล้วหันกลับมาฟังอีกคนพูดอย่างตั้งใจ
" แกมันบ้าไปแล้ว นี่มันร่างแกนะ ฉันไม่ได้ทำอย่างอื่น "
" อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านั่นคืออะไรนะคุณสตาร์ค "
อัลตรอนมองไปที่อาร์ครีแอคเตอร์ มือขวาของเขาชี้ไปตรงนั้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆไล้ไปที่แผงอกอีกคนเบาๆ
" มันง่ายมากที่จะฆ่าแก แต่การที่จะให้แกยอมทำอะไรง่ายๆมันยากกว่าฉันรู้ดีว่าแกกำลังพยายามจะทำอะไร และจาวิสของแกที่แกกำลังพยายามจะติดต่อ... "
พอโทนี่ได้ยินเสียงอัลตรอนพูดคำว่าจาวิสออกมา ต่อมจิตใต้สำนึกบางอย่างในตัวเขาทำให้เขาถึงกับต้องสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย อัลตรอนเห็นดังนั้นก็รู้ว่าคิดไม่ผิดก่นจะเริ่มพูดต่อ
" มันอยู่ในมือฉันแล้ว... "
" หมายความว่าไง!? "
" อยากรู้ก็สร้างมันให้เสร็จสิ แล้วเราจะเจรจาเรื่องนั้นกันอีกที "
" .... "
โทนี่ไม่ยอมพูดอะไรต่อ ตอนนี้เขากำลังคิด...
' มันต้องจับจาวิสได้แน่ๆในขณะที่เรากำลังพยายามเรียกจาวิสให้มาตามเส้นช่องทางของอินเทอร์เน็ต '
' มันรู้ว่าผมจะทำอะไร มันเดาทางได้หมด มันได้เปรียบในทุกๆด้านจนตอนนี้มันมืดแปดด้านไปหมด ผมคงไม่มีทางเลือกอื่น '
โทนี่สร้างร่างอัลตรอนจนสำเร็จในเวลา3วันตามที่อัลตรอนกำหนดไว้ อัลตรอนที่ดูจะตื่นเต้นกับร่างของตัวเองนั่นไม่ได้สนใจฟังเสียงของโทนี่เลย เขาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเช็คของตรงหน้า
" ฉันทำได้แล้ว นั่นร่างของแก "
" ทำงานได้ดีนี่ ตามแบบที่คิดไว้ อืม.. "
" เรื่องจาวิส... "
" แน่นอนตามสัญญาฉันจะปล่อยจาวิสให้ "
" แล้วแกก็จะ... "
" ตรงนี้มันต้อง... "
อัลตรอนกำลังจะทำการเคลื่อนย้ายตัวเองเข้าไปในร่างอย่างไม่สนใจเสียงรอบข้างนั่นกำลังก้มไปหยิบสายส่งต่อสัญญาณมาพยายามเสียบให้มันเข้าที่เข้าทาง แต่ด้วยท่าทางเลิกละของอัลตรอนทำให้โทนี่อดรนทนไม่ได้
" เฮ้อ... "
เขาถอนหายใจ พลางเดินเข้าไปช่วย
" นั่งสิ "
' มันต้องไม่ทำตามสัญญาแน่... '
ในจังหวะที่อัลตรอนกำลังย้ายร่างโทนี่ก็หยิบเครื่องช๊อตไฟฟ้าแรงสูงที่ทำขึ้นมาเพื่อทำลายระบบอัลตรอนที่สร้างมาโดยเฉพาะไว้ในมือ ในตอนที่โทนี่เดินเข้าไปใกล้อัลตรอนก็พูดออกมา
" พอฉันย้ายร่างเสร็จ จะไปส่งแกที่เดิมที่พามา "
' นี่ฉันคิดบ้าอะไร...จริงๆอัลตรอนก็ไม่ใช่คิดได้แต่เรื่องชั่วๆซักหน่อย '
โทนี่วางมือลงก่อนจะเก็บเครื่องช๊อตนั่นไว้ที่หลังกางเกงเหมือนเดิม เขายืนรอจนอัลตรอนย้ายร่างสำเร็จ อัลตรอนที่อยู่ในเกราะไอออนแมนก็กลายเป็นร่างสมบูรณ์ที่ดูใหญ่กว่าเดิม ทั้งตัวเป็นไวเบรเนี่ยมชั้นดีสีเงินเงา ร่างนั่นสูงใหญ่กว่าโทนี่เป็นสองเท่า จนโทนี่ที่ตัวเล็กอยู่แล้วยิ่งดูเล็กไปกว่าเดิม
อัลตรอนลุกขึ้นมาพูด
" แกจะไปที่ไหน "
" ถ้าเป็นไปได้... "
ไม่ทันที่โทนี่จะพูดจบ อัลตรอนกลับคว้าเครื่องช๊อตไฟฟ้าของโทนี่มาแล้วช๊อตไปที่โทนี่เต็มๆจนร่างกายสั่นระริก อัลตรอนใช้อีกมือนึงที่ว่างสอดนิ้วไปในปากอีกคนเพื่อกันไม่ให้กัดลิ้นจนตายไปซะก่อน จนในที่สุดร่างคนตรงหน้าหยุดนิ่งไม่ไหวติงและกำลังอ่อนยวบลงก็ถูกแขนอัลตรอนคว้าลำตัวไว้พลางพาดลำตัวอีกคนไว้บนบ่า
" แกมันโง่ "
.
.
.
.
" อ๊าา!... "
' ร้อน... '
" อ๊าาาอ๊าา!! "
' เจ็บไปทั้งตัวเลย '
" อื้ออ อ๊าา "
" ทำหน้างงทำไม เสียงแกไง สตาร์ค ฟังดูดีใช่ไหม? "
" อ๊าา!! "
' ไม่จริง....!! '
" ลืมตาขึ้นมาดูสภาพตัวเองก่อนสิ ฮึฮึ "
" อือ อ๊าา.. "
ร่างอัลตรอนที่กำลังรุกเร้าเข้าควบคุมอีกคนไว้อย่างง่ายดาย กับร่างบางที่กำลังลืมตาขึ้นมาดูความโสมมของตัวเองก่อนจะรู้ตัวอีกทีเขาก็ได้แต่โอดครวญร่ำร้องพร้อมเอามือทั้งสองข้างที่ยังพอมีแรงมาปิดตาตัวเอง ทั้งเพื่อปิดบังน้ำตา และเพื่อปกปิดความน่าอับอายนี้เอาไว้ไม่ให้เห็นไปเกินกว่าที่จะรับได้
" ข้างในแกมันกำลังตอบรับอย่างดีเชียวล่ะ ดูเหมือนว่าแกเองก็คงจะ เคย...สินะ "
" อย่ามาพูดบ้าๆแบบนั้นนะ ! "
" แล้วนี่อะไร หืม? มันกำลังรู้สึกดีไม่ใช่หรอ? "
" หยุดพูด !! "
" ยิ่งแกบอกฉันยิ่งอยากจะพูดนะ ฮึฮึฮึ "
" อึก... "
โทนี่กลับสงบปากสงบคำ แต่ดูเหมือนอัลตรอนจะไม่ชอบใจเอาซะเลย เขาเลยเปลี่ยนอริยาบทในทันที เขาผลิกตัวเองลงไปนั่งพลางผลิกอีกคนขึ้นมานั่งบนต้นขาของเขาโดยที่ยังคงควบคุมอีกคนอยู่ อัลตรอนขยับขยายอย่างไม่ลดละ เขาทำทุกอย่างเพื่อให้อีกคนขอร้องให้เขาหยุด เพราะเขากลับรู้สึกดีที่ได้ยินอีกคนรู้สึกทรมาณจนต้องร้องขอชีวิต
" อ๊าา!! พอ..หยุด!! "
" มันใหญ่ขึ้นหรือเปล่า ? "
อัลตรอนพูดพร้อมแนบใบหน้าเข้ากับอีกฝ่าย มือทั้งสองจับล๊อกต้นแขนเรียวของอีกคนไว้ไม่ยอมรามือ
" อ๊า! พูดบ้าอะไร!? "
" ตอบมาสิ มันดีใช่ไหม? "
" ไม่! "
" แบบนี้ก็ไม่งั้นเหรอ? "
อัลตรอนขยับเร็วขึ้น
" อ๊าา!! ไม่! "
" แล้วแบบนี้ล่ะ ? "
" เลิกเล่นบ้าๆซักที แกจะถามอีกกี่ครั้งฉันก็จะตอบว่าไม่ ! "
" มันทำให้ฉันรู้สึกท้าทายนะรู้ไหม ? "
' ดูสภาพฉันตอนนี้สิ...ไม่กล้า...จะไปเจอหน้าใครได้อีกต่อไปแล้ว '
" ไม่พูดซักหน่อยละหือ... ถ้าแกพูดว่ารู้สึกดีฉันอาจจะหยุดทำนะ "
อัลตรอนปล่อยร่างที่หมดพิษสงนั่นลงนอนคว่ำลง ก่อนตัวของมันเองจะลงไปนั่งเเนบชิดเอวนั่น มือข้างซ้ายเย็นเฉียบของมันโลมเล้าไปทั่วตัวของอีกคนที่ไม่ยอมพูดอะไรมานานได้แต่หายใจหอบติดต่อกันไม่ยอมหยุด
แต่แล้วก็เหมือนเป็นเเรงฮึดสุดท้ายของโทนี่ที่พยายามพูดพร้อมมองขวางไปที่อีกคน
" แต่แกก็จะไม่ปล่อยฉันกับจาวิสไปอยู่ดี "
" พูดอะไรดูใจร้ายใจดำแบบนั้นกัน ฉันปล่อยจาวิสของแกไปตั้งนานแล้ว "
" ห้ะ !? "
โทนี่มีท่าทีตกใจเล็กน้อย เขาหวังว่าระบบที่เขาทำไว้จะทำงานเมื่อจาวิสถูกปล่อย แต่มันกลับไม่ทำงาน นั่นทำให้เขารู้สึกอ่อนเพลียไปมากกว่าเดิม
" แต่ดูทีท่าแล้วไม่เห็นจะมาช่วยแกเลยนี่ เเย่จังเลยนะ ฮึฮึฮึ "
อัลตรอนกำลังรู้สึกสนุกที่ได้ปั่นหัวคนตรงหน้าที่กำลังจนมุม ทั้งร่างที่บอบช้ำเกินกว่าจะขัดขืน และไม่สามารถหนีได้
" แกยังไม่บอกเลยว่ารู้สึกดีหรือเปล่า ? "
" ... "
" ใครใช้ให้แกหลับกันห้ะ! "
อัลตรอนถึงกับอารมณ์เสียที่อีกคนกลับหลับไปเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
" อ๊ะ ! "
" บอกมาสิ "
อัลตรอนถามย้ำทั้งๆที่อีกคนยังไม่ทันได้ตั้งตัว โทนี่ได้แต่ทำหน้ามึนปนสงสัยก่อนจะนึกออกถึงเสียงตวาดเมื่อสักครู่ เขาขยับตัวเล็กน้อยพลางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชันสายตาเขาดูก้าวร้าวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
" ยังจะต้องให้ฉันทำอะไรอีก แกก็ได้ทุกอย่างแล้วนี่ เเกขืนใจฉัน ! ไอ้วิปริต ! "
อัลตรอนต่อยไปที่ท้องของอีกคนอย่างรุนแรงเเละรวดเร็ว
" อุ๊ค !! "
" คำพูดของแกมันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกโกรธหรอก แต่ที่ทำก็แค่รู้สึกไม่เห็นด้วยกับที่แกบอกว่าฉันขืนใจ "
" อึ๊ก.. "
" แกก็ต้องการพอๆกับฉันไม่ใช่หรือไงกัน ? หรือจะบอกว่าไม่จริง ฮึฮึฮึ "
อัลตรอนกำลังยั่วโมโหคนตรงหน้าเพียงเพราะว่าเขารู้สึกสนุกที่ได้เห็นอีกคนลุกฮือขึ้นมาสู้เสียมากกว่าอยู่นิ่งๆสงบปากสงบคำ
" นั่นเพราะแกขังฉันไว้ แกจับจาวิส แกไม่ทำตามสัญญา "
โทนี่ตวาดเสียงดังอย่างไม่พอใจ เขาแทบจะพูดไปร้องไห้ไป เพราะสิ่งที่เจอมาก่อนหน้านี้มันเเบจะทำให้เขาเป็นบ้าอยากจะตายไปแต่อัลตรอนก็เข้ามาขวางเสียทุกครั้งซะจนแทบจะคลั่ง
" แต่นั่นก็เป็นเพราะแกอีกนั่นล่ะสตาร์ค อันที่จริงเครื่องช๊อตที่แกทำมาเพื่อทำลายฉันโดยเฉพาะมันก็เจ๋งดีนะ อยากจะลองใช้ซักหน่อย หวังว่าแกคงไม่ว่าอะไรฉัน อ่อ ถึงจะว่าฉันก็ไม่เปลี่ยนใจจะใช้มันกับแกหรอกนะ "
อัลตรอนคืบคลานเข้ามาใกล้ร่างอีกคนที่กำลังถอยหลังอย่างสุดชีวิต เขาควบคุมอาการกลัวของเขาโดยการกอดตัวเอง ยิ่งแบบนั้นอัลตรอนยิ่งรู้สึกชอบใจไม่น้อย
" แกจะทำบ้าอะไร !? "
" สิ่งประดิษฐ์ก็ต้องมีการทดลองจริงไหม? เอาล่ะฉันจะลองให้แกเองก็แล้วกันนะ "
" อ๊ากกกก !! "
โทนี่ร้องลั่นเพราะความเจ็บปวดที่เเทรกซึมผ่านร่างไปทั่วร่างกาย อัลตรอนใช้เครื่อช๊อตช๊อตไปที่ต้นคออีกคน ร่างของโทนี่ดิ้นพรากราวกับกระเเสไฟฟ้าที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในร่างก็ไม่ปาน อัลตรอนไม่ยั้งมือ แม้กระทั่งอีกคนกำลังพยายามกัดลิ้นตัวเองอัลตรอนก็ใช้นิ้วชี้และกลางของเขาจับเอาไว้ไม่ให้คนตรงหน้าตายไปซะก่อนที่เขาจะทรมาณให้สาสมกับที่ตั้งใจไว้
" แฮก...แฮ่ก... "
อัลตรอนวางมือก่อนจะเข้าไปแนบใกล้ชิดอีกคนตรงหน้าที่กำลังนอนแผ่ร่างเปลือยบนพื้นเย็นเฉียบนั่นด้วยแววตาเลื่อนลอยเต็มที
" เป็นยังไงบ้างกับสิ่งประดิษฐ์ของแกล่ะ ฮึฮึฮึ มันดีใช่ไหม? เมื่อครู่แกเกือบจะกัดลิ้นตัวเองไปพบปรโลกซะเเล้ว "
อัลตรอนหัวเราะอย่างสนุกสนานกับการกระทำของตนเอง
" แล้วทำไมแก..ไม่ปล่อยให้ฉันตายซักที "
โทนี่ที่พยายามพูดออกมาให้ฟังพอรู้เรื่องนั่นจิกตามองอีกคนไม่วางตา
" ถ้าอยากได้คำตอบแกจะต้องมีสิ่งตอบแทนนะ "
" แกยังจะเอาอะไรจากฉันอีก ! "
" เป็นของฉันซะสิ... "
สิ้นเสียงอัลตรอน ความเงียบก็เข้ามาครอบงำอยู่ซักพัก จนกระทั่งโทนี่พูดออกมาเบาๆพร้อมกับขมวดปมคิ้วของเขา
" แกหมายความว่ายังไง "
" แกเข้าใจความหมายดีอยู่แล้ว ตอบมาสิ ถ้าอยากได้คำตอบก็ตอบตกลงซะ ถ้าไม่อยากจะได้ก็ตอบไม่อย่างที่เคยพูดมาก่อนหน้านี้ หลังจากนั้นฉันก็จะทรมาณแกจนแกต้องร้องขอชีวิตและถวายชีวิตให้กับฉัน "
อัลตรอนพูดพร้อมกับเดินไปเดินมาไปทั่วราวกับวัดใจคนตรงหน้า ว่าเขาจะเลือกถวายชีวิตอันแสนอัปยศหรือเลือกจะตายอย่างไร้ศักดิ์ศรี
" ตกลง... "
โทนี่พูดทั้งๆที่ยังก้มหน้าก้มตา เขาไม่ได้อยากตอบแบบนั้น แต่การที่เขาตอบตกลงแปลว่าเขาจะต้องมีแผนสำรองอยู่ในหัวเสมอ นี่อาจจะเป็นทางที่เขาเลือกเป็นอย่างดีที่สุดเเล้ว
" ฉลาดนี่คุณสตาร์ค ฮึฮึฮึ ที่ไม่ยอมปล่อยให้แกตายเพราะว่าแกเป็นของฉันแล้ว และแกจะต้องทำตามที่ฉันต้องการ อย่างเช่น... "
อัลตรอนพูดจบก็นั่งบนบัลลังค์สีเงินสวยที่มีขนาดพอดีกับตัวพลางยกขาข้างนึงพาดไปที่ผนักวางแขนก่อนจะพูดออกมา
" จัดการนี่ให้ฉันทีสิ ฉันรู้แกเคยทำให้กับคนอื่นมาก่อน อ๊ะ เหมือนฉันจะอ่านใจแกได้นะ ทหารหนุ่มผมบลอนด์หรือเปล่าคุณสตาร์ค...?? "
" หยุดพูดถึงหมอนั่นนะ ! "
" แทงใจดำสินะ มนุษย์ช่างบอบบาง ไม่ใช่แค่จิตใจ แต่ร่างกายก็เช่นกัน "
ในขณะที่โทนี่เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้อัลตรอนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บัลลังค์ อัลตรอนก็ไม่หยุดเล้าโลม เข้าใช้มือมืออย่างชำนาญช่ำชองราวกับมนุษย์คนหนึ่งเพียงแค่ร่างกายไม่ใช่ มือข้างหนึ่งของเขาลูบคลำสะโพกแน่นนั่นอย่างชำนาญการ โทนี่ไม่ได้ขังขืนราวกับรู้ดีว่าขัดขืนไปก็มีแต่ผลเสีย
ร่างบางนั่งค่อยๆก้มตัวแล้วชันเข่าใกล้ๆอีกคนที่นั่งอยู่สูงกว่า จนใบหน้าของเขาอยู่ตรงกับตรงนั้นจนกระทั่งเขาค่อยๆอ้าปากไล้ตั้งแต่โคนจรดปลาย ขบเม้มอย่างค่อยๆ คงเป็นเพราะเขาไม่ได้อยากจะทำมัน แต่มันจำเป็น เมื่อเริ่มได้ซักพัก
" มานั่งตรงนี้สิ "
อัลตรอนชี้ไปที่ขาข้างซ้ายของตัวเองเชื้อเชิญให้อีกคนขึ้นมานั่งตรงนั้น น้ำหนังของโทนี่ไม่ได้เป็นอุปสรรค์ให้กับอัลตรอน แม้โทนี่จะล้มทับเขาเขาก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยแม้แต่น้อย
โทนี่ที่เงียบไปพักใหญ่ก็ลุกขึ้นมานั่งตามที่ถูกเชิญ ไม่ทันได้ทำท่าทีอะไรอัลตรอนก็วางมือข้างซ้ายของเขาเข้าโอบหลังของอีกคน มือขวาลูบไล้ไปยังผิวกายสีน้ำผึ้งนั่นอย่างโหยหา ถึงแม้ว่าเขาจะสัมผัสมันมาเป็นแรมวันแล้ว แต่มันก็ไม่ได้เพียงพอต่ออัลตรอนเลยซักนิด ร่างกายอ่อนเพลียนั่นแทบจะไม่อยากรองรับอะไรแล้วแต่กลับกลายเป็นว่าร่างกายยังคงตอบรับตัณหานั่นอย่างไม่ยอมลดละเสียที
ตามด้วยอัลตรอนที่ขยับสะโพกอีกคนให้เข้ามาใกล้พลางซุกไซร้ไหล่คนตรงหน้าโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ เวลาผ่านมาได้ไม่นานนักอัลตรอนกลับหยุดชะงักตัวเองกระทันหัน โทนี่เห็นดังนั้นเขาก็ค่อยๆผละตัวเองออกมาจากร่างใหญ่ตรงหน้าก่อนจะตามมาด้วยมือของเขาที่กำลังถืออะไรบางอย่างในมือ
อัลตรอนที่แทบไม่ต้องประมวณผลก็รับรู้ได้ทันทีที่เห็นท่าทางดูมั่นใจของอีกคนที่กำลังยืนถือเจ้าสิ่งที่เรียกว่าระบบปฏิบัติการณ์ของอัลตรอนอยู่ในมือ
" นะ...นี่แก!? "
" แกมันน่ารังเกียจ "
" สตาร์ค ! แกมันขี้แพ้ ! "
" ขยับตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ "
" ฮึ่ย ! แกไม่มีวันหนีออกไปจากที่นี่ได้ ไม่มีวัน! "
เขาเดินออกมาจากตรงนั้นเงียบๆพลางหาผ้าจากแถวๆนั้นที่ใหญ่พอจะคลุมตัวของเขาได้พลางเดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ราวกับว่าที่นี่เป็นห้องปิดตายขนาดใหญ่ใต้ติด พื้นที่ทั้งหมดเป็นสีดำทึบไร้ผู้คน พื้นเย็นเฉียบราวน้ำแข็งจับมาหลายปี เมื่อสังเกตุดูก็ได้พบว่าเพดานไม่ได้อยู่สูงเกินกว่าที่จะเอื้อมถึง ทั้งยังมีความชื้นสูง สตาร์คที่เดินไปเรื่อยๆนั่นพยายามคิดหาวิธีการออกไปจากที่นี่
แต่ภายในใจก็ยังคงตัดพ้อตัวเองที่หากไม่มีเกราะเขาเองก็ไม่มีเเรงหรืออะไรเพียงพอจะไปสู้ใครได้ ทั้งยังช่วยตัวเองให้หลุดพ้นจากอะไรแย่ๆได้อีก ในใจที่สับสนและยุ่งเหยิงนั่นยังไม่แพ้กับร่างกายที่ถูกกระทำอย่างรุนแรงนั่นไม่ได้
เดินไปเรื่อยๆเขากลับยิ่งรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน ทั้งไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นอะไร ข้างหลังอัลตรอนจะตามมาทันไหม
' จะบ้าตายอยู่แล้ว ! '
จนท้ายที่สุด เขาหมดแรงที่จะเดินต่อไปข้างหน้า เท้าของเขาถูกน้ำแข็งกัดจนเดินไม่ไหว สติที่เริ่มเลือนลางเพราะอากาศที่ไม่ถ่ายเท กับร่างกายที่หนาวเกินกว่าที่จะต้านทานไหว เขาทรุดฮวบลงกับพื้นเย็นนั่นก่อนจะเอนกายนอนบนนั้น สายตาพลางมองไปยังเพดานสีดำสนิท ในหัวของเขาเต็มไปด้วยเรื่องราวต่างๆมากมายในอดีต ย้อนมาจนถึงตอนนี้
เขาได้แต่คิด...
' ฉันจะมาตาย...เพราะเรื่องแบบนี้น่ะหรอ...? จะว่าไปก็เหมาะสมดีนะ...ตายเพราะไร้ทางออก ตายเพราะไม่มีแรงจะสู้ มันก็สมเป็นฉันดี... '
" ไม่เป็นไรนะผมจะอยู่ข้างๆคุณเอง "
' แต่ก่อนจะตาย ทำไมฉันต้องคิดถึงหมอนั่นด้วย เกลียดคำพูดโกหกของหมอนั่นที่สุดเลย! '
" ผมจะปกป้องคุณไม่ว่าจากอะไรก็ตาม "
' จะปกป้องฉันงั้นหรอ? ฉันมันโง่เองที่ไปหลงเชื่อคำพูดลอยๆของหมอนั่น พอกันที... '
" ผมรักคุณ.. "
' ในชีวิตนี้ฉันคงเชื่อใจใครไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม... '
" สตาร์ค..!? "
' ไม่อยากจะ...มีชีวิตอยู่ต่อไปเเล้วใครก็ได้ช่วยทำให้มันจบลงที '
.
.
.
กลิ่นกายที่คุ้นเคย กับสัมผัสแปลกประหลาด หรือว่าเราจะตายแล้วจริงๆ...น่าแปลกที่กลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นมากกว่าจะหนาวขึ้นกว่าเดิม
สงสัยคงโดนปลูกฝังให้คิดว่าสวรรค์มันคงจะหนาวกว่าที่เป็น แต่ถ้าอุ่นแบบนี้ก็ไม่ได้ไม่อยากหรอกนะ รู้สึกเหมือนถูกกอดโดยพระเจ้า โอบกอดที่ยากจะอธิบายเป็นคำพูด อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปเลย...
" นายครับ ! นาย... "
" เฮือก...! "
ผมสะดุ้งขึ้นมาเพราะเหมือนจะได้ยินเสียงใครบางคนเรียก นั่นก็เป็นเรื่องจริง จาวิสที่อยู่ในร่างหุ่นเกราะไอออนแมนกำลังเรียกผมที่กำลังอยู่บนเตียงที่คล้ายๆเตียงพักฟื้นแบบงงๆ
" เจ้านายฟื้นแล้ว นอนลงเถอะครับ ผมจะเช็คอัตราการเต้นของหัวใจอีกซักพักว่าปกติดี "
" จาวิส ? "
" ครับนาย "
" ฉันยังไม่ตาย ? "
หรือนี่เป็นสวรรค์ ? ฉันชักจะไม่แน่ใจเเล้วนะ สรุปว่านี่ฉันยังไม่ตายจริงๆสินะ ก็ไม่ได้ดีใจหรือเสียใจหรอกนะ แค่ประหลาดใจซะมากกว่า คนเขาเตรียมใจไว้แล้วพอมาเจออะไรแบบนี้มันต้องแปลกใจสินะ
" แน่นอนครับ "
" นายมาช่วยฉันทันงั้นหรอ ? "
" อันที่จริงไม่ทันหรอกครับ เพียงแค่มีคนช่วยผมออกตามหาอีกแรงแล้วก็จัดการเรื่องของไฮดร้าเรียบร้อยแล้ว ภารกิจสำเร็จเสร็จสิ้นครับนาย "
ภารกิจเสร็จสิ้น...หรือว่าเป็นเขา...?
" จาวิสใครมาทำภารกิจแล้วใครช่วยนายตามหาฉัน? "
" คือ... "
" บอกมาสิจาวิส ฉันอยากจะรู้ว่าเขามาหรือเปล่า ความรู้สึกนั่นต้องเป็นเขาแน่ๆ "
" ไม่ใช่เขาหรอกครับ... "
ไม่...ไม่ใช่งั้นหรอ...
" เพราะงี้สินะนายถึงไม่ค่อยอยากจะบอกฉัน ช่างเถอะ ถ้าไม่จำเป็นสำหรับฉันก็ไม่ต้องบอก... "
ผมที่กำลังตัดพ้อพลางลุกขึ้นจากเตียงก็ถูกมือของชุดเกราะนั่นคว้าเอาไว้ทันควันจนผมต้องหันไปสนทนาต่อ
" เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องบอกครับ "
" ก็ว่ามาเลยจาวิส ตอนนี้ไม่มีอะไรทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจได้อีกแล้วล่ะ "
" คนที่มาช่วยคุณทำภารกิจกับช่วยตามหาคุณ winter soldier ครับ "
แปลกใจที่สุดในชีวิตผมแล้วล่ะ !
ULTRON (2) END .
ตอนนี้จะเชื่อมต่อไปเรื่อยๆนะคะ ส่วนจะเป็นตอนไหนนั้น โปรดติดตามชมตอนต่อไปได้เร็วๆนี้คะ <3
NEXT UNIT BUCKEY/STEVE x TONY. too the long long way.
' ร้อน... '
' ใครก็ได้ช่วยที '
' ฉันหายใจไม่ออก! '
' ปล่อยฉันเถอะ... '
' อัลตรอน...! '
" แกกำลังทำอะไร "
ร่างของชุดเกราะที่คุ้นเคยเดินออกมาจากมุมๆหนึ่งในความมืด ที่โทนี่ไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทิศไหนเป็นทิศไหน อัลตรอนเดินเข้ามาดูสิ่งที่อีกคนกำลังก้มหน้าก้มตาทำ
" ก็สร้างร่างให้แกไง... "
โทนี่มองเปรยอีกคนพลางละสายตาอย่างระเเวดระวัง พลางพูดห้วนๆออกมาเบาๆ
" คิดว่าฉันจะหลงเชื่อคำพูดของแกง่ายๆงั้นหรอ? "
อัลตรอนขึ้นเสียงพลางเดินอ้อมไปด้านหลังโทนี่ที่พยายามคุมตัวเองให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
" แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันก็ทำอยู่นี่ไง "
โทนี่ยืนยันเสียงแข็งขืน พร้อมทั้งทุบโต๊ะแล้วหันไปมองอีกคนคนที่กำลังยืนนิ่งอยู่ข้างๆโต๊ะ
" พูดไปคงเสียแรงเปล่า "
อัลตรอนทุบบางอย่างที่โทนี่กำลังทำอยู่บนโต๊ะจนมันแหลกละเอียด โทนี่เห็นดังนั้นก็วิ่งหรี่ไปดูตรงนั้นก่อนจะโวยวายยกใหญ่
" นี่แกทำอะไร!! "
" งั้นก็ทำมันใหม่ อย่างแกคงไม่ยากเกินไปหรอก "
อัลตรอนพูดทั้งเดินไปด้านหน้าอีกคนแล้วหันกลับมาฟังอีกคนพูดอย่างตั้งใจ
" แกมันบ้าไปแล้ว นี่มันร่างแกนะ ฉันไม่ได้ทำอย่างอื่น "
" อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านั่นคืออะไรนะคุณสตาร์ค "
อัลตรอนมองไปที่อาร์ครีแอคเตอร์ มือขวาของเขาชี้ไปตรงนั้นเบาๆ ก่อนจะค่อยๆไล้ไปที่แผงอกอีกคนเบาๆ
" มันง่ายมากที่จะฆ่าแก แต่การที่จะให้แกยอมทำอะไรง่ายๆมันยากกว่าฉันรู้ดีว่าแกกำลังพยายามจะทำอะไร และจาวิสของแกที่แกกำลังพยายามจะติดต่อ... "
พอโทนี่ได้ยินเสียงอัลตรอนพูดคำว่าจาวิสออกมา ต่อมจิตใต้สำนึกบางอย่างในตัวเขาทำให้เขาถึงกับต้องสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย อัลตรอนเห็นดังนั้นก็รู้ว่าคิดไม่ผิดก่นจะเริ่มพูดต่อ
" มันอยู่ในมือฉันแล้ว... "
" หมายความว่าไง!? "
" อยากรู้ก็สร้างมันให้เสร็จสิ แล้วเราจะเจรจาเรื่องนั้นกันอีกที "
" .... "
โทนี่ไม่ยอมพูดอะไรต่อ ตอนนี้เขากำลังคิด...
' มันต้องจับจาวิสได้แน่ๆในขณะที่เรากำลังพยายามเรียกจาวิสให้มาตามเส้นช่องทางของอินเทอร์เน็ต '
' มันรู้ว่าผมจะทำอะไร มันเดาทางได้หมด มันได้เปรียบในทุกๆด้านจนตอนนี้มันมืดแปดด้านไปหมด ผมคงไม่มีทางเลือกอื่น '
โทนี่สร้างร่างอัลตรอนจนสำเร็จในเวลา3วันตามที่อัลตรอนกำหนดไว้ อัลตรอนที่ดูจะตื่นเต้นกับร่างของตัวเองนั่นไม่ได้สนใจฟังเสียงของโทนี่เลย เขาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเช็คของตรงหน้า
" ฉันทำได้แล้ว นั่นร่างของแก "
" ทำงานได้ดีนี่ ตามแบบที่คิดไว้ อืม.. "
" เรื่องจาวิส... "
" แน่นอนตามสัญญาฉันจะปล่อยจาวิสให้ "
" แล้วแกก็จะ... "
" ตรงนี้มันต้อง... "
อัลตรอนกำลังจะทำการเคลื่อนย้ายตัวเองเข้าไปในร่างอย่างไม่สนใจเสียงรอบข้างนั่นกำลังก้มไปหยิบสายส่งต่อสัญญาณมาพยายามเสียบให้มันเข้าที่เข้าทาง แต่ด้วยท่าทางเลิกละของอัลตรอนทำให้โทนี่อดรนทนไม่ได้
" เฮ้อ... "
เขาถอนหายใจ พลางเดินเข้าไปช่วย
" นั่งสิ "
' มันต้องไม่ทำตามสัญญาแน่... '
ในจังหวะที่อัลตรอนกำลังย้ายร่างโทนี่ก็หยิบเครื่องช๊อตไฟฟ้าแรงสูงที่ทำขึ้นมาเพื่อทำลายระบบอัลตรอนที่สร้างมาโดยเฉพาะไว้ในมือ ในตอนที่โทนี่เดินเข้าไปใกล้อัลตรอนก็พูดออกมา
" พอฉันย้ายร่างเสร็จ จะไปส่งแกที่เดิมที่พามา "
' นี่ฉันคิดบ้าอะไร...จริงๆอัลตรอนก็ไม่ใช่คิดได้แต่เรื่องชั่วๆซักหน่อย '
โทนี่วางมือลงก่อนจะเก็บเครื่องช๊อตนั่นไว้ที่หลังกางเกงเหมือนเดิม เขายืนรอจนอัลตรอนย้ายร่างสำเร็จ อัลตรอนที่อยู่ในเกราะไอออนแมนก็กลายเป็นร่างสมบูรณ์ที่ดูใหญ่กว่าเดิม ทั้งตัวเป็นไวเบรเนี่ยมชั้นดีสีเงินเงา ร่างนั่นสูงใหญ่กว่าโทนี่เป็นสองเท่า จนโทนี่ที่ตัวเล็กอยู่แล้วยิ่งดูเล็กไปกว่าเดิม
อัลตรอนลุกขึ้นมาพูด
" แกจะไปที่ไหน "
" ถ้าเป็นไปได้... "
ไม่ทันที่โทนี่จะพูดจบ อัลตรอนกลับคว้าเครื่องช๊อตไฟฟ้าของโทนี่มาแล้วช๊อตไปที่โทนี่เต็มๆจนร่างกายสั่นระริก อัลตรอนใช้อีกมือนึงที่ว่างสอดนิ้วไปในปากอีกคนเพื่อกันไม่ให้กัดลิ้นจนตายไปซะก่อน จนในที่สุดร่างคนตรงหน้าหยุดนิ่งไม่ไหวติงและกำลังอ่อนยวบลงก็ถูกแขนอัลตรอนคว้าลำตัวไว้พลางพาดลำตัวอีกคนไว้บนบ่า
" แกมันโง่ "
.
.
.
.
" อ๊าา!... "
' ร้อน... '
" อ๊าาาอ๊าา!! "
' เจ็บไปทั้งตัวเลย '
" อื้ออ อ๊าา "
" ทำหน้างงทำไม เสียงแกไง สตาร์ค ฟังดูดีใช่ไหม? "
" อ๊าา!! "
' ไม่จริง....!! '
" ลืมตาขึ้นมาดูสภาพตัวเองก่อนสิ ฮึฮึ "
" อือ อ๊าา.. "
ร่างอัลตรอนที่กำลังรุกเร้าเข้าควบคุมอีกคนไว้อย่างง่ายดาย กับร่างบางที่กำลังลืมตาขึ้นมาดูความโสมมของตัวเองก่อนจะรู้ตัวอีกทีเขาก็ได้แต่โอดครวญร่ำร้องพร้อมเอามือทั้งสองข้างที่ยังพอมีแรงมาปิดตาตัวเอง ทั้งเพื่อปิดบังน้ำตา และเพื่อปกปิดความน่าอับอายนี้เอาไว้ไม่ให้เห็นไปเกินกว่าที่จะรับได้
" ข้างในแกมันกำลังตอบรับอย่างดีเชียวล่ะ ดูเหมือนว่าแกเองก็คงจะ เคย...สินะ "
" อย่ามาพูดบ้าๆแบบนั้นนะ ! "
" แล้วนี่อะไร หืม? มันกำลังรู้สึกดีไม่ใช่หรอ? "
" หยุดพูด !! "
" ยิ่งแกบอกฉันยิ่งอยากจะพูดนะ ฮึฮึฮึ "
" อึก... "
โทนี่กลับสงบปากสงบคำ แต่ดูเหมือนอัลตรอนจะไม่ชอบใจเอาซะเลย เขาเลยเปลี่ยนอริยาบทในทันที เขาผลิกตัวเองลงไปนั่งพลางผลิกอีกคนขึ้นมานั่งบนต้นขาของเขาโดยที่ยังคงควบคุมอีกคนอยู่ อัลตรอนขยับขยายอย่างไม่ลดละ เขาทำทุกอย่างเพื่อให้อีกคนขอร้องให้เขาหยุด เพราะเขากลับรู้สึกดีที่ได้ยินอีกคนรู้สึกทรมาณจนต้องร้องขอชีวิต
" อ๊าา!! พอ..หยุด!! "
" มันใหญ่ขึ้นหรือเปล่า ? "
อัลตรอนพูดพร้อมแนบใบหน้าเข้ากับอีกฝ่าย มือทั้งสองจับล๊อกต้นแขนเรียวของอีกคนไว้ไม่ยอมรามือ
" อ๊า! พูดบ้าอะไร!? "
" ตอบมาสิ มันดีใช่ไหม? "
" ไม่! "
" แบบนี้ก็ไม่งั้นเหรอ? "
อัลตรอนขยับเร็วขึ้น
" อ๊าา!! ไม่! "
" แล้วแบบนี้ล่ะ ? "
" เลิกเล่นบ้าๆซักที แกจะถามอีกกี่ครั้งฉันก็จะตอบว่าไม่ ! "
" มันทำให้ฉันรู้สึกท้าทายนะรู้ไหม ? "
' ดูสภาพฉันตอนนี้สิ...ไม่กล้า...จะไปเจอหน้าใครได้อีกต่อไปแล้ว '
" ไม่พูดซักหน่อยละหือ... ถ้าแกพูดว่ารู้สึกดีฉันอาจจะหยุดทำนะ "
อัลตรอนปล่อยร่างที่หมดพิษสงนั่นลงนอนคว่ำลง ก่อนตัวของมันเองจะลงไปนั่งเเนบชิดเอวนั่น มือข้างซ้ายเย็นเฉียบของมันโลมเล้าไปทั่วตัวของอีกคนที่ไม่ยอมพูดอะไรมานานได้แต่หายใจหอบติดต่อกันไม่ยอมหยุด
แต่แล้วก็เหมือนเป็นเเรงฮึดสุดท้ายของโทนี่ที่พยายามพูดพร้อมมองขวางไปที่อีกคน
" แต่แกก็จะไม่ปล่อยฉันกับจาวิสไปอยู่ดี "
" พูดอะไรดูใจร้ายใจดำแบบนั้นกัน ฉันปล่อยจาวิสของแกไปตั้งนานแล้ว "
" ห้ะ !? "
โทนี่มีท่าทีตกใจเล็กน้อย เขาหวังว่าระบบที่เขาทำไว้จะทำงานเมื่อจาวิสถูกปล่อย แต่มันกลับไม่ทำงาน นั่นทำให้เขารู้สึกอ่อนเพลียไปมากกว่าเดิม
" แต่ดูทีท่าแล้วไม่เห็นจะมาช่วยแกเลยนี่ เเย่จังเลยนะ ฮึฮึฮึ "
อัลตรอนกำลังรู้สึกสนุกที่ได้ปั่นหัวคนตรงหน้าที่กำลังจนมุม ทั้งร่างที่บอบช้ำเกินกว่าจะขัดขืน และไม่สามารถหนีได้
" แกยังไม่บอกเลยว่ารู้สึกดีหรือเปล่า ? "
" ... "
" ใครใช้ให้แกหลับกันห้ะ! "
อัลตรอนถึงกับอารมณ์เสียที่อีกคนกลับหลับไปเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
" อ๊ะ ! "
" บอกมาสิ "
อัลตรอนถามย้ำทั้งๆที่อีกคนยังไม่ทันได้ตั้งตัว โทนี่ได้แต่ทำหน้ามึนปนสงสัยก่อนจะนึกออกถึงเสียงตวาดเมื่อสักครู่ เขาขยับตัวเล็กน้อยพลางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชันสายตาเขาดูก้าวร้าวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
" ยังจะต้องให้ฉันทำอะไรอีก แกก็ได้ทุกอย่างแล้วนี่ เเกขืนใจฉัน ! ไอ้วิปริต ! "
อัลตรอนต่อยไปที่ท้องของอีกคนอย่างรุนแรงเเละรวดเร็ว
" อุ๊ค !! "
" คำพูดของแกมันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกโกรธหรอก แต่ที่ทำก็แค่รู้สึกไม่เห็นด้วยกับที่แกบอกว่าฉันขืนใจ "
" อึ๊ก.. "
" แกก็ต้องการพอๆกับฉันไม่ใช่หรือไงกัน ? หรือจะบอกว่าไม่จริง ฮึฮึฮึ "
อัลตรอนกำลังยั่วโมโหคนตรงหน้าเพียงเพราะว่าเขารู้สึกสนุกที่ได้เห็นอีกคนลุกฮือขึ้นมาสู้เสียมากกว่าอยู่นิ่งๆสงบปากสงบคำ
" นั่นเพราะแกขังฉันไว้ แกจับจาวิส แกไม่ทำตามสัญญา "
โทนี่ตวาดเสียงดังอย่างไม่พอใจ เขาแทบจะพูดไปร้องไห้ไป เพราะสิ่งที่เจอมาก่อนหน้านี้มันเเบจะทำให้เขาเป็นบ้าอยากจะตายไปแต่อัลตรอนก็เข้ามาขวางเสียทุกครั้งซะจนแทบจะคลั่ง
" แต่นั่นก็เป็นเพราะแกอีกนั่นล่ะสตาร์ค อันที่จริงเครื่องช๊อตที่แกทำมาเพื่อทำลายฉันโดยเฉพาะมันก็เจ๋งดีนะ อยากจะลองใช้ซักหน่อย หวังว่าแกคงไม่ว่าอะไรฉัน อ่อ ถึงจะว่าฉันก็ไม่เปลี่ยนใจจะใช้มันกับแกหรอกนะ "
อัลตรอนคืบคลานเข้ามาใกล้ร่างอีกคนที่กำลังถอยหลังอย่างสุดชีวิต เขาควบคุมอาการกลัวของเขาโดยการกอดตัวเอง ยิ่งแบบนั้นอัลตรอนยิ่งรู้สึกชอบใจไม่น้อย
" แกจะทำบ้าอะไร !? "
" สิ่งประดิษฐ์ก็ต้องมีการทดลองจริงไหม? เอาล่ะฉันจะลองให้แกเองก็แล้วกันนะ "
" อ๊ากกกก !! "
โทนี่ร้องลั่นเพราะความเจ็บปวดที่เเทรกซึมผ่านร่างไปทั่วร่างกาย อัลตรอนใช้เครื่อช๊อตช๊อตไปที่ต้นคออีกคน ร่างของโทนี่ดิ้นพรากราวกับกระเเสไฟฟ้าที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในร่างก็ไม่ปาน อัลตรอนไม่ยั้งมือ แม้กระทั่งอีกคนกำลังพยายามกัดลิ้นตัวเองอัลตรอนก็ใช้นิ้วชี้และกลางของเขาจับเอาไว้ไม่ให้คนตรงหน้าตายไปซะก่อนที่เขาจะทรมาณให้สาสมกับที่ตั้งใจไว้
" แฮก...แฮ่ก... "
อัลตรอนวางมือก่อนจะเข้าไปแนบใกล้ชิดอีกคนตรงหน้าที่กำลังนอนแผ่ร่างเปลือยบนพื้นเย็นเฉียบนั่นด้วยแววตาเลื่อนลอยเต็มที
" เป็นยังไงบ้างกับสิ่งประดิษฐ์ของแกล่ะ ฮึฮึฮึ มันดีใช่ไหม? เมื่อครู่แกเกือบจะกัดลิ้นตัวเองไปพบปรโลกซะเเล้ว "
อัลตรอนหัวเราะอย่างสนุกสนานกับการกระทำของตนเอง
" แล้วทำไมแก..ไม่ปล่อยให้ฉันตายซักที "
โทนี่ที่พยายามพูดออกมาให้ฟังพอรู้เรื่องนั่นจิกตามองอีกคนไม่วางตา
" ถ้าอยากได้คำตอบแกจะต้องมีสิ่งตอบแทนนะ "
" แกยังจะเอาอะไรจากฉันอีก ! "
" เป็นของฉันซะสิ... "
สิ้นเสียงอัลตรอน ความเงียบก็เข้ามาครอบงำอยู่ซักพัก จนกระทั่งโทนี่พูดออกมาเบาๆพร้อมกับขมวดปมคิ้วของเขา
" แกหมายความว่ายังไง "
" แกเข้าใจความหมายดีอยู่แล้ว ตอบมาสิ ถ้าอยากได้คำตอบก็ตอบตกลงซะ ถ้าไม่อยากจะได้ก็ตอบไม่อย่างที่เคยพูดมาก่อนหน้านี้ หลังจากนั้นฉันก็จะทรมาณแกจนแกต้องร้องขอชีวิตและถวายชีวิตให้กับฉัน "
อัลตรอนพูดพร้อมกับเดินไปเดินมาไปทั่วราวกับวัดใจคนตรงหน้า ว่าเขาจะเลือกถวายชีวิตอันแสนอัปยศหรือเลือกจะตายอย่างไร้ศักดิ์ศรี
" ตกลง... "
โทนี่พูดทั้งๆที่ยังก้มหน้าก้มตา เขาไม่ได้อยากตอบแบบนั้น แต่การที่เขาตอบตกลงแปลว่าเขาจะต้องมีแผนสำรองอยู่ในหัวเสมอ นี่อาจจะเป็นทางที่เขาเลือกเป็นอย่างดีที่สุดเเล้ว
" ฉลาดนี่คุณสตาร์ค ฮึฮึฮึ ที่ไม่ยอมปล่อยให้แกตายเพราะว่าแกเป็นของฉันแล้ว และแกจะต้องทำตามที่ฉันต้องการ อย่างเช่น... "
อัลตรอนพูดจบก็นั่งบนบัลลังค์สีเงินสวยที่มีขนาดพอดีกับตัวพลางยกขาข้างนึงพาดไปที่ผนักวางแขนก่อนจะพูดออกมา
" จัดการนี่ให้ฉันทีสิ ฉันรู้แกเคยทำให้กับคนอื่นมาก่อน อ๊ะ เหมือนฉันจะอ่านใจแกได้นะ ทหารหนุ่มผมบลอนด์หรือเปล่าคุณสตาร์ค...?? "
" หยุดพูดถึงหมอนั่นนะ ! "
" แทงใจดำสินะ มนุษย์ช่างบอบบาง ไม่ใช่แค่จิตใจ แต่ร่างกายก็เช่นกัน "
ในขณะที่โทนี่เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้อัลตรอนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บัลลังค์ อัลตรอนก็ไม่หยุดเล้าโลม เข้าใช้มือมืออย่างชำนาญช่ำชองราวกับมนุษย์คนหนึ่งเพียงแค่ร่างกายไม่ใช่ มือข้างหนึ่งของเขาลูบคลำสะโพกแน่นนั่นอย่างชำนาญการ โทนี่ไม่ได้ขังขืนราวกับรู้ดีว่าขัดขืนไปก็มีแต่ผลเสีย
ร่างบางนั่งค่อยๆก้มตัวแล้วชันเข่าใกล้ๆอีกคนที่นั่งอยู่สูงกว่า จนใบหน้าของเขาอยู่ตรงกับตรงนั้นจนกระทั่งเขาค่อยๆอ้าปากไล้ตั้งแต่โคนจรดปลาย ขบเม้มอย่างค่อยๆ คงเป็นเพราะเขาไม่ได้อยากจะทำมัน แต่มันจำเป็น เมื่อเริ่มได้ซักพัก
" มานั่งตรงนี้สิ "
อัลตรอนชี้ไปที่ขาข้างซ้ายของตัวเองเชื้อเชิญให้อีกคนขึ้นมานั่งตรงนั้น น้ำหนังของโทนี่ไม่ได้เป็นอุปสรรค์ให้กับอัลตรอน แม้โทนี่จะล้มทับเขาเขาก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยแม้แต่น้อย
โทนี่ที่เงียบไปพักใหญ่ก็ลุกขึ้นมานั่งตามที่ถูกเชิญ ไม่ทันได้ทำท่าทีอะไรอัลตรอนก็วางมือข้างซ้ายของเขาเข้าโอบหลังของอีกคน มือขวาลูบไล้ไปยังผิวกายสีน้ำผึ้งนั่นอย่างโหยหา ถึงแม้ว่าเขาจะสัมผัสมันมาเป็นแรมวันแล้ว แต่มันก็ไม่ได้เพียงพอต่ออัลตรอนเลยซักนิด ร่างกายอ่อนเพลียนั่นแทบจะไม่อยากรองรับอะไรแล้วแต่กลับกลายเป็นว่าร่างกายยังคงตอบรับตัณหานั่นอย่างไม่ยอมลดละเสียที
ตามด้วยอัลตรอนที่ขยับสะโพกอีกคนให้เข้ามาใกล้พลางซุกไซร้ไหล่คนตรงหน้าโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ เวลาผ่านมาได้ไม่นานนักอัลตรอนกลับหยุดชะงักตัวเองกระทันหัน โทนี่เห็นดังนั้นเขาก็ค่อยๆผละตัวเองออกมาจากร่างใหญ่ตรงหน้าก่อนจะตามมาด้วยมือของเขาที่กำลังถืออะไรบางอย่างในมือ
อัลตรอนที่แทบไม่ต้องประมวณผลก็รับรู้ได้ทันทีที่เห็นท่าทางดูมั่นใจของอีกคนที่กำลังยืนถือเจ้าสิ่งที่เรียกว่าระบบปฏิบัติการณ์ของอัลตรอนอยู่ในมือ
" นะ...นี่แก!? "
" แกมันน่ารังเกียจ "
" สตาร์ค ! แกมันขี้แพ้ ! "
" ขยับตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ "
" ฮึ่ย ! แกไม่มีวันหนีออกไปจากที่นี่ได้ ไม่มีวัน! "
เขาเดินออกมาจากตรงนั้นเงียบๆพลางหาผ้าจากแถวๆนั้นที่ใหญ่พอจะคลุมตัวของเขาได้พลางเดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ราวกับว่าที่นี่เป็นห้องปิดตายขนาดใหญ่ใต้ติด พื้นที่ทั้งหมดเป็นสีดำทึบไร้ผู้คน พื้นเย็นเฉียบราวน้ำแข็งจับมาหลายปี เมื่อสังเกตุดูก็ได้พบว่าเพดานไม่ได้อยู่สูงเกินกว่าที่จะเอื้อมถึง ทั้งยังมีความชื้นสูง สตาร์คที่เดินไปเรื่อยๆนั่นพยายามคิดหาวิธีการออกไปจากที่นี่
แต่ภายในใจก็ยังคงตัดพ้อตัวเองที่หากไม่มีเกราะเขาเองก็ไม่มีเเรงหรืออะไรเพียงพอจะไปสู้ใครได้ ทั้งยังช่วยตัวเองให้หลุดพ้นจากอะไรแย่ๆได้อีก ในใจที่สับสนและยุ่งเหยิงนั่นยังไม่แพ้กับร่างกายที่ถูกกระทำอย่างรุนแรงนั่นไม่ได้
เดินไปเรื่อยๆเขากลับยิ่งรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน ทั้งไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นอะไร ข้างหลังอัลตรอนจะตามมาทันไหม
' จะบ้าตายอยู่แล้ว ! '
จนท้ายที่สุด เขาหมดแรงที่จะเดินต่อไปข้างหน้า เท้าของเขาถูกน้ำแข็งกัดจนเดินไม่ไหว สติที่เริ่มเลือนลางเพราะอากาศที่ไม่ถ่ายเท กับร่างกายที่หนาวเกินกว่าที่จะต้านทานไหว เขาทรุดฮวบลงกับพื้นเย็นนั่นก่อนจะเอนกายนอนบนนั้น สายตาพลางมองไปยังเพดานสีดำสนิท ในหัวของเขาเต็มไปด้วยเรื่องราวต่างๆมากมายในอดีต ย้อนมาจนถึงตอนนี้
เขาได้แต่คิด...
' ฉันจะมาตาย...เพราะเรื่องแบบนี้น่ะหรอ...? จะว่าไปก็เหมาะสมดีนะ...ตายเพราะไร้ทางออก ตายเพราะไม่มีแรงจะสู้ มันก็สมเป็นฉันดี... '
" ไม่เป็นไรนะผมจะอยู่ข้างๆคุณเอง "
' แต่ก่อนจะตาย ทำไมฉันต้องคิดถึงหมอนั่นด้วย เกลียดคำพูดโกหกของหมอนั่นที่สุดเลย! '
" ผมจะปกป้องคุณไม่ว่าจากอะไรก็ตาม "
' จะปกป้องฉันงั้นหรอ? ฉันมันโง่เองที่ไปหลงเชื่อคำพูดลอยๆของหมอนั่น พอกันที... '
" ผมรักคุณ.. "
' ในชีวิตนี้ฉันคงเชื่อใจใครไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม... '
" สตาร์ค..!? "
' ไม่อยากจะ...มีชีวิตอยู่ต่อไปเเล้วใครก็ได้ช่วยทำให้มันจบลงที '
.
.
.
กลิ่นกายที่คุ้นเคย กับสัมผัสแปลกประหลาด หรือว่าเราจะตายแล้วจริงๆ...น่าแปลกที่กลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นมากกว่าจะหนาวขึ้นกว่าเดิม
สงสัยคงโดนปลูกฝังให้คิดว่าสวรรค์มันคงจะหนาวกว่าที่เป็น แต่ถ้าอุ่นแบบนี้ก็ไม่ได้ไม่อยากหรอกนะ รู้สึกเหมือนถูกกอดโดยพระเจ้า โอบกอดที่ยากจะอธิบายเป็นคำพูด อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปเลย...
" นายครับ ! นาย... "
" เฮือก...! "
ผมสะดุ้งขึ้นมาเพราะเหมือนจะได้ยินเสียงใครบางคนเรียก นั่นก็เป็นเรื่องจริง จาวิสที่อยู่ในร่างหุ่นเกราะไอออนแมนกำลังเรียกผมที่กำลังอยู่บนเตียงที่คล้ายๆเตียงพักฟื้นแบบงงๆ
" เจ้านายฟื้นแล้ว นอนลงเถอะครับ ผมจะเช็คอัตราการเต้นของหัวใจอีกซักพักว่าปกติดี "
" จาวิส ? "
" ครับนาย "
" ฉันยังไม่ตาย ? "
หรือนี่เป็นสวรรค์ ? ฉันชักจะไม่แน่ใจเเล้วนะ สรุปว่านี่ฉันยังไม่ตายจริงๆสินะ ก็ไม่ได้ดีใจหรือเสียใจหรอกนะ แค่ประหลาดใจซะมากกว่า คนเขาเตรียมใจไว้แล้วพอมาเจออะไรแบบนี้มันต้องแปลกใจสินะ
" แน่นอนครับ "
" นายมาช่วยฉันทันงั้นหรอ ? "
" อันที่จริงไม่ทันหรอกครับ เพียงแค่มีคนช่วยผมออกตามหาอีกแรงแล้วก็จัดการเรื่องของไฮดร้าเรียบร้อยแล้ว ภารกิจสำเร็จเสร็จสิ้นครับนาย "
ภารกิจเสร็จสิ้น...หรือว่าเป็นเขา...?
" จาวิสใครมาทำภารกิจแล้วใครช่วยนายตามหาฉัน? "
" คือ... "
" บอกมาสิจาวิส ฉันอยากจะรู้ว่าเขามาหรือเปล่า ความรู้สึกนั่นต้องเป็นเขาแน่ๆ "
" ไม่ใช่เขาหรอกครับ... "
ไม่...ไม่ใช่งั้นหรอ...
" เพราะงี้สินะนายถึงไม่ค่อยอยากจะบอกฉัน ช่างเถอะ ถ้าไม่จำเป็นสำหรับฉันก็ไม่ต้องบอก... "
ผมที่กำลังตัดพ้อพลางลุกขึ้นจากเตียงก็ถูกมือของชุดเกราะนั่นคว้าเอาไว้ทันควันจนผมต้องหันไปสนทนาต่อ
" เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องบอกครับ "
" ก็ว่ามาเลยจาวิส ตอนนี้ไม่มีอะไรทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจได้อีกแล้วล่ะ "
" คนที่มาช่วยคุณทำภารกิจกับช่วยตามหาคุณ winter soldier ครับ "
แปลกใจที่สุดในชีวิตผมแล้วล่ะ !
ULTRON (2) END .
ตอนนี้จะเชื่อมต่อไปเรื่อยๆนะคะ ส่วนจะเป็นตอนไหนนั้น โปรดติดตามชมตอนต่อไปได้เร็วๆนี้คะ <3
NEXT UNIT BUCKEY/STEVE x TONY. too the long long way.
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
น้องงงง
นังอัลตรอนแกร้ายกาจมาก ทำร้ายคนดีของชั้นได้ยังไง โหดร้ายย ;_;