ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Tweet . with hwang taesu - ♥

    ลำดับตอนที่ #74 : ~KEEP~ :: ~• From Audition // ภรรยาเย กิ๊กยุน แฟนคีย์^^ •~

    • อัปเดตล่าสุด 4 มี.ค. 52


    ใบสมัครนางเอก SJ

    ใช้สีเขียวเข้มตอบค่ะ

     
            คำถามทั่วไป

    1.ชื่อผู้สมัคร /// กลอย
    2.อายุ /// 15 ปี
    3.พล็อตเรื่องเป็นไงคะ/// โดนค่ะ!!
    4.มีไรอยากบอกโซ่ป้ะ/// รักนะ >_<" ชอบพล็อตมากๆค่ะ โดนเต็มๆ
    5.ให้กำลังใจตัวเองหน่อยเร้วว>O</// ขอให้ติดหรือโดนใจเปรสโซ่ด้วยเถิด เพี้ยง!!!

              คำถามตัวละคร

    1.ชื่อจริง - นามสกุล (ฟิคเรื่องนี้เป็นคนไทยค่ะ) /// พรพรรณ พลอยศิริ [ชื่อเล่น :: เปียโน]
    2.นิสัย บุคลิก ลักษณะภายนอก/// เป็นคนที่น่ารัก ตัวเล็กๆ ตาโตนิดๆ สวย[ใช่เลย!] เริ่ด[สุดๆ!] เชิด[มากมาย!] หยิ่ง[โคดๆ] เป็นคนที่ทำอะไรเเล้วต้องทำให้สำเร็จ ไม่ชอบคนที่มาวุ่นวายกับชีวิตประมาณว่า"ตามตื้อ!" ว่ามา ' ไม่ ' คือ ' ไม่ ' บอกว่า ' ใช่ ' คือ ' ใช่!! ' เกลียดการอ่อนแอ!! เป็นคนที่ดูไฮโซ ดูเริ่ดได้ตลอดเวลาห่วงสวยบ้าง!!เเต่เรื่องความเเสบ!! เธอคนนี้มีดีกรี"เเสบเงียบ!" ดูเหมือนจะไม่เล่น เเต่เอาเข้าจริงๆเป็นจอมวางแผน เธอเป็นพวกประมาณว่า "แรดอย่างสงบ ตบยามจำเป็น ตอแหลอย่างเยือกเย็น เพราะเราเป็นคนสวย!!" ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ไม่ชอบอยู่บนเส้นด้ายของใคร!! เบื่องาย ชอบลองสิ่งใหม่ๆ ชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว ชอบหลอกให้ผู้ชายหลงเเล้วหักอกทิ้ง!! เรียกง่ายๆ คาสโนวี่ ต้องฟันเเล้วทิ้ง!! เเต่เธอไม่ได้ฟันผู้ชายเเล้วทิ้งนะ เเต่ไม่ต้องการอีกต่อไป!!![เข้าใจมั้ยอ่า?] ชอบให้คนอื่นมาเเทคเเคร์ อย่างน้อยก็ให้เกีนรติกันบ้าง!! เกลียดการใช้กำลัง ถ้าเธอโกธรเธอจะเย็นชาใส่!! แต่ถ้าเธอเกลียดเธอจะเดินจากไป!!
    3.ความสามรถพิเศษ/// สามารถทำให้ใครๆหลงได้ด้วยรอยยิ้ม!!~, เปียโน
    4.ครอบครัว(พ่อแม่ทำงานอะไร?พี่ชายพี่สาวน้องชายน้องสาวชื่อ?)/// พ่อแม่ของเธอทำงานอยู่ในประเทศออสเตรียเธอมีพี่สาวหนึ่งคนน้องชายหนึ่งคน พี่สาวชื่อว่าเรนโบว์ ส่วนน้องชายชื่อว่า ออกัส ครอบครัวของเธอทำธุระกิจคือเครื่องใช้ไฟฟ้ายี่ห้อดัง LU [นามสมมุติ] ซึ่งเป็นที่รู้จักของคนทั่วโลก!!
    5.ชอบ/// การเงียบสงบ[ในบางครั้ง] , สิ่งใหม่ๆ[แทบทุกครั้ง!!]
    6.ไม่ชอบ/เกลียด/// เกลียดคนตามตื้อ!! , ฝุ่น!!
    7.กลัว/// ความสูง!!
    8.ชื่ออิมเมจคุณ/// Bae Seul Gi
    9.รูปอิมเมจคุณ(+5)///












    10.ความหื่นของคุณ (50up) /// 73.65%

                คำถามคู่ของคุณ
    1.คุณตั้งชื่อของเขาว่า/// คุณานนท์ ดรรชนีกุล [ชื่อเล่น :: จีซัส]
    2.ทำไมถึงตั้งชื่อนี้อ่ะ/// ชอบค่ะ มากๆ
    3.คุณชอบคาแร็คเตอร์ของเขารึป่าว/// ชอบค่ะ โดยเฉพาะตรงน่าค้นหา!! อ๊ากกก อยากค้นหา!!

                คำถามชิงบท (ขอเป็นบทพูดค่ะ)
    1. เขาพบคุณครั้งแรก มันก็บอกเขาได้เลยว่า "คุณคือคนที่ใช่" สำหรับเขา เขาตามตื้อคุณ แต่คุณก็ปฏิเสธเขาทุกครั้ง จนเขาทนไม่ไหว เลยจับคุณข่มขืน โดยที่คุณไม่มีทางสู้ เพราะตกใจ ช็อค วันต่อมา..... คุณตื่นขึ้นไม่เห็นเขา คุณเลยรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วไป   ร.ร. คุณตกใจมาก เพราะข่าวของคุณแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ยิ่งกว่าความเร็วแสง คุณจะทำอย่างไร (ตั้งแต่คุณตื่นขึ้น 8บรรทัดup) :: วันฟ้าสร่าง!! ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงสีขาว!!
    เเล้วพบว่านอนอยู่คนเดียวบนเตียง!!
    เสื้อผ้ากระจายที่ผื้นปลายเตียง
    ฉันมองหันซ้ายหันขวาก่อนจะนึกเหตุการณ์ย้อนหลัง.....

    "นี่นายจะทำอะไร ม๊ายยยน๊า!!!"

    "อ๊ะ!! O_O"
    ฉันนึกเหตุการณ์อันเลวทรามของนายจีซัสจอมหื่นกามนั่นออกเเล้ว!!
    "เวลานี้แหละ ฉันจะใช้เป็นโอกาสหนี!!"
    ฉันรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวทันที
    "ลบลอยทุเรศออกจากตัวฉันไปให้หมด!!!"
    ฉันเอามือขัดตัวอยู่นานสองนานเเต่รอยอันเลวร้ายเมื่อคืนก็ไม่หายไปจากตัวของฉันแม้เเต่น้อย
    ฉันรีบแต่งตัวเเล้วออกไปจากห้องนี้ทันที

    "เฮ้ย!! แม่ง!! จริงเหรอว่ะ เด็กใหม่เนี่ยนะ!! ไอ้จีซัสแม่งสุดยอดหว่ะ"
    เสียนักเรียนโรงเรียนนี้คุยกันเสียงดัง
    ฉันเดินไปพร้อมกับมองพวกเค้าอย่างงงๆ
    เเละสายตาที่เขามองมาก็ น่ากลัวบอกไม่ถูก!!
    "เปียโน!! แกเสร็จจีซัสเเล้วเหรอ?"
    เพื่อนฉันหนึ่งในที่ถูกส่งมาดัดนิสัยเอ่ยถาม
    "คะ...คะ...ใครบอก?"
    หัวใจฉันมันแป๋ว!! ทันที ให้ตายสิทำไมข่าวมันไวยังกับจรวดออกไปดาวอังคารเสียอีก!! T^T
    "ก็เขาลือให้แซด!! ทั้งโรงเรียนเเล้ว ตกลงมันจริงป่ะ?"
    "ฉันขอตัวก่อนนะ!!"
    ฉันรีบเดินหลีกมาจากทางนั้นทันที
    เเล้วไปนั่งร้องไห้ในมุมที่ไม่มีใครเห็น!!


    2. นับเป็นโชคดี(ที่เขาใส่ถุงยางคอแร็คส์)ที่คุณไม่ท้อง และเขาก็ช่วยแก้ข่าวให้ แล้วคุณเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นคนปล่อยข่าว จากนร. กลุ่มหนึ่ง คุณจะทำอย่างไร (ตั้งแต่ได้ยินนร.คุยกัน)  
    :: ณ โรงอาหารโรงเรียน เซนต์เอเรส
    "ไอค์ นายได้ยินข่าวของ จีซัสกับนักเรียนสาวสวยที่ชื่อเปียโนป่ะว่ะ?"นักเรียนชายคุยกัน[อีกเเล้ว!!]
    คุยเเละนินทาที่ไหนก็ไม่คุยมาคุยหลังฉันเนี่ย!!
    นับโชคดีที่ฉันหันหลังก้มหน้าก้มตากินอยู่!!
    "เรื่องไรว่ะ กาย!!"
    ไอค์ Talk เรื่องของฉันกับนาย กาย
    "ก็เมื่อวานนี้อ๊ะ!! ไอ้จีซัสแม่งได้เด็กนักเรียนหญิงที่ถูกส่งมาดัดนิสัยเเล้วยังไงว่ะ!! โคดไวไฟเลย!! ฉันหล่ะอิจฉาซะจริงๆ เพราะฉันอ่ะ ตกหลุมรักยัยเปียโนนั่นตั้งเเต่เเรกเห็นแต่ไม่คิดว่าจะเป็นคาสโนวี่หว่ะ!! แรงจริงๆ ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นเด็กของไอ้จีซัสไปซะเเล้ว!!"กายเอ่ยบอกกับไอค์

    ไอ้ทุเรศ!! ฉันก็ไม่อยากให้ตกเป็นของนายนั่นเหมือนกันนั่นแหละ!!
    เเต่ทำไงได้ฉันโดนบังคับขืนใจ โฮก!! พูดเเล้วจะร้องไห้T^T
    ^
    ^
    คิดในใจ -_-^

    "เด็กจีซัส? เเล้วไงว่ะ? แกจะไปเเย่งไอ้จีซัสมันมาหรือไง!!"
    "ก็กะอยู่หน่ะสิ!! ว่าเเต่แกได้ดูรูปภาพยังหล่ะ ดูนะๆๆๆ"
    ว่าเเล้วกายก็เปิดรูปภาพในมือถือให้กับไอค์ดู
    "นี่เหรอ? เปียโนอ๊ะ!!? โคด X เลยหว่ะ!!"
    ไอค์พูดด้วยท่าทางหื่นกระหาย!!
    "เสียดายหว่ะ ไอ้จีซัสแม่งถ่ายมาแค่หน้า!! ไอ้ผ้าที่ปิดหน้าอกเนี่ย!! ไม่รู้จะปิดทำไมน่าจะเปิดออกให้คนอื่นดูบ้าง!!"

    ห๊า!!! O๐O
    ระ...รูป? รูปอะไรกัน?
    ฉันทนไม่ไหวเเล้วนะ!!!

    "นี่นาย!! สนุกมากเหรอที่มานั่งนินทาคนอื่นหน่ะ ห๊ะ!!!"
    ฉันโผล่ขึ้นไปตะคอกไอค์กับกาย
    ทั้งสองตกใจจนสะดุ้ง คงไม่คิดหล่ะสิว่าฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้
    "ธะ...เธอ...มาตั้งเเต่เมื่อไหร่?"
    ยังมีหน้ามาถามฉันอีกนะ!!! << จี๊ดเเล้ว
    "มาได้ยินพวกนายพูดทั้งหมด!! ส่งรูปนั้นมาให้ฉัน!!!"
    ฉันพูดด้วยน้ำเสียงดุดันเเละน่ากลัว!~
    "...."
    สองคนนั้นนั่งสั่นกลัวทำอะไรไม่ถูกเเล้ว
    [นี่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?]
    "ส่งมา!!!!"
    คำพูดสองพยางค์ที่ทำให้ผู้ชายสั่งสองคนส่งโทรศัพท์มาทันที!!

    อะจ๊าก!!! O_O
    ทุเรศ แสนทุเรศ!!
    รูปฉันนอนเปือยกลาย โชคดีผ้าห่มปิดไว้!!! T^T

    "บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวเเละส่งรูปนี้มา!!!"
    ฉันหันไปมองค้อน+อาฆาตผู้ชายทั้งสองคนนั้น
    "เอ่อ....."
    "บอกมาเร็วๆเซ่!!"
    ฉันตะคอกไปอีกครั้ง
    คำพูดที่หลุดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจคือ....

    "อะ...ไอ้จีซัส!!!"

    "อะไรนะ!!! ไอ้เลวนั่นอีกเเล้วเหรอ?"
    วันนี้ถ้าฉันไม่ได้ฆ่านายจีซัสอย่ามาเรียกฉันว่า เปียโน อีกเลย!!!!!

    ว่าเเล้วฉันก็เดินหน้าตาเป็นนางยักษ์เดินไปที่กลุ่มของไอ้จีซัสทันที!!!

    "อ้าวเปียโน!!"

    เพี๊ยะ!!!!

    ไม่ทันทีจีซัสจะทักจบประโยค
    ฝ่ามือของฉันมันก้ประทับลงไปบนหน้าของนายจีซัสเเล้ว!!

    "เธอตบฉันทำไม?"
    นายนั่นทำหน้าโกธร+งง
    "ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ?"
    ฉันก็โกธรไม่แพ้กัน
    ขืนใจฉันยังไม่พบ ยังปล่อยข่าวไปทั่วโรงเรียนอีก!!!
    "เธอพูดเรื่องอะไร?"
    นายนี่น่าฆ่าหมกส้วมจริงๆ!!!
    "นี่ยังไงหล่ะ!!!"
    ฉัยยืนโทรศัพท์ไปจอที่หน้าของจีซัส
    เขามองไปที่รูปภาพในโทรศัพท์
    ก่อนจะมีอาการ กระอึกกระอัก เล็กน้อย
    "คือว่า เปียโน ฟังฉันก่อนนะ!!!"
    จีซัสพยายามแก้ตัว!!
    "ขอโทษ ฉันไม่อยากฟัง!! ขอให้เรื่องของฉันกับนายมันเป็นเหมือนนิยายน้ำเน่าไปเเล้วกัน!!"
    ว่าเเล้วฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที
    ให้ตาย!! น้ำตาของฉันมันจะไหล!!
    ไม่ได้เป็นเพราะข่าว 
    เเต่เป็นเพราะเรื่องที่นายจีซัส!! 
    เขาทำให้ฉันไว้ใจเเล้วรอบกัดที่ด้านหลัง!!!
    ฉันเกลียดเขาที่สุด!!!


    3.วันงานนิทรรศการโรงเรียน คุณได้มีการแสดงเรื่อง "รักวัยม." ซึ่งคุณก้ได้เป็นนางเอกของเรื่อง และเขาก็ได้เป็นพระเอกของเรื่อง เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณกับเขาเลยล่ะ (มีตั้งแต่ตอนที่ 1- 2จ่ะ) แล้วตอนฉาก(จะ)จบ ความจริงบทมันจะเป็นเขาอกหัก แต่อยู่ๆ เขาก็นอกบท บอกคุณว่า "ผมรักคุณ ที่ผมทำลงไปตั้งหมดก็เพราะรักคุณ ได้โปรดรับรักของผมด้วย" คุณจะทำอย่างไร (ขอตั้งแต่เริ่มเรื่องจ่ะ) 
    :: "สวัสดีครับท่านผู้ปกครอง ทุกท่าน!! วันนี้ผม วรเวช ลักษณ์ไพศาล จะมารับหน้าที่พิธีกรครับ"
    ตอนนี้เรื่องกำลังจะเริ่มฉันนั่งเตรียมตัวอยู่ด้านหลังเวทีอย่างตื่นเต้นเเละกังวลอย่างบอกไม่ถูก

    "ตอนนี้ขอเเนะนำนักเเสดงกันก่อนนะครับ"

    ถึงเวลาที่ฉันจะต้องขึ้นไปบนเวที!! ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากๆ
    เมื่อออกไปเเสดงไฟบนเวทีส่องเข้ามาที่ใบหน้าของฉัน
    ฉันมองไปยังผู้ปกครองที่นั่งชมการเเสดง ก็เห็นพ่อกับแม่เเละพี่เรนโบว์น้องออกัสนั่งอยู่หน้าเวทีด้วย!!
    แถมยังมีผู้ปกครองอีกนับหลายร้อยคนนั่งอยู่เเละกำลังปรบมือมาให้กับพวกเรา

    "แนะนำตัว ผม คุณานนท์ ดรรชนีกุล เป็นพระเอกครับ!! รับบทเป็นไคโรครับ"
    เสียงปรบมือดังกระหึ่มทั้งความชื่นชมจากผู้ปกครองเเละหญิงสาวมากมาย[ต่างโรงเรียน]

    "ฉัน พรพรรรณ พลอยศิริ เป็นนางเอกค่ะ!! รับบทเป็นคนดีค่ะ"
    เสียงปรบมือของฉันก็ดังไม่แพ้กัน สีหน้าพ่อกับแม่ของฉันกำลังชื่นชมอยู่!!

    "ฉัน/ผม........"
    ตอนนี้แนะนำตัวกันหมดเเล้วก็ได้เวลาเเสดงละคร
    เรื่อมันตรงกับชีวิตจริงของฉันหมดเลย
    ฉันกับจีซัสเล่นจริงจนผู้ปกครองบางคนเชื่อ

    "เธอ!! เราจีบได้ป่ะ?"ไคโรเอ่ยถามฉัน
    "ขอโทษนะ!! ฉันบอกนายไปกี่ครั้งเเล้วว่า!! ฉันไม่ว่าง!! เเละก็ไม่สนใจนายด้วย!!!"
    ฉันปฎิเสธไคโรไปทันที
    "ทำไมอ่ะ!! ผมตามตื้อคุณหลายครั้งเเล้วนะ!! ผมไม่ดีตรงไหน ทำไมคุณถึงไม่สนใจผม!!!"
    จนตอนนี้ถึงฉากเรท!! พ่อกับแม่ของฉันมองด้วยสีหน้าไม่พอใจนักที่ดูเหมือนจะเป็นละคร 
    เเต่จีซัส เล่นจริง ไม่ใช้เเสตนอิน ไม่ใช้ตัวเเสดงแทน เเต่เป็นนายจีซัส คนเดียว!!
    "ฉันขอร้องปล่อยนะเถอะนะ!!!"
    "ไม่!!!"
    จีซัสยังคนเอาใบหน้าซุกไซร์ตามซอกคอเเละลำตัวของเธอต่อไป

    เรื่องดำเนินมาถึงฉากที่นางเอกรู้ว่าไคโรเป็นคนปล่อยข่าว
    ไคโรพยายามตามง้อคนดี!!
    เเต่เขาก้ไม่เจอเธออีกเลยจากวันนั้น
    จนในที่สุดวันนี้เขาได้เจอกับเธอโดยบังเอิญ

    "คนดี!! ฉันขอโทษกลับมาหาฉันเถอะนะ!!!"ไคโรพยายามที่จะขอคืนดีกับคนดี!!
    "ฉันเกลัยดนาย!!! ออกไปจากชีวิตของฉัน!! ได้โปรด!!!"ฉันพูดไปพร้อมน้ำตา[การแสดง!]
    "แต่....."ไคโรพยายามแก้ตัว
    "ออกไปจากชีวิตฉัน!!!"ฉันผลักไคโรกระเดนจนล้มลงไปที่พื้น
    เเล้วตามบทฉันต้องเดินจากไปทันที
    ส่วนไคโรก็ต้องอกหัก!!! รักคุด!!

    พรึ๊บบบบ!!!!

    ร่างของฉันถูกดึงกลับมากอดจากด้านหลัง
    "อย่าไปจากฉันเลยนะ คนดี!! ผมรักคุณ ที่ผมทำลงไปตั้งหมดก็เพราะรักคุณ ได้โปรดรับรักของผมด้วย....ได้โปรด!!!"
     อะไรกัน!!! นายจีซัสไม่เล่นตามบท!! หรือฉันอ่านบทไม่จบ?
    อะไรกันฉันงงกับตัวเอง!!!
    "อะไรว่ะ ไอ้จีซัสมันกำลังทำอะไรหน่ะ!!!"
    ด้านหลังเวทีออกมาดูกันใหญ่เเล้วพูดกันต่างๆนานาๆว่าจีซัสอย่างนู้นอย่างนี้
    "นาย....."
    ฉันพูดออกมาเบาๆเพราะตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
    "นายสัญญาได้มั้ยว่านายจะ....ไม่ทำแบบนั้นอีก!!"
    ฉันตัดสินใจพูดออกไปก่อนเพื่อให้เรื่องจบ
    "สัญญา!! ฉันสัญญา!!"
    "งั้นฉันจะให้โอกาสนาย!!"
    ว่าเเล้วจีซัสก็หันตัวฉันกลับเเล้วก้มลงจูบฉันทันที!!!

    O๐O << สีหน้า พ่อ แม่ พี่ น้อง ของ ฉัน!!!

    "เอาหล่ะครับ ขอเสียงปรบมือให้นักเเสดงทุกคนหน่อยครับ!!"
    ม่านสีแดงถูกปิดลงทำให้ข้างนอกไม่สามารถเห็นข้างในได้อีก!!
    "ไอ้จีซัส!!!!"
    ทุกคนแห่กันเข้ามาที่จีซัสทันที
    "ทำอะไรของแกว่ะ"ทุกคนต่างพากันว่าจีซัส
    รวมทั้งฉันด้วย!!
    "นายทำอะไรของนาย!!! สนุกมากใช่มั้ย?"
    ตอนนี้สายของฉันมันเปลี่ยนไปจากเดิมสายตาของฉันกำลังโกธรและเย็นชาเป็นอย่างมาก
    "เปียโน!! ฉันขอโทษ!!! เเต่ที่ฉันพูดไป....."
    "พอเหอะ!! ฉันไม่อยากจะฟัง!!! ละครจบเเล้วหนูขอตัวนะค่ะอาจารย์!!!"
    ฉันเอ่ยบอกกับอาจารย์ผู้คลุมเเล้ววิ่งออกไปทันที!!
    จีซัสพยายามจะตามฉันไป...
    เเต่ว่า....ฉันแอบเขาทำให้เขาไม่เห็นฉัน!!
    ฉันขอจากไปเอง!!!
    ฉันยอมรับว่าตอนนี้ฉันรักเขาเต็มหัวใจ!!!
    แต่ที่เขาทำมันเลวร้ายมาก!! ฉันรับมันไม่ไหว!!!


    4.ตอนจบของคุณล่ะ 
    :: หลังจากวันที่เเสดงละครนั้น
    เขาก้ไม่ได้เจอกับฉันอีกเลย
    เพราะฉันได้ทำการย้ายออกจากโรงเรียน เซนต์เอเรส
    ไปเรียนต่อที่โรงเรียน สวอสตารี่ ที่ออสเตรีย
    เพราะพ่อกับแม่เเละพี่กับน้องของฉันก็ต้องย้ายไปอยู่ที่นั่นเหมือนกัน
    วันเวลาผ่านไป 1 ปีเเล้ว
    ตอนนี้ชีวิตของฉันกำลังเริ่มต้นใหม่ได้สวย
    วันเลวร้ายผ่านไปจนตอนนี้ฉันลืมชื่อของผู้ชายที่ชื่อว่า ' จีซัส ' ไปได้เเล้ว
    แต่เรื่องเลวร้ายมันก้ไม่หายไปไหนหรอก!! มันยังเหลือบางอ่ทิเช่น!!
    อาจารย์มันถามฉัน ไม่ว่าไปไหนๆ ไม่จำเป็นต้องอาจารย์ทุกคนมักถามฉันว่า....

    "คุณยังเวอร์จิ้นอยู่รึเปล่า?"
    เป็นคำถามที่ไม่ควรถามเเละไม่น่าตอบ!!
    ฉันไม่รู้จะตอบพวกเขายังไง
    การโกหกเป็นสิ่งไม่ดี....เเต่ถ้าโกหกเเล้วมันสบายใจฉันก็ขอโกหกไป!!!
    ฉันเหนื่อยกับเรื่องการเรียนเเละเรื่องความรักของฉันมากๆ
    ตอนนี้ฉันมีแฟนเเล้วนะ!! ตัวจริงเสียจริง ชื่อว่า คอปเตอร์ เป็นคนไทยเนี่ยแหละ
    เเต่มาเรียนที่เดียวกับฉัน!! เเล้วยังเรียนของเดียวกัน
    เเต่ที่ฉันชอบมากๆคือ เขาทั้ง หล่อ รวย นิสัยดี เริ่ด เพอเฟ็คไปซะทุกอย่าง!!
    เขาเเทคเเคร์ฉันดีมากๆ
    เขาไม่เคยร่วงเกินฉันนอกจากการจับมือเลย!!
    เเม้ฉันจะคอยอ่อยเขาก็ตาม!!>_<

    "เปียโน!~...."
    เสียงผู้ชายอายุวัยเดียวกับฉันเอ่ย
    "อ้าว คอปเตอร์!!"
    ฉันหันไปตามเสียง จริงๆฉันจำได้เเหละว่าเขาเเต่ทำไก๋!!!
    "ทำอะไรอยู่!!"
    คอปเตอร์เอ่ยเเล้วนั่งลงข้างๆฉัน
    "นั่งคิดถึงนายอยู่ไง!!"
    ฉันนี่ปากหวานเนอะ>,<
    "ฮ่าๆ ฉันนึกว่านั่งคิดถึงคนที่ชื่อ จีซัส ซะอีก!!"
    อ้อ...อย่าสงสัยทำไมเขาถึงรู้เรื่องจีซัส!! ก็เพราะว่าฉันเคยเล่าอดีตให้เขาฟังหน่ะ
    เเต่....จุ๊จุ๊!!...เขายังไม่รู้ว่าฉันเคยมีอะไรกับจีซัสเเล้ว^*^"
    "จะบ้าเหรอ ฉันจะไปคิดถึงไอ้ผู้ชายเลวๆแบบนั้นทำไม!!!"
    "ฉันถามจริงๆนะ เธอยังรักจีซัสอะไรนั่นอยู่รึเปล่า?"
    คอปเตอร์เอ่ยถามอย่างจริงจัง
    "อื้อ...นิดหน่อย...เเค่นิดหน่อยนะ!!!"
    ฉันยอมรับเเต่โดนดี!!
    "แล้วถ้าเขามาง้อเธอ เธอจะยอมคืนดีกับเขามั้ย?"
    วันนี้คอปเตอร์เป็นอะไรพูดจาแปลกๆ -_-^
    "ถามทำไมอ่ะ?"
    "ตอบมาสิ..."
    "ก็ต้องดูว่าเขาตั้งใจจะง้อฉันจริงๆหรือเปล่า!!"
    เเล้วถ้าเกิดเขามาง้อฉันจริงๆเเล้วฉันใจอ่อน คอปเตอร์จะต้องเสียใจ เพราะฉันเหรอ?!!!
    "เธอจะทิ้งฉันหรือเปล่า?"
    คอปเตอร์ทำหน้าเศร้าจริงๆคอปเตอร์ไม่ได้เป็นคนเข้มเเข็งอย่างที่เห็นนะ
    จริงๆเขาอ่อนแอยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก!!
    แต่ฉันรักเขาที่เขาเป็นเขา!! เขาเป็นคนซื่อๆ ไม่มีพิษไพร!! ไม่เหมือนอิตาจีซัสนั่น!!
    "ไม่!! ฉันไม่มีทางทิ้งคนที่รักฉันเเละฉันรักได้หรอก!!!"
    ว่าเเล้วคอปเตอร์ก็ดึงฉันเข้าไปกอด
    "เปียโน!! ทำตามใจตัวเองนะ ผมจะไม่ดึงคุไว้ ผมจะปล่อยคุณไปขอแค่คุณทำตามใจตัวเอง!!!"
    เเล้วคอปเตอร์ก็เดินออกไปทันที
    "คอปเตอร์!!!"ฉันตะโกนเรียกไปแต่คอปเตอร์ก็สายไปในสายลมเเล้ว[คนนะไม่ใช่ผี!!!]
    "อะไรของเขานะ!!!"
    ฉันทำหน้างงก่อนจะหันไปนั่งอ่านหนังสือเหมือนเดิมเเต่....

    "ผี!!!!!"<< คำอุทาน
    ฉันหันหลังกลับไปพบว่าคนที่นั่งตรงข้ามฉันคือนายจีซัส!!!
    เขามาตั้งเเต่เมื่อไหร่?
    เเล้วเขามาได้ยังไง?

    "ว่าไงเปียโน เมียจ๋า!!!"
    โอ้!! เป็นคำทักทายที่น่าภูมิใจมาก!![ประชด!]
    "ใครเมียนาย!! อย่าพูดพร่อยๆ เดี๋ยวใครได้ยินจะเข้าใจฉันผิด!!"
    ฉันเอ่ยพร้อมมองซ้ายมองขวา
    "ไม่มีใครเห็นหรอก!! เปียโน....."
    "นายมาที่นี่ได้ยังไง?"
    ฉันเอ่ยถามด้วยสีหน้างง
    "การหาข้อมูลของบริษัทใหญ่อย่าง LU หาไม่ยากหรอก!!"
    จีซัสพูดด้วยสีหน้ากระล่อน
    "ฉันว่าเราคงไม่มีเรืองคุยกันหรอก!!!"
    ว่าเเล้วฉันก็เก็บของเเล้วลุกขึ้นหนีทันที
    "เดี๋ยวสิ!! ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอนะ!!!"
    จีซัสตตามฉันไปที่รถของฉัน!!
    "แต่ฉันไม่มีอะไรคุยกับนาย!!!"
    ฉันเปิดประตูรถเพื่อจะขับกลับบ้าน!!!
    เเต่นายจีซัสกลับปิดมันเเล้วเปิดด้านหลังเเทนเเล้วดันตัวฉันเข้าไปในรถ
    จากนั้นก็ทำการล็อครถซะ!!!
    "นี่นายจะเข้ามาทำไมหน่ะ!!!"
    ฉันเขิยบถอดหนีนายจีซัสจนตัวติดประตู
    โชคดีรถของฉันใส่ฟิล์มดำมืดคนข้างนอกมองไม่เห็นแน่นอน!!!
    "ทำให้เธอรู้ไงว่าฉันมาที่นี่เพื่ออะไร!!!"
    ว่าเเล้วจีซัสก็กระชากเสื้อฉันหลุดออกทันที
    เหลือเเต่เสื้อซับตัวบางที่ปิดชุดชั้นในเอาไว้
    "จะ...จะ...บ้าเหรอ? นายมาที่นี่เพื่อจะ.....ฉันเหรอ?"
    ไม่รีรอนายนั่นเข้ามาระดมจูบฉันทันที
    ไม่ให้ฉันพูดเลยใช่มั้ย? T^T
    โหดร้ายที่สุด!!!
    "ฉันจะมาแสดงให้เธอเห็นว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอไงหล่ะ!!!"
    ปากก็พูดแต่มือนี่ไม่หยุด!!!
    "ไอ้บ้า!!! การแสดงออกแบบนี้แสดงว่านายกำลังไม่ให้เกียรติฉันนะ!!!"
    ฉันผลักนายนั่นออกทันที
    "แต่ฉันรักเธอนะ!!!!"
    คำพูดนี้ทำให้ฉันอึ้ง!!
    "นายว่ายังไงนะ!!!"
    "ฉัน....รัก....เธอ!!!"
    อะไรกัน!!! สรภาพรักกันแบบนี้เลยเหรอ?
    ฉันทำตัวไม่ถูกเลยนอกจากนิ่งเเละอึ้ง!!!
    "งานเเสดงละครวันนั้น!! เธอรู้มั้ยมันยากลำบากมากที่จะพูดความจริงทั้งหมด!! กว่าฉันจะรวบรวมความกล้าฉันใช้เวลาตั้งเเต่วันที่เธอบอกว่าเกลียดฉัน!!! วันนั้นฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายด้วยกำมือของเธอ!! ฉัน....รักเธอตั้งเเต่ครั้งเเรกที่เห็น!!! เเต่ฉันเเสดงมันออกมาไม่ดีเพราะเธอดันไม่สนใจฉัน!!! ฉันเลยต้อง........."
    "ข่มขืนฉัน?!!!"
    ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงโกธรเล็กน้อย
    ตอนนี้หัวใจของฉันมันเต้นเเรงผิดปกติ!!
    หายใจไม่ค่อยจะทัน!!
    โรคหัวใจกำเลิบ เลิฟ เลิฟ เลิฟ เลิฟ เลิฟ เลิฟ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
    "ฉันจะมาบอกว่า!!!.....ฉันรักเธอ!!! เธอจะยกโทษให้ฉันได้มั้ย?"
    จีซัสพูดด้วยสีหน้าแดงเถือก!!!
    "ว่าไงนะ!!!"
    "ยกโทษให้ฉันนะ!!!"
    "ขอกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ?!!"
    "ต้องหน้าด้านขอก่อนหล่ะ เดี่ยวเธอมีคนใหม่!!! ขึ้นมาทำไง!!!"
    "ไม่!!!"
    "เปียโน!!! ถ้าเธอไม่ยกโทษให้ฉันงั้นฉันก็ต้อง!!! จ๊วบบบบบบ~~~!!!!!!"
    อ๊ายยย!!! ถ้าฉันไม่ยอมยกโทษให้นายจีซัสมีหวังเรามีอะไรกันในรถของฉันเเน่ๆ
    เเต่ทว่า!!! ตอนนั้มันก็เกือบนะ!! เราไป โก ทู แบตรูมกันดีฟ่า >_<

    จบบริบูรณ์
    END~~~~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×