Tweet . with hwang taesu - ♥

ลำดับตอนที่ #39 : ~KEEP~ :: ~••[FroM] ,,สมัครนางเอกฮยอกแจ •• // ••[JJ]-Red_Cloud•••~

ใบสมัครนางเอก ...Eunhyuk / Hyukjae...(สีม่วงอ่อน ตอบสีดำนะ)

ส่วนประวัติผู้สมัคร

ชื่อผู้สมัคร :: กลอย

อายุ :: 14 ปี
ยินดีที่ได้รู้จักนะ :: เช่นกันค่ะพี่เจ

ส่วนประวัติตัวละคร

ชื่อ (เกาหลี ขอมีความหมาย) :: คิมแตซู (ความหรูหรา เเละ ความใสซื่อ)

Name (เป็นภาษาอังกฤษ) :: Kim taesu

อายุ (เท่ากับทงเฮเท่านั้น ทงเฮนะจ๊ะ) :: 21 ปี

บุคลิก :: เปิ่นๆ โก๊ะๆ ดูยังไงก็ติ๋มๆ น่อมแน้ม!! (นี่คือภายนอก)

นิสัย (5 บรรทัด up!!) :: เป็นคนที่ร่าเริงเเจ่มใสดูยังไงก็รั่วมากๆ ชอบเฮฮา เล่นๆๆๆไปวันๆ แต่จะมีสักคนกันที่จะรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มความเซ่อซ่าใสซื่อซุ่มซ่ามข้างในเธอคิดอะไรอยู่...บางครั้งสีหนย้าที้เธอกำลังมองคนๆหนึ่งด้วยรอยยิ้มเเต่ในเวลานั้น..ข้างในเธอกำลังเกลียดคนนั้นมาก...หรือไม่ก็...สายตาที่เธอมองคนๆนั้นมันบอกด้วยความรัก...แต่ข้างในกลับเป้นน้ำแข็งเเละความว่างเปล่า...ความรู้สึกที่เเตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง...ความร่าเริงของเธอบางครั้งมันอาจจะออกมาจากข้างในก็จริงแต่ก็เป็นแค่ 1 ส่วน 10 ที่มันจะเป็นแบบนั้น...ความเย็นชาของเธอมันเป็นถึงขั้น Snow Queen เจ้าหญิงหิมะ...ความรู้สึกในหัวใจกับความรักในสายตามันเเตกต่างกันมากจนถึงมากที่สุด...ความต้องการเธอคือสิ่งใด...มีเเค่คน 3 คนจากล้านคนที่จะรู้ว่าข้างในเธอกำลังคิดอะไร...หนึ่งก็คือพ่อ สองก็คือแม่เเละสาม...ก็คือคนที่จะมาเปิดประตูเเละละลายน้ำเเข็งในใจของเธอให้กลายเป็นสายน้ำแห่งความโรเเมนติกเเละสายน้ำที่ไหลผ่านสิ่งต่างๆมากมาย..ไม่ให้แค่น้ำเเข็งที่หลอมละลายเเล้วจะนิ่งเฉยไม่ไปไหน...เเต่มันต้องกลายเป็นสายน้ำที่ไหลผ่าน...เวลาเธอยิ้มสำหรับคนอื่น...บางคนอาจจะไม่ได้สังเกต...ทุกคนล้วนต้องการรอยยิ้มของเธอผู้นี้...แต่เขา...ไม่ต้องการ...เขาต้องการแค่ยิ้มที่หัวใจของเธอ...ไม่ใช่ยิ้มที่ปาก...ยิ้มที่ว่างเปล่า...ยิ้มที่มีช่องว่าง...ยิ้มที่มันทรมานเเละเย็นชาเกินกว่าจะรับมันได้....

ประวัติ (3 บรรทัด up!! บรรยายละเอียดๆ จะดีมาก) :: เป็นลูกคนเดียว ครอบครัวมีฐานะยากจน เธอต้องช่วยพ่อแม่ทำงานหนักมากตั้งเเต่เด็กๆ เวลาไปโรงเรียนเธอมักจะถูกเพื่อนๆรังแก...เช่นว่า'เด็กเหลือขอ ขอคนอื่นกิน ยัยขอทาน' เธอโกธรจนไม่ให้อภัยเธอคนนั้นเเล้วผลักเด็กผู้หญิงคนนั้นตกน้ำ...เด็กผู้หญิงคนนั้นว่ายน้ำไม่เป็น...สุดท้ายก็มีแต่เธอที่กระโดดลงไปช่วย...พอช่วยขึ้นมาเเล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งร้องไห้ไปฟ้องอาจารย์...เเละเธอก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียนทันที...เธอกลับมาบ้านพ่อของเธอก็ตีเธอด้วยไม้กวาดจนมันเป็นแผลฝังใจตั้งเเต่นั้นมา...เเต่มองหน้าเพื่อนๆหรือใครที่ชอบดูถูกเธอเธอจึงไม่อยากมองหน้า...จากนั้นเธอจึงกลายเป็ฯคนเย็นชาขึ้นมาทันที...เย็นชาข้างในแต่ภายนอกเธอแสนดีน่ารักน่าเอ็นดู เธอมีนิสัยเเบบนี้มาตั้งเเต่อายุ 10 ขวบ เธอคิดว่าเธอจะเเวงกัดพวกนี้ที่หลังโดยที่เธอไม่รู้ตัวเองเลยว่าเธอนั่นร้ายกว่างูพิษซะอีกข้างใน.....เเละในความเย็นชาภายในที่เธอนั้นแข็งเกร่งยิ่งกว่าผู้ชายบางคนเเล้ว...ตะกูลจีจึงจ้างเธอไปทำงานบางอย่าง...เเละเธอก็รับมัน...

ชอบ :: ดอกไม้สีขาวทุกชนิด..(Edit : เมื่อเธอเห็นมัน ในใจเธออาจจะต้องกลายเป็นสายน้ำที่ไหลผ่านก็เป็นได้)

ไม่ชอบ / เกลียด :: พวกที่ดูถูกคนอื่น

กลัว :: ที่แคบ , ความสูง

ความสามารถพิเศษ :: พวกการต่อสู้ , มีความรู้ความว่องไวความเก่งเลือกการคิดมากมาย , เปียโน

อื่นๆ :: เธอเรียนเก่งทุกวิชา ไม่มีวิชาไหนที่เธอไม่ถนัด

อิมเมจนางเอก (3 รูปพอ ไม่เล็กไม่ใหญ่ไปนะ! บอกชื่อเจ้าของอิมเมจด้วยจ้า) :: ปาร์คโบรัมค่ะ

อิมเมจคู่ (3 รูปพอ ไม่เล็กไม่ใหญ่ไปนะ!)::

 

ส่วนข้อตกลงนิดหน่อย

1.ถ้าติดให้เวลารายงานตัว 1 อาทิตย์ (7 วัน) โอเคนะ

:: โอเคค่ะ

2.ติดแล้วต้องมาเม้น+โหวตสม่ำเสมอนะ อย่างน้อยก็ทุกครั้งที่อัพ

:: สัญญาค่ะ อิอิ

3.ถ้าจะหายได้โปรดแจ้งด้วยนะ ถ้าหายไปเฉยๆ เจจะให้เจ๊ยิงนางเอกคุณทิ้งซะเลย 55+ ตกลงนะ

:: ตกลงค่ะ คิคิ

4.อาจจะมีการปรับเปลี่ยนคาแรกเตอร์เล็กน้อยเพื่อความเหมาะสม

:: โอเคเลยค่ะ

5.อยากได้บทสำรองอะไรไหม

:: เเล้วเเต่ความเหมาะสมของบทบาทค่ะ

ส่วนคำถาม

1.คุณเป็นสายที่ตระกูลจีส่งมาแทรกซึมในตระกูลปาร์คตั้งแต่อายุสิบสี่ ในตอนนั้นคนแรกที่คุณรู้จักคืออึนฮยอก แต่เพราะเขาชอบทำเป็นเหมือนรู้ทันคุณไปซะทุกอย่างทำให้คุณไม่ค่อยชอบและพยายามจะหลีกเลี่ยงเขาด้วยจะกลัวความลับเรื่องสถานภาพที่แท้จริงของคุณแตก แต่ให้ตายเถอะ! ไม่ว่าจะพยายามหลบเลี่ยงยังไงแต่เขาก็ยังคอยเข้ามาวุ่นวายอยู่ได้...เจ็ดปีต่อมา เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง เพราะคุณกลับได้รับมอบหมายจากปาร์คมยองซูให้มาทำงานเป็นผู้ช่วยของอึนฮยอก เพราะมยองซูสังเกตเห็นว่าคุณกับอึนฮยอกดูสนิทกันดี และเพราะคุณไม่อยากจะอยู่ใกล้คนที่ให้ความรู้สึกหวาดระแวงอย่างอึนฮยอกจึงพยายามปฏิเสธ คุณทุ่มเถียงกับมยองซูอย่างเผ็ดร้อน(เพราะว่าสนิทกับเขาหรอกนะคุณถึงกล้าเถียง -*-) พยายามหาเหตุผลร้อยแปดมาอ้างสารพัดว่าคุณไม่เหมาะจะทำงานร่วมกับเขา และก็ได้ผลเมื่อมยองซูเริ่มคล้อยตาม แต่แล้วทุกอย่างก็พังไม่เป็นท่าเมื่ออยู่ดีๆ อึนฮยอกก็โผล่มาและบอกว่าเขายินดีทำงานร่วมกับคุณ มยองซูจึงออกคำสั่งเด็ดขาดที่ทำให้คุณปฏิเสธไม่ได้เลย (บทพูด 10 บรรทัดอัพ ขอตั้งแต่มยองซูเรียกไปพบ เถียงกันให้มันส์ๆ เลยนะ ^^ และจบด้วยที่อึนฮยอกโผล่เข้ามาและมยองซูตัดสินใจเด็ดขาด)

:: (ขอเรียกมยองซูว่าท่านะค่ะ เอาเฉพาะในที่นี้อ๊ะค่ะ)
"ท่านมีอะไรให้ดิฉันรับใช้ค่ะ?"ฉันเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเเจ่มใส
"คือฉันจะให้เธอไปเป็นผู้ช่วยให้กับฮยอกแจหน่ะ"
"ห๊า...!!!!!"จากสีหน้าที่เเจ่มใสเป็นไปเป้นตกใจอย่างสุดขีดถึงขั่วหัวใจ
"ทำไมหล่ะค่ะ...เขาทำงานคนเดียวไม่ได้เหรอ? อายุก็น่าจะทำอะไรเองได้เเล้วนะ ดิฉันว่าดิฉันคงไม่เหมาะสมหรอกค่ะ"ฉันตอบออกไปอย่างติดๆขัดๆด้วยความสั่น
"ก็เจ้าฮยอกแจมันยังดูบื่อๆซื่อๆขนาดนั้น ฉันเห้นว่าเธอสนิทกับเขาเธอก้น่าจะช่วยเขาดูแลบาร์ได้นะ"ท่านยังคงพูดคำเดิม
"ไม่ค่ะ!!! ฉันจบแค่ ป.6 จะไปเป้นผู้ชาวยเขาได้ยังไง?"ฉันตัดสินใจโกหกไปเขาไม่รู้หรอกน่า
"เธออย่ามาโกหกเลย...เธอสอบเข้ามหาลัยคยองฮีได้เเล้วเธอจะมาบอกว่า จบ ป.6 อะไรกันเล่า!! เธอปฏิเสธไม่ได้หรอกนะ..."ท่านมยองซูเอ่ยเเล้วยื่นใบเอกสารมาให้
"อะไรค่ะ ไม่ค่ะ ถึงยังไงดิฉันก้ไม่ทำงานกับคนแบบนั้นเเน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ฉันยื่นกอดอกเเล้วทำหน้าไม่สบอารมณ์นักใส่ท่านประทานมยองซู
"เฮอะ!! ไม่ได้ยังไงเธอก็ต้องไปช่วยลูกฉันนะ!!!"ท่านยืนแล้วทุบโต๊ะเสียงดั่นจนตึกแทบถล่ม
"ไม่ค่ะ!!!"ฉันจ้องหน้ากับท่านเป็นเวลาหายวินาที
"ถ้าเธอไม่ทำ...ฉันจะ...จับเธอเข้าคุกข้อหาที่เธอ......."
"อะไรค่ะ? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดมาจับกันได้ยังไง....อย่าเลยค่ะท่านเสียงชื่อเปล่าๆ เอาไว้มีเรื่องสำคัญจริงๆค่อยเรียกดิฉันนะค่ะ"ฉันกำลังหันหลังกับไป มือหนาก็มาจับอยู่ที่แขนของฉัน
"ช่วยลุกฉันเถอะนะ...เขายังซื่อบื่ออยู่เลย...ฉันกลัวบาร์มันจะเจ้งเพราะลูกคนนี้ของฉันนั่นแหละ"ท่านมยองซูคุกเข่าลงทันที
"ไม่ค่ะ...ก็ดิฉันบอกว่าไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆก็ไม่เอาสิ....ท่านรู้มั้ยค่ะลูกท่านร้ายกาจเเค่ไหน...."ฉันเอ่ยไปด้วยมารยานางเอ๊กนางเอก
"ทำไมกันเจ้าฮยอกแจมันทำอะไรเธอ?"ท่านถามด้วยสีหน้าสงสัย
"เขา.....เขา....เขาเป็นพวกโรคจิตชอบลวมลามดิฉันค่ะ T___T เวลาที่ฉันอยู่ใกล้เขาที่ไรดิฉันจึงระเเวงตลอดเวลา...ท่านเห็นใจดิฉันเถอะนะค่ะ ยิ่งส่งดิฉันให้ไปเป็นผู้ช่วยขนาดนี้ถ้าเกิดวันหนึ่งฮยอกแจเขาทำไม่ดีไม่ร้ายดีฉันจะว่ายังไง???? ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ฉันนี้มารยาเก่งจริงๆๆๆๆๆๆๆในขณะที่ท่านประธานกำลังนึกคิดด้วยสีหน้าสงสารฉันสุดขั่ว จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามา
"เธอโกหกครับ...ผมยินดีจะให้เธอเป็นผู้ช่วยของผม..."นะ...นะ...นายฮยอกแจ!!!
"อะจ๊ากกกกก!!! นายมาตั้งเเต่เมื่อไหร่"ฉันหลบสายตาของเขาทันที
"มาได้ยินที่เธอพูดหมดนั่นแหละ..."
"นี่เธอโกหกหรอ...งั้นเธอต้องขอโทษฉันโดยการ ไปเป็นผู้ช่วยได้ลูกฉันโอเค๊ ตกลง ออกไปได้ฉันจะทำงาน!!!"จากนั้นนายฮยอกแจก็ลากตัวฉันออกมาทันที

2.พอต้องมาเป็นผู้ช่วยของอึนฮยอก คุณก็กลายเป็นเงาตามตัวของเขาไปโดยปริยาย -*- ไม่ว่าจะไปไหนหรือทำอะไรพวกคุณจะต้องไปด้วยกันเสมอ...นั่นทำให้คุณสังเกตเห็นว่าเวลาที่พวกคุณอยู่กับยูชอนอึนฮยอกจะดูเย็นชาแปลกๆ(ปกติเขาเป็นคนเฮฮา)...อยู่ดีๆ คุณก็คิดไปถึงที่อึนฮยอกชอบพูดกับคุณบ่อยๆ ว่าเขากับคุณเป็นคนแบบเดียวกันและชอบทำรู้ทันคุณทุกอย่าง...คุณเลยสงสัยว่าบางทีนิสัยที่แท้จริงของเขาอาจจะเป็นเหมือนคุณก็ได้...และวันหนึ่ง อึนฮยอกก็เล่าให้คุณฟังว่าเขาเกลียดยูชอนมาก เพราะถ้าไม่มียูชอน ตำแหน่งผู้นำคนใหม่ของตระกูลปาร์คก็จะเป็นของเขา และคู่หมั้นของยูชอนก็จะเป็นคู่หมั้นของเขาด้วย(ง่ายๆ อึนฮยอกรักคู่หมั้นยูชอนหรือนางเอกเทมป์นั่นเอง -*-) พอคุณได้ฟังก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ นิดหน่อย เพราะว่าคุณเริ่มชอบเขาเพราะคิดว่าเขาเป็นคนแบบเดียวกับคุณ และจู่ๆ อึนฮยอกก็วางแผนจะไปดักฉุดคู่หมั้นยูชอนตามแผนการที่จะแย่งเธอมาเป็นของเขา และเขาขอให้คุณช่วยร่วมมือกับเขาด้วย แต่คุณไม่อยากจะช่วยซักเท่าไหร่ ข้อหนึ่งคือคุณไม่คิดว่ามันเข้าท่านัก ส่วนข้อสองคือคุณเริ่มชอบเขา และคุรพยายามปฏิเสธและเกลี้ยกล่อมให้เขาเลิกแผนการ ถึงแม้ว่าสุดท้ายมันจะไม่สำเร็จอยู่ดีก็เถอะ(บทพูด 10 บรรทัดอัพ ตั้งแต่ตอนที่เขาเล่าให้คุณฟังว่าเขาเกลียดยูชอน ข้อนี้อยากรู้ว่าคุณจะห้ามอึนฮยอกยังไง)

:: "นี่นายอึนฮยอก!!! ถามอะไรหน่อยสิ..."ฉันตัดสินใจเอ่ยถามเขาในท่ามกลางบรรยากาศเงียบเหงา เสียงลมหนาวพัดผ่าน
"อืม...ว่ามาสิ"อึนฮยอกหันหน้ามามองที่ฉันทันที
"คือ...ทำไมเวลานายอยู่กับยูชอนนายดูเย็นชาจัง?...ถ้านายไม่ตอบก็ไม่เป็นไรนะฉันเเค่สงสัยเฉยๆ"ฉันรีบแก้ตัวก่อนที่หมอนั่นจะรู้ทันฉันซะก่อน
"อยากรู้จริงๆหรอ?"เขาก้มหน้าลงมาถามฉันหน้าเราใกล้กันนิดนึง เพราะฉันก้มหน้าอยู่จากนั้นเขาก็ถอดหายใจเบาๆก่อนจะพูดบางอย่างออกมา..
"ฉันเกลียดยูชอน!!!"ประโยคนี้ทำให้ฉันหันควับไปทันที
"ทำไมหล่ะ? เพราะสมบัติ เเละ ตำหน้าผู้นำอย่างนั้นเหรอ?"ฉันมองลึกเข้าไปในสายตาเขา สายตาเขาดูว่างเปล่าเหลือเกิน
"นั่นก็เป็นข้อๆหนึ่งเหมือนกัน...เเต่ข้อที่แท้จริงเเล้ว...ถ้าไม่มียูชอน ฉันก็จะได้เเต่งงานกลับคู่หมั่นที่จะต้องหมั่นหมายกับผู้นำของตะกูล!!"อึนฮยอกมองขึ้นไปยังท้องฟ้าเเล้วถอนหายใจใบหน้าของเขาเหมือนกำลังฝันเฟ้ออยู่ เเต่ฉันกลับมองเขาไปที่ใบหน้าของเขา น้ำตามันคลอๆอย่างบอกไม่ถูกฉันรับหันหน้ากลับมาเเล้วเช็ดน้ำตาที่มันจะไหลทันที
"นี่!!"อึนฮยอกจับที่ไหลของฉัน ฉันสะดุ้งเล็กน้องก่อนที่จะหันไปด่านายอึนฮยอก
"อะไรหล่ะ? ตกใจหมด!!"ฉันขมวดคิ้วจนจะผูกเป็นริบบิ้นได้เเล้วตอนนี้
"ทำไมอ๊ะ...เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย...ฉันเเค่จะให้เธอช่วย!!!"
"จะให้ช่วยอะไรก็ว่ามา..."ฉันกอดอกเเล้วนั่งพิงกับม้านั่งทันที
"คือ...ฉันคิดว่าวันเเต่งงานหน่ะ...ฉันจะไปฉุดคู่หมั่นของยูชอนมาเเล้วก็หนีไปที่เกาะเชจูจากนั้น...เราก็จะเป็นของกันเเละกัน...ฉันจะได้เป็นเจ้าของเธอไง..."เท่านั้นแหละ อ๊ากกกน้ำตามันจะไหลอีกครั้ง ฉันนิ่งไปสักพักจนอึนฮยอกผิดสังเกตจึงสะกิดที่ไหลฉันเบาๆ
"หะห๊า...อะไรนะ ฉุดงั้นเหรอ"ฉันตกใจพูดเสียงดังออกไป นายอึนฮยอกรีบเอามือมาปิดปากฉันทันที เพราะกลัวคนอื่นจะได้ยิน
"นายจะบ้าเหรอ...เธอเป็นคู่หมั่นของยูชอนนะ ลุกพี่ลุกน้องของนายนะ...นายจะบ้าเหรอ"ยังไงฉันก็ไม่ยอมในนายทำแบบนี้เด็ดขาด
"เเล้วไง...ฉันเกลียดนายยูชอนเธอคิดดูสิ...ถ้าฉันทำสำเร็จ...ฉันจะได้สองต่อเลยคือ 1.ได้คู่หมั่นของยูชอน เเละ 2.ยูชอนก็จะจบปวด...เป็นไงหล่ะฉันฉลาดเธออย่ามาห้ามฉันซะให้ยากเลย"ดูเหมือนอึนฮยอกจะไม่ยอมง่ายๆเเน่
"นี่เเล้วนายคิดว่าคู่หมั่นของยูชอนเขาจะยอมเป็นของนายเหรอ...เเล้วถ้าเกิดนายทำแบบนั้นจริงๆเเล้วเขาก็เกลียดนายไปตลอดชีวิตนายจะทำยังไง...ทำเเบบนี้มันเหมือนโจรโหดเลวชั่วชัดๆ"ฉันพยายามหาข้ออ้างมากมาย
"ทำไมจะไม่ยอม...เวลาฉันพูดกับคู่หมั่นของยูชอนเขาดูสนุกสนานเเละมองฉันด้วยสายตายั่วยวนยังไม่รู้สิ...พอๆๆเลิกพูดเธอต้องช่วยฉันด้วย...ไปกันเถอะ..."อึนฮยอกลุกขึ้นเเล้วจับทือฉันวิ่งไปทันที....เฮ้อ....ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย!!!!

3.และเมื่อความลับเรื่องที่คุณเป็นสายของตระกูลจีแตก และคุณกำลังตกอยู่ในวงล้อมของคนตระกูลปาร์ค...คุณกำลังตกอยู่ในอันตราย และอึนฮยอกก็โผล่มา คุณคิดว่าเขาจะโกรธและเกลียดคุณ แต่ว่าเขากลับมาช่วยคุณและพาคุณหนี ท่ามกลางความตกใจของคนตระกูลปาร์คและคุณเองด้วย...พอมาอยู่ที่ปลอดภัยคุณก็ถามเขาว่าเขาช่วยคุณทำไม คุณเป็นสายของตระกูลจี ศัตรูของตระกูลปาร์ค...อึนฮยอกตอบมาว่าเขารู้ตั้งนานแล้ว...ตั้งแต่มองตาคุณครั้งแรก และเขาไม่โกรธเลยที่คุณเป็นสายเพราะเขาไม่เคยสนใจตระกูลปาร์คเลยซักนิด ที่เขาอยากเป็นผู้นำเพราะแค่อยากจะได้หมั้นกับคนที่รัก...แต่ตอนนี้เขาตัดใจแล้ว ตระกูลปาร์คก็ไม่มีความสำคัญกับเขาอีกต่อไป...และเขาก็บอกว่าคนที่เขารักคือคุณ...เพราะคุณมีดวงตาเหมือนเขา(ไม่ใช่ตาตี่เหมือนกันนะ!) เขาขอความรักจากคุณ คุณจะตอบเขาว่าอย่างไร (บทพูด 15 บรรทัดอัพ ตั้งแต่ตอนอยู่ในวงล้อมของตระกูลปาร์คเลยนะ >.<)

:: "ทำไมเธอถึงได้ทำแบบนี้มันส่งเธอมาทำไม...!!! เพี้ยะ!!!!!"มือหนาของมยองซูตบลงมาที่ใบหน้าของเธอจนเธอต้องล้มลงไปนอนกองกับพื้น เลือดที่ไหลซึมออกจากปากของเธอบอกได้ถึงความเจ็บปวด
"พ่อครับ!!!"ยูชอนรีบห้ามไว้ก่อนทันที ทั้งที่เขาก็แค้นเช่นกัน
"ฉัน......ฉัน....."ตอนนีฉันทำอะไรไม่ถูก ได้เตเน่งรอความตายมาเกยอยู่ตรงหน้า
"ปล่อย!! ฉันจจะฆ่ามันทิ้งซะ"มยองซูสะบัดมือของยูชอนออกเเล้วตรงเข้ามาบีบขอฉันทันที
"ฮึก!!!~"ฉันพยายามต่อสู้เเต่ก็สู้เเรงของผู้ชายตรงหน้าไม่ไหว...จู่ๆผู้ชายคนหนึ่งก็พุ่งพรวดเข้ามาเเล้วพุ่งตรงเข้ามาดึงกระชากตัวของมยองซูออกเเล้วดึงมือฉันลุกขึ้นไปทันที ตอนนี้ฉันงงกับเหตุการณ์ทุกอย่าง ฉันรู้สึกตัวอีกครั้ง...ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถของอึนฮยอก...และเขาก้กำลังจ้องหน้าฉันอยู่ด้วย
"แตซู เป็นอะไรมั้ย?"แปลก...ทำไมเขาถึงไม่โกธรฉันหล่ะ? ทำไมเขาถึงไม่ฆ่าฉันทิ้ง...
"นายไปช่วยฉันมาใช่มั้ย? นายไม่โกธรฉันหรอ?"ฉันถามด้วยสีหน้าเหม่อลอยเเละเย็นชานิดๆ
"ไม่เลย...ผมรู้ตั้งนานเเล้วว่าคุณเป็นสายให้กับตะกูลจี!!"อึนฮยอกเอ่ยพร้อมกับเอามือมาเช็ดเลือดที่มุมปากให้ฉัน ฉันมองไปยังสายตาของอึนฮยอก...สายตาของเขาดูอบอุ่น...ดูไม่เหมือนเดิม...ตอนนี้หัวใจของฉันมันกลับร้อนรุ่มเเละเต้นเเรงไม่เป็นจังหวะอย่างบอกไม่ถูก...
"เเล้วคุณไม่โกธรแทนตะกูลปาร์คเหรอ?"ฉันหันไปถามเขาอีกครั้ง เขาจ้องมองตาฉันเเล้วพูดกับฉันว่า
"ไม่เลย...ผมไม่เคยเเคร์ตะกูลปาร์คอะไรทั้งนั้น...ที่ผมอยู่มาได้เพราะผมต้องการเเค่คู่หมั่นของยูชอน ผมแค่ต้องการคนที่ผมรัก...ผมรักคู่หมั่นของเขา....."หัวใจฉันมันเจ็บจี๊ดขึ้นอีกครั้งฉันละสายตาจากอึนฮยอกเเล้วเปิดประตูลงไปข้างล่าง เเต่ก่อนที่ฉันจะลงไปฉันก็ได้ยินคำพูดหนึ่งออกมาจากปากอึนฮยอก
"แต่ผมตัดใจได้เเล้ว...ผมรู้ตัวเเล้วว่าผมไม่ได้รักเขาเเล้ว.....เเต่ผมรักคุณ!!"ฉันเดินตรงลงมาโดยที่อึนฮยอกก็วิ่งตามลงมาเช่นกัน ตอนนี้เราอยู่กันที่สวนสาธารณะที่อึนฮยอกเคยบอกเรื่องทุกอย่างให้ฉันฟัง บรรยากาศตอนกลางคืนมันช่างโรเเมนติดซะเหลือเกิน...ฉันเดินไปยังที่ม้านั่งเเล้วมองไปยังข้างหน้า...บรรยากาศโซลตอนกลางคืนสวยมาก ลมพัดพาตัวฉันเหมือนตัวฉันกำลังจะลอยขึ้น.....เพราะคำพูดสุดท้ายของอึนฮยอก
"แตซู!!"ฉันตื่นออกจากภวังอีกครั้งเเล้วมองไปยังต้นเสียง...อึนฮยอกคุกเข่าเเล้วพูดกับฉันว่า...
"ให้โอกาสผมได้มั้ย....ผมสัญญาว่าผมจะดูแลคุณ....ตลอดไป..."อึนฮยอกจับมือฉันขึ้นมาในท่าที่เขากำลังคุกเข่า ฉันสะบัดมืออกเเล้วเดินไปนั่งที่ม้านั่งทันที ตอนนี้ในใจของฉันกำลังสับสนกับเรื่องทุกเรื่องอยู่...ฉันยังงงเเละยังปรับตัวเองไม่ได้
"แตซู...คุณอย่าทิ้งผมไปสิ..."อึนฮยอกเดินมาเเล้วนั่งลงข้างๆฉัน
"นายรู้มั้ย...ตั้งเเต่ฉันเกิดมายังไม่เคยมีใครบอกรักฉัน....เเละบอกว่าดูแลฉันเลย...นอกจากพ่อแม่เเล้ว..."ฉันเหม่อลอยมองสิ่งต่างๆเเละสักครู่เสียงสายลมก็พักผ่านเข้ามาในหู...
"คิมแตซู.....ผมรักคุณ....คุณได้ยินมั้ย ผมอึนฮยอก รักผู้หญิงที่ชื่อว่าแตซู...ผมจะดูแลเธอตลอดไป..พระเจ้าจงเป็นพยานให้ผมด้วย"นั่นไม่ใช่เสียงลม...เเต่เป็นเสียงของอึนฮยอก...อึนฮยอกกระซิบที่ข้างหูของฉัน...ฉันรีบหันหน้าไปทางเขาทันที...เเละเมื่อฉันหันไป..ปลายจมูกเราชนกัน...ริมฝีปากอยู่ห่างกันไม่เท่าไหร่...สายตาของอึนฮยอกกำลังจะบอกบางอย่างกับฉัน....เราสัมผัสกันด้วยสายตาของกันเเละกัน...ริมฝีปากของอึนฮยอก...สัมผัสลงมาที่ริมฝีปากของฉัน...
ความรู้สึก....ความรู้สึกนี้...เป็นความรู้สึกที่เขาเรียกกันว่าความรัก...ความรักที่เหนือกฏเกณฑ์เเละคำอธิบาย....
"หัวใจของฉันมันเหมือนกำลังจะหยุดเต้นลงช้าๆ...น้ำ....ใช่...ตอนนี้หัวใจของฉันกำลังจะกลายเป็นน้ำ....น้ำที่พัดพาไปเรื่อยๆ...เขาคือคนนั้นจริงๆ...เขาคือคนนั้นของฉัน...ที่ฉันหามานาน..."ฉันหลับตารับความรู้สึกนั้น อึนฮยอกถอดริมฝีปากออกเเล้วก้มลงจูบหน้าผากของฉันเเล้วกระซิบอีกครั้งว่า..
"ผมรักคุณ....แต่งงานกับผมนะ คิมแตซู...."ตอนนี้ฉันจุกที่หัวใจ...มันพูดออกมาไม่ได้...ฉันลืมตา เเล้ว ก็พบกัยสายตาอบอุ่นของอึนฮยอก...เขากำลังต้องการฉันอย่างนั้นใช่มั้ย?....เขาคือคนนั้นจริงๆใช่มั้ย? อย่างนั้นรึเปล่า?...
"ตกลง~~~~"เหมือนกับสายลมพัดความรู้สึกฉันไปบอกกับอึนฮยอก...ฉันตอบตกลงไปโดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว...
"ผมสัญญาว่าผมจะรักคุณเเละดูแลคุณตลอดไป..."อึนฮยอกกอดฉันด้วยความอบอุ่น...ตอนนี้...มือข้างหนึ่งของฉันสัมผัสอยู่ตรงหัวใของอึนฮยอก...เสียงหัวใจของเขากำลังเรียกชื่อฉัน....ใช่.....หัวใจของฉันก็เรียกชื่อของเขาเช่นกัน....'ฉันสัญญาว่าจะรักนายตลอดไปเช่นกัน อึนฮยอก....'

4.ขอบคุณนะค้าบที่สละเวลามาออดิชั่น ตอบคำถามอันยาวโฮกนี้จนจบ โชคดีทุกคนค้าบ!

:: "โฮกกกก คำถามสุดท้าย กลอยตอบซะ...เฮือกกลอยจะร้องไห้เองเลยง่า...T___T" ไม่เป็นไรค่ะ สนุกมากๆๆๆ