คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : ~KEEP~ :: ~ ใบสมัครยมทูตสาว // พี่นิว BlackOthello ~
ใบสมัครนางเอก
ยมทูตสาวของคยูฮยอน
คำถามสีม่วง คำตอบเป็น “สีดำ” นะคะ ตัวบาง
ชื่อผู้สมัคร :: กลอย
อายุ :: 14 ปี
อีเมลล์ :: Kloyploysiri@hotmail.com
----------------------------------------
สัมภาษณ์สักเล็กน้อย
ถ้าคุณออติด รายงานตัวภายใน 7 วัน โอเคนะคะ? :: โอเคค่ะพี่นิว
รู้สึกยังไงกับพล็อต Mystery Love :: พูดตรงๆเลยค่ะ ว่าชอบมาก!
ทำไมถึงอยากเป็นนางเอกฟิคนิวล่ะ :: อันนี้ ข้อตอบว่าเพราะชอบทั้งการออดิชั่นเเละคิดว่าพี่นิวเก่งค่ะ!
บทพระเอกถูกใจบ้างไหม? :: มากค่ะ!
อาจมีการปรับแต่งคาแร็กเตอร์เล็กน้อยให้เข้ากับเรื่อง ไม่ว่าอะไรนะคะ :: ไม่ว่าเลยค่ะ
สัญญานะว่าถ้าติด คุณจะไม่ทิ้งฟิคนิวอะ - -“” :: ไม่เเน่นอนค่ะ เชื่อใจกลอยได้เสมอ
อยากได้บทสำรองไหม :: อืม...ไม่ค่ะ
คิดว่านิวเป็นคนยังไง? (อันนี้ไม่มีผลต่อการออดิชั่น) :: พี่นิวมีความพยายามเเละความตั้งใจอ๊ะ! กลอยดูจากการสมัครนางเอกฟิคที่พี่นิวสมัครอ่านะ
สุดท้ายก็ขอบคุณที่แวะมาออดิชั่น โชคดีนะคะ :: สาธุ!!ค่ะ
----------------------------------------
คำถามทั่วไป(สำหรับบทนางเอก)
ชื่อยมทูต(ภาษาอังกฤษ-แฟนตาซี) :: เจสสิก้า เคลีไนท์ [Jassica Kalinite]
ชื่อ-นามสกุล(ชื่อเกาหลีแบบมีความหมายค่ะ) :: คิมแตซู (แปลว่าความใสซื่อเเละความหรูหรา) [Kim Taesu]
Name (ภาษาอังกฤษ) :: เปียโน [Piano]
วันเกิด/อายุ :: 12 มกราคม / 20 ปี
น้ำหนัก/ส่วนสูง :: หนัก 45 สูง 166
บุคลิก(เห็นแล้วรู้เลยว่าเป็นคุณ) :: เวลาตื่นเต้น ชอบสั่นเเละมือเย็น ทำอะไรไม่ถูก อีกอย่างซุ่มซ่าม เซ่อซ่า
ลักษณะนิสัย(5 บรรทัดขึ้น) :: ก่อนนั้นนิสัยที่แท้จริงเป็นคนที่เย็นชาเเละว่างเปล่า เป็นคนที่มีเหตุผลพอสมควร ไม่ชอบพูดเรื่องไร้สาระและไม่ชอบการยุ่งวุ่นวายกับชีวิต ไม่ว่าจะชีวิตเราหรือชีวิตคนอื่น...เธอจะไม่มีทางเอาตัวเองเข้าไปยุ่งด้วยเด็ดขาด เป็นคนที่อยู่ในกฎระเบียบ...จนไม่เเคร์จิตใจของคนอื่นๆ....จะทำอะไรเเล้วต้องทำให้สำเร็จ...เเละก็ก็ชอบเรื่องเกี่ยวกับวิญญาณเเละยมทูตทั้งหลายเอามากๆ...เพราะตอนเด็กๆเฮฝันที่จะเป็นพวกวิญญาณเเละยมทูตที่มีเวทมนต์เพื่อเธอจะได้ไม่ไหน...มาไหนได้ตลอด ไม่ต้องนั่งอยู่แต่ในห้องสีขาวที่มีของเล่นครบครันเเต่ไร้ซึ่งความอบอุ่น...แต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เปลี่ยนชีวิตเธอให้กลายเป็นอีกคน...เธอกลายเป็นพวกอ่อนต่อโลก ไร้สาระ ไร้เรียงสา อินโนเซนต์นั่นเอง!!เเละเป็นยัยปลาทอง ที่ขี้หลงขี้ลืม แถมยังเซ่อซ่าซุ่ม...ทำไรไม่เป็นสักอย่าง ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องเเละไม่สำเร็จ...เลยแม้เเต่นิดเดียว ชอบงอเเง...เอาเเต่ใจตัวเอง เหมือนกับเด็ก ป.4 ทั้งที่อายุก็ปาเข้าไป 20 ปี ทุกคนมักมองว่าเธอเป็นตัวซวย ใครเข้าใกล้ได้เรื่องทุกคน...ไม่ยอมคน แต่ถ้ามีอะไรมาล้อใจก็อาจจะยอมก็เป็นได้...ไม่เก่งเรื่องการจำเเละไม่เก่งเรื่องการตั้งใจ...แต่บางครั้งเธอก็ตั้งใจเเล้วเเต่มันก้ทำไม่สำเร็จ เพราะเวลาตื่นเต้น มักจะลืม+มือเย็น+สั่นไปทุกๆที...เอ๋อเหรอ!! สุดๆ ทุ่มเท่กับความตั้งใจมากจนเกินเหตุ!! รักอิสระเอามากๆ ไม่ชอบให้ใครมาดุมาว่า ใครดุนะ ร้องไห้ไม่หยุดไม่รู้ด้วย...เรื่องขี้งอนหน่ะที่หนึ่งเลย!!
ประวัติและครอบครัว(5 บรรทัดขึ้น) :: พ่อของเธอเป็นคนประเทศออสเตรียแม่ของเธอเสียไปตั้งเเต่เธอยังเด็กเธอจึงต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่ออสเตรีย เเม่เเละญาติฝั่งแม้เป็นคนเกาหลีเท่าหมด จำได้ครั้งสุดท้ายเธอกลับมาเกาหลีตอนอายุ 17 ปี ตั้งเเต่นั้นมาเธออยู่แต่ประเทศอังกฤษ พ่อของเธอทำธุระกิจชื่อดังคือธุระกิจ นิตยสารผี!~[เป็นเรื่องเกี่ยวกับยมทูต เเละ วิญญาณทั้งหลาย] เธอจึงคุ้นเคยกับเรื่องผีๆ เเละไม่เคยกลัวเลย...พ่อมักไม่ตามใจเธอเเละไม่ดูแลเธอมากเท่าที่ควร...เธออยู่บ้านกับพี่เลี้ยงที่เข้มงวดกับเธอจนบางทีเธอแค่เธอแอบไปเล่นเปียโน พี่เลี้ยงคนนี้ตามมาเจอเธอเอาไม้กวาดตีแขนของเธอจนหัก เเล้วเอ่ยกับพ่อของเธอว่า 'เธอหกล้มทั้งที่เธอไม่ได้หกล้ม' วันหนึ่ง...เธอไม่อยากอยู่กับพ่อเเล้วเพราะพ่อไม่เคยให้ความอบอุ่นกับเธอเลย...เธอจึงหนีมาที่ประเทศเกาหลีเพื่อจะมาตามหาญาติฝ่ายแม่...เเต่ดันเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ควรเกิดขึ้น!!!ซะก่อน~
ชอบ :: ดอกไม้สีขาวทุกชนิด
ไม่ชอบ/เกลียด :: ดอกไม้สีชมพูกับสีแดง
กลัว :: แมวดำ
งานอดิเรก :: นั่งมองท้องฟ้า , นั่งเฉยๆ
ความสามารถพิเศษ :: เปียโน[เธอบรรเลงได้เพราะจนทุกคนหลับ] , เถเก่ง
อื่นๆ (อยากให้รายละเอียดอะไรเกี่ยวกับนางเอกคุณอีกก็ใส่มาเลย) :: เธอเป็นคนที่ไม่ชอบสบตาคนนานๆ
ชื่ออิมเมจนางเอก :: ปาร์คโบรัม ค่ะ
อิมเมจนางเอก (ขอ 5 รูปขึ้นนะ โหดไปไหม?)
อิมเมจพระเอกของคุณ (ขอ 3 รูปพอ แบบหล่อสุดๆ)
----------------------------------------
คำถามชิงบท
0. (เพิ่มเติมพิเศษมากๆ) คุณกับคยูฮยอนต่างทำอาหารไม่ได้เรื่องทั้งคู่ ถ้าคุณสองคนต้องมาอยู่ด้วยกัน แล้วคุณจะแก้ปัญหานี้ยังไงคะ? (บรรยายมาซิ หรือว่าคุณจะทนกินอาหารแย่ๆ ฝีมือคุณกับเขาก็ได้นะ นิวไม่ว่าหรอก!) :: จ้องมองเครื่องอาหารทั้งหลายที่ซื้อมาตกแต่งห้องแต่ไม่ได้ใช้จากนั้นก้หยิบมันออกมาทีละชึ้น
เเล้วเปิดตำราอาหารอ่านจากนั้นก็ลองทำ....ลองไปหลายๆครั้งเเละสุดท้าย....มันจะสำเร็จได้ ถ้าไม่ใช่สองคนนี้!!! ก็ต้องลองค่ะ ถ้าลองไม่สำเร็จจริงๆ ซุปเปอร์มาเก็ตหน้าบ้านเลย....
1. คุณได้รับคำสั่งจากหัวหน้ายมทูตให้ไปปลิดชีวิตหนุ่มๆ 7 คนที่กำลังโด่งดังในโลกมนุษย์ นี่เป็นงานแรกของคุณ แต่คุณก็ทำพลาด พวกเขาจึงรอดชีวิตมาได้ จากนั้นคยูฮยอนสมาชิกคนหนึ่งของ Mystery Boys ก็มองเห็นคุณ คุณทั้งขู่และพยายามฆ่าเขาสารพัดวิธี แต่เขาก็ไม่กลัวคุณเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังชอบหัวเราะเยาะเย้ยคุณอีก เพราะคุณทั้งซุ่มซ่ามและไม่ได้เรื่อง ไหนคุณลองเล่าพฤติกรรมเปิ่นๆ ของคุณให้ฟังหน่อยซิ (บรรยายพร้อมบทพูด 5 บรรทัดขึ้น)
:: ณ ห้างสรรพสินค้า ชื่อดัง
"เธอเดินให้มันเร็วหน่อยสิ!!"คยูฮยอนพูดปรนตะค่อกใส่เธอยมทูตสาวผู๔น่าสงสาร
"อือๆ..."ฉันรีบเร่งฝีเท้าเเล้วเดินนำไป...ทันที
นำไปประมาณ 50 เมตร
"นี่!! จะรีบไปไหน..."
หนอยยยยบอกให้ฉันรีบเเล้วพอรีบก็มาว่า...
"ก็นายบอกให้ฉันเดินให้มันเร้ว ฉันก็เดินเร็วเเล้วไง จะเอายังไงอีกเนี่ย!"
ฉันตะโกนเสียงดังมากๆจนคนแถวๆนั้นหันมามองด้วย ความสนใจ + ตกใจ + งง
"นี่จะเสียงดังทำไมเหล่า..เดี๋ยวพวกแฟนคลับเห็นก็เข้ามากรูหาฉันหรอก!!"
ว่าเเล้วคยูฮยอนก็ลากตัวฉันไปทางอื่นทันที
ตอนนี้นายนั่นกำลังเดินซื้ออะไรไม่รู้มากมายเลย
ฉันได้เเต่เดินตาม เฮ้อ....เมื่อไหร่ฉันจะเอาชีวิตนายนี่ไปซะที...
"โอ๊ะ! นี่มันอะไรเนี่ย!!~ คยูฮยอน!!!!"ฉันตะโกนเรียกชื่อผู้ชายที่เดินนำไปริบริ้วตรงหน้า
"อะไรของเธออีกเนี่ย!!"หมอนั่นทำหน้าตายเดินมาหาฉัน...
"อันนี้มันคืออะไรอ่ะ...ฉันอยากได้ๆ...ลูกโป่งเหรอ?"ฉันหยิบของที่แกะในมือให้คยูฮยอนดู
"0_0!! วางมันซะเเล้วรีบเดินตามฉันมา..."คยูฮยอนกระซิบข้างหูฉันก่อนที่จะหยิบของในมือของฉันวางไว้ที่เดิม
"ทำไมอ่ะ...ฉันยังดูไม่รู้เรื่องเลยนะ...มันเหมอืนกับลูกโป่งงงงงง สีชาวพูแบบใสๆ นี่ซื้อให้ฉันหน่อยนะ ฉันอยากได้..."
ฉันเดินไปหยิบมันมาให้คยูฮยอนอีกครั้ง
"จะบ้าเหรอ!! นี่มันของผู้ชาย....มันคือ 'XXX' ไปวางมันซะ!! ยัยบ้า!"คยูฮยอนตะคอกใส่ฉันเเล้วโยนไอ้ของชิ้นนั้นลงที่พื้นเเล้วรีบลากฉันไปทันที...
"มันคืออะไรอ่ะ XXX โอ๊ย! ช่างมันเถอะ..."ฉันนึกไม่ออกจริงๆมันคืออะไร...เเต่ว้าวววข้างหน้าน่ากินกว่าเยอะเลย...
ฉันรีบวิ่งไปที่โซนขนม...
เเล้วหยิบมันมาไว้ในมือจากนั้นก็ฉีกออก...รับประทาน
"นี่!!! ยังไม่ได้จ่ายตังค์จะกินได้ยังไง..."คยูฮยอนพยายามจะคว้าขนมจากมือฉันไปเก็บ
"ไม่เอาไม่ให้!! เอามานะ....!!!!"ฉันยื้อเเย่งขนมกับนายนั่นนานสองนาน
"ทุกคนไม่เห็นฉันหรอกหน่า...นายอย่ามายุ่งนะ!!"ฉันดึงขนมนั้นกลับมาอีกครั้ง ดึงมาจนสุดเเรง
จู่ๆๆหมอนั่นก็ปล่อยขนมออกจากมือ...แย่เเล้ว....
"โคร้มมมม~~~~!!!"ฉันล้มลงไปที่พื้น..จนก้นกระเเทก
"โอ๊ยยยเจ็บ!!!"
"เป็นไงบอกเเล้วว่าอย่า....ลุกขึ้นซะฉันจะกลับเเล้ว...."เเล้วหมอนั่นก็เดินไปทันที...
"อิตาบ้า!! นายตายเเน่!! ย๊ากกกกก"
ฉันวิ่งไป เตรียมที่จะฆ่านายคยูฮยอนเต็มที่แต่...
ควับ!!~
"อ๊ายยยย~~~!!! ตุ๊บบบบ!!"
นายนั่นเลี้ยวรถเขนเข้าศอกรองเท้า ฉันเลยยยยยมีสภาพที่ทุเรศสิ้นดี
"ฮ่าๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า...ยัยซุ่มซ่ามมมม!!!"นายนั่นหัวเราะเยาะฉันอีกเเล้ววววว งือๆๆๆๆ
~คอยดูนะ ไอ้ผู้ชายขี้เก๊ก ไอ้ผู้ชายกระล่อนนนน! สักวันฉันจะเอาชีวิตนายไปให้ได้...เเล้ววันนั้นมันจะเป็นชัยชนะของฉัน...แต่ตอนนี้....เจ็บบบบบบบ T____________T~
2. ต่อมา..... คุณถูกลงโทษให้ใช้ชีวิตในร่างมนุษย์ คุณสูญเสียอำนาจเวทย์มนต์ทั้งหมดที่มี ไม่มีเงิน และไม่มีที่ไป คุณเร่รอนอยู่ในเมืองอย่างน่าสงสาร ร่างกายสกปรกมอมแมม ทั้งหิวและกระหายอย่างที่สุด แต่แล้วคยูฮยอนก็ตามหาคุณจนพบและพาคุณกลับไปอยู่ที่คอนโดของเขา คุณเริ่มหลงรักคยูฮยอนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แต่เพราะคยูฮยอนไม่เคยรักใครจริง เขาแสนจะเจ้าชู้ และไม่ค่อยเอาใจใส่คุณ คุณทั้งเสียใจและอยากจะหนีไปไกลๆ แต่คุณก็ไม่มีที่ไป และวันหนึ่งคุณรอคยูฮยอนทั้งคืน เขาก็ไม่กลับบ้านซักที คุณจึงตัดสินใจออกไปดูข้างนอกด้วยความเป็นห่วง และคุณก็พบร่างที่ฟุ้งด้วยกลิ่นเหล้าของเขานอนสลบอยู่หน้าห้องนั่นเอง คุณจึงพยุงตัวเขาด้วยเข้ามาในบ้านอย่างทุลักทุเล แต่แล้ว!! เขาก็ลืมตาตื่นขึ้นด้วยสายตาที่หื่นสุดๆ คุณจะเอาตัวรอดจากผู้ชายคนนี้ยังไงคะ (บรรยายพร้อมบทพูด 10 บรรทัดขึ้น เริ่มตั้งแต่ตอนที่คุณเจอเขานอนสลบอยู่หน้าห้องนะ) – คำใบ้! คุณจะเอาตัวรอดจากหมาป่าตัวนี้ยังไงคะ หรือถ้าคุณอยากยอมเป็นของเขา นิวก็ไม่ว่าอะไรนะ แล้วแต่คุณ!
:: "ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีกนะ"ฉันเดินไปเดินมา 10 กว่ารอบ จนตอนนี้ฉันก็เริ่มปวดหัวเเล้ว
"........"บรรยากาศช่างเงียบเหงาน่ากลัว~
"ออกไปตามดีกว่า...เพื่อโดนหมาฟันตายข้างถนนหล่ะเเย่เลยเพราะไม่งั้นดวงวิญญาณก็จะไปที่อื่น...ฉันก็จะเอาดวงวิญญาณเขาไปไม่ได้!!หน่ะสิ"ทันใดนั้นเธอก็ตัดสินใจคว้าเสื้อคลุมตัวหนึ่งเเล้วเปิดประตูทันที
"แอร๊กกกกก~~~ตุ๊บ!"ร่างของคยูฮยอนที่พิงประตูอยู่ล้มลงมากองตรงเท้าของฉัน
"เฮ้ย!!!!นาย!"ฉันรีบพยุงตัวของเขาขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงแต่...
"อ๊ากกก แหวะ! เหม็นจะอ้วก!! กลิ่นอะไรเนี่ยหึ่งเลย!"ฉันเอามือข้างหนึ่งปิดจมูกอีกข้างก็ลากร่างอันหนักหน่วงของคยูฮยอนมาจนถึงหน้าโซฟาหรูที่ขาวที่ปูพรมด้วยขนหมีควาย!
"อ๊ากกหนักๆๆๆ"ฉันดึงตัวของคยูฮยอนขึ้นมาบนโซฟาด้วยความยากลำบาก ฉันใช้คาถาเสกนกให้กลายเป็นหนูยังง่ายกว่าอีกนะเนี่ย! ฉันบ่นพรึมพรำกับตัวเอง ทันใดนั้น....ฉันก็ล้มลงไปด้วยเเรงมหาศาลของผู้ชายคนหน้า
"นาย....ตื่นเเล้วเหรอ...นายทำไมไปนอนข้างนอกหล่ะ ง่วงทำไมไม่เข้ามา......."ไม่ทันจะพูดจบคยูฮยอนจับใบหน้าของเธอเเล้วมองจ้องเข้าไปในสายตาใสซื่อของยมทูตผู้ใสซื่อ
"..........."สายตาจ้องกันนานถึง 1 วิ [นานมาก - -"] ใบหน้าของชายหนุ่มก้คล่อยๆคลืบคลานเข้ามาใกล้ใบหน้าของหญิงสาว
"อ๊ะ!! ฉันว่าฉันไปนอนก่อนดีกว่า..."ฉันผละตัวของคยูฮยอนออกก่อนที่หน้าของเขาจะเข้ามาสิงร่างของฉัน
[โอว้! ไร้เดียงสา- -* เปล่าๆนางเอกแกล้งๆ]
"นายจะสิงร่างฉันเหรอ ไม่เอาหรอก...!!"ฉันหลบหลีกด้วยการทำตัวอินโนเซนต์เเล้วตีจากแต่....มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย...ร่างสูงคว้าข้อมือของหญิงสาวดึงกลับมาด้วยความชำนาน ร่างสูงนอนคว่ำห่างจากหยิงสาวไปกี่เซน
"ถูกต้องเเล้วเด็กน้อย!! ฉันจะสิงร่างของเธอ...ฉันก็จะเป็นเธอ เเละ เธอก็ต้องเป็น...[ของ]ฉัน...ฮึฮึ"ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มอันน่าขนลุกออกมาที่มุมปาก
"อะจ๊ากกกก!!"ร่างบางหลับตาปี๋ ไม่ยอมลืมตามาแม้เเต่นิดเดียว...ร่างกายที่สั่นจนแทบจะช็อคก็ทำกำลังทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกตอนนี้เธอกำลังถูกบดขยี้ริมฝีปากอิ่มของเธออยู่...ด้วยร่างสูงที่ไม่มีสติ[หรือครบก็ไม่รู้..]
"ปล่อยยยย!!! พรึ๊บบบบบ~~เพี๊ยะ!!"ฉันเอามือผลักตัวของนายนั่นเเล้วตบลงไปที่แก้มข้างซ้ายของเขาจนหน้าหันไปอีกทาง
"....."
เเล้วสายตาที่โกธร + สายตาที่กำลังบ่งบอกถึงบางอย่าง...เเต่ฉันมองมันไม่ออกจริงๆ
"นายกำลังจะบอกอะไรฉัน...อย่างนั้นใช่มั้ย..."ตอนนี้ฉันกับเขากำลังจ้องตากันไม่กระพริบ
นี่เป็นการจ้องเเบบที่กำลังอ่านสายตาของฝ่ายตรงข้าม
"ฉันเกลียดนายจริงๆ ฉันรู้เเล้วว่าฉันเกลียดนาย!!"ฉันเอ่ยออกไปด้วยคำโกหก...
ฉันอ่านความรู้สึกของเขาออก...เขากำลังบอกความรู้สึกของเขาให้กับฉัน...
เเต่ฉันรับความรู้สึกของเขาไม่ได้...เพราะเขาไม่ใช่คนที่รักใครจริง...
ฉันไม่มีทางเชื่อนายเด็ดขาด!!
เมื่อสิ้นสุดคำพูดของฉัน นายนั่นนิ่งไปสักพักเเล้วก้มลงมาทำร้ายจิตใจของฉันอีกครั้ง...
เมื่อของฉันกวาดสิ่งข้างๆตัวเเละก็พบกับ....ปลักไฟ...[ทั้งหมดของห้อง เหมือนเป็นคัดเอ๊าท์]
"พรึ๊บบ!!"ฉันดึงมันออกมาเเละไฟทั้งห้องก็ดับหมด
เป็นเพราะม่านที่อยู่ตรงระเบียงปิด ทั้งหมดจึงมืดเเบบมองไม่เห็นอะไรเลย...
ในขณะนี้...ฉันใช้เวลานี้!! หนี้ออกจากห้องทันที น้ำตาของฉันมันไหลออกมาเป็นทาง...
ฉันเกลียดเขา...ฉันเกลียดเขา....ตอนนี้ฉันเหมือนเป็นคนบ้าไปเเล้ว....
จู่ๆ...เสียงสีขาวก็ปะทะเข้ากับร่างของฉัน....เเล้วฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย....
3. หลังจากเหตุการณ์ในข้อ 2 ผ่านไป ไม่ว่าคุณจะตกเป็นของเขาหรือไม่ และไม่ว่าคุณจะได้นอนหลับเมื่อไร แต่เมื่อคุณรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา คุณกลับพบว่าตัวคุณนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลในต่างประเทศ คุณเป็นเจ้าหญิงนิทรามากว่า 1 ปี คุณจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ดี และไม่ว่าคยูฮยอนจะทำร้ายคุณมากแค่ไหนแต่เขายังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจคุณ คุณจะทำอย่างไรต่อไปคะ? จะกลับไปเกาหลีเพื่อพบกับเขา หรือปล่อยให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน เพราะมันอาจเป็นเรื่องที่คุณนอนหลับฝันไปฝ่ายเดียวก็ได้นะ (บรรยายสิ่งที่คุณจะเลือกทำต่อไป 3-5 บรรทัดขึ้น)
:: ครั้งเเรกที่ตื่นขึ้นมา....
ฉันคงต้องถามตัวเองว่า....มันเกิดอะไรขึ้นทั้งหมด.....
ฉันเป็นมนุษย์เหรอ?....ฉันคือยมทูตไม่ใช่เหรอ?....
ทำไมกัน มันเกิดอะไรขึ้น.....
ชีวิตที่ตื่นขึ้นหลังความตาย....
มันคงเป็นเรื่องที่สับสนจนผู้หญิงคนหนึ่งต้องสับสนไปจนชั่วชีวิต....
~~~
~~
~
เเล้วเขา.......[คยูฮยอน]....เขามีตัวตนจริงๆใช่มั้ย?
คำถามที่ยากจะเข้าใจแทรกเข้ามาในหัวสมอง
เเละเมื่อฉันได้ออกจากโรงพยาบาล
ฉันจะเดินทางไปโดยเที่ยวบิน Korea Air
เพื่อไปหาคนๆนั้น ......
คนที่พาหัวใจของฉันไปครอบครอง
ฉันจะไปตามหาเจ้าของหัวใจเเละหัวใจดวงน้อยๆของฉัน
ที่มันกำลังรอคอยฉันไปเติมเต็มให้กับชีวิตของมัน....
รอฉันก่อนนะ เจ้าหัวใจของฉัน~!! ฉันกำลังจะไปตามหาเจ้า......
หวังว่าความสุขทั้งหมด...มันจะกลับคืนมาอีกครั้งนะ...
4. ตอนจบนิวจะคิดให้เอง คุณยอมรับได้ไหม? ถ้าคุณไม่ต้องการ อยากจะเขียนมาก็ไม่เป็นไร บรรยายมาเลยค่ะ ตามที่ต้องการ เดี๋ยวจัดให้!
:: ให้พี่นิวคิดให้ค่ะ เพราะกลอยอยากตื่นเต้น เเละ คึกคักมากกว่าคิดเองค่ะ ไม่ใช่ขี้เกียจนะ
เเต่อยากให้พี่นิวเเต่งมากกว่าจริงๆค่ะ
----------------------------------------
ความคิดเห็น