ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ~KEEP~*ใบสมัครนางเอกโจคยูฮยอน :: ผู้เเต่ง มิสโสะ
ใบสมัครคยูกี้ใช้สีเขียวนะคะ
ชื่อ-นามสกุล(ภาษาเกาลหลีนะ)//คิมแตซู
ชื่อเล่น :: แตซู / คาอึล
นิสัย(7บรรทัดขึ้นไป)//เปรี้ยว ซ่า บ้าระห่ำ บางครั้งเธอก็เหมือนจะอินโนเซนต์ !! หัวอ่อนในบางครั้ง นิสัยเด็กๆเอาเเต่ใจซะบ่อย ไม่ค่อยฟังเหตุผลไม่ค่อยจะใช่เหตุผลตั้งสินปัญหา ไม่ชอบการแพ้ ถ้าเธอแพ้เธออาจจะพาลคนอื่นได้....เช่น พูดงี้มาต่อยกันเลยป่ะ? อะไรประมาณนี้ ไม่ชอบให้ใครมาสั่ง รั่ว ฮา บ้าบิ่น บ๊องๆต๊องๆ สุดๆ ชอบเถไถ พูดมั่วรั่วแตก..ไม่ชอบอยู่บนเส้นด้ายถ้าเธอเกิดปัญหาขึ้นเธอจะหันหาคนที่ปรึกษาเธอทันที เธอจะมีนิสัยโรคจิตอย่างหนึ่งคือถ้าเวลาเธอหงุดหงิดเธอต้องตี คนอื่น เเละก็ชอบทำหน้าตาแอ๊บแบ๊ว(ไม่ได้ตั้งใจ เเต่มันเป็นเอง) ไม่ชอบพวกเจ้าชู้ เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น บอกไว้ก่อน ฉันไม่ใช่ของเล่นของใครนะ!~ ถ้าเจอพวกนี้เมื่อไหร่...ลางสังหรมันจะบอก...ทั้งที จี๊ดดด!! นี่คือจุดอ่อน....นายเพลบอยทั้งหลายอย่าได้เข้ามาใกล้เธอเป็นเด็กขาด...!! อย่าหาว่าไม่เตือน...เธอเป็นพวกหัวไว ตาไว สมองไว ทำอะไร ไวไวหมด...แม้เเต่มีเรื่องเธอก็หนีคนเเรก....เเต่ถ้าจะให้เธอเรียบร้อยเธอก็ทำได้นะ.....เธอเป็นพวกที่คนหลงเสน่ห์ ที่ เเววตาเเละรอยยิ้ม...เธอยิ้มทีโลกสดใส...เปร่งประกายด้วยความงาม...เเล้วดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้ชายเเน่นอน...ถ้าเป็นผู้ชาย เกย์ชัว!! ใครทำให้ยัยนี่เจ็บต้องเจ็บกว่าเเต่ก็เเค่นิสัยเด็กๆ !!! เเถมยังกินจุ อีกต่างหาก เธอเป็นคนที่ชอบอยู่นิ่งๆในบางครั้ง ถ้าเธอทำอะไรไม่ถูกเธอจะนิ่งไปทันทีอาจจะแบบว่าคนอื่นตกใจเลยก็ว่าได้อาจจะกลายเป็นหินไปเลย เพราะเธอนิ่งมาก ไม่พูดไม่มองไปทางอื่นจับจ้องเเค่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เซ่อซ่า ซุ่มซ่าม เฮ้อ...สวยซะเปล่านะเท๊อ ~!! อีกอย่างๆ ขี้วีน อีกต่างหากถ้าหงุดหงิดเอามากๆหน่ะ
สิ่งที่ชอบ-ไม่ชอบ// ชอบดอกไม้สีดาวทุกชิน,เเละการตามใจ - ไม่ชอบ เลือด ความแคบ คนเจ้าชู้!!
ลักษณะหน้าตา+รูปลักษณ์ภายนอก// ขาว(ซีด) เเววตาใสกริ๊ง หน้าตาเหมือนแอ๊บเเบ๊ว เเต่มันเป็นเองไม่ได้ทำน๊า..
สิ่งของที่พกติดตัวตลอดเวลา//สมุดจดบันทึก...การเดิน(เธอบ้า!) การนับก้าวไปที่ต่างๆ
งานอดิเรก//วิ่งเล่น.../ เต้น / บัลเล่ / เปียโน /
ความสามารถพิเศษ// นั่งเฉยๆได้แบบนิ่งสุดๆ...เเละก็การทำให้คนอื่นสามารถมารักได้โดนอัศจรรย์
อิมเมจ(ขอ5รูปนะคะ อย่าแถมด้วยมีชื่อรูปจะดีมากๆ)//จองจูอา ค่ะ อิอิ
อิมเมจคู่(ขอ1รูปพอเเระ)//จ้า
***********************************************************************
คำถามทั่วไป
ทำไมถึงมาสมัครอ่ะคะ//นั่งเล่นไปวันๆ เเละสิ่งที่ชอบที่สุดคือการบรรยายการสมัครนางเอกฟิค รักที่สุดในชีวิต..
เพราะอะไรคุณถึงสมัครของคยูกี้//เพราะรักเป็นเนื้อคู่กัน (แหวะ - -^)
ถ้าไม่ได้บทนี้แล้วอยากได้บทอะไร//ตามใจค่ะ!!
เม้น+โหวตห้ายเราหน่อยน๊า//ตอนนี้เลยเหรอ? เเต่ถ้าฟิคเราติดจริงๆ เราเม้น+โหวตเเน่นอน
***********************************************************************
คำถามชิงบท (ทุกคำตอบ15บรรทัดขึ้น และเป็นบทพูดเท่านั้น)
1.เหตุการณ์อะไรที่ทำให้คุณเจอกับคยู
ตอบ...วันนั้นฉันแอบเดินไป..หาอะไรกินตอนที่เค้ายังเรียนกันอยู่...ก็แหมคนมันหิวหนิ
เเละสวรรค์ก็มาโปรด...ฉันเดินไปเห้นอาหารสุดยอดของความน่ากิน...วางอยู่บนโต๊ะ...น้ำลายเเห่งความหิว
เริ่มจุเต็มปาก...ฉันจึงมองซ้ายมองขวา....เเล้วก็ตัดสินใจเดินเข้าไปที่โต๊ะนั้นทันที
"น่ากินจังเลย..."ฉันบ่นกับตัวเองเเล้วมือของฉันนั้นมันก็ไปหยิบอาหารนั้นเข้าปากตอนไหนก็ไม่รู้ T__T
รู้ตัวอีกที...มันเกลือบหมดจานเเล้ว....
"นี่นายทำอะไรหน่ะ!!"เสียงคนๆหนึ่งเอ่ยเรียกฉัน เสียงที่ดุดันตะคอกมาใส่ฉัน
"เอ่อ...ฉันกำลัง....หาของ...."ฉันก้มหน้าก้มตาแถไปเรื่อยๆ
"เเล้ว ห๊า...อาหารหายไปไหนหมด...."ฉันตกใจสะดุ้งหัวชนโต๊ะ เพราะกำลังห้มหาของเรื่อยเปื่อย
"ฉันเปล่ากินนะ...."ฉันมองขึ้นไปทางคนๆนั้น ว๊ากกกก เค้าคือ คยูฮยอน รองประทานนักเรียนที่รู้เเลเรื่องอาหาร
ซึ่งไม่ผิดที่เขาจะเดินมาตรวจทานในเวลานี้...ฉันมองเค้าขึ้นไปยังใบหน้าที่หล่อ น่ากิน >//<
"นายไม่ได้กินมันเเน่นะ....."เขามองมาที่หน้าเเล้วลงไปที่ปากของฉันจากนั้นเขาก็ยิ้มที่มุมปาก...
"นายมองฉันทำไม...อย่าบอกนะนาย...เป็นพวก...."ฉันจับไปที่คอเสื้อตัวเองเเล้วบีบมันไว้สุดใจขาดดิ้นจากนั้นก็วางมาดผู้ชายต่อ
"ฉันไม่ใช่เกย์หรอก...นายหน่ะ ผู้ชายแท้รึเปล่า..."เขาเดินมาจับที่ปลายของของฉัน...>.<
"ไม่ใช่เว้ยยย ฉันเเมนเต็มร้อย...."ฉันพยายามเก๊กเเมนที่สุดในโลก
"ตกลงเธอไม่ได้กิน?"เค้าถามย้ำอีกครั้ง
"ฉันบอกว่าไม่ได้กินไง..."ฉันพยายามลุกขึ้นด้วยความโมโหที่มีคนมามองฉันเเบบนี้
"โป๊กกก!!"หัวโขกกับโต๊ะอีกหนึ่งรอบ ฉันจับหัวตัวเองด้วยความเจ็บ...
"นี่นายไม่ได้กินเเน่ๆใช่มั้ย"เขาถามย้ำอีกครั้ง
"เออ...ก็บอกไมได้กินก็ไม่ได้กินดิ..."ฉันลุกขึ้นเเล้วเดินไปทันที เเต่หูที่เเสนจะไวก็ได้ยินบางอย่าง
"ดีเเล้วที่นายไม่กิน...เพราะฉันใส่ยาเบื่อหนูเอาไว้...."สิ้นสุดคำนั้นเท่านั้นแหละ
"อะไรนะ...นายใส่มันลงไปเหรอ...อ๊ายย!! ฉันจะตายมั้ยเนี่ย..."ฉันกำลังหยุดคำว่าอ้ายไปเเล้ว...
"เอ่อ...เอิ่มๆ....อายหว่ะ...อายๆๆๆ ไมได้อ้ายนะ...อย่าเข้าใจผิด"ฉันเกหล่อได้เต็มที่เเล้ว เเต่เค้ากับไม่พูดอะไร..เเต่กำลังยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย
"หมอนี่เป็นเกย์ชัวๆ.."ฉันหันมาอีกทางเเล้วคิดในใจ จากนั้นก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที
"อ้วก!! แหวะ....เฮือกกก แหวะ...อ๊ากกกก แหวะ แหวะ แหวะ..."ฉันไปล้วงคออ้วกอยู่ในห้องน้ำ
"เอ่อ...ฉันจะตายมั้ยเนี่ย...กินย่าเบื่อหนูเข้าไป...ไม่นะ...อย่าตายนะเว้ยยเเตซู ทำภาระกิจให้เสร็จก่อน..."เเละฉันก็อ้วกต่อไป
"เอากระดาษทิชชูมั้ย"เสียงคุ้นๆถามฉันจากข้างนอกห้องน้ำ
"ก็ดี..."เขาส่งกระดาษทิชชูมาให้ฉันจากนั้น...ฉันก็รู้ถึงบางอย่าง
"อ๊ากกก นายคยูฮยอน!!"ฉันรีบเปิดประตูห้องน้ำออกไปทันที
"เป็นไงอาหารเป็นพิษเหรอ"คยูฮยอนเอ่ยถาม
"อ๋อ....เอ่อ....ใช่ๆแม่ง...อาหารเป็นพิษตั้งเเต่เมื่อเช้าเเล้ว กินไรมาไม่รู้....นายอ่ะมาตั้งเเต่เมื่อไหร่"ยังคงทำเสียงเก๊กเเมนต่อไป
"ตั้งนาน...เอ้ยยย เมื่อกี้...ได้ยินเสียงคนอ้วกเลยหวังดีเอากระดาษทิชชูมาให้..."คยูฮยอนยิ้ม(อีกเเล้ว)ยิ้มเเบบน่ากลัวซะด้วย
"เป็นเกย์ชัว!!"ฉันคิดในใจ เพราะตอนนี้ฉันเป็นผู้ชายอยู่หมอนั่นก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง เเล้วมายิ้มเเบบนี้...ว๊ากกกกชัวป๊าป!!
"นายคิดไรหน่ะ....เลือกคิดอะไรไร้สาระเเล้วไปเรียนซะ..."คยูฮยอนเอ่ยเเลว้กอดคอเหมือนว่าจะสนิทกับฉันมา 3 ชาติอย่างนั้นแหละ
"นายชื่อไรหน่ะ......"เค้าเอ่ยถามฉัน แต่ฉันกำลัง งง กับ เหตุการณ์อะไรต่อมิอะไรอยู่
"เฮ้ย!! นาย!! ชื่อไรอ่ะเรา"คยูฮยบอนเอ่ยเเล้วสะกิดที่เกลือบโดนหน้าอกของฉัน
"เฮ้ยย!!"ฉันสะดุ้งสุดตัว
"นายเป็นไร...บ้าป่ะเนี่ย!!"
"หมอนี่เพลบอย...ชัว!! หนอยมายุ่งกับยัยเเตซู...ฮึฮึ...เดี๋ยวเจอดีเเน่...!!"ฉันยิ้มเเล้วเดินต่อไป
"ฉันชื่อ คยูฮยอน เป็นรองประทานนักเรียน...มีอะไรไปหาฉันที่ห้องได้นะ..."
"ฉันไม่ไปหรอก...."ฉันคิดในใจเท่านั้น T^T
"ฉัน...ไม่บอกหรอก....."ฉันรีบเข้าห้องเรียนทันที...
"เกลือบไม่รอดเเล้ว ไอ้แตซู!! เฮ้อ....."ในที่สุดฉันก็...รอดจากนายคยูฮยอน รองประมานเกย์!!!
2.เหตุการณ์อะไรที่ทำให้เค้ารู้ว่าคุณเป็นผู้หญิง
ตอบ...เค้ารู้ตั้งเเต่ต้นเลย T______T
เพราะเค้าเป็นพวกเพลบอย ยังไงก็ดูผู้หญิงออก...เเล้วหน้าตาอย่างฉัน...โฮกกก
เป็นผู้ชายไม่ไม่รอดเเน่...แถมยังชอบเผลอหลุดคำพูดผู้หญิงออกไปอีก.....เเต่หมอนั่นก็ยังทำเหมือนว่า...
เค้าคิดว่าฉันเป็นผู้หญิง.....เค้าเนียนยิ่งกว่าฉันอีกT_______T
3.อยากให้ตอนจบเป็นแบบไหน
ตอบ...พวกเราทำภาระกิจสำเร็จ...ทุกคนเเยกย้ายกันจากไป.....หลังจากงานนนี้เสร็จ
เเล้ววันหนึ่ง........เราได้รับหน้าที่ให้ไปอีก...โดยหัวหน้าเรียกตัวด่วน
"มีอะไรเหรอค่ะ ถึงเรียกเรามานี่..."ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ฉันมีงานใหม่งานนี้พวกเราต้องปลอมตัว!!!(อีกเเล้ว)"
"อีกเเล้วหรอ?"ฉันเอ่ยถามด้วยความเบื่อ
"เเละก็ได้...สายสืบกลุ่มใหม่จะมาร่วมมือกับพวกเรา....เเล้วเจอกับเค้าในวันงาน"
"ใครนะ อยากรู้จัก"พวกเราสุมหัวกัน..ทันที
"เเล้วให้ปลอบตัวเป็นอะไรอะค่ะ"
"เจ้าหญิง!!!"สิ้นสุดเท่านั้นแหละ ฉันอยากจะกรี๊ดดสามที ไม่เคยปลอบตัวได้เริ่ดขนาดนี้มาก่อน
เเละวันที่พวกเราเจอกับคู่ภาระกิจวันนั้นก็มาถึง...งานเลี้ยงยิ่งใหญ้อะรังการงานสร้างมากๆ
"พวกเราจำไว้นะ....คู่สืบคนใหม่จะมาในมาดเจ้าชาย...เขาจะโผล่มาเมื่อไหร่ไม่รู้...เเต่ที่รู้ๆๆระวังตัว ผมไปหล่ะ"เอ้าเจ้านายเอ่ยเเล้วก็ไป....
"เอาหล่ะครับตอนนี้เรามาเต้นรำกันดีกว่า...ขอให้เจ้าชายเจ้าคู่กับเจ้าหญิงเลยครับ......"เสียงพิธีกรกล่าว
"พรึ๊บบบ!!!"จู่ๆก็มีผู้ชายเเต่งชุดเข้าชายมาคว้าตัวฉันไปเต้นรำซะงั้น!! โฮกกก ฉันเต้นรำไม่เป็น......T______T
"หวัดดีคนสวย..."เสียงนั้นคุ้นหูมาก
"อ๊ะ!! นายเป็นคู่หูของฉันใช่มั้ย?"ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ไม่ใช่!!"
"อ้าวเเล้ว..นายเป็นใครหล่ะ?"
"ฉันเป็นเจ้าชายของเธอไง"
"จะบ้าเหรอ...เข้าใจผิดคนเเล้วหล่ะค่ะ....ฉันไม่ใช่คู่ของคุณขอโทษด้วย"ฉันเอ่ยพร้อมกับแกะมือของเขาออกเเต่เค้าไม่ยอมปล่อยออก......จากนั้นเสียงเพลงก็หยุด
"เอาหล่ะครับวันนี้ปเนข่าวดีเป็นหย่างมากจะเกิดงานวิวาขึ้นระหว่างเจ้าชายกับเจ้าหญิง..."จากนั้นเเสงไฟก็ส่องมาที่ตัวของฉัน
"ผิดเเล้วค่ะ...ๆๆๆๆ....ไม่ใชฉัน"ฉันรั่งตัวเองไว้สุดตัว...
"ถูกเเล้วครับขึ้นมาเถอะ"คนมาลากตัวฉันขึ้นไปทันที
"เธอนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ...เจ้าสาวของผม"เขาหอมแก้มฉันทันทีที่พูดจบ
"เฮ้ย!!นายเป็นใครหน่ะ...นายกำลังเข้าใจผิดนะ...."ฉันพยายามอธิบาย
"นี่เธอ!! เลิกดิ้อสักทีได้มั้ย..."จากนั้นเขาก็เผยโฉมหน้าออกมา
"นายคยูฮยอน!!"ฉันพูดด้วยความตกใจ
"นี่!! ท่านผู้มีเกียรติทุกคนครับผมกำลังจะขอเธอแต่งงานเเต่เธอไม่ยอมทำไงดีครับ"เขากำลังเจ้าเล่ห์มากๆ
"ฉุดเลย!!!"เสียงใครฟร่ะ!! อ๋อ...นั้นมันหัวหน้าหนิ...ง๊ากกกก ทำไมทำแบบนี้...
"จากนั้น......คยูฮยอนก็ฉุดเธอไปทันที"
"นายบปล่อยฉันเลยนะ...."ฉันดิ้นสุดใจขาดดิ้น
"เธอเมื่อไหร่จะหายดื้อเนี่ย..."เขาปล่อยฉันลงทันที
"เรื่องของฉัน!!"
"แตซู!! ฉันรักเธอ!!"เขาตัดสินใจพูดมันออกมา
"อะไรนะ..ฉันไม่ได้ยิน..."
"ฉันรักเธอ..."
"ไม่ได้ยินเลย....เฮ้อไปดีกว่า..."
"ฉันรักเธอ แตซู ฉันรัก เธอ ได้ยินมั้ยฉันรักเธอ........"เขาตะโกนจนโลกจะเเตก
"พอเเล้วได้ยินเเล้ว...."
"เเล้วเธอไม่รักฉันเหรอ..."
"หือ.........."ฉันหันหน้าไปจูบที่ปากเขาทันที..
"นี่คงตัดสินได้นะ...ว่าฉันรักนายรึเปล่า...."
THE END
ปล.ไม่ชอบบอกนะค่ะ อิอิ ขอบคุณค่ะ พิจารณาด้วยนะค่ะ
***********************************************************************
ชื่อ-นามสกุล(ภาษาเกาลหลีนะ)//คิมแตซู
ชื่อเล่น :: แตซู / คาอึล
นิสัย(7บรรทัดขึ้นไป)//เปรี้ยว ซ่า บ้าระห่ำ บางครั้งเธอก็เหมือนจะอินโนเซนต์ !! หัวอ่อนในบางครั้ง นิสัยเด็กๆเอาเเต่ใจซะบ่อย ไม่ค่อยฟังเหตุผลไม่ค่อยจะใช่เหตุผลตั้งสินปัญหา ไม่ชอบการแพ้ ถ้าเธอแพ้เธออาจจะพาลคนอื่นได้....เช่น พูดงี้มาต่อยกันเลยป่ะ? อะไรประมาณนี้ ไม่ชอบให้ใครมาสั่ง รั่ว ฮา บ้าบิ่น บ๊องๆต๊องๆ สุดๆ ชอบเถไถ พูดมั่วรั่วแตก..ไม่ชอบอยู่บนเส้นด้ายถ้าเธอเกิดปัญหาขึ้นเธอจะหันหาคนที่ปรึกษาเธอทันที เธอจะมีนิสัยโรคจิตอย่างหนึ่งคือถ้าเวลาเธอหงุดหงิดเธอต้องตี คนอื่น เเละก็ชอบทำหน้าตาแอ๊บแบ๊ว(ไม่ได้ตั้งใจ เเต่มันเป็นเอง) ไม่ชอบพวกเจ้าชู้ เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น บอกไว้ก่อน ฉันไม่ใช่ของเล่นของใครนะ!~ ถ้าเจอพวกนี้เมื่อไหร่...ลางสังหรมันจะบอก...ทั้งที จี๊ดดด!! นี่คือจุดอ่อน....นายเพลบอยทั้งหลายอย่าได้เข้ามาใกล้เธอเป็นเด็กขาด...!! อย่าหาว่าไม่เตือน...เธอเป็นพวกหัวไว ตาไว สมองไว ทำอะไร ไวไวหมด...แม้เเต่มีเรื่องเธอก็หนีคนเเรก....เเต่ถ้าจะให้เธอเรียบร้อยเธอก็ทำได้นะ.....เธอเป็นพวกที่คนหลงเสน่ห์ ที่ เเววตาเเละรอยยิ้ม...เธอยิ้มทีโลกสดใส...เปร่งประกายด้วยความงาม...เเล้วดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้ชายเเน่นอน...ถ้าเป็นผู้ชาย เกย์ชัว!! ใครทำให้ยัยนี่เจ็บต้องเจ็บกว่าเเต่ก็เเค่นิสัยเด็กๆ !!! เเถมยังกินจุ อีกต่างหาก เธอเป็นคนที่ชอบอยู่นิ่งๆในบางครั้ง ถ้าเธอทำอะไรไม่ถูกเธอจะนิ่งไปทันทีอาจจะแบบว่าคนอื่นตกใจเลยก็ว่าได้อาจจะกลายเป็นหินไปเลย เพราะเธอนิ่งมาก ไม่พูดไม่มองไปทางอื่นจับจ้องเเค่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เซ่อซ่า ซุ่มซ่าม เฮ้อ...สวยซะเปล่านะเท๊อ ~!! อีกอย่างๆ ขี้วีน อีกต่างหากถ้าหงุดหงิดเอามากๆหน่ะ
สิ่งที่ชอบ-ไม่ชอบ// ชอบดอกไม้สีดาวทุกชิน,เเละการตามใจ - ไม่ชอบ เลือด ความแคบ คนเจ้าชู้!!
ลักษณะหน้าตา+รูปลักษณ์ภายนอก// ขาว(ซีด) เเววตาใสกริ๊ง หน้าตาเหมือนแอ๊บเเบ๊ว เเต่มันเป็นเองไม่ได้ทำน๊า..
สิ่งของที่พกติดตัวตลอดเวลา//สมุดจดบันทึก...การเดิน(เธอบ้า!) การนับก้าวไปที่ต่างๆ
งานอดิเรก//วิ่งเล่น.../ เต้น / บัลเล่ / เปียโน /
ความสามารถพิเศษ// นั่งเฉยๆได้แบบนิ่งสุดๆ...เเละก็การทำให้คนอื่นสามารถมารักได้โดนอัศจรรย์
อิมเมจ(ขอ5รูปนะคะ อย่าแถมด้วยมีชื่อรูปจะดีมากๆ)//จองจูอา ค่ะ อิอิ
อิมเมจคู่(ขอ1รูปพอเเระ)//จ้า
***********************************************************************
คำถามทั่วไป
ทำไมถึงมาสมัครอ่ะคะ//นั่งเล่นไปวันๆ เเละสิ่งที่ชอบที่สุดคือการบรรยายการสมัครนางเอกฟิค รักที่สุดในชีวิต..
เพราะอะไรคุณถึงสมัครของคยูกี้//เพราะรักเป็นเนื้อคู่กัน (แหวะ - -^)
ถ้าไม่ได้บทนี้แล้วอยากได้บทอะไร//ตามใจค่ะ!!
เม้น+โหวตห้ายเราหน่อยน๊า//ตอนนี้เลยเหรอ? เเต่ถ้าฟิคเราติดจริงๆ เราเม้น+โหวตเเน่นอน
***********************************************************************
คำถามชิงบท (ทุกคำตอบ15บรรทัดขึ้น และเป็นบทพูดเท่านั้น)
1.เหตุการณ์อะไรที่ทำให้คุณเจอกับคยู
ตอบ...วันนั้นฉันแอบเดินไป..หาอะไรกินตอนที่เค้ายังเรียนกันอยู่...ก็แหมคนมันหิวหนิ
เเละสวรรค์ก็มาโปรด...ฉันเดินไปเห้นอาหารสุดยอดของความน่ากิน...วางอยู่บนโต๊ะ...น้ำลายเเห่งความหิว
เริ่มจุเต็มปาก...ฉันจึงมองซ้ายมองขวา....เเล้วก็ตัดสินใจเดินเข้าไปที่โต๊ะนั้นทันที
"น่ากินจังเลย..."ฉันบ่นกับตัวเองเเล้วมือของฉันนั้นมันก็ไปหยิบอาหารนั้นเข้าปากตอนไหนก็ไม่รู้ T__T
รู้ตัวอีกที...มันเกลือบหมดจานเเล้ว....
"นี่นายทำอะไรหน่ะ!!"เสียงคนๆหนึ่งเอ่ยเรียกฉัน เสียงที่ดุดันตะคอกมาใส่ฉัน
"เอ่อ...ฉันกำลัง....หาของ...."ฉันก้มหน้าก้มตาแถไปเรื่อยๆ
"เเล้ว ห๊า...อาหารหายไปไหนหมด...."ฉันตกใจสะดุ้งหัวชนโต๊ะ เพราะกำลังห้มหาของเรื่อยเปื่อย
"ฉันเปล่ากินนะ...."ฉันมองขึ้นไปทางคนๆนั้น ว๊ากกกก เค้าคือ คยูฮยอน รองประทานนักเรียนที่รู้เเลเรื่องอาหาร
ซึ่งไม่ผิดที่เขาจะเดินมาตรวจทานในเวลานี้...ฉันมองเค้าขึ้นไปยังใบหน้าที่หล่อ น่ากิน >//<
"นายไม่ได้กินมันเเน่นะ....."เขามองมาที่หน้าเเล้วลงไปที่ปากของฉันจากนั้นเขาก็ยิ้มที่มุมปาก...
"นายมองฉันทำไม...อย่าบอกนะนาย...เป็นพวก...."ฉันจับไปที่คอเสื้อตัวเองเเล้วบีบมันไว้สุดใจขาดดิ้นจากนั้นก็วางมาดผู้ชายต่อ
"ฉันไม่ใช่เกย์หรอก...นายหน่ะ ผู้ชายแท้รึเปล่า..."เขาเดินมาจับที่ปลายของของฉัน...>.<
"ไม่ใช่เว้ยยย ฉันเเมนเต็มร้อย...."ฉันพยายามเก๊กเเมนที่สุดในโลก
"ตกลงเธอไม่ได้กิน?"เค้าถามย้ำอีกครั้ง
"ฉันบอกว่าไม่ได้กินไง..."ฉันพยายามลุกขึ้นด้วยความโมโหที่มีคนมามองฉันเเบบนี้
"โป๊กกก!!"หัวโขกกับโต๊ะอีกหนึ่งรอบ ฉันจับหัวตัวเองด้วยความเจ็บ...
"นี่นายไม่ได้กินเเน่ๆใช่มั้ย"เขาถามย้ำอีกครั้ง
"เออ...ก็บอกไมได้กินก็ไม่ได้กินดิ..."ฉันลุกขึ้นเเล้วเดินไปทันที เเต่หูที่เเสนจะไวก็ได้ยินบางอย่าง
"ดีเเล้วที่นายไม่กิน...เพราะฉันใส่ยาเบื่อหนูเอาไว้...."สิ้นสุดคำนั้นเท่านั้นแหละ
"อะไรนะ...นายใส่มันลงไปเหรอ...อ๊ายย!! ฉันจะตายมั้ยเนี่ย..."ฉันกำลังหยุดคำว่าอ้ายไปเเล้ว...
"เอ่อ...เอิ่มๆ....อายหว่ะ...อายๆๆๆ ไมได้อ้ายนะ...อย่าเข้าใจผิด"ฉันเกหล่อได้เต็มที่เเล้ว เเต่เค้ากับไม่พูดอะไร..เเต่กำลังยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย
"หมอนี่เป็นเกย์ชัวๆ.."ฉันหันมาอีกทางเเล้วคิดในใจ จากนั้นก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที
"อ้วก!! แหวะ....เฮือกกก แหวะ...อ๊ากกกก แหวะ แหวะ แหวะ..."ฉันไปล้วงคออ้วกอยู่ในห้องน้ำ
"เอ่อ...ฉันจะตายมั้ยเนี่ย...กินย่าเบื่อหนูเข้าไป...ไม่นะ...อย่าตายนะเว้ยยเเตซู ทำภาระกิจให้เสร็จก่อน..."เเละฉันก็อ้วกต่อไป
"เอากระดาษทิชชูมั้ย"เสียงคุ้นๆถามฉันจากข้างนอกห้องน้ำ
"ก็ดี..."เขาส่งกระดาษทิชชูมาให้ฉันจากนั้น...ฉันก็รู้ถึงบางอย่าง
"อ๊ากกก นายคยูฮยอน!!"ฉันรีบเปิดประตูห้องน้ำออกไปทันที
"เป็นไงอาหารเป็นพิษเหรอ"คยูฮยอนเอ่ยถาม
"อ๋อ....เอ่อ....ใช่ๆแม่ง...อาหารเป็นพิษตั้งเเต่เมื่อเช้าเเล้ว กินไรมาไม่รู้....นายอ่ะมาตั้งเเต่เมื่อไหร่"ยังคงทำเสียงเก๊กเเมนต่อไป
"ตั้งนาน...เอ้ยยย เมื่อกี้...ได้ยินเสียงคนอ้วกเลยหวังดีเอากระดาษทิชชูมาให้..."คยูฮยอนยิ้ม(อีกเเล้ว)ยิ้มเเบบน่ากลัวซะด้วย
"เป็นเกย์ชัว!!"ฉันคิดในใจ เพราะตอนนี้ฉันเป็นผู้ชายอยู่หมอนั่นก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง เเล้วมายิ้มเเบบนี้...ว๊ากกกกชัวป๊าป!!
"นายคิดไรหน่ะ....เลือกคิดอะไรไร้สาระเเล้วไปเรียนซะ..."คยูฮยอนเอ่ยเเลว้กอดคอเหมือนว่าจะสนิทกับฉันมา 3 ชาติอย่างนั้นแหละ
"นายชื่อไรหน่ะ......"เค้าเอ่ยถามฉัน แต่ฉันกำลัง งง กับ เหตุการณ์อะไรต่อมิอะไรอยู่
"เฮ้ย!! นาย!! ชื่อไรอ่ะเรา"คยูฮยบอนเอ่ยเเล้วสะกิดที่เกลือบโดนหน้าอกของฉัน
"เฮ้ยย!!"ฉันสะดุ้งสุดตัว
"นายเป็นไร...บ้าป่ะเนี่ย!!"
"หมอนี่เพลบอย...ชัว!! หนอยมายุ่งกับยัยเเตซู...ฮึฮึ...เดี๋ยวเจอดีเเน่...!!"ฉันยิ้มเเล้วเดินต่อไป
"ฉันชื่อ คยูฮยอน เป็นรองประทานนักเรียน...มีอะไรไปหาฉันที่ห้องได้นะ..."
"ฉันไม่ไปหรอก...."ฉันคิดในใจเท่านั้น T^T
"ฉัน...ไม่บอกหรอก....."ฉันรีบเข้าห้องเรียนทันที...
"เกลือบไม่รอดเเล้ว ไอ้แตซู!! เฮ้อ....."ในที่สุดฉันก็...รอดจากนายคยูฮยอน รองประมานเกย์!!!
2.เหตุการณ์อะไรที่ทำให้เค้ารู้ว่าคุณเป็นผู้หญิง
ตอบ...เค้ารู้ตั้งเเต่ต้นเลย T______T
เพราะเค้าเป็นพวกเพลบอย ยังไงก็ดูผู้หญิงออก...เเล้วหน้าตาอย่างฉัน...โฮกกก
เป็นผู้ชายไม่ไม่รอดเเน่...แถมยังชอบเผลอหลุดคำพูดผู้หญิงออกไปอีก.....เเต่หมอนั่นก็ยังทำเหมือนว่า...
เค้าคิดว่าฉันเป็นผู้หญิง.....เค้าเนียนยิ่งกว่าฉันอีกT_______T
3.อยากให้ตอนจบเป็นแบบไหน
ตอบ...พวกเราทำภาระกิจสำเร็จ...ทุกคนเเยกย้ายกันจากไป.....หลังจากงานนนี้เสร็จ
เเล้ววันหนึ่ง........เราได้รับหน้าที่ให้ไปอีก...โดยหัวหน้าเรียกตัวด่วน
"มีอะไรเหรอค่ะ ถึงเรียกเรามานี่..."ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ฉันมีงานใหม่งานนี้พวกเราต้องปลอมตัว!!!(อีกเเล้ว)"
"อีกเเล้วหรอ?"ฉันเอ่ยถามด้วยความเบื่อ
"เเละก็ได้...สายสืบกลุ่มใหม่จะมาร่วมมือกับพวกเรา....เเล้วเจอกับเค้าในวันงาน"
"ใครนะ อยากรู้จัก"พวกเราสุมหัวกัน..ทันที
"เเล้วให้ปลอบตัวเป็นอะไรอะค่ะ"
"เจ้าหญิง!!!"สิ้นสุดเท่านั้นแหละ ฉันอยากจะกรี๊ดดสามที ไม่เคยปลอบตัวได้เริ่ดขนาดนี้มาก่อน
เเละวันที่พวกเราเจอกับคู่ภาระกิจวันนั้นก็มาถึง...งานเลี้ยงยิ่งใหญ้อะรังการงานสร้างมากๆ
"พวกเราจำไว้นะ....คู่สืบคนใหม่จะมาในมาดเจ้าชาย...เขาจะโผล่มาเมื่อไหร่ไม่รู้...เเต่ที่รู้ๆๆระวังตัว ผมไปหล่ะ"เอ้าเจ้านายเอ่ยเเล้วก็ไป....
"เอาหล่ะครับตอนนี้เรามาเต้นรำกันดีกว่า...ขอให้เจ้าชายเจ้าคู่กับเจ้าหญิงเลยครับ......"เสียงพิธีกรกล่าว
"พรึ๊บบบ!!!"จู่ๆก็มีผู้ชายเเต่งชุดเข้าชายมาคว้าตัวฉันไปเต้นรำซะงั้น!! โฮกกก ฉันเต้นรำไม่เป็น......T______T
"หวัดดีคนสวย..."เสียงนั้นคุ้นหูมาก
"อ๊ะ!! นายเป็นคู่หูของฉันใช่มั้ย?"ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ไม่ใช่!!"
"อ้าวเเล้ว..นายเป็นใครหล่ะ?"
"ฉันเป็นเจ้าชายของเธอไง"
"จะบ้าเหรอ...เข้าใจผิดคนเเล้วหล่ะค่ะ....ฉันไม่ใช่คู่ของคุณขอโทษด้วย"ฉันเอ่ยพร้อมกับแกะมือของเขาออกเเต่เค้าไม่ยอมปล่อยออก......จากนั้นเสียงเพลงก็หยุด
"เอาหล่ะครับวันนี้ปเนข่าวดีเป็นหย่างมากจะเกิดงานวิวาขึ้นระหว่างเจ้าชายกับเจ้าหญิง..."จากนั้นเเสงไฟก็ส่องมาที่ตัวของฉัน
"ผิดเเล้วค่ะ...ๆๆๆๆ....ไม่ใชฉัน"ฉันรั่งตัวเองไว้สุดตัว...
"ถูกเเล้วครับขึ้นมาเถอะ"คนมาลากตัวฉันขึ้นไปทันที
"เธอนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ...เจ้าสาวของผม"เขาหอมแก้มฉันทันทีที่พูดจบ
"เฮ้ย!!นายเป็นใครหน่ะ...นายกำลังเข้าใจผิดนะ...."ฉันพยายามอธิบาย
"นี่เธอ!! เลิกดิ้อสักทีได้มั้ย..."จากนั้นเขาก็เผยโฉมหน้าออกมา
"นายคยูฮยอน!!"ฉันพูดด้วยความตกใจ
"นี่!! ท่านผู้มีเกียรติทุกคนครับผมกำลังจะขอเธอแต่งงานเเต่เธอไม่ยอมทำไงดีครับ"เขากำลังเจ้าเล่ห์มากๆ
"ฉุดเลย!!!"เสียงใครฟร่ะ!! อ๋อ...นั้นมันหัวหน้าหนิ...ง๊ากกกก ทำไมทำแบบนี้...
"จากนั้น......คยูฮยอนก็ฉุดเธอไปทันที"
"นายบปล่อยฉันเลยนะ...."ฉันดิ้นสุดใจขาดดิ้น
"เธอเมื่อไหร่จะหายดื้อเนี่ย..."เขาปล่อยฉันลงทันที
"เรื่องของฉัน!!"
"แตซู!! ฉันรักเธอ!!"เขาตัดสินใจพูดมันออกมา
"อะไรนะ..ฉันไม่ได้ยิน..."
"ฉันรักเธอ..."
"ไม่ได้ยินเลย....เฮ้อไปดีกว่า..."
"ฉันรักเธอ แตซู ฉันรัก เธอ ได้ยินมั้ยฉันรักเธอ........"เขาตะโกนจนโลกจะเเตก
"พอเเล้วได้ยินเเล้ว...."
"เเล้วเธอไม่รักฉันเหรอ..."
"หือ.........."ฉันหันหน้าไปจูบที่ปากเขาทันที..
"นี่คงตัดสินได้นะ...ว่าฉันรักนายรึเปล่า...."
THE END
ปล.ไม่ชอบบอกนะค่ะ อิอิ ขอบคุณค่ะ พิจารณาด้วยนะค่ะ
***********************************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น