คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Keep*ใบสมัครนางเอกโจคยูฮยอน :: ผู้เเต่ง ~ลูกสนคุง~
ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน
ชื่อ (ไทย/เกาหลี/ญี่ปุ่น/จีน/อังกฤษหรืออะไรก็ได้ มีความหมายหน่อยก็ดีนะฮะ) : คิมแตซู แปลว่า (อาจจะไม่ค่อยตรงนะจ๊ะ) ความใส่ซื่อเเละความหรูหรา
อายุ (ไม่ต่ำกว่า18แต่ไม่เกิน21นะฮะ) : 18 ปี^^*จ๊ะ
สัญชาติ : เกาหลี - ออสเตรีย
นิสัย (ยาวหน่อยก็ดีฮะ) : เอาเเต่ใจตัวเองเก่งเป็นที่หนึ่ง! อาจจะเป็นเพราะว่าเธอถูกเลี้ยงมาด้วยความตามใจ...เเละการขาดแม่ของเธอก็เป็นได้...การเลี้ยงดูระหว่างพ่อกับแม่มันเเตกต่างกันจนเกิดไป...บางทีเธออาจจะเย็นชาจนคนตรงน่ารู้สึกขนลุกไปเลยก็ได้...เเต่ก็มีดวงตาเเละความน่ารักในนิสัยลึกๆของเธอที่ชวนคนหลงไหลได้...เเละการที่เธอมีนิสัย 2 อย่างคือ..อย่างแรกด้านเย็นชา อย่างที่สอง ความอินโนเซนต์ หัวอ่อนบางบางครั้ง ความสนุก การที่เธอสามารถรั่ว บ้า ฮา ต๊อง วิ่งเล่นเหมือนเด็กๆไปกับเพื่อนเธอๆได้ทุกครั้ง...อกอย่างเธอ ซุ่มซ่าม เพื่อนๆมั่กเรียกเธอยัยเปี๊ยก หรือ ยัยโก๊ะเเต่บางครั้งก็ก็เกลียดคำนี้......อาจจะเป็นเพราะเรื่องบางอย่างทำให้เธอเกลียดมัน....เธอมับตบตาคนอื่นได้บ่อยครั้งในเรื่องต่างๆ โดยนิสัยรวมๆก็คือ นิสัยเด็กๆเอาเเต่ใจซะส่วนบ่อย ไม่ค่อยฟังเหตุผล ไม่ค่อยใช่เหตุผลในการตัดสินปัญหา เธอเกลยีดการแพ้ เธอเกลียดการเเย่งชิง เธอเกลียดเอาตาย...บางครั้งเธออาจจะเเพ้เเล้วพาล..ตามนิสัยของเธอ...เธอไม่ชอบการอยู่บนเส้นดาย เธอไม่ชอบการบังคับ....ถ้าเกิดปัญหาเธอจะหันหน้าเข้าฝาผนังห้องเเล้วระบายมันออกมาให้หมด...เเละถ้าใครทำให้เธอเจ็บมันคนนั้นต้องเจ็บกว่าเป็นแสนเท่า!
ชื่อที่พระเอกของเราจะเรียก (ฉายาอ่ะฮะ) : ยัยเปี๊ยกโก๊ะเเตก!
ครอบครัว : พ่อให้ความอบอุ่นน้อย....อาจจะเป็นเพราะว่าความอบอุ่น ระหว่าง พ่อ กับ แม่ มันต่างกัน...เธอเป็นลูกผู้หญฺงเเต่ถูกเลี้ยงมาด้วยพ่อซึ่งเป็นผู้ชายความอบอุ่นย่อมน้อยกว่า...ที่แม่มีให้...บางครั้งเธอนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว...ร้องไห้ด้วยความคิดถึงเเม้...บางครั้งเธอเเละพ่อของเธอมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง....เพราะเวลาเธอต้องการคำปรึกษา...พ่อของเธอกับกำลังวุ่นกันเร่องบางอย่างที่เธอก็ไม่รู้.....พ่อขีดเส้นให้เธอเดินบนทางที่พ่อวางไว้...เธอเกลียดการบังครับ!! เธอจึงมักจะแหกกฎของพ่ออยู่บ่อยครั้ง.....
เรียนอยู่คณะ : คิลปะ
ชอบ // เกลียด : ชอบดอกไม้เเละการตามใจ // เกลียดความตาย เลือด การเเย่งชิง การริษยา การฆ่า
ระดับความร้าย/ความน่ารัก/ความแหล (บอกเป็นเปอร์เซ็นต์นะฮะ) :ความร้ายเธอมีอยู่ 60% ในตัว ความน่ารักของเธอเต็ม100% ส่วนความแหลของเธอ...เธอเก่งนะด้านตบตาคนให้เธอไป 70%
อิมเมจของคุณ 3 รูปฮะ (บอกชื่ออิมเมจด้วยจะดีมาก) : Jungjin หรือ JUNG JU AH
อิมเมจคู่ของคุณ 3 รูปเหมือนกัน :
******************
คำถามทั่วๆไป
ถ้าคุณไม่ติดนางเอกอยากไปตัวละครตัวไหนอ่ะฮะ : คนใช้นักฆ่า!! ได้ป่ะ?
ถ้าติดจะติดตาม Fic นี้มั๊ยฮะ : อ๊า!! แน่นอนจ้า
แล้วถ้าไม่ติดล่ะ?? : เอ่อ...เสียใจนอนร้องไห้ 3 คืน เเล้วจะกลับมาติดตามนะ
ต้องจิกๆ ทวงๆ สนคุงบ่อยๆนะฮะ : โอเค อนุญาติเเล้วน๊า >.<
พูดอะไรถึงคนแต่งซักนิดส์ (อย่าด่าน้า ><) : สนคุงจ๋า....พิจารณาเค้าคนนี้ด้วยนะ ตั้งใจสมัครมากๆๆไม่ติดร้องไห้เเน่ๆ....เเต่ขอเเค่พิจารณาให้ถี่ถ้วนเเค่นั้นก็นอนตายตาหลับเเย้วววว ^๐^ อ๋อ...คือมีอีกเรื่องจะบอก...อันนี้ถ้าติดนะ..ถ้านะค่ะ ถ้าเราติด คือตอนนี้...พ่อของกลอยให้กลอยเลือกระหว่าง...ดีวีดีคอนเอสเจ กับ ค่าเน็ตกลอยจะเลือกอะไรกลอยบอกว่ากลอยเลือก ดีวีดี...ซึ้งกลอยก็ต้องโดนตัดเน็ตชั่วคราว..ถ้ากลอยติดจริงๆๆๆ กลอยขอโอกาศนะ....ถ้าติดจริงๆขอโอกาศให้กลอยได้เป็นนางเอก..รอกลอยด้วยน๊าจ๊ะ สนคุง กลอยขอนะ...อันนี้ถ้ากลอยติดนะ...เเต่ไม่ติดก็ไม่เป็นไรจ๊า...แต่กลอยชอบฟิคจริงๆนะ ชอบมากๆๆด้วย T___T เเต่จะกลับมาเเน่นอนค่ะ
*******************
คำถามชิงบทนางเอกคยูฮยอน [ยากรึไม่ก็ต้องพิจารณากันเอาเองล่ะฮะ]
เหตุการณ์ที่ทำให้คุณทั้งสองเจอกันครั้งแรก (ไม่ต่ำกว่า 3 บรรทัดฮะ) : ขอบรรยายเเล้วนะคร๊า....
ณ เช้าวันสดใสที่มหาลัยคยองฮี (อันนี้ เเล้วเเต่สนคุงน๊า สมมุติขึ้นก่อนเเล้วกัน)
"ยัยเเตซู เอางานไปส่งอาจารย์เร็วอีกแค่ 10 นาที อาจารย์จะไม่รับงานเเล้วเร็ว.!!"เพื่อนของเธอสั่งให้เธอเอางานไปส่งอาจารย์ที่คณะบริหาร ศึกต้องวิ่งไปอีก 3 ตึกเธอวิ่งด้วยความเร็วเเละระมัดระวังเพราะมันเป็นแก้วที่เพื่อนๆในคณะนั่งทำกันอยู่ 3 อาทิตย์เป็นงานศิลปที่ต้องปารณีตมากมันเป็นเหมือนดวงชะตาที่จะลิขิตว่าจะจบหรือมั้ย?...เธอวิ่งมาได้สองตึกเเละตึกสุดทายคือตึกนิเทศ...
"เฮ้ย!!ระวัง......."เสียงคนๆหนึ่งพูดขึ้นเหตุการ์ณตอนนั้นมันไวเหมือนโกหก...เธอชนกับคยูฮยอนเข้า...เเละของที่เธอถืออยู่ก็กระเดนลอยขึ้นฟ้าไปเเล้วกำลังดิ่งลงมา.....
"อ๊ากกกกกกก..."เธอลุกขึ้นจากอ้อมกอดของโจคยูฮยอนคนที่เธอชนจากนั้นเธอก็...วิ่งไปรอรับงานที่มันกำลังจะรอยลงมาเเล้ว...
"ลงไหนว่ะ ลงไหน..อ๊ากกก กะไม่ถูก....เอ๊า..นายยืนดูหาอะไรหล่ะมาช่วยกันเซ่......"ทั้งหมดช่วยกันรับงานชิ้นนั้น
"ผมรับได้ๆ"ชายคนหนึ่งกระโดดด้วยความดีจัย
"เย้ๆๆๆ....เพร้งงงงงง!!!"
"O_o"เหมือนว่าโลกหยุดหมุนไป 3 ชั่วโมงเธอนิ่งกับภาพที่เห็น...
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก...เเย่เเล้วๆๆๆๆๆๆ"เธอวิ่งพลานเหมือนโดนน้ำร้อนลวก....
"ทำไงดีหล่ะๆๆๆๆๆ งานอีก 5 นาทีต้องส่งเเต่ตอนนี้...มันเเตกหมดเเล้ว...แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เธอยืนร้องไห้เหมือนเด็กอนุบาลสาม...
"ฉันขอโทษนะ..."ชายคนนั้นที่มีนามว่าคยูฮยอนเดินเข้ามาปลอบเธอด้วยความสงสาร (สงสารหรือสมเพช...)
"เพราะนาย!! นายต้องรับผิดชอบนะ ฮือๆๆๆๆๆๆ"เธอร้องไห้เหมือนเด็ก...รอยยิ้มของคยูฮยอนก็บังเกิดขึ้น...เขายิ้มออกมาด้วยความน่ารัก อินโซนต์เด็กๆของเธอ...
"นายหัวเราะอะไร! รับผิดชอบเลยนะ"
"อ๋อ.......ฉันว่าฉันมีงานเเบบนี้อยู่นะ....รอแปปนะ"คยูฮยอนหายไปนาน 3 นาทีเเล้ววิ่งออกมาด้วยสีหน้าเหนื่อย เเต่ที่เขาถือมาเหมือนงานที่มันเพิ่งเเตกไปเมื่อกี้เด๊ะ!
"อ๊ากกกเหมือนมากขอบใจนะ..."เธอกระโดกอดคอคยูฮยอนทันที
"เฮือก!! อีก 1 นาที!!"เธอคว้างานนั้นได้รีบวิ่งไปที่ตึกคณะบริหารทันที
"ฉันไปด้วย....."คยูอยอนวิ่งตามแตซูไปทันที
"เดี๋ยวค่ะ!/เดี๋ยวครับ!"ในที่สุด...ก็ส่งทัน
"ฉันกำลังจะปิดเเล้วพอดี..."อาจารย์ผู้วางมาดโหดเอ่ย
"ขอบคุณคร๊า"เธอเดินออกมาจากห้อง คยูฮยอนยังคงรออยู่หน้าห้อง
"ส่งได้มั้ย?"เขาเอ่ยถามด้วยคงความเป็นห่วง
"ฮึกๆๆT^T....ได้กรี๊ดดดด"แตซูกระโดกอดกับคยูฮยอนด้วยความดีจียล้นเหลือ
ความสัมพันธ์ของคุณทั้งคู่เป็นแบบไหน : เพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ!!)
อุปสรรค์ของความรักของคุณล่ะ : คุณพ่อ! คืออุปสรรค์ความรักของเธอ พ่อของเธอไม่ให้ความอบอุ่นของเธอ เเต่ก็..ไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับเธอ...
คยูฮยอนเขาคอยดูแลคุณตลอดเพราะว่าคุณไม่มีใครให้คอยดูแล ถึงแม้พ่อของคุณจะคอยส่งเงินมาให้เวลาที่คุณต้องการอะไรก็ตาม วันหนึ่งคุณได้ขอให้คยูฮยอนซื้อของอย่างหนึ่งให้คุณของสิ่งนั้นคือ...?? : แหวน..รูปดาว ฝั่งด้วยคริสตัล
คุณได้รู้ความลับว่าพ่อของคุณเป็น...(แล้วแต่คุณคิดเลยฮะ) คุณรับไม่ได้และหนีออกจากบ้านทันทีและเมื่อพ่อของคุณรู้ว่าคุณรู้ความลับก็ได้ส่งลูกน้องให้ตามฆ่าคุณเพื่อปิดปาก (เป็นพ่อที่เลวมากๆ) คุณควรจะทำยังไงกับเหตุการณ์นั้นดี : ขอเล่าตั้งเเต่เเรกน๊า...
เมื่อคยูฮยอนซื้อเเหวนให้กับเธอ เธอก็จะเอามาให้คุณพ่อดู...เธอกำลังจะเคาะประตูเเต่เธอก็ได้ยินพ่อพูดบางอย่างกับลูกน้อง
"ท่านครับ!! ตอนนี้ไอ้ซากิเนะ มันทำงานพลาดยาที่ส่งโดนตำรวจจับไปหมดเเล้วครับท่าน"
"อะไรนะ!! ไปฆ่าปิดปาก...ไอ้ซากิเนะ เเล้วฆ่าตำรวจชุดนั้นให้หมด...จากนั้นก็เปลี่ยนเส้นทางการส่งยาไปทางทิศใต้ของแม่น้ำ...หวังว่าเเกจะทำได้...งานนนี้เป็นงานชิ้นใหญ่ห้ามความลับลั่วไหลเด็ดขาด ออกไปได้......"เธอยืนอึ้งอยู่หน้าห้อง ทำอะไรไม่ถูก เธอจึงวิ่งออกจากบ้านทันที..เธอวิ่งไปร้องไห้ไปตามทาง...น้ำตาแห่งความเสียใจเเละความผิดหวัง...เธอไม่คิดว่าพ่อของเธอจะทำแบบนี้!!......
"ท่านครับ!!"เมื่อกี้...นายฮึนกิ....บอกว่าเห็นคุณหนูยืนอยู่หน้าประตูเเล้ววิ่งออกจากบ้านไปครับท่าน
"อ๊ะไรนะ!!"ท่านพ่อทุบโต๊ะด้วยความโกดเเล้วสั่งลูกน้องว่า...
"ไปฆ่ายัยลูกไม่รักดีของฉันเดี๋ยวนี้!!! ถ้าแกไปฆ่าไม่ได้...ฉันจะให้แก...ไปเป็นอาหารของเสือ..."จากนั้นลูกน้องออกก็ออกติดตามเธอ.....ไปทุกหนแห่ง
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เธอเคาะประตูบ้านของคนที่เธอไว้ใจมากที่สุดในชีวิตในตอนนี้
"อ้าวเเตซู!"ไม่ทันทีคยูฮยอนจะเอ่ยทัก...เธอโผล่เข้ากอดเขาทันทีเเล้วร้องไห้ออกมาจนคนที่อยู่กระทำตกใจกับเธอมากๆ
"ช่วยด้วย....................."เธอเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้คยูฮยอนฟัง...
"เธอไม่ต้องกลัวนะ...ฉันจะปกป้องเธอเอง.....เธอต้องไม่เป็นอะไร เชื่อฉันสิ......อย่าร้องไห้นะ อย่ากลัว"คยูฮยอนกอดแตซูด้วยความรัก ความอบอุ่น....
จากนั้นเธอก็กลบดานอยู่ที่บ้านของเขาไม่ออกไปไหนทั้งนั้น...เเม้เเต่มหาลัย...
สุดท้ายอยากให้ความรักของคุณทั้งคู่จบลงแบบไหน : ขอเป็นภาคต่อจากคำถามม่ะกี้นะ...เเละเเล้ว...สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น.....ลุกน้องของท่านพ่อ...สืบรู้เเล้วว่าแตซูอยู่บ้านคยูฮยอน...จึงส่งคนมาทำลายบ้านของคยูฮยอนทันที....เเต่โชคดีที่วันนั้น...เธอออกไปข้างนอกกับคยูฮยอน...ตอนเเรกเธอกะจะไม่ไป...แต่คยูฮยอนก็คงดื้อให้เธอไป....เธอเลยต้องจำใจไปกับเขา เเต่ก็ถือเป็ฯความโชคดี....วันนั้นเธอกลับบ้านไปพร้อมเค้าเเละพบว่าประตูบ้าเปิดอยู่ คยูฮยอนจึงรีบวิ่งเข้าบ้านไปพร้อมกับ...เธอ...เเละก็พบว่าข้าวของพังหมดทุกอย่าง...ไม่เหลือแม้เเต่ซาก...เเละเเล้ว..ทั้งสองจึงตัดสินใจ....ไปเมืองนอกเพื่อไม่ให้พวกนี้ตามหาพบ...เธอตีตั๋วไป..ออสเตรีย.....ไปในที่ๆไม่มีคนที่จะตามพบ....เเละเขาทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข...แต่!! ดันมีสายรายงานไปว่า พบเธออยู่ที่นี้!! ทางด้านพ่อของเธอจึงมาที่นี่เองเเล้วตามตัวเธอพบ.....
"แตซู!!ลูกรักของพ่อ........หึหึ"เสียงดังมาจากข้างหลังเมื่อตอนนี้เธอกำลังอยู่บ้านคนเดียว
"ห๊า....!! พ่อ!!"
"ว่าไงจ๊ะลูก......สบายดีมั้ย!!"
"............"เธอพยายามจะวิ่งหนีเเต่พ่อของเธอจิกไปที่หัวของเธอเเล้วดึงตัวเธอกลับมาเเล้วกระซิบข้างหูเธอ...
"อยากรู้มั้นทำไมแม่แกถึงได้ตาย........!!! ก็เพราะมันสอดรู้สอดเห็นแบบแกนั่นแหละ.....หึหึ....."จากนั้นมีดแหลมก็ถูกเเรงความเเค้นปล่อยออกมาจากข้างหลังของเธอ...เลือดไหลออกมาตามเเรงของมีดแหลมนั้น...เธอทรุดลงไปที่พื้นอยากที่หลีกไม่ได้...
"พะ.....พ่อค่ะ ถึงยังไง....หนูขอ อโหสิ ให้พ่อนะค่ะ...."จากนั้นเธอก็หลับตาลง
ชายหนุ่มคนรักที่ออกไปทำงานก็กลับมา.......
"แตซู!!"คยูฮยอนวิ่งลงไปกอดร่างที่นอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นทันที
"แตซู พื้นสิ ตื่นขึ้นมาคุยกับฉัน............"คยูฮยอนร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้า....จากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้น
"แตซู!! เธออย่าทิงฉันไปนะ ฉันจะ....พาเธอไปโรงพยาบาล...."เมื่อสิ้นสุดคำพูดเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีก
เเสงสีขาวส่องสะท้อนมาที่ตาของเธอ.....จากนั้นก็เผยร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง...
"แม่!!"ร่างผู้หญิงคนนั้นคือแม่ของเธอ!!เธอวิ่งเข้าไปกอดแม่ของเธอทันที เเม่ของเธอไม่ได้พูดอะไรมากพูดเเค่ว่า
"กลับไปซะ...!! คนเลวกำลังจะได้รับกรรม....กำลังมีคนรอลูกอยู๋"จกานั้นเธอก็ลืมตาขึ้นพบว่าคนตรงหน้าของเธอคือคยูฮยอน
"แตซู เป็นไงบ้าง!!"คยูฮยอนจับมือเธอไว้
"นี่ฉันหลับไปนานแค่ไหน...."
"1 เดือน!!"
"ห๊า!! คยูฮยอน...ฉันเจอเเม่ แม่บอกว่าคนเลวกำลังจะได้รับกรรม..."
"ใช่ พ่อของเธอโดนจับเเล้ว...ชีวิตของเธอจะได้มีความสักที เมื่อเธอหายเราจะกลับเกาหลีกันเเล้ว...ฉันจะแต่งงานกับเธอ...."
"T_T....เธอพูดจริงๆเหรอ?.........."
"อืม...ฉันรักเธอนะเเตซู"
"ฉันก็รักนายคยูฮยอน"เเล้วทั้งคู่ก็กอดกัน....
เเละเมื่อถึงวันนั้น .... แต๊แด แด แด แต่ แด๊ แด่ แด...(เสียงเพลงงานเเต่งงาน)
"โจคยูฮยอนจะรับคิมแตซูเป็นภรรยามั้ย"
"รับครับ"
"คิมแตซูจะรับโคยูฮยอนเป็นสามีมั้ย"
"รับค่ะ"
"ขอให้ลุกทัง้สองจงรักกันนานๆ รักกันจนวันที่จะสิ้นลมหายใจ...."
"ฉันรักเธอนะ....."คยูฮยอนกระซิบข้างหูแตซู
"รู้เเล้วหน่า....."
"อุ๊บบบบบส์!!! O_O"ท่ามกลางผู้คนที่กำลังรอดอกไม้อยู่นั้น คยูฮยอนก้มลงมาจูบที่ปากของเธอ...เธอตกใจสะดุ้งจากนั้นก็ปล่อยดอกไม้ทันที
"กรี๊ดดดดดดดด!!!"เสียงผู้คนต่างมีความสุขกับรักครั้งนี้
จบบริบูรณ์....(ไม่ชอบบอกน๊า)
*************************
ความคิดเห็น