Tweet . with hwang taesu - ♥

ลำดับตอนที่ #137 : ~KEEP~ :: ~• From Audition // mayor™ ♡•~

‘PLOT NO.2

  

ข้อมูลผู้สมัคร

ชื่อ : กลอย ค่ะ : )

อายุ : 16 ขวบปลาย ๆ ค่ะ ^^

ข้อมูลตัวละคร

ชื่อ: ฮวังแตซู ,, Hwangtaesu

อายุ : 21 ปี

อาชีพ : นางแบบโนเนม , นักศึกษา

ฐานะและความสัมพันธ์ในครอบครัว : เป็นลูกคนเดียวของครอบครัว พ่อของเธอทำอาชีพเป็นทนายความส่วนแม่ของเธอก็เป็นหมอทางด้านจิตวิทยา เธอเป็นลูกคนเดียวเลยถูกเลี้ยงมาด้วยการตามใจจากพี่เลี้ยงของเธอ เธอถูกเลี้ยงมาด้วยความรัก 100% ถึงพ่อแม่ของเธอจะทำงานหนักแต่ก็ไม่เคยทิ้งให้เธอต้องอยู่คนเดียวในช่วงเวลาของครอบครัวที่จะมีด้วยกันทุกวันทุกช่วงเวลาถึงแม้ท่าทั้งสองจะไม่ได้เลี้ยงเธอในช่วงกลางวันแต่พอตอนเย็นกลับมาจากการเลิกงานพ่อแม่ของเธอก็กลับมาเล่นและคลุกคลีอยู่กับเธอ เธอไม่ค่อยโดนขัดใจ แต่ไม่ได้ถูกเลี้ยงมาด้วยเงินนะ พ่อแม่ของเธอหวังในตัวของเธอสูง ก็เพราะเธอคือลูกคนเดียวนั่นแหละ !

ลักษณะนิสัย : เป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ เอาแต่ใจตัวเองบ่อยครั้ง อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ผีเข้า ผีออก ได้ตลอดเวลา เหมือนกับคนที่ประจำเดือนมาไม่ปกติ แต่เห็นแบบนั้นเธออัธยาศัยดีนะเข้ากับคนทุกคนง่ายพอประมาณเธอชอบยิ้ม ชอบหัวเราะไปกับคนทุกคน ชอบที่จะยอมทำความรู้จักกับคนอื่นก่อน เพื่อนที่จะได้เพื่อนใหม่ ๆ เพราะเธอเป็นคนที่สนุกสนานเวลาอยู่กับเพื่อน ๆ และทุก ๆ คน เธอจริงใจและจริงจังกับคนที่เธอรัก ถ้าเธอรักใครเธอจะทุ่มเทให้กับคนๆนั้นแบบที่เรียกว่าให้ได้ทั้งตัวและหัวใจ ถึงแม้เธอจะอารมณ์ร้อน ไม่ยอมรับข้อติจากคนอื่นเท่าไหร่นัก เธอไม่เคยเห็นคนอื่นดีกว่าตัวเธอและเธอก็ไม่เคยเห็นว่าตัวเธอดีกว่าคนอื่น เธอเป็นคนชอบคิดมากคิดเล็กคิดน้อยเรื่องอะไรนิดหน่อยก็เก็บมาคิด เป็นคนที่แอบร้ายในใจลึก ๆ เวลาเธอโกรธใครเธอคิดที่จะฆ่าให้ตายไปด้วยซ้ำ แต่มันก็เป็นแค่ความคิดในจิตใต้สำนึกเท่านั้น..ถ้าบดจะให้ร้ายขึ้นมาหล่ะก็ช้างก็ห้ามเธอไม่อยู่ลมพายุก็ฉุดรั้งเธอไว้ไม่ไหวเธอจะเดินเข้าไปแล้วถามคำว่าทำไมหรือไม่ก็ใช้กำลังตบตี ซะเลย ในการที่เธอไม่ค่อยยอมรับความเป็นจริงเพราะเธอเป็นพวกชอบเพ้อฝันช่างคิดจิตนาการช่างฝันและไม่ยอมรับความจริงอะไรง่าย ๆ เธอไม่เชื่อในหลักการอะไรมากเท่าไหร่ อย่างที่บอกว่าถ้าเธอรักใครเธอจะทุ่มเท่ให้หมดทั้งตัวเองหัวใจและเมื่อถ้าเธอไม่ได้ความรักตอบกลับมา..เธออาจจะรู้สึกแปลกและไม่ชินชากับมัน..เพราะความรักเป็นเหมือนพื้นฐานของนิสัยเธอไปเสียแล้ว เธอเป็นคนหัวแข็งนิดๆ ชอบร้องไห้เวลาเสียใจเธอจะร้องออกมาทันทีแต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ใครเห็นเท่าไหร่นัก แต่จะแอบไปร้องไห้กับตัวเองหน้ากระจกหรือไม่ก็ในที่ลับตาคน เธออาจจะดื้อลั้นไม่ฟังคำห้ามของใครเพราะเธอเลือกที่จะลองเสี่ยงเอง .. ลองให้รู้ว่าเมื่อทำไปแล้ว ผลจะเป็นยังไง ค่อยกว่ากันอีกที .. 

อิมเมจของคุณ : Doheoji

เพิ่มเติม : เวลาเธอเศร้า หรือ ร้องไห้เธอจะชอบพันผ้าพันคอที่แฟนเก่าของตัวเองให้(พระเอกนั่นเอง) หรือแม้กระทั่งในทุกๆวันเธอจะซบและกอดมันอยู่กับตัวเองในเวลาที่นึกถึงเขาและทุกวันเวลานอนเธอจะนอนกอดมันและพกมันไปทุกทีทุกเวลา!!จนที่เรียกได้ว่า เธอขาดมันไม่ได้ถ้าวันไหนไม่มีของสิ่งนี้ .. เธอต้องตายแน่ ๆ !

ข้อมูลคู่ของคุณ

ชื่อ: ลีจองชิน ,, cnblue

อายุ: 21 ปี

อาชีพ: นักศึกษา , นักดนตรีประจำไนท์คลับ

อิมเมจคู่ของคุณ : ลีจองชิน

คำถาม (ตอบคำถามโดยบทสนทนาหรือบรรยายก็ได้ค่ะ)

1.มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น เขาถึงบอกเลิกคุณอย่างไม่ไยดี

; ช่วงเวลากลางดึกที่ไนท์คลับชื่อดังแห่งหนึ่ง ,,

~สั่งให้ฉันนั้นหยุดรักเธอสั่งให้ฉันนั้นเลิกคบเธอเหมือนกับสั่งให้หยุดหายใจยังไงอย่างนั้น~

เสียงเพลงดังบรรเลงเพื่อที่จะกล่อมผู้คนหลายสิบคนในไนท์คลับให้อยู่ในภวังค์แห่งความสุขจากเสียงดนตรี
                ร่างบางสูงของหญิงสาวชื่อว่า ฮวังแตซู นั่งดื่มอยู่คนเดียวเพื่อรอคนที่ตัวเองรักเลิกงานพิเศษช่วงกลางดึก .. 
   หญิงสาวเป็นนางแบบโนเนมแต่มีใบหน้าที่สวยจนเป็นที่สะดุดตาของชายหนุ่มทั้งหลาย เธอมีหนุ่มมากมายมาข้องเกี่ยวแต่ไม่รู้ทำไม เธอถึงไม่สนใจใครสักคนนอกจากเขาคนนั้น .. แฟนที่น่ารักของเธอ !! เธอมีแฟนคนแรกตอนอายุ 20 ปี ! ถูกต้องแล้ว เธอไม่เคยคบใครสักคนจนเมื่อเธออายุ 20 ปีบริบูรณ์ในงานวันเกิดของเธอนั้น เพื่อนของเพื่อนสนิทเธอ .. แนะนำให้เธอได้รู้จักกับใครคนหนึ่งนั่นก็คือ ลีจองชิน ชายหนุ่มที่ภายนอกดูนิ่ง ๆ แต่ไม่เลย เขาชอบคุยและเข้ากับคนอื่นได้ไวมาก .. เธอกับเขาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาจนผ่านไป 5 เดือนทั้งสองก็ตัดสินใจคบกัน ฮ่า ฮ่า !

~ตือ ดือ ดึ๊งงงงงง~

             "คุณมีข้อความใหม่ 1 ฉบับจาก แฟนจ๋าสุดหล่อ."
เธอยิ้มจนแก้มแทบฉีกเพราะข้อความที่ได้นั้นถูกส่งมาจากแฟนของเธอ ลีจองชิน .
                        "ผมเลิกงานแล้ว เจอกันที่ลาดจอดรถ. มาเร็ว เร็ว นะผมมีเรื่องสำคัญจะบอก .. "
เธอเก็บโทรศัพท์มือถือยัดใส่กระเป๋าอย่างลวก ๆ ก่อนจะเดินออกจากไนท์คลับเดินตรงไปที่ลาดจอดรถของตัวเองทันที เธอใช้รถร่วมกับแฟนของเธอ .. รถนี้เราสองคนรวมตั้งกันซื้อ .. ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง จองชินไม่ตอบให้ฉันขอเงินจากพ่อแม่เพื่อมาถะลุงใช้เล่น เขาอยากให้ฉันหาเงินเอง ฉันเลยต้องมาเป็นนางแบบโนเนมอยู่ในปัจจุบันนี้ไม่นานฉันก็เดินมาถึงรถคันสีดำโดยมีลีจองชินยืนกอดอกพิงอยู่ด้านหน้าตรงฝากระโปรงรถ ..

"ลีจองชิน จ๊ะเอ๋ !!!!"
"มาแล้วเหรอ.."
"มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ ทำไมทำหน้าเครียดจัง .. นี่ ๆ ฉันซื้อลิบสติกมาสีสวยมั้ย ?"
ฉันก้มหน้าก้มตาหยิบลิบสติกเพื่อมาอวดแฟนของตัวเอง
โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาอยากรู้หรืออยากจะฟังฉันมั้ย ..
"แตซูฟังผมหน่อยสิ"
"เดี๋ยวสิ ฉันยังหาลิบสติกไม่เจอเลยรอแปปนะ ๆ"
ฉันก้มลงค้นกระเป๋าตัวเองจนแทบจะเทกระเป๋าออกมาค้น ..
ฉันไม่สนใจเขาคนที่อยู่ตรงหน้าฉันเลยสักนิด ..
ฉันกับสนใจแต่เรื่องของตัวเอง ..
โดยไม่ได้ยินแม้แต่เสียงถอนหายใจของคนตรงหน้า .. ผู้ชายที่ชื่อ ลีจองชิน
"แตซู .. ผมขอโทษ .."
" ... " << ยังคงไม่ฟังคำพูดของคนตรงหน้าสักนิด
"แตซู .. ผม .." 
"หือออออ ???"
ฉันเงยหน้าขึ้นมามองเขาก่อนที่จะพบว่าตัวเองเจอลิบสติกที่ต้องการแล้ว ..

" นี่ไงลิบสติก / เราเลิกกันเถอะ "

เราสองคนพูดพร้อมกัน .. แต่ประโยคที่พูดกับต่างการอย่างสิ้นเชิง ..
ลิบสติกที่ถืออยู่ในมือของฉันนั้นตกลงที่พื้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ..
และเกิดคำถามในหัวสมองมากมาย .. ว่า ทำไม !!!!

"จองชิน เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ ?"
ฉันถามกลับไปอีกครั้งให้มั่นใจว่าเมื่อกี้ ฉันหูฟาดไปเอง .. จองชินไม่ได้บอกเลิกฉัน
"ผมขอโทษนะ .. ผมไม่ได้รักคุณ ความรู้สึกระหว่างคุณเหมือนแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น .."
"ทำไมนายพูดแบบนี้หล่ะ นายไม่รักฉันแล้วเหรอ ? นายไม่รักฉันแล้วเหรอจองชิน !!!!!!"

น้ำตาใส ๆ ไหลเอ่อล้นดวงตาทั้งสองของ ฮวังแตซู ! ตอนนี้สมองของเธอทำงานหนักจนแทบจะระเบิดออกมา !
เธอไม่รู้เลยทำไมเขาถึงบอกเลิกเธอ .. ทำไมเขาถึงบอกว่าเขาไม่ได้รักฉัน .. ทำไมเขาถึงบอกว่าเขาคิดกับฉันแค่เพื่อน !

"ผมขอโทษนะแตซู .. รถคันนี้ผมให้คุณแล้วกัน .. ถือว่าเป็นคำขอโทษจากผม .."
เขาพูดหน้านิ่งและไม่กล้าแม้แต่จะสบตาฉัน .. พร้อมกับส่งกุญแจรถมาให้กับฉันที่ยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้าเขา ..
"เอามันคืนไป !! ฉันไม่อยากได้ !! จองชินคนใจร้าย TT ฉันเกลียดนาย !!!!!!!!!"
ฉันปากุญแจรถใส่ผู้ชายตรงหน้า ความแรงและระยะที่ฉันปาไปโดนหน้าผากของเขาทำให้หัวของเขาแตก ..
ฉันตกใจแล้วรีบวิ่งเข้าไปดูทันที .. พร้อมกับพูดคำว่าขอโทษให้กับคนที่ทำให้ฉันร้องไห้ ..
"มันสมควรแล้วที่ผมจะโดนแบบนี้ .. อย่ามาถูกตัวผมเลย .. จบกันด้วยดีเถอะนะ !"
เขาจับมือของฉันเลี่ยงออกจากบาดแผลที่ยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาไม่หยุด .. 
ร่างสูงของลีจองชิน .. กำลังเดินออกห่างจากฉันไปเรื่อย ๆ .. โดยไม่หันกลับมามองฉันเลยสักนิด ..

             "จองชิน .. อย่าทิ้งฉันไป .."
    เสียงแผ่วเบาของฉันมันไม่สามารถบอกไปยังผู้ชายใจร้ายที่บอกเลิกฉันไปได้เลยสักนิด .. 

                    

2.คุณทำอย่างไรเมื่อเห็นเขามีความสุขอยู่กับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตาคุณ

; ในตอนนั้น .. ความรู้สึกของฉันมันคงปฎิเสธไม่ได้ว่า .. ฉันอยากจะฆ่าคนสองคนนั้นให้ตายไปซะ !!!
   แต่ในอีกใจนึง .. ฉันกับอยากเรียกร้องความสนใจ .. ฉันอยากให้เขาหันมาสนใจฉัน !! ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น ..
ที่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นยืนมันเคยเป็นที่ของฉันไม่ใช่เหรอ ? มันเคยเป็นของฉันไม่ใช่รึยังไง !
ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงมาอยู่แทนที่ฉันควรอยู่ .. ในที่ ๆ เป็นของฉัน !!!!!!!!! 
คนที่กำลังยิ้มอยู่กับจองชินควรเป็นฉัน ไม่ใช่เธอ !!
คนที่กำลังหัวเราะอยู่กับจองชินควรเป็นฉัน ไม่ใช่เธอ !!
คนที่กำลังกอดอยู่กับจองชินควรเป็นฉัน ไม่ใช่เธอ !!
คนที่กำลังยืนอยู่กับจองชินควรเป็นฉัน ไม่ใช่เธอ !!
คนที่กำลังอยู่เคียงข้างจองชินควรเป็นฉัน ไม่ใช่เธอ !!
คนที่กำลังมีความสุขอยู่กับจองชินควรเป็นฉันฮวังแตซู เท่านั้น !!

3.เขาดูจะไปด้วยกันได้ดีกับแฟนใหม่แสนดีของเขา และพามาแนะนำให้คุณรู้จัก โดยบอกว่าคุณคือเพื่อนของเขาแถมยังสวีตหวานแหววกันอย่างไม่เกรงใจใคร คุณควรจะทำอย่างไรดี

; ขอสมมติตัวละครขึ้น 2 คนนะค่ะ { อึนจอง - แฟนใหม่จองชิน } , { วอนจอง - เพื่อนสนิทฉันและเขา }
           
                                        งานปาร์ตี้ ณ ไนท์คลับ Karakeko

"แตซูมาแล้ว !!!" เสียงเพื่อน ๆ ทั้งหลายตะโกนกันให้วุ่น ..
ใช่แล้ว เขาจัดงานปาร์ตี้นี้ให้ฉัน เพราะเป็นวันคล้ายวันเกิดของฉันเองหล่ะ  !!
งานนี้จริง ๆ เป็นงานที่เพื่อนๆเตรียมเซอร์ไพส์ให้กับฉัน แต่เพื่อนรักของฉันหน่ะสิ วองจอง เผลอหลุดปากให้ฉันรู้ !
เพื่อน ๆ ทุกคนเลยอดเซอร์ไพส์แต่ก็ยังคงจัดงานให้กับฉัน .. และเมื่อเข้าไปในงานคนประมาณ 20 คนอยู่ในงานนั้นแล้ว.
ฉันมองเพื่อน ๆ แล้วยิ้มอย่างดีใจที่มีคนยังรักฉันอยู่ .. ฉันมองเพื่อน ๆ พร้อมกับกำผ้าพันคอที่พันรัดตัวของฉันอยู่ ..
                    ' ใช่แล้วผ้าพันคอของจองชินที่เขาเคยให้ฉัน ฉันพกมันติดตัวตลอดเวลาเลยหล่ะ .. '

         แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู ~

สุขสันต์วันเกิดนะฮวังแตซู !!!! เมื่อร้องเพลงจบ .. เพื่อน ๆ ก็เปิดงานกันทันที .. แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเลยขอตัวก่อน '
ฉันเดินออกไปนอกระเบียงกับลมอากาศที่เย็น ๆ ในช่วงกลางดึกของฤดูหนาว .. มันเย็นยะเยือกจริง ๆ นะ
ฉันยืนสูดอากาศให้ชุ่มปอดก่อนที่จะพบว่า .. ตอนนี้ไม่ได้มีแคร์ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว ..

"มานี่สิ .. อากาศดีจัง !!"
เสียงของหญิงสาวคนนึงพูดพร้อมกับวิ่งมาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับฉัน .. เธอมองฉันอย่างตกใจ .. ก่อนจะยิ้มหวานมาให้ฉัน ..
ตอนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจมองไปที่เธอสักเท่าไหร่ .. เลยไม่ได้สนใจว่าเธอคนนั้นคือใคร ..
ไม่นานก็มีร่างสูงของใครสักคนมายืนอยู่ใกล้ ๆ กับฉัน .. เขาหันหน้าไปทางผู้หญิงคนนั้น .. แต่ไม่นานเขาก็หันกลับมา ..

"แตซู .. !!!"
เสียงคุ้น ๆ ทำให้ฉันลืมตาตื่นขึ้นจากภวังค์พร้อมกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ..
"จองชิน .."
ฉันอุทานเรียกชื่อของฉันเบาแผ่วอยู่ในลำคอ ..
เขาไม่ได้ยิ้มให้ฉันหรอกเพียงแต่หลีกทางให้ผู้หญิงคนข้างหลัง.
แล้วพูดกับเธอว่า .. "นี่ฮวังแตซู เพื่อนผมเอง .. เจ้าของงานวันเกิดนี่แหละ ^_^"
ฉันรู้สึกจุกที่อกเหลือเกินกับคำว่าเพื่อนของเขา .. ฉันก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น ..
"ฉันอึนจองนะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักและก็สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ :')"
เธอยิ้มก่อนจะยื่นกล่องของขวัญกล่องเล็ก ๆ มาให้กับฉัน ..
"ขอโทษนะค่ะ ฉันเลือกของไม่ค่อยเก่งถามจองชินที่เป็นเพื่อนสนิทคุณเขาก็บอกว่าเขาไม่รู้ว่าคุณชอบอะไร .."
เมื่อสิ้นสุดคำพูดของอึนจองแฟนผู้แสนดีของจองชิน ฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองกับจองชิน ผู้ที่ไม่เคยรู้เลยว่าฉันชอบอะไร '
ฉันหันหน้าไปทางอื่นโดยไม่ได้สนใจของขวัญที่ผู้หญิงคนนั้นส่งมาให้ฉันแม้แต่น้อย ..
ฉันไม่อยากหันไปให้เขาเห็นน้ำตาของฉัน ..
ฉันไม่อยากเผชิญหน้ากับความเป็นจริงเลยแม้แต่น้อย ..

อึนจองมองด้านหลังของฉันสลับกับไปมองหน้าของจองชินที่ดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก ..
ส่วนฉันยังคงก้ม ๆ เงย ๆ มองดูท้องฟ้า .. ถึงแม้คนที่ยืนอยู่ภายหลังจะเลิกกับฉันไปแล้ว .. แต่ฉันก็รักเขาอยู่เต็มหัวใจ '
"ไม่เถอะอึนจอง ! เอาของขวัญไปไว้ในงานก็ได้ .."
จองชินพูดตัดสถานการณ์เพราะเขาคงรู้นิสัยฉันดีกว่าฉันเป็นยังไง ..
ขอโทษนะจองชินที่ทำให้นายผิดหวัง วันแล้ววันเล่า ..
หลังจากที่สองคนนั้นเดินออกจากตรงนั้นแล้วเดินเข้างานไป .. ฉันก็โฮ่ร้องออกมาเสียงดัง เพื่อระบายความอัดอั้นตรึงใจ !

                                                  ฮือออ ! จองชิน .. ฮึก ๆ .. กลับมาหาฉันได้มั้ย TT '

สายตาที่ว่างเปล่าของฉันมองออกไปยังท้อองฟ้าที่มีแต่ความมืด ไม่เห็นแม้แต่ดวงจันทร์ ..
ไม่นานฉันก็เดินเข้ามาในงานเพื่อที่จะไปหยิบกระเป๋าแล้วกลับบ้านซะที ..
ขอบคุณสำหรับงานวันเกิดที่เศร้าที่สุดในชีวิต ..

เวลางานล่วงผ่านไป 1 ชั่วโมงแล้ว ' ทุกคนล้วนมีความสุขโดยเฉพาะคู่ของจองชินกับอึนจอง .
ทั้งคู่นั่งคุยอยู่ที่โซฟาชุดใหญ่ชั้นสอง .. ใช่กระเป๋าฉันก็อยู่ที่นั่นด้วยพร้อมกับของขวัญมากมาย '
ฉันไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้าไปลา แล้วหยิบกระเป๋าออกมา .. ได้แต่ยืนพิงเสาใกล้ ๆ ตรงนั้น ..
เพื่อนสนิททั้งของฉันและจองชิน กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ทำไม ฉันถึงไม่รู้สึกสนุกกับพวกเขาเลยสักนิด '

"นี่อึนจองแฟนฉัน ! พวกแกห้ามยุ่งนะเว้ย !!!"
"แหม !! ไอ้จองชิน หวงเวอร์เลยนะแก .."
"แน่นอน .. คนรักอ่า คนนี้ !!!"
"แกดูมีความสุขมากเลยนะจองชิน ! ไม่เห็นเหมือนกับตอนที่แกคบกับแตซูเลยหว่ะ"
"ก็เออดิ .. มันไม่เหมือนกัน แตซูไม่เคยให้ความสุขกับฉันเลย เธอให้แต่ความสุขตัวเอง !"
"หมายความว่าไงว่ะ ?"
"เอาเป็นว่าฉันโคตรรักอึนจองก็แล้วกัน ! ใช่มั้ยจ๊ะอึนจองจ๋า <3"
"จองชินอ่า พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้เขินนะ >///<"
"หวานกันเข้าไป ! แต่ก็เออแกดูเหมาะสมกับอึนจองมากกว่าแตซูเสียอีก .."
"อืม ! ฉันก็คิดงั้นว่ะ ฮ่า ๆ"

ฉันที่ยืนฟังคำพูดเจ็บ ๆ อยู่นานก็โผล่ออกมาพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าด้วยท่าทางที่เริ่มอารมณ์ไม่ดีอย่างแรง '
ทุกคนในที่แห่งนั้นเงียบกริบ เหมือนไม่มีคนอยู่ .. ทุกคนมองหน้ากันไปมา .. พูดไม่ออกกันเลย !
เมื่อฉันคว้ากระเป๋าได้ฉันก็หันหลังกลับทันที .. แต่ก็โดนรั้งไว้ด้วยมือของใครบางคน ..

"แตซูแกจะไปไหน ?"
วองจองคว้าข้อมือของฉันก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ไปตาย !!!" ฉันตอบกลับแบบห้วน ๆ
"เห้ย ! เอาดี ๆ ดิว่ะ แกจะไปไหน ?"
"ก็บอกว่าจะไปตาย ! แกจะไปกับฉันมั้ยหล่ะ ?"
"เลิกทำนิสัยแย่ ๆ แบบนี้ได้แล้วแตซู !!!"
วอนจองที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วพูดขึ้นมา ทำให้ฉันอึ้งไปชั่วขณะ ..
"ฉันนิสัยยังไง !! ใครหล่ะที่ทำให้ฉันมีชีวิตเลวร้ายแบบนี้ !!!!!!!!!!!"
"เลิกโทษคนอื่นเถอะแตซู ! ยอมรับความจริงได้แล้ว !"
"ความจริงอะไร ! นี่ไงความจริง ก็เห็นกันอยู่หนิ !!"
"ความจริงที่ว่าจองชินมันไม่ได้เป็นแฟนกับเธอแล้ว !! จองชินมันเลิกกับเธอแล้ว และที่สำคัญจองชินมันมีคนอื่นที่ดีกว่าเธอ"
"..."

ฉันยืนนิ่งไม่ตอบอะไรทั้งนั้น ..
"ฉันยอมรับว่าฉันกับจองชินเลิกกันแล้ว .. แต่ต้องมีสักวันสิ .. ที่เขาจะกลับมารักฉัน ! ผิดเหรอวอนจองที่ฉันยังรักเขา ! ผิดเหรอที่ฉันยังนึกถึงเขาตลอดเวลา .. ฉันรักเขามากเธอก็รู้ แต่เธอจะรู้สึกยังไงเมื่อวันหนึ่งคนที่เธอรักบอกเลิกเธอโดยที่ไม่รู้เลยว่า เธอผิดอะไร !! เธอจะรู้สึกยังไงห๊า ! ฉันผิดมากใช่มั้ยที่เฝ้ารอเขากลับมา .. TT ฉันผิดมากเลยงั้นเหรอ .."
ฉันโห่ร้องออกมาจนเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ตรงนั้นตกใจ ไม่แพ้จองชินและอึนจองที่นั่งอึ้งด้วยกันทั้งคู่ '
แต่แววตาทั้งสองผิดกัน .. อึนจองมีแววตาที่ งง และ ก็เหมือนจะสงสาร ฉัน !
แต่แววตาของจองชิน .. กับอึ้งแต่เย็นชา .. เขาไม่สบตากับฉันเลยสักครั้ง แม้กระทั่งตอนนี้ ..

วอนจองเพื่อนที่ดีที่สุดดึงฉันเข้ามากอด. แต่ฉันก็ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ..

"แตซู .. ผมขอโทษ .."
จองชินที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นเบา ๆ แต่มันก็ทำให้ฉันสามารถได้ยินอย่างชัดเจน ..
เขาลุกขึ้นไปจากงานนี้พร้อมกับอึนจอง .. ปล่อยทิ้งให้ฉันนั่งร้องไห้และทบทวนกับคำพูดของเขา .. ผมขอโทษ ..
 

4.ในที่สุดเขาก็กลับมาบอกกับคุณว่าเขาเพิ่งรู้ตัวว่าเขารักคุณจริงๆหลังจากที่โดนแฟนสาวหักหลัง คุณคิดว่าคุณจะกลับไปคบกับเขาหรือไม่

; ในวันที่หิมะตกอีกวันของปี .. ฉันเดินอยู่ท่ามกลางหิมะที่ร่วงโรย .. ฉันกำลังทำงานอยู่ที่สตูดิโอแห่งหนึ่ง '
 การถ่ายฉากนี้ .. ฉันจะต้องยืนถ่ายท่ามกลางหิมะ .. คอนเซ็ปคือ วันแสนเหงากับหิมะร่วงโรย ..
ตอนนี้ฉันก็ยังลืมเรื่องของจองชินไม่ได้หรอก .. เพียงแต่ว่า ชีวิตของฉันต้องดำเนินต่อไป .. การถ่ายแบบเริ่มขึ้น ..
ฉันถูกเปลี่ยนชุดไป 5 - 6 ชุดแล้วแต่ไม่นาน ช่างภาพก็โวยวายขึ้น ฉันเลยต้องไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ..

"ดูสิ !!! ภาพเสียหมดเลย เพราะมีผู้ชายที่ไหนไม่รู้มายืนอยู่ตรงข้างหลังนางแบบ !! ภาพเสียหมดโว๊ยยยย !!!!!!!"

ฉันก้มลงมองภาพที่หน้าจอ .. ผู้ชายคนนั้น .. ถึงแม้เขาจะยืนไกลกับฉันสักหน่อยแต่ฉันก็รู้ว่าเขาคือ ลีจองชิน ..

"เอ่อ .. ขอโทษนะค่ะผู้ชายคนนั้นเพื่อนของฉันเองค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการให้นะค่ะ ^^"
จริง ๆ ฉันไม่ได้จะจัดการให้หรอก เพียงแต่ว่าฉันอยากรู้ว่าเขามาที่นี่ทำไม !!
ฉันยิ้มในเชิงขอโทษให้กับทุกคนพร้อมกับหยิบผ้าพันคอที่ฉันพกติดตัวเสมอมาพันไว้แล้วเดินหาลีจองชิน ..

"เธอยังเก็บมันไว้อีกเหรอ ?"
เสียงของผู้ชายที่ชื่อ จองชิน หนิ ! ฉันหันไปตามเสียงของเขา .. เขาอยู่ห่างจากทุกคนไกลพอสมควร
ทำให้ไม่มีคนเห็นว่าเรายืนอยู่ตรงนี้ .. และไม่สามารถได้ยินว่าเราคุยอะไรกัน ..
"นายมาที่นี่ทำไมจองชิน .."
"คือผม .. แตซู .. ผม .."
"นายจะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิ .. ฉันจะต้องไปทำงานต่อ !"
"ผมรู้ตัวแล้วว่าผม .. รักคุณ .. ผมรักคุณแตซู .. ผมขาดคุณไม่ได้ .."

อะไรกัน !! ฉันอึ้งและช็อคกับคำพูดของเขามากในตอนนี้ .. ทุกอย่างมันตื้อไปหมด ..
ก่อนที่ฉันจะพูดตอบออกมาอย่างไม่แน่ใจ ..

"โกหกกันใช่มั้ย ?"
"ไม่ .. ผมพูดความจริง .. ผมรักคุณ .. ผมรักคุณจริง ๆ นะแตซู"

จองชินดึงร่างของฉันเข้าไปกอดอย่างอบอุ่น ..
ใช่ฉันรู้สึกอบอุ่นมาก แต่ทำไมหัวใจของฉันมันกลับไม่รู้สึกดีใจเลยหล่ะ ..
เรากอดกันอยู่นานมาก แต่ฉันไม่ได้กอดตอบจองชินสักนิด ..
เพียงแต่ว่าฉันกำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ..
ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงกอดจอบเขาแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ .. แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ..
ฉันไม่ได้รู้สึกดีใจเลยสักนิด .. แต่ฉันก็ยอมรับนะว่าฉัน ยังรักเขาอยู่ .. และ มีเขาคนเดียวในหัวใจ ..
ทำไมกันนะ !! ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกอะไรเลยแตซู .. เธอควรทำยังไงต่อไปดี !!!! ทำยังไงดีห๊า TT ..

ฉันค่อย ๆ ผละร่างของตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของจองชินเบา ๆ เขามองตาของฉันนิ่ง ๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสบตาของฉันหลังจากที่เราเลิกกัน .. หัวใจของฉันมันเริ่มเต้นอย่างมีจังหวะแรงขึ้นมาบ้างแล้วหล่ะ ..
แต่ก็ไม่ใช่เสมอไป .. ฉันจ้องตาของจองชินนิ่ง โดยไม่พูดอะไรออกมาเลย ..
ก่อนจะพบว่า .. ใบหน้าของเขากำลังจะก้มลงมาจูบฉัน .. ฉันจึงรีบหันหน้าหนีพร้อมกับพูดกับเขาเบา ๆ

"จองชิน .. ฉันขอโทษนะ .. ตอนนี้ฉันยังรักนายอยู่ ! แต่ว่า .. ความรู้สึกบางอย่างมันกลับหายไป .."
"ความรู้สึกบางอย่าง .. ?????"
"อืม .. ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร .. อะไรที่ไม่สามารถทำให้ฉันดีใจที่นายกลับมา .."
"ผมไม่เข้าใจเลย .. ????????"
"จองชิน .. ฉันขอเวลาได้มั้ย ขอเวลาทบทวนความรู้สึกตัวเองในตอนนี้ .. นายจะรอฉันได้มั้ย .."
"ผมเข้าใจแล้วหล่ะ ผมทำคุณเจ็บปวดมามากบางทีผมไม่ควรมาที่นี่ด้วยซ้ำไป .."
"ไม่ใช่นะ .. เพียงแต่ฉันขอเวลา .. ให้เวลาฉันเถอะนะจองชิน แล้ววันของเรามันจะต้องมีอีกครั้ง .."
"ตกลง .. ผมรักคุณนะแตซู ผมรักคุณมากที่สุด .."

ฉันยิ้มบาง ๆ ให้กับเขาก่อนจะหันมาพร้อมกับช่วงที่น้ำตาของฉันนั่นไหลออกมา ..
ฉันพยายามกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ .. เพราะไม่อยากให้เขาเห็นความเจ็บปวดที่ฉันมีอยู่อีกแล้ว ..

                           สักวันหนึ่ง .. วันของเรา .. มันจะกลับมา .. ใช่หรือไม่ .. ??

5.อยากให้ตอนสุดท้ายจบแบบไหนดีค่ะ

; จะเชื่อหรือไม่ว่า .. ฉันขอเวลาทบทวนตัวเองถึงเกือบจะ 1 ปีเต็ม ๆ จริง ๆ .. ฉันไม่ได้หวังในตัวเขาแล้วหล่ะ ..
ความรู้สึกที่ว่า .. รักเขานั้นมันยังมีอยู่เต็มหัวใจ .. เพียงแต่ฉันอยากลองใจเขา .. ถ้าเขากลับมาแบบที่เรียกว่า ..

          รักฉันจริง !!!! เขาต้องรอฉันได้ ..

         วันนี้เป็นวันวาเลนไทม์
ฉันอยู่คณะร่วมกับเพื่อน ๆ นั่นแหละ .. ฉันไม่ได้เจอกับจองชินเลย .. ตลอดเกือบ 1 ปีที่ผ่านมา ฉันไม่รู้เลยว่า ..
เขาเป็นยังไงบ้าง .. เขามีใครอื่นมั้ย .. วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันไม่ได้สนใจ ..
แต่ฉันก็คิดถึงเขานะ >.<' คิดถึงตลอดเวลาแหละน่า ..

"ฮวังแตซู ~ มีคนฝากช่อดอกไม้ช่อใหญ่นี้มาให้เธอหน่ะ !!!!!!!"
วอนจองวิ่งถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่มากมาให้กับฉัน .. มีดอกกุหลายประมาณ 1000 ดอกประมาณนั้น !
"ใครเอามาให้อ่ะ ?"
ฉันรับแล้วมองหน้าวอนจอง แต่เธอกลับยิ้มอย่างมีเล่น์นัยก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็ชี้ไปที่การ์ดใบเล็กใบหนึ่ง ..
ข้อความข้างในเขียนเอาไว้ว่า .. อยากรู้ว่าใคร มาที่ห้องประชุมใหญ่สิ .. ฉันอ่านแล้วมองหน้าเพื่อนตัวเองอีกครั้ง

แล้วก็ลุกขึ้นเดินไปยังหอประชุมใหญ่ของมหาลัย .. ก่อนที่จะถึงทางเข้าห้องประชุม จะต้องเดินไปตามทางที่มืดสนิท ..
วอนจองส่งไฟฉายมาให้กับฉัน .. แล้วก็ปิดประตูให้ฉันเดินเข้าไปคนเดียว ..
ตามทางมืดมาก จนฉันไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย .. จะเห็นก็เพียงเครื่องหมาย , คำพูด บางอย่างตามทาง ..
มันเป็นปากกาเรืองแสงที่เขียนแล้วเมื่อเอาไฟฉายส่องจะเห็น .. สิ่งที่ฉันเห็นต่อไปนี้จะถูกนำไปสู่จุดหมาย ..

☆ ... ดาว
☀ ... พระอาทิตย์
❃ ... ดอกไม้
➸ ... ลูกธนู
✔ ... เครื่องหมายถูก
✕ ... เครื่องหมายผิด
♪ ... ดนตรี

ฉันเดินมาจนถึงหน้าประตูของห้องประชุม ... ตลอดทางที่ผ่านมา .. ฉันแปลความหมายของมันไม่ออกเลยสักนิด ..
และกำลังงกับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ .. ใครกันนะเป็นคนทำ .. ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ .. ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ..

ข้างในมีแต่ความมืด .. แต่ไม่นาน .. แผ่นป้ายที่มีแสงสปอตไลน์ส่อง ก็ถูกเปิดออกทั้งหมด .. 7 แผ่นป้าย ..
ป้ายที่หนึ่ง .. มีสัญลักษณ์คือรูปดาว ☆ ดวงดาวคือความเป็นคุณ ..
ป้ายที่สอง .. มีสัญลักษณ์คือรูปพระอาทิตย์ ☀ คุณเปรียบเสมือนแสงอาทิตย์ในชีวิตผม เมื่อขาดคุณผมก็มีชีวิตอยู่ไม่ได้ ..
ป้ายที่สาม .. มีสัญลักษณ์คือรูปดอกไม้ ❃ ดอกไม้นำพาให้คุณมาหาผมในวันนี้ ..
ป้ายที่สี่ .. มีสัญลักษณ์คือลูกธนู ➸ ลูกธนูนี้ทิ่มแทงใจของผมเสมอเวลาที่ผมทำให้คุณเสียใจ ..
ป้ายที่ห้า .. มีสัญลักษณ์คือเครื่องหมายถูก ✔ ผมต้องการให้คุณเลือกในสิ่งที่หัวใจคุณต้องการ ..
ป้ายที่หก .. มีสัญลักษณ์คือเครื่องหมายผิด ✕ ผมไม่ได้ต้องการครอบครองหรือล็อคกุญแจหัวใจคุณ ..
ป้ายที่เจ็ดป้ายสุดท้าย .. มีสัญลักษณ์คือเครื่องหมายดนตรี ♪ สิ่งนี่บ่งบอกความเป็นตัวผม ..

เมื่ออ่านจบทั้งหมด .. ฉันก็พอเดาได้แล้วว่าเขาคือใคร .. ไม่นานผ้านสุดท้ายที่ใหญ่กว่าเดิมก็ถูกเปิดขึ้น ..

❤ ถามหัวใจของคุณ ..

❤ ถามหัวใจของผม ..

❤ ถามหัวใจของเรา ..

❤ ถามมันสิว่ามันรักใคร ..

❤ ฮวังแตซู คนที่ผมรักมากที่สุดในชีวิต ...

เมื่ออ่านจบไฟทั้งหมดก็เปิดขึ้น .. พร้อมกับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉัน ลีจองชิน

เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันไม่รู้ ... เขาเคยทำให้ฉันเจ็บเพียงใดฉันไม่สน .. ฉันรู้แต่ว่าตอนนี้ฉันรักเขา !! ฉันรักเขาแค่คนเดียว !

"จองชิน .. ฉันรักนาย ! ฉันรักนายมากที่สุด .. ขอบคุณนะที่ทำให้มีวันของเราอีกครั้ง .."
และฉันก็โผล่เข้ากอดจองชินแน่นพร้อมกับน้ำตาแห่งความดีใจ ตอนนี้หัวใจของฉันมันพองโตอีกครั้งแล้วหล่ะ ..
มันเต้นเป็นเสียงของความรักฉันได้ยินเสียงหัวใจของฉันมันร้องเรียกแต่เขา .. ร้องเรียกแต่ชื่อของเขา ลีจองชิน !!! 

จบบริบูรณ์ !!!!!!!