คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 : ~KEEP~ :: ~From Audition // 2__Colors,,TAN & Blue ~
{ FORM FOR AUDITION }
ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน (สายหมอก)
คำถามเป็นสีแดงชมพู คำตอบเป็นตัวบางสีดำนะคะ
ส่วนที่ 1 (เกี่ยวกับข้อมูลตัวละคร)
1. ชื่อ-นามสกุล / ชื่อเล่น (ขอทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษค่ะ) :: พรพรรณ พลอยศิริ Pornpan Ploysiri / คิมแต Kimtae
2. วันเกิดและอายุ :: 20 ปีค่ะ
3. บุคลิกและรูปร่างลักษณะ :: เป็นคนยิ้มเก่ง ผิวขาว ตากลมเรียวสวย หุ่นดี
4. น้ำหนัก/ส่วนสูง :: 47 / 167
5. สัญชาติ / เชื้อชาติ :: ไทย / ไทย
6. ลักษณะนิสัย (ไม่ต่ำว่า 5 บรรทัดนะคะ) :: เป็นคนที่ร่าเริง สดใส พูดเก่ง เป็นมิตรกับคนทุกคน!! เธอเป็นคนชอบยิ้ม เวลาเธอยิ้มนั้นโลกจะดูสดใสขึ้นทันตา!! เธอเป็นพวกชอบตื้อ เเละขี้อ้อนเอามากๆ เธอจะทำมันจนกว่าคนๆนั้นจะใจอ่อนหลานๆคนต้องแพ้พ้ายให้กับความน่ารักของเธอผู้นี้!! เป็นคนที่รักอิสระ จริงจังกับทุกเรื่อง เเม้กระทั่งเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เธอจะชอบเเทคเคร์คนอื่นเสมอ ดูแลทุกอื่นเสมอ บางทีเธออาจจะดูแม่พระเกินไป เพราะเธอจะคอยเป็นห่วงคนอื่นๆมากกว่าตัวเธอเองด้วยซ้ำ!! เธอเป็นคนที่รักใครเเล้วรักจริงเธอจะยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อเขาคนนั้นได้เลยเเม้กระทั่งชีวิตของเธอ!! เธอไม่เคยห่วงชีวิตของตัวเองเเต่เธอกับห่วงชีวิตของคนที่เธอรักมากกว่า!! เป็นคนรอบคอบ ละเอียดอ่อน เเละ มีระเบียบบ้างในบางครั้ง!! ถ้าเมื่อไหร่ที่มีคนเศร้าเธอมักจะเข้าไปปลอบคนๆนั้นทันที! เเละเธอก็เป็นคนที่ปลอบเก่งซะด้วย!! เธอมักยิ้มให้กับคนที่เธอรู้จักเเละไม่รู้จักทุกๆคน!! จนบางครั้งเพื่อนของเธอยังเเอบหวงบาง!!
7. สิ่งที่ชอบและสิ่งที่เกลียดหรือไม่ชอบ :: ความสุขของคนที่รัก , ความวุ่นวาย!!
8. สิ่งที่กลัว :: ความมืด!! , เลือด!! , การลาจาก!!
9. ประวัติครอบครัว :: เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของตะกูล!! พ่อของเธอคือนายแพทย์ใหญ่ เเละเเม่ของเธอคือทูตระหว่างประเทศ เธอมีพี่ชายหนึ่งคนชื่อว่า คิมฮวาน!!กำลังเรียนแพทย์!! ครอบครัวของเธอจึงเป็นตะกูลที่ใหญ่พอสมควร!! เเละพ่อแม่ของเธอก็รักลูกยิ่งกว่าสิ่งใด!! ไม่มีใครสามารถพรากลูกไปจากพ่อกับแม่ของเธอได้ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดทั้งสิ้น!!
10. ประวัติการเรียน :: การเรียนของเธอนั้น!! ไม่มีวิชาใดที่เธอจะตกเลยเเม้เเต่วิชาเดียว หลายๆคนเรียกเธอว่าเด็กอัฉริยะ...แต่สำหรับเธอเเล้วเธอยังต้องมีอะไรให้ฝึกฝนอีกเยอะ!!
11. ประวัติความรัก :: เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวเรื่องความรักนั้นเมื่อมันยังไม่ถึงเวลา!! ความครัวของเธอจะขัดขวางเรื่องความรักของเธอเอามากๆ!! แต่เธอก็เชื่อฟังคำพูดของพ่อแม่ทุกอย่าง!! เธอจึงไม่กล้ามีความรักแม้เเต่ครั้งเดียว!!
12. นิยามความรัก :: รัก...เป็นสิ่งที่มีค่าเเละบริสุทธิ์
13. ความสามารถพิเศษ :: เปียโน , สามารถปลอบคนอื่นได้ดีเเละเข้าใจคนอื่นได้ดี!!
14. ขอเพลงประจำคู่พร้อมกับความหมายของเพลงค่ะ(ที่คิดว่าเข้ากับคู่ของคุณ) ::
메아리 (눈의 여왕 Snow Queen)
โปรดเหนี่ยวรั้งฉันไว้ เพราะใจฉันมันไม่รักดี
โปรดอยู่ในใจฉัน เหนี่ยวรั้งฉันไว้
ฉันอาจจะพูดคำหวานไม่เก่ง
แต่หัวใจฉันเป็นของเธอผู้เดียว...มีแต่เธอเท่านั้น
ใจฉันร่ำร้องหาเธอเป็นหมื่นเป็นแสนครั้ง
เธอที่จะปลอบโยนจิตใจที่เยียบเย็นของฉันได้
ในใจฉันอัดแน่นไปด้วยเธอ จนราวกับจะหายใจไม่ออก
ฉันรักเธอ
ฉันอาจจะพูดคำหวานไม่เก่ง
แต่หัวใจฉันเป็นของเธอผู้เดียว...มีแต่เธอเท่านั้น
คนที่จะไออุ่นแก่ฉันได้...คือเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
เธอที่จะปลอบโยนจิตใจที่เยียบเย็นของฉันได้
ความรู้สึกมันท่วมท้นจนราวจะหายใจไม่ออก
ฉันรักแต่เธอเท่านั้น
ใจฉันร่ำร้องหาเธอเป็นหมื่นเป็นแสนครั้ง
เธอที่จะปลอบโยนจิตใจที่เยียบเย็นของฉันได้
ในใจฉันอัดแน่นไปด้วยเธอ จนราวกับจะหายใจไม่ออก
ฉันรักเธอ
คนที่จะไออุ่นแก่ฉันได้...คือเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
เธอที่จะปลอบโยนจิตใจที่เยียบเย็นของฉันได้
ในใจฉันอัดแน่นไปด้วยเธอ จนราวกับจะหายใจไม่ออก
ฉันรักเธอ
15. อิมเมจ (ขอแบบดูดีนะคะ ไม่ต่ำกว่า 5 รูปค่ะ) ::
ส่วนที่ 2 (เกี่ยวกับประวัติผู้สมัคร)
1. ท่านมีชื่อว่าอะไรคะ?? :: กลอย
2. อายุเท่าไหร่เอ่ย?? :: 15 ปี
3. คิดว่าตอบเต็มที่กับใบสมัครกี่เปอร์เซ็นคะ?? :: 99% เเล้วกันค่ะ เพราะจริงๆ 100% กลอยทำเสร็จเเล้วกดไปโดนปุ่ม Back [-มันเป็นแป้นของโน๊ตบุ๊คอ่า-] เข้าข้อมูลเลยหายไปหมดเลยจะร้องไห้T^T
ส่วนที่ 3 (คำถามทั่วไป)
1. ความรักของคุณ(ตัวละครน่ะค่ะ)กับพระเอกของเราคิดว่าดำเนินไปในรูปแบบใดบ้าง
:: ความรักที่มีทั้งความสดใส ความทุกข์ทรมานใจ!! เเละความรักแบบที่เศร้าสุดๆอ่ะค่ะ
2. อยากให้มีบรรยายฉากตอนจบในจินตนาการของคุณให้ฟังหน่อยค่ะ(จะเป็นคำบรรยายหรือบทสนทนาก็ได้ค่ะ สั้นยาวไม่ว่ากันแต่ขอให้รู้เรื่อง)
:: ลมหนาวพัดผ่านร่างของชายหนุ่มที่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง!!
สายตาของเขาล่องลอยไปไกลเเสนไกลไม่มีวันหยุดสิ้น....
3 เดือนกับอีก 8 วันที่เขาได้เเต่นั่งทุกข์ทรมานใจ...ตลอดเวลาที่ผ่านมา...
เขาคิดเสมอว่า...ถ้าไม่เป็นเพราะเขา...เขาคงไม่ต้องเสียคนที่เขารักไป...
"ผ่านไป 100 วันเเล้วสินะ...ที่เธอจากฉันไป..."
ชายหนุ่มที่มีนามว่า 'สายหมอก' เอ่ยผ่านสายลมเบาๆในยามค่ำคืน
ในห้วงแห่งความฝัน...
ลมโปรยปรายพัดม่านสีขาวที่อยู่ริมระเบียงให้เกว่งไปมาตามลม...
สายตาคู่หนึ่งของชายหนุ่มมองผ่านไปยังม่านสีขาว....เห็นร่างของหญิงสาวที่เขารอคอยเธอมานาน...
เธอกำลังยิ้ม...ให้กับผม...
ความคิดถึงทำให้ผมลุกไปหาเธอ...ทันที...
แต่ทุกอย่างกับกลายเป็นเหมือนความฝันสีขาว...
ผมเห็นแค่ต้นไม้ต้นใหญ่...กลับผู้หญิงชุดสีขาว...
"สายหมอก....."
เสียงสายลมแว่วผ่าน...
"ฉันคิดถึงเธอ...เธอกลับมาหาฉันเเล้ว...."
ผมรู้เเค่ว่าตอนนี้ผมกำลังวิ่งไปหาผู้หญิงที่เธอจากผมไป...นานเเสนนาน....
"นายยังเหมือนเดิมเลยนะ^__^"
รอยยิ้ม...หน้าตา...คำพูด...ของเธอ...มันยังติดตาของผมเสมอ
"ฉันคิดถึงเธอมาก!! เธอกลับมาหาฉันเเล้วใช่มั้ย คิมแต!!!"
ผมกอดร่างเธอเเน่น ยิ่งกอดเเน่นเท่าไหร่ ผมก็รู้สึกแค่ว่า...ผมกำลังกอดสายลม...
ผมไม่สามารถกอดรั้งเธอเอาไว้ได้ให้อบอุ่นเหมือนเดิม...
มีเเค่สองมือของเราที่สัมผัสกันได้...
ผมรู้สึกถึงความรักเเละความเข้าใจ...ที่เธอส่งผ่านมือมาให้กับผม...
"สายหมอก...ฉันยังอยู่กับนายตลอดเวลา...ฉันยังอยู่เคียงข้างนาย...และฉันก็จะอยู่ตลอดไป...ในนี้..."
มือของเธอสัมผัสที่อกของซ้ายของชายหนุ่มที่กำลังมองมาที่เธอด้วยเเววตาอาลัยอาวอน...
"จำไว้นะ...ฉันยังอยู่กับนายตลอดเวลา...จำฉันเอาไว้นะสายหมอก..."
ร่างของเธอเลือนรางจางหายไปในสายลม...
ผมรู้ตัวอีกที...ก็มาอยู่บนเตียงนอนสีขาวของตัวเอง...
ผมนึกถึงคำพูดของของคนที่ผมรักได้แม่น!!!
"สายหมอก...ฉันยังอยู่กับนายตลอดเวลา...ฉันยังอยู่เคียงข้างนาย...และฉันก็จะอยู่ตลอดไป...ในนี้..."
ผมสัญญาว่าผมจะรอเธอ...ผมจะรักเธอคนเดียว...เเละจะรักเธอคนเดียวตลอดไป....
3. คุณคิดว่าพล็อตของคู่คุณ
:: ดีค่ะ ชวนเศร้ามากๆ กลอยชอบเเบบนี้ ><
ส่วนที่ 4 (คำถามชิงบท)
1. คุณหลงรักสายหมอกอย่างโงหัวไม่ขึ้น รักมากที่สุด คุณเลือกที่จะสารภาพรักกับเขาหรือเก็บงำความรักนั้นไว้ในใจต่อไปดีล่ะ(ขอเหตุผลด้วยนะคะ)
:: บอกความจริงกับเขาไป...เพราะความรู้สึกรักมันเป็นความรู้สึกที่บริสุทธิ์ฉันไม่จำเป็นจะต้องเก็บวันไว้ในใจคนเดียว...เพราะถ้ามีใครคนใดคนหนึ่งต้องจากกันไปโดยไม่มีวันกลับมา...ความรู้สึกนี้ก็จะต้องอยู่ข้างในใจตลอดกาลอย่างนั้นเหรอ?....ฉันเก็บความรู้สึกทุกอย่างได้..แต่สำหรับความรู้สึกรักนั้น!! ฉันไม่สามารถเก็บมันไว้ข้างในใจได้เลย!!! ฉันไม่อยากทุกข์ทรมานกับสิ่งที่ตัวเองกำลังปิดกลั้น!!!
2. ภาพที่สายหมอกเดินควงกับผู้หญิงคนอื่น แถมยังทำเย็นชาและไม่ได้คุยกับเธอเหมือนอย่างเคยแม้แต่คำสั้นๆอย่างคำว่า สวัสดี เขายังเมิน คุณจะรู้สึกและทำอย่างไร
:: คงรู้สึกทุกข์ทรมานใจอย่างบอกไม่ถูก...มันเป็นความรู้สึกจี๊ดที่มันอึดอัด!! เเต่ถ้าจะถามว่าฉันจะต้องไปแย่งชิงเขากับมามั้ย? ฉันบอกได้เเค่ ไม่!! ฉันจะนิ่งกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น...ฉันจะไม่สนใจในสิ่งที่มันผ่านไปเเล้ว...ฉันรู้เเค่ว่าฉันรักสายหมอกอย่างมีความสุขรักแบบบริสุทธิ์...ฉันจะคอยมองสายหมอกเเละฉันจะคอยอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม...เพราะความรักมันมีค่ายิ่งกว่าสิ่งที่มันไม่ดีที่เกิดขึ้นในอดีตเสียอีก...!!!
3. คุณรักสายหมอกมากแม้แต่ความตายคุณก็สามารถมอบให้เขาได้หากเขาต้องการ และเมื่อวันหนึ่งคุณได้ทราบโดยบังเอิญว่าสายหมอกเป็นโรคหัวใจและต้องผ่าตัดหัวใจเป็นการด่วนซึ่งเป็นเหตุที่ทำให้เขาหยุดโรงเรียนไปเป็นอาทิตย์ คุณจึงตัดสินใจมอบหัวใจของคุณให้เขาหากแต่หมอต้องการให้ผู้ปกครองของคุณมายืนยันว่าคุณสามารถมอบหัวใจให้เขาได้ คุณจะทำอย่างไร(ขอตั้งแต่ตอนที่คุณรู้ว่าสายหมอกเป็นโรคหัวใจ)
:: "สายหมอก...นี่มันผ่านไปหลายวันเเล้วนะ...นายหายไปไหน...ทำไมนายไม่มาโรงเรียน..."
ฉันนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง...มองไปยังท้องฟ้าที่ไกลแสนไกล...
"คิมแต!!! อาจารย์เรียกไปหาอ่า...บอกว่ามีงานให้ทำด่วนนะ...."
รั้วกลั้น!! เพื่อนสาวเอ่ยบอกกับฉัน...
"อืมๆ"
ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปยังห้องพักครู...
หน้าห้องพักครู....
"เนี่ย...ลูกศิษย์อาจารย์วารุจน่าสงสารเนอะ!!"
"ทำไมอ่ะ อาจารย์ซอ..."
"ก็ที่หยุดโรงเรียนไปเป็นอาทิตย์ไง...ที่เป็นโรคหัวใจต้องผ่าตัดด่วนหน่ะ...รู้เเต่ว่าตอนนี้ยังหาหัวใจมาเปลี่ยนให้ไม่ได้เลย..ไม่รู้ว่าจะรอดรึเปล่า? ฉันก็ภาวนาเเค่ว่าขอให้มีคนเอามาบริจาคบ้าง..."
"จริงเหรอ? เเล้วเด็กคนนั้นชื่ออะไรหล่ะ?"
"เห็นว่าชื่อ.....สายหมอกหน่ะ!!!"
"เห็นว่าชื่อสายหมอกหน่ะ....เห็นว่าชื่อสายหมอกหน่ะ...."
คำพูดของอาจารย์คนนั้นดังกล้องเข้าไปในหูของฉันทันที...
ฉันทำอะไรไม่ถูก...ร่างของฉันล้มลงไปที่พื้น...น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม...
"อ้าวว...คิมแต!! มาเเล้วเหรอ?เข้ามาสิ"
อาจารย์บาโอที่นัดให้ฉันมาหาเดินมาพอดี..เลยบอกให้ฉันเข้าไป
"อาจารย์ค่ะ!!!!! เขาอยู่โรงพยาบาลไหนค่ะ?"
ฉันเอ่ยถามด้วยคำพูดรีบร้อน
"เขาไหน?????"อาจารย์ยังคงงงกับคำพูดของฉัน
"อาจารย์!!! อาจารย์บอกมาสิค่ะ!! ว่าเขา...สายหมอกหน่ะค่ะอยู่โรงพยาบาลไหน!!!!"
ฉันถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างมาก
"เธอรู้เเล้วเธอจะทำอะไรได้...!!!!"
"อาจารย์ก็บอกมาเถอะค่ะ!!!"
ฉันรบเร้าอาจารย์อยู่นานสองนานจนในที่สุดฉันก็ได้รู้ว่าสายหมอกอยู่โรงพยาบาลไหน!!
ฉันวิ่งออกจากโรงเรียนไปเหมือนคนบ้าที่กำลังวิ่งตามหาของสำคัญในชีวิต!!!
ตอนนี้ฉันรู้เพียงเเค่ว่าฉันจะต้องเจอหน้าสายหมอกให้ได้ไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง
ตอนนี้ฉันมาถึงโรงพยาบาลเเล้ว ฉันไม่รู้ตัวเองเลยว่าฉันวิ่งมาได้ยังไง...
ฉันไม่รู้สึกเหนื่อยสักนิด...เพียงเเค่ฉันวิ่งมาหาคนที่ฉันรัก!!
"คุณหมอค่ะสายหมอกเป็นยังไงบ้างค่ะ!!!"
ฉันพุ่งเข้าไปหาหมอคนหนึ่ง...ซึ่งไม่รู้ว่าใช่หมอที่รักษาสายหมอกรึเปล่า?
"สายหมอก?!!...อ๋อ...ว่าเเต่เธอเป็นอะไรกับเขาหล่ะ?"
"หนูเป็นเพื่อนเขาค่ะ...เขาจะหายมั้ยค่ะ? เขาจะรอดรึเปล่าค่ะหมอ...เขาจะมีชีวิตอยู่อีกยาวนานใช่มั้ยค่ะหมอ!!!"
ฉันพูดรั่วจนแทบไม่เป็นคนใส่หมอแก่ๆคนนั้น
"หมอบอกได้คำเดียวว่า...ถ้าเขาไม่ได้หัวใจในตอนนี้...มันอาจจะสายเกินไป!!"
คำพูดของหมอทำให้ฉันล้มลงไปที่พื้นอย่างห้ามไม่ได้
ฉันเหมือนคนไร้สติไปทุกทีน้ำตาที่ไหลเอ่อร้นดวงตากำลังทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารในเวลานี้
"แต่หนูหน้าตาคุ้นๆนะ...อ้อ!!! หนูคิมแต!!!!"
ไม่ทันทีคุณหมอจะพูดจบฉันก็พูดแทรกขึ้นมาทันที...
"เอาหัวใจของหนูไปเถอะค่ะ!!!"
คำพูดของฉันคำให้คุณหมอคนนั้นหันมามองด้วยสีหน้าสงสัยเเละงุนงง
"หนูพูดเรื่องอะไร? มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะหนูคิมแต!!"
"เอาหัวใจของหนูให้กับสายหมอกเถอะค่ะ..หนูจะมอบหัวใจของหนูให้กับสายหมอก..คุณหมอเอาหัวใจของหนูไปเลยค่ะ!!!"
ฉันลุกขึ้นด้วยหน้าตานิ่งเฉย[ช๊อค!] ก่อนจะเดินไปยังแผนกผ่าตัด!!
"คิมแต!!! หมอไม่สามารถผ่าตัดเอาหัวใจของหนูไปมอบให้เขาในตอนนี้ได้หรอกนะ!!!"
"ทำไมค่ะ? ต้องให้รอไปอีกนานเเค่ไหน...เขาจะอยู่กับหนูได้อีกนานเเค่ไหนค่ะ?"
"เฮ้อ...หนูต้องเอาผู้ปกครองมายืนยันว่าหนูสามารถมอบหัวใจให้เขาได้...และหมอก็ต้องบอกก่อนเลยว่า!! เป็นไปได้ 0% เพราะพ่อกับแม่ของหนูไม่มีทางยอมได้...!!!"
"คุณหมอก็เซ็นต์รับรองสิค่ะ!!! คุณหมอรู้จักกับพ่อของหนูคุณหมอก็รับรองให้หนูสิค่ะ...นะค่ะคุณหมอ!!!!หนูขอร้องT^T"
ฉันก้มลงขอร้องคุณหมอตรงหน้า....
"หมอขอโทษนะ...หมอไม่สามารถช่วยหนูได้จริงๆ...กลับไปคิดดูนะ!!!"
ตอนนี้ฉันเหมือนคนหมดหวัง
ฉันกลับบ้านมาด้วยสีหน้าเศร้าสลด....
ฉันคงขอให้พ่อแม่เซ็นรับรองให้ไม่ได้เเน่ๆ!!! เพราะพ่อกับแม่รักฉันมาก!!!
ฉันจะทำยังไงดี....สายหมอก...นายรอฉันก่อนนะ...นายอย่าพึ่งจากฉันไปนะสายหมอก...
"กลับมาเเล้วค่ะ!!!"ฉันเอ่ยกับทุกคนก่อนจะเดินไปสะกิดคิมฮวานให้ไปคุยด้วยหน่อย
"คิมฮวาน...ช่วยอะไรฉันอย่างได้มั้ย?"
"ว่ามาสิ!!!!"
"ช่วยไปเซ็นรับรอแพทย์ให้ฉันหน่อยได้มั้ย?"
"เซ็นอะไร? เเล้วรับรองแพทย์เรื่องอะไร?!!"
"มอบหัวใจให้กับใครคนหนึ่ง!!!"
"เฮ้ย!!! จะบ้าเหรอ? มอบหัวใจให้ใคร!!! ไม่ได้ฉันไม่ให้เเกไปมอบหัวใจให้ใครทั้งนั้น!!!!"
คิมฮวานทำหน้าไม่พอใจนักที่น้องสาวทำเรื่องไม่คิดแบบนี้!!!
"ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ...ตอนนี้ชีวิตฉันมันไม่มีค่าอะไรอีกเเล้ว...ฉันอยู่ไปก็เหมือนไม่ได้อยู่...ฉันไม่มีความสุขหรอก...ถ้าฉันต้องเสียคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิตไป...เขากำลังจะตายด้วยโรคหัวใจ...และถ้าไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้...เขาก็จะต้องจากฉันไปตลอดกาล...เมื่อถึงเวลานั้น...ฉํนก็เหมือนกับตายทั้งเป็น...คิมฮวานฉันขอร้องช่วยฉันหน่อยนะ!!!! ฉันกราบหล่ะT^T"
ฉันก้มลงไปที่พื้นเพื่อที่จะกราบเท้าของคิมฮวานพี่ชายของฉัน
เขาทำสีหน้านิ่งเฉยมาก แต่ในดวงตาของเขาดูไม่เป็นสุขเลยตอนนี้!!
"คิมแต!!! แกแน่ใจเเล้วเหรอ?"
"อืมT___T"
"เเล้วแกคิดบ้างมั้ยว่าถ้าไม่มีแกพ่อกับแม่จะอยู่ยังไง!!!"
"พี่ไง...ฉันเชื่อว่าพี่สามารถดูแลท่านได้..."
"ฉันเกลียดแกจริงๆนะตอนนี้!!! แกเหมือนเด็กไม่รู้จักคิด!!"
"ฉันโตเเล้วนะ...ฉันโตพอที่จะรู้ว่าฉันสามารถมอบหัวใจให้กับคนที่ฉันรักได้!!!"
"เฮ้อ...ฉัน...."
"คิมฮวาน...พี่เป็นความหวังสุดท้ายของฉันเเล้วนะ..."
"...แกทำบาปมากรู้มั้ยคิมแต!!!"
"ฉันรู้..."
"บาปที่ไม่น่าให้อภัย..."
"งั้นก็ไปเซ็นรับรองให้ฉันสิ....นะพี่คิมฮวานฉันขอร้อง!!!!"
"ฉํนไม่อยากทำตามที่แกขอ...แต่...เขาคนนั้นคงเป็นคนที่แกรักมากสินะ...แกถึงได้ทำได้ขนาดนี้...ตั้งเเต่เด็กฉันรู้มาตลอดว่าแกเป็นน้องที่ดีเเละก็เป็นน้องที่เห็นความรักเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่เเละบริสุทธิ์ แกไม่เคยทำเรื่องหนักใจให้กับพี่...แกไม่เคยทำเรื่องให้พี่ไม่สบายใจ!! แกเป็นน้องที่เเทคเเคร์พี่มาตลอด...เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่...เป็นสมาชิกที่ดีของครอบครัว...พี่รักแกนะ...พีจะรักแกตลอดไป...ไม่ว่าแกจะอยู่กับฉันไม่นานก็ตาม..."
"หมายความว่า......"
"พี่จะทำตามที่แกต้องการ!!! พี่รักแกนะคิมแต!!!"
"พี่ชาย....T____T"
ฉันกอดกับคิมฮวานพี่ชายที่ฉันรัก นี่อาจจะเป็นกอดครั้งสุดท้าย...ที่ฉันจะได้กอดกับพี่ชายของฉัน
ฉํนอาจจะไปกราบพ่อกับแม่ก่อนที่ฉันจะต้องสูญเสียหัวใจไป...
ฉํนรักทุกคนในครอบครัว...ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไงขอให้ทุดคนยิ้มสู้...ขอให้ทุกคนต่อสู้กับมันเหมือนกับฉัน...
ฉันรักทุกคนที่สุด...
.......................................................
ความคิดเห็น