รวมนิยายระบายโครง

ลำดับตอนที่ #2 : WARS--สงครามที่ ๒ : วิวาท ร้อยละ ๒๐ (๑๑ พฤษภาคม)

          “คนของกองทัพ  ไม่ใช่ใครอยากเป็นก็เป็นได้  ต้องมีการคัดเลือก  มีคุณสมบัติครบ  เป็นชายชาตรีอกสามศอก  และที่สำคัญต้องรักแผ่นดิน”   เด็กหนุ่มสาธยายด้วยประกายตาวิบวับก่อนจะสลัดแผ่นกระดาษสีน้ำตาลในมือไปมาอย่างปลื้มปิติ  แล้วหันมากล่าวกับเด็กหนุ่มข้างกาย   “เฮ้!  นี่  เจ้าเห็นว่าไง  เจ้าว่าหน่วยก้านข้านี่เหมือนแม่ทัพบ้างหรือเปล่า”

          แต่เพื่อนสนิทของเขากลับหัวเราะออกมาอย่างดูแคลน   “ผอมกระหร่องอย่างเจ้า  ข้าว่าไม่ไหวหรอก  อย่างนี้ไปสมัครเป็นคนขัดรองเท้าแม่ทัพ  ข้ายังไม่แน่ใจเลยว่าเขาจะรับ”

          “ไอ้อ้วน  เจ้ากล้าว่าอนาคตแม่ทัพอย่างข้าเรอะ  เดี๋ยวสั่งประหารซะนี่”   คนผอมกระหร่องหัวเราะพร้อมกับทำท่าทางขึงขังกระโดดขึ้นไปบนโต๊ะอาหารกลางวง

          “เฮ้ยๆ ลงมา  ถ้าบรั่นดีของข้าหกแม้แต่หยดเดียว  เจ้าได้โดนประหารจริงๆ แน่”  เด็กหนุ่มร่างท้วมคว้าไหสุราเอาไว้ได้แล้วลูบคลำราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า

          “ข้าคือบาซินเซแห่งอาเรน  รู้เอาไว้ซะด้วย  อย่าริหาญมาหาเรื่องข้า”   คนบนโต๊ะอาหารยังแกล้งกวัดแกว่งดาบไปมาอย่างชอบอกชอบใจ

          “ไอ้แห้งโว้ยอย่าเที่ยวเอาดาบปัดไปปัดมา  คนเขามองเจ้าเต็มร้านแล้ว  ข้าอายเขา”

          “แต่ข้าชอบ”

          เสียงโหวกเหวกของเด็กหนุ่มอ้วนและผอมดังมาถึงโต๊ะทางด้านระเบียงซึ่งมีร่างของชายหนุ่มกับเด็กสาวนั่งรับประทานอาหารอยู่  เด็กสาวมีใบหน้าน่ารักน่าเอ็นดูสวมชุดรุ่มร่ามกรอมข้อเท้า  แขนเสื้อพลิ้วไหวสีกลีบบัว  ดวงตากลมโตหวานจำรัสและคมคิ้วโก่งพองาม  ดั้งจมูกรั้นน้อยๆ  เกล้าผมขึ้นสูงและเหน็บปิ่นปักผมสีตองอ่อนขลิบทอง  ผิวเกลี้ยงกมลผุดผาด  เสน่ห์ในดวงตาซุกซนราวกับนกน้อย

          นกตัวน้อยๆ ที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วน่าฟัง

          “พี่คะ  คนตรงนั้นบอกว่าเขาเป็นบาซินเซแห่งอาเรนด้วยล่ะ”

          ชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ด้านตรงข้ามกับเด็กสาวละเลียดจิบชาด้วยท่วงท่าสง่างาม  สายตาจับอยู่ที่เงาของตนเองซึ่งสะท้อนอยู่ในถ้วยดินเผาวูบหนึ่ง  ก่อนเลื่อนสายตาขึ้นสบมองคู่สนทนา   “ดาบเขาคมดี”

          “เท่านี้หรือคะ”   เด็กสาวตาโตและยิ้มน้อยๆ

          “แต่ยังถือดาบไม่ถูก ดาบโค้งต้องจับให้นิ้วชี้ห่างจากนิ้วกลางพอประมาณ”

          “โอ้”   แล้วเซเรนก็หยิบสมุดขึ้นมาลงมือจดรายละเอียดจากคำสอนของพี่ชายอย่างมุ่งมั่นแข็งขัน   “ให้ห่าง...พอประมาณ”   เธอบ่นขณะเขียนลายมือขยุกขยุย

          บาซินเซยิ้มบาง   “เป็นชายลายมือต้องมาก่อน”   เขาเคาะนิ้วชี้ลงกับสมุดของน้องสาว

          “โอ้”   เด็กสาวตาโตอีกรอบแล้วลงมือจดต่อ   “ลายมือ...ลายมือ  เอ๊ะ”   เซเรนเงยหน้าขึ้นย่นจมูกใส่แม่ทัพแห่งอาเรน   “พี่แอบว่าข้าหรือเปล่าคะ”

          บาซินเซขยี้เส้นผมสีดำสนิทบนศีรษะของคู่สนทนาแล้วเอ่ยต่อ   “ไหนลองพูดขอรับซิ”

          “ขอรับ!”   เซเรนยิ้ม

WARS

สงครามที่ ๒ : วิวาท

 




- - 20 %