คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #127 : ~KEEP~ :: ~ From Audition // `zerkwabella. ~
From Audition.
ผู้ว่าจ้าง บริษัท The Miracle Mirror
x. ส่วนของผู้ออดิชั่น
๑. ชื่อเล่น ,, กลอย
๒. อายุ ,, 16 ปี
๓. รู้สึกยังไงกับพล็อต ,, น่าสนใจมากค่ะ ชอบมาก แปลกดีด้วยค่ะ >_<
๔. ยินดีที่ได้รู้จัก เจ้รักเธอจุ๊บๆ ,, เช่นกันค่ะ จู๊บบบบ <3
x. ส่วนของตัวละคร
๑. ชื่อ – สกุล ,, ฮวังแตซู { Hwang Taesu }
๒. ชื่อที่จะให้เรียก ,, เบบี๋ !
๓. อายุ ,, 22 ปี
๔. ชื่อ – สกุลคนที่คุณเลือกจ้าง ,, ปาร์คฮยองจุน { Park Hyungjun }
๕. ชื่อในวงการที่คุณเลือกจ้าง ,, Question ,, ?? { คำถามงั้นเหรอ ? ใช่ ! เขาช่างถาม ! }
๖. อายุ ,, 21 ปี
๗. บุคลิก , ลักษณะ ,, มีโคลงหน้าเรียวคล้ายรูปไข่จนเกือบกลม จมูกเล็กและมีสันดั้งโด่งพอสมควร สีผิวขาวมากจนเกือบซีด ผิวพรรณของเธอดีมาก เนื้อละเอียด ถ้าลูบไปจะไม่มีพื้นที่ให้สะดุดแม้แต่น้อย มีผมยาวถึงกลางหลังและหน้าม้าที่ยาวปิดคิ้ว ผมสีน้ำตาลทองเข้ม ๆ มีลักยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก ดวงตากลมโตสีดำสนิท แต่ไม่โตมากจนน่ากลัว มีรูปร่างเล็กสูงประมาณ 168 น้ำหนัก 45 แขนยาว ขายาว แถมคอยังยาวอีกต่างหาก (นิดหน่อย ==') เป็นคนที่ดูภายนอกก็น่าจะเดาออกว่ายิ้มง่าย ขี้เล่น แถมยังเป็นคนอารมณ์ดี + อารมณ์เป็นต่ออีกต่างหาก . . . ชอบใส่เสื้อแนวสบาย ๆ บางครั้งก็ดูเวอร์ไปนิด ไม่ค่อยมีรสนิยมมากนัก . . .
๘. อุปนิสัยของคุณ ,, เป็นมนุษย์ที่มีนิสัยคล้ายแมวเหมียวเมี๊ยวเมี๊ยว เป็นอย่างมาก เพราะเธอเป็นคนที่ชอบอ้อน ชอบนอน ชอบงอน ชอบกัด ชอบตะปบ แถมยังชอบทำตัวน่ารักให้คนอื่นอิจฉาบ่อยครั้ง เป็นคนที่ [เกือบ) จริงจังกับชีวิต เธอมอบเรื่องความรักให้เป็นที่หนึ่ง ความสะอาดให้เป็นที่สอง และสุดท้ายการวางแผนในชีวิตของตัวเองให้เป็นที่สาม เธอเป็นเหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป คืออยากมีความรัก เหงาเป็น รักเป็น แถมยังเจ็บเป็นอีกต่างหาก [เจ็บบ่อยด้วยหล่ะ) เธอเป็นคนที่เพื่อนๆมักแทคแคร์ดีกว่าคนอื่นเสมออาจเป็นเพราะนิสัยที่น่ารัก ชอบเล่นมุกแป็ก ชอบทำตัวเป็นที่น่าสนใจ ทั้งที่ไม่มีคนสนใจบ่อยครั้ง เธอยิ้มง่าย ยิ้มเก่ง และชอบเที่ยวพอสมควร เธอมักมองโลกในแง่บวกเพราะคติประจำใจของเธอคือ [ผู้หญิงที่คิดบวกย่อมสวยขึ้น) และเธอก็นำคตินี้มาใช้ในชีวิตประจำวันจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้ ==' เพื่อนๆมักตั้งฉายาให้เธอว่ายัยโรคจิตเพราะเธอชอบพูดถึงเรื่องที่มันเวอร์และไม่สามารถเกิดขึ้นจริงได้ ! แถมเธอยังชอบทำร้ายร่างกายเพื่อนอีกต่างหาก ทำร้ายร่างกายในที่นี้หมายถึงการพูดจาที่สื่อว่าจะทำร้ายคนๆนั้นเช่น [เดี๋ยวตบ , ต่อย , เตะ) และเวลาที่เธอเขิน . . ถ้าใครได้อยู่ใกล้มือเธอนั้น . .มักจะโดนเธอตีจนบางทีไหล่แทบหลุด และแถมเธอยังเป็นคนที่บางครั้งก็ชอบนั่งนิ่ง ๆ นึกถึงเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจ เป็นคนชอบคิดมาก คิดเล็ก คิดน้อยเก้บมาคิดหมด เป็นคนที่จิตรนาการเก่ง พูดเก่ง เล่นเก่ง ยั่วเก่ง [เล่นๆกัน) ในตัวของเธอมีแต่คำว่าให้กับให้ เธอจะได้รับกลับมาน้อยครั้งแต่เห็นนิสัยและน่าตาเธอน่ารักแบบนี้อกหักประจำ ในชีวิตของเธอ เธอรู้จักคำว่ารัก แต่เธอดันไม่เคยได้ใช้คำว่า แฟนสักครั้งเดียว . . แปลกจัง ? นั่นสิ . . สงสัยเธอเป็นคนแปลก ๆ หล่ะมั้ง =_='
๙. อุปนิสัยของผู้ถูกจ้าง ,, ยิ้มง่ายอ่าใช่ . . เป็นคนช่างพูด ช่างคุย ช่างสงสัย แถมยังปากไว มือไว และฉลาดเป็นบ้า! บางครั้งก็ทำตัวโหด ป่าเถื่อนแถมยังหื่นอีกต่างหาก ภายนอกอาจจะดูเป็นเพลบอยนิดๆ แต่ที่ไหนได้ . . ไม่ใช่แบบนั้นหรอก เขาเป็นคนที่จริงจัง [มาก) ถ้าอยู่กับฉันสองต่อสองชอบหาเรื่องให้เข้าถึงเรื่องบ้าบออยู่ได้ [จริงๆฉันชวนเขาคุยเองแหละ) เขามักทำตัวสบาย ทำตัวอิสระ เมื่ออยู่กับฉัน พยายามทำให้ฉันไม่เครียด เขาชอบสร้างเสียงหัวเราะให้กับฉันเสมอ . . และก็ยังเป็นคนที่คอยปลอบเวลาฉันเศร้าอีกต่างหากแหนะ >_<'
๑๐. ประวัตครอบครัว ,, เธอเป็นลูกเลี้ยงของครอบครัวเศรษฐีครอบครัวหนึ่งในกรุงโซล พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอคือใครไม่รู้ เธอถูกเก็บมาจากถังขยะข้างผับชื่อดังแห่งหนึ่ง สถานเลี้ยงเด็กเลยนำไปเลี้ยงจนกระทั่งวันหนึ่ง ฮวังซูฮวาน [พ่อบุญทำ แถมยังทำอาชีพทนายความอีกห่างหาก) มารับเธอไปเลี้ยง เธอมีแต่พ่อบุญธรรมคนเดียวเธอไม่มีแม้แต่แม่บุญธรรม เธอเรียกพ่อบุญธรรมว่าพ่อซูฮวาน ท่านเลี้ยงเธอเหมือนลูกแท้ๆคนหนึ่ง เธอถูกเลี้ยงมาโดยผู้เป็นพ่อ ท่านไม่ได้ตามใจเธอมากนักแต่ก็ไม่เคร่งกับชีวิตเธอมากนักเธอจึงไม่ค่อยเอาแต่ใจตัวเองเท่าไหร่นัก ==' แต่แล้ววันหนึ่งพ่อบุญธรรมกลับตายด้วยโรคเส้นเลือดหัวใจอุดตัน เธอร้องไห้หน้างานศพ 3 เดือนเต็ม ๆ หลายคนที่ไม่เห็นภาพอาจไม่เชื่อ [บอกแล้วเธอมันเวอร์ !) ทุกคนจึงสงสารเธอเป็นอย่างมาก เธอต้องอยู่ตัวคนเดียวมาจนถึงปัจจุบันเพราะเธอมีงานทำเป็นอาชีพหลักคือนางแบบโนเนมหาเงินเลี้ยงชีพไปวัน ๆ กับบ้านหลังใหญ่ที่เธออยู่ตัวคนเดียว !
๑๑. ประวัติความรัก ,, เคยมีความรักโดยการหลงรักรุ่นพี่ . . แต่กลับอกหักเมื่อรุ่นพี่คนนั้นมีแฟนแล้ว ! เธอเจอเหตุการณ์แบบนี้มา 2 - 3 ครั้งจนแทบท้อกับคำว่ารักแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอเข็ดหรอกนะ เพราะเธอยอมที่จะเป็นยัยโง่ในเรื่องความรัก !
๑๒. การแต่งกายพอสังเขป ,, เสื้อยืด กางเกงขาสั้น สบาย ๆ ง่าย ๆ
๑๓. เพิ่มเติม (เรื่องฝังใจ ของติดตัว) ,, กำไรข้อมือสีแดงที่พ่อบุญธรรมของเธอซื้อให้เป็นของชิ้นแรกในชีวิตของเธอ !
๑๔. อิมเมจ (บอกชื่อ+รูปเดียวพอ) ,, Do Heoji
๑๕. อิมเมจคู่ของคุณ(บอกชื่อ+รูปเดียวพอ) ,, Park Hyungjun
x. คำถามทั่วไป
๑. ตอบคำถามด้วยความจริงใจนะคะ ,, สัญญา แน่นอนค่ะ ^^
๒. รักเจ้กวารึเปล่าเนี่ย (เกี่ยว?) ,, รักมาก ๆ กลอยรักพี่นะคะ ^///^
๓. คำถามยากไปไหม ,, ยากนิดหน่อยค่ะ ^^
๔. มีอะไรอยากจะบอกเจ้หรือเปล่า ,, พิจารณาของกลอยด้วยนะค่ะ ^๐^
๕. เพลงที่คิดว่าน่าจะเข้ากับคู่ของคุณ ,, คนในกระจก [แกรนด์ เดอะสตาร์)
๖. ทำไมอยากเป็นคนจ้างอ่ะ ,, กลอยว่าคนจ้างกลอยสามารถคิดอะไรได้หลายๆอย่างค่ะ ^^
๗. โชคดีกับการสมัครนะคะ จุ๊บๆ ,, ขอบคุณค่ะ จุ๊บ ๆ >////<
x. คำถามชิงบท (ตอบตามนิสัยของตัวละคร)
๑. เพราะเหตุใดคุณถึงมานั่งบ่นหน้ากระจกแล้วทำไมคุณถึงขอสิ่งนั้น สิ่งนั้นที่คุณขอคืออะไรแล้วกระจกที่คุณขอมันอยู่ที่ไหน
ตอบ ,, เฮ้อ . . ชีวิตของฉันอ่านะ ถึงฉันจะน่ารัก ถึงฉันจะน่าตาดีแค่ไหน ทำไม๊ ทำไม ฉันถึงได้อาภัพรักขนาดนี้ . . กวักแดวอน นายแบบโนเนมที่กำลังจะมีชื่อเสียง เป็นที่หมายปองของสาว ๆ แถมยังได้ถ่ายแบบกับฉันบ่อยครั้ง . . แต่ดูว่าเขาไม่มีที่ท่าจะสนใจฉันมากกว่าคำว่า "เพื่อนร่วมงาน!" เฮ้อ . . ฉันนั่งถอนหายใจรอบที่หนึ่งร้อยยี่สิบเจ็คครั้งแล้ววันนี้ . . เฮ้อ . . เฮ้อ . . เฮ้อ . . วันนี้เป็นวันที่ฉันว่างงานและก็ต้องอยู่บ้านเฉยๆเพราะเงินหมดชั่วคราว [งานไม่ค่อยมี ==') ในห้องสีเหลี่ยมสีขาวที่เป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังใหญ่นี้ . . มันคือห้องของฉันเองหล่ะมีผ้าม่านสีม่วง และของทุกอย่างก็เป็นสีม่วง สลับกับดำ . . ฉันชอบสีนี้นะดูลึกลับดี =.=' แต่ก็มีสิ่งหนึ่งในห้องที่แตกต่างจากสิ่งอื่นที่ดูลึกลับ "กระจกขอบทองลายดอก" เป็นกระจกบานขนาดเท่าตัวคน พ่อบุญธรรมของฉันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดฉันในปีสุดท้ายก่อนท่านจะเสียชีวิต . . ฉันรักระจกบานนี้มาก เวลาฉันเสียใจฉันมักจะมาพูดกับกระจกบานนี้แหละ . . กระจกบานนี้เหมือนกับเป็นตัวแทนของพ่อบุญธรรม . . วันนี้ก็เช่นกันฉันมองไปยังกระจกบานนั้นพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้น . . ทำไมชีวิตฉันถึงได้เป็นแบบนี้นะ ฉันมองไปในกระจกอีกครั้ง พร้อมกับพูดกับกระจกว่าอยากมีคนมาเป็นที่ปรึกษาเรื่องความรักให้ฉันสักคน ฉันจะได้รู้สึกเหมือนตัวเองไม่โดดเดี่ยวแบบนี้ . . T^T
๒. แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่อยู่ๆก็มีชายหน้าตาหล่อเหลาใส่หมวกสีแดงติดรูปหัวใจหน้าเหมือนเคน ธีระเดชมมายืนกดกริ่งอยู่หน้าบ้านของคุณ พร้อมกับบอกคุณว่า ‘บริษัท The Miracle Mirror ยินดีมอบความสุขให้คุณ ช่วยเซ็นรับด้วยนะครับ’ คุณรับมาอย่างงงๆก่อนจะเซ็นชื่อให้เขา แล้วเขาก็ขึ้นรถแล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือเพียงกล่องขนาดใหญ่เอาให้กับคุณ ช่วยเล่าเหตุการณ์ให้หน่อยสิว่ามันเป็นอย่างไรต่อไปเมื่อคุณเปิดกล่องนั้นออกพบกับชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา
ตอบ ,, และเมื่อเช้าวันใหม่ . .ที่สดชื่น . . แต่ร่างหญิงสาวที่นอนอยู่บนที่นอนกลับถูกปลุกด้วยเสียงกริ่งหน้าบ้าน . .
เธอลุกขึ้นเพื่อที่จะไปเปิดประตูดูว่าใครมาในสภาพ หัวฟู ชุดนอนสีขาวตัวบาง . .
กริ่งงงงงงง ~ กริ่งงงงงงงง ~
"มาแล้วค่ะ มาแล้ว มาแล้ว . ."
ฉันงัวเงียลุกขึ้นจากที่นอนพร้อมกับเดินลงไปข้างล่างเพื่อเปิดประตู . . และเมื่อเปิดประตูก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาคล้ายเคน ธีระเดช
เขาใส่หมวกสีแดงติดรูปหัวใจ พร้อมกับส่งยิ้มหวาน ๆ มาให้กับฉัน . . ฉันยืนอึ้งอยู่สักครู่ก่อนจะพบว่า . . เขายื่นกระดาษใบนึงมาให้ฉัน
"บริษัท the miracle mirror ยินดีให้บริการความสุข ช่วยเซ็นตรงนี้ด้วยนะครับ"
ฉันรับสิ่งนั้นมาก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ แล้วเซ็นชื่อลงไปอย่างง่ายดาย โดยไม่ได้อ่านอะไรแม้แต่นิดเดียว . . แล้วก็ส่งของนั้นกลับคืนเขาไปทันที . . จากนั้นเขาก็ยิ้มหวานให้กับฉันอีกครั้ง . . ก่อนจะขึ้นรถแล้วหายไปอย่างไร้ร่องลอย . . แต่ฉันยังคงหลงในภวังความหล่อของเขาอยู่แม้น้อยเลย . . คนบ้าอะไรหล่อขนาดนี้ ! กรี๊ดดดดดดด >////<'
เอ๊ะ ! กล่องอะไรหน่ะ ? ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้ . .
ฉันเดินเข้าไปใกล้ ๆ กล่องนั้นก่อนที่มันจะ . .
ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ !!!
ผะ . . ผีหรอกตอนกลางวัน !! แง ๆๆๆ T________T
ฉันวิ่งไปหลบหลังเสาก่อนจะพบว่าเสียงนั่นเงียบไปแล้ว . . เลยตัดสินใจวิ่งมาเปิดกล่องทันที พร้อมกับหลับตาปี๋ และ ชูมือยกขึ้นเหมือนจะป้องกันตัว จากศัตรู (คล้ายนักมวยแฮะ !) แต่ . . ทว่ากับได้กลิ่นเหมือนกลิ่นบางอย่าง . . กลิ่นนี้มัน . . กลิ่น . .กลิ่นผู้ชายหนิ กรี๊ดดดด ๆ ๆ ๆ >_<' (เก็บอาการนิดนึง ==')
"บริษัท the miracle mirror ยินดีให้บริการความสุขกับคุณ ผมปาร์คฮยองจุน ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ ??"
ฉันลืมตาขึ้นแล้วมองยังต้นเสียง . .คนตรงหน้าคือผู้ชายที่หล่อมาก หล่อมาจริง ๆ น่ารักอีกด้วย ! สเป็คฉันเลยหล่ะ กรี๊ดดด ! (เก็บอาการ !!!) ฉันมองไปที่หน้าเขานิ่ง ๆ ก่อนจะเก็บอารมณ์การกรี๊ดกร๊าดเอาไว้ในใจ . .แล้วก็หันไปมองหน้าเขาอีกครั้ง . .
"ฉันชื่อ ฮวัง . . ฮวัง . . ฮวัง .. แตซู !!!!"
กรี๊ดดด ! ทำไมฉันต้องพูดติดขัดแบบนี้ด้วย ! แตซูคนกล้า สู้ ๆ ! T^T
"คุณชื่อ ฮวัง ฮวัง ฮวังแตซู เหรอครับ ? ทำไมชื่อคุณยาวจัง ?"
"ยาวบ้านนายสิย่ะ ! ฉันชื่อ ฮวังแตซู . . ฮวังแตซู เท่านั้น !!!!"
"ชื่อ ฮวังแตซู ฮวังแตซูเท่านั้น ใช่มั้ยครับ ? ก็ยาวอยู่ดี ^^/"
"นี่นายจะกวนประสาทฉันเหรอ? นายปาร์คฮยอง . . จุน !"
"ดูเหมือนผู้ว่าจ้างของผมจะติดอ่างแฮะ !"
"นายว่าใครย่ะ ปากเสียเดียวตบคว่ำ !!!!!"
"ดุจังครับ ว่าแต่จะให้ผมเรียกคุณว่าอะไรดีหล่ะ ? ฮวังแตซูเท่านั้น หรือ ฮวัง ฮวัง ฮวัง ฮวัง แตซู !!!"
"นายนี่มัน !!! . . เฮอะ ! เอาเถอะ . . ฉันจะไม่ถือสา {คนหล่อ} < [พูดในใจเท่านั้น!] เอาเป็นว่าเรียกฉันว่า เบบี๋ โอเค๊ ?"
"ได้ครับ เบบี๋ !! ว้าว . . บ้านคุณใหญ่จัง พาผมเข้าไปทัวหน่อยสิครับ ผมกลัวหลง ^๐^"
"นี่ถ้าไม่เห็นว่าหล่อ ฉันฆ่านายแน่ !" << ประโยคนี้พูดเบามาก >_<'
"ฮ่า ฮ่า ขอบคุณที่ชมนะเบบี๋ของผม คิคิ !" << ยังจะได้ยิน !
"ฉันให้นายเรียกว่าเบบี๋เฉย ๆ ไมได้ให้เรียกเบบี๋ของผม ! ชิชะ !"
"ทำไมหล่ะครับ เบบี๋ของผม . . น่ารักดีออก =.="
"ไม่ . . นายต้องเรียกฉันว่าเบบี๋เฉย ๆ"
"ได้ครับ เบบี๋เฉย ๆ ว้าวอันนี้อะไรครับ ทำไมดูน่ากลัวจัง!"
"เรียกว่าเบบี๋ ๆๆๆๆๆๆๆๆ ว้อยยยย เอ๊ะอย่าจับ !! เดี๋ยวแตก นายนี่หนิ ฮึ่ย!!!!!"
"คุณจะฆ่าผมเหรอเบบี๋ !!!! ถ้าคุณฆ่าผมใครจะช่วยเรื่องความรักของคุณหล่ะ!"
"เออ ! งั้นอยู่นี่ฉันจะไปอาบน้ำ อย่าตามขึ้นมานะ !"
"ผมไปด้วย ๆ จะไปดูเบบี๋อาบน้ำ!!"
"ไม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
แล้วเราสองคนก็เถียงกันไม่หยุด - - . . .
๓. คุณจะทำอย่างไร แน่นอนว่าคุณจ้างเขามาแล้วคุณก็ต้องจ่ายในสิ่งนั้น และสิ่งนั้นคือสิ่งที่เขาขอคุณ เขาขออะไรจากคุณ แล้วคุณจะให้เขาไหม
ตอบ ,, เขาไม่ขออะไรจากฉันมาก . . นอกจาก . . ขอนอนกับฉัน ! [อ่ะ ๆ อย่าคิดไกลมาก . . นอนด้วยกันบนเตียงเฉย ๆ =_=')
เขาขอแค่ตอนนอนต้องนอนเตียงเดียวกันเพราะเขามักติดหมอนข้าง . . แต่บ้านฉันดันไม่มีหมอนข้างสักใบ (ฉันไม่ชอบหมอนข้าง เพราะบางทีมันก็เหมือนคน . . บางวันนึกหดหู่กลัวผี คิดว่าหมอนข้างเป็นผีมานอนข้าง ๆ เลยตื่นเช้ามาโยนมันลงถังขยะซะเลย จบข่าว =๐=') เขาจึงจะให้ฉันนอนเป็นหมอนข้างให้เขาก่าย . . แต่ โนววว โน !! ไม่มีทาง . . จะให้นายมากอด ก่าย ฉันเนี่ยนะ ! ฝันไปเถอะ . . แต่จะทำไงได้หล่ะ ถึงแม้ในใจฉันจะไม่อยากให้นายนั่นก่าย . . แต่ส่วนศีรษะมันกับพยักหน้าไป งึก ๆ แล้วหน่ะสิ T^T สรุปเลยว่า . . ฉันต้องนอนกับนายปาร์คฮยองจุน นอนให้เขาก่าย ฉันต้องเป็นหมอนข้างให้เขา จบ !
๔. เขามาจากบริษัท The Miracle Mirror แล้วจะอยู่กับคุณตลอด ในบ้านหลังเดียวกับคุณแล้วก็ไปกับคุณทุกที คุณคิดว่าคุณจะตกหลุมรักเขาเข้าสักวันไหม เพราะอะไรล่ะ
ตอบ ,, ในตอนแรกที่ฉันเจอเขาฉันก็คิดว่าฉันชอบเขานะ . . เขาน่ารัก เขาสเป็คฉันแต่พอได้คุย เขากลับช่างถาม ช่างสงสัย แถมยังกวนเท้าฉันอีก ฉันเลยเปลี่ยนใจไม่มีทาง . . ฉันไม่มีทางชอบเขาแต่พอมาสักระยะ เขากับเป็นเพื่อนที่ดี เป็นที่ปรึกษาที่ดี คอยช่วยฉันทุกเรื่อง . . ฉันรู้สึกว่าเขาเหมือนเพื่อนคนนึง แค่เพื่อนเท่านั้น . . แต่พอมาระยะหลัง ฉันกลับขาดเขาไม่ได้ .. ฉันคิดว่าบางทีความรู้สึกของฉันมันกำลังบอกบางอย่าง . . บอกว่าฉันกำลังรักคนที่อยู่ข้างฉันตลอด . . ปาร์คฮยองจุน ! แต่มันก็ยังไม่ชัดเจนมาก . . บางทีฉันอาจจะไม่ตกหลุมรักเขาก็ได้ . . =w=
๕. และแล้วคุณก็ต้องตกหลุมรักเขาจนได้เพราะเวลาสามารถเปลี่ยนทุกอย่างได้จริงๆแต่เราเหลือเพียงเดือนเดียวเท่านั้นที่คุณจะได้อยู่กับเขา คุณจะทำอย่างไรตัดใจ หรือจะรั้งเขาไม่ให้เขาไปทั้งๆที่เขาต้องไปอยู่ดี
ตอบ ,, เฮ้อ . . ทำไมเวลาของความสุขมันถึงได้ผ่านไปไวขนาดนี้ . . ตอนนี้ฉันหลงรักเขาเต็มหัวใจ ฉันขาดเขาไม่ได้ ฉันขาดคนที่ชื่อ ปาร์คฮยองจุน ไม่ได้แล้วจริง ๆ ทำไมกันนะ ! ทำไมโชคชะตาถึงได้ทำแบบนี้กับฉัน . . ฉันไมได้สมหวังกับ กวักแดวอน . . เพราะว่าฉันกับดันไปหลงรักผู้ให้คำปรึกษาแทน . . แต่พอทุกอย่างเริ่มลงตัวมันกลับต้องพังทะลายเพราะกาลเวลา . . ทำยังไงฉันถึงจะหยุดเวลาแห่งความสุขนี้เอาไว้ได้นะ . . ทำยังไงดี . . ฉันอยากจะร้องไห้ . . พักหลังนี้ฉันร้องไห้บ่อยเพราะฉันคิดถึงแต่เรื่องที่เขาจะจากไป . . แต่พอเขาถามฉันกับทำเป็นเหมือนฉันไมได้ร้องไห้เพราะเขา . . ฉันกลัวเขาวิตกกังวล ฉันกลัวว่าเขาจะไม่สบายใจเพราะฉัน . . เอาเถอะ ฉันจ้างเขามาตั้งแต่แรกแล้ว . . อีก 1 เดือนต่อจากนี้ไป . . ฮยองจุนไม่ได้หายไปไหนหรอก . . เขาไม่ได้หายไปจากฉัน . . แต่เพราะว่า มันไม่มี คำว่า เรา มาตั้งแต่แรกแล้วต่างหาก . . ฉันคงทำอะไรไมได้นอกเสียจากตัดใจจากนายซะ . . ปาร์คฮยองจุน !
๖. บทสรุปของรักมาถึงตอนสุดท้าย เจ้กวาอยากให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการแต่งนิยายเรื่องนี้เอาล่ะ! อยากได้ตอนจบแบบไหนล่ะคะ เชิญตามสบายค่ะ
ตอบ ,, วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายแล้ว . . ที่เขาจะได้อยู่กับฉัน . . มันเป็นเช้าที่มีแต่ความเงียบเหงา . .
"ปาร์คฮยองจุน วันนี้ตอน 24.00 น. นายต้องไปแล้วงั้นเหรอ?"
ฉันเอ่ยถามในขณะที่ว่าลุกขึ้นจากบนที่นอน . .
"อื้อ . . ตอนเที่ยงคืนผมต้องไปแล้ว . ."
เขาลุกขึ้นจากที่นอนแล้วนั่งเทียบกับตัวของฉัน . . จากนั้นความเงียบก็ปกคลุมภายในห้องสองสีเหลี่ยมอีกครั้ง มีแต่เสียงถอนหายใจของฉัน . . เขามองหน้าของฉันก่อนจะยิ้มบาง ๆ ให้กำลังใจฉันเหมือนเคย . .
"ไม่ไปไม่ได้เหรอ .. ฉันไม่อยากนายไป.."
ฉันเริ่มสะอื้นพร้อมกับกอดรัดร่างผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างแนบแน่น . .
"แตซู . . อย่าลืมสิ . . คุณจ้างผมมานะ . . ผมก็ต้องทำหน้าที่ของผมต่อไปสิ . . เข้าใจใช่มั้ย?"
"ไม่เข้าใจ !!! . . นายพูดอย่างงี้หมายความว่า นายจะทิ้งฉันไปแล้วพอไปเจอผู้ว่าจ้างแบบฉัน . .นายก็จะมีคนใหม่ใช่มั้ย !!!"
ฉันคลายจากอ้อมกอดแล้วทุบไปที่หน้าอกของผู้ชายตรงหน้าอย่างแรง แรงพอที่จะเกิดรอยแดงช้ำขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด . .
"ไม่ใช่อย่างนั้น . . เอาเป็นว่า . . วันนี้ผมจะแทคแคร์คุณให้ดีที่สุด . . โอเคนะเบบี๋ !! ^^"
เขายังคงคิดว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องเล่น ยังคงเอานิ้วมาจิ้มที่แก้มบางๆของฉันก่อนจะจับฉันดึกเข้าไปกอดแน่น ๆ อีกครั้ง ฉันหยุดร้องก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้าด้วยแววตาเย็นชานิด ๆ . . เขาคงไม่สนใจฉันอยู่แล้วหล่ะ ไม่สนใจว่าผู้ว่าจ้างจะรักผู้ถูกจ้างหรือไม่ เพราะยังไงมันก็เป็นหน้าที่ของเขา . . อ้อ . . ฉันเพิ่งเข้าใจวันนี้เอง อาชีพบริษัทนี้คือการโปร่ยเสน่ห์ใส่ผู้ว่าจ้างจากนั้นก็หักอกให้เธอเจ็บช้ำแล้วจากไปอย่างนั้นสินะ !!!
เวลาผ่านไปจนกระทั่งตอนนี้เป็นเวลา 23.00 นาฬิกา
เหลือเวลาเพียงแค่อีก 1 ชั่วโมงเท่านั้น วันทั้งวันฮยองจุนยังคงทำเหมือนปกติทุกอย่าง เขาดูไม่เดือดเนื้อร้อนใจเลยสักนิดที่จะต้องจากกับฉัน..ว่าแต่ ฉันยังไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของเขาเลยสักครั้ง . . เขาจะรู้สึกเหมือนกับที่ฉันรู้สึกมั้ยนะ
"ฮยองจุน ! . ."
"หืม ?"
"ถามอะไรอย่างสิ . ."
"ว่ามาเลยเบบี๋ . ."
เขาทำเหมือนจะสนใจฉันนะ แต่ทำไมเขากับสนใจสิ่งที่อยู่ในโทรทัศน์มากกว่าฉัน . .
"ฟังฉันอยู่มั้ยฮยองจุน !!!"
"อืม ฟังว่ามาสิ . ."
เขาก็ยังคงมองไปที่หน้าจอโทรทัศน์เหมือนเดิม . . ฉันตัดสินใจลุกขึ้นไปดึงปัดออกแล้วเริ่มเหวี่ยงใส่เขา !
"นายฟังฉันหน่อยสิฮยองจุน . . นายฟังคำว่ารักจากฉันไปเป็นร้อย ๆ ครั้ง ฉันไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากนายสักครั้ง"
"แค่นี้เองหน่ะเหรอที่อยากจะคุย!! อืม . . ฉันรักเธอ . . พอใจรึยัง ?"
เขาทำท่าทางเย็นชาใส่ฉันพร้อมกับเดินมาเอาปลั๊กเสียบเหมือนเดิม . . แต่ฉันกระชากสายออกอีกครั้งทำให้เขาหันหน้ามามองฉันอย่างสุดทน ไม่ใช่เขาเท่านั้นที่สุดทนกับฉัน แต่ฉันก็สุดทนกับเขาเต็มที่ . .
"คำว่ารักของนายมันพูดง่ายดีนะ !!"
ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแรงผสมตะค่อก
"อืม . . ก็เธออยากได้ยินไม่ใช่เหรอ?"
"เออ! ฉันอยากได้ยินแต่ . . ไม่ใช่แบบนี้ !"
"แล้วที่เธอต้องการแบบไหนหล่ะ?"
ฮยองจุนเดินเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกับก้มลงมาเพื่อที่จะประทับริมฝีปาก . . แต่กับถูกปัดออกด้วยฝ่ามือของฉัน ใบหน้าของเขาหันไปตามแรงที่ฉันตบ ! ก่อนที่เขาจะเอามือเช็ดไปที่มุมปากเนื่องจากมีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากเล็กน้อย . .
"ฉันเกลียดนาย !! คำนี้ใช่มั้ยที่นายต้องการ . . ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย!!!!!!!!!!!"
"ผมรักคุณ !!!! ผมรักคุณ !!!! ได้ยินมั้ยว่า ผมรักคุณ !!!"
"ฉันเกลียดนาย !!! ฉันเกลียดนายที่สุดไอ้คนบ้า !!! ไอ้คนเลว !!!!"
ฉันกับเขาเราพูดใส่กันทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นจนเปอะเปื้อนใบหน้าของคนทั้งสองคน..
"กลับไปในที่ของนายซะ . . ในเมื่อความรักที่ฉันมีให้นาย . . แต่นายไม่เคยรับมัน ถึงวันนี้ . . ก็จบกันที . . ลาก่อน!!"
"ผมไม่เข้าใจความรักแบบไหนที่คุณต้องการ คุณต้องการให้ผมช่วยเรื่องความรักผมก็มาช่วยแล้ว . . คุณต้องการให้ผมบอกรักคุณผมก็บอกรักคุณแล้วคุณยังจะเอาอะไรอีก . . ผมไม่เข้าใจ ?"
"การแสดงออกไง . . นายพูดคำว่ารักออกมาแต่ปากฉันไม่เห็นนางจะแสดงความรักที่มีให้กับฉันเลยสักนิด!!"
"การแสดงความรักงั้นเหรอ ? คุณต้องการให้ผมแสดงความรักที่มีต่อคุณใช่มั้ย?"
ฮยองจุนเดินเข้ามาที่ร่างฉันด้วยความเร็วก่อนจะจับไหล่ทั้งสองข้างของฉันแล้วดันไปติดกับประตูที่ถูกปิดสนิท . . ใบหน้าของเราห่างกันแค่คลืบ ฉันรับรู้สึกลมหายใจของเขาที่มากระทบกับใบหน้าของฉัน . .
"ไม่ใช่แบบนี้ !!! ฮยองจุน !! มันไม่ชะ . ."
OxO ปากของฉันถูกปิดด้วยริมฝีปากของผู้ชายคนที่รักฉันตรงหน้า มือทั้งสองข้างถูกจับกำแน่นไว้กับกำแพงโดยมือของคนตรงหน้า . . ร่างกายของฉันดิ้นทุรนทุราย . . ลมหายใจเริ่มขาดตอน มือทั้งสองข้างเริ่มเกรงสื่อว่า . . ฉันไม่ไหวแล้ว ! คนตรงหน้าถอนริมฝีปากออก . . เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก ฉันจึงตบหน้าเข้าไปสองครั้งติดกัน . . เขามองแววตาฉันด้วยตาที่แดงกร่ำ เพราะน้ำตาของเขาก็ไหลเหมือนกัน . . เราร้องไห้ไปด้วยทะเลาะกันไปด้วย . . ฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองตอนนี้เลยจริง ๆ ทำไมฉันถึงได้ไม่อยากให้เขาจากไปแม้เวลาจะเหลือเพียงแค่ 30 นาทีสุดท้าย . .
"นี่ไง !! ฉันก็แสดงความรักให้เธอเห็นแล้ว . . เธอต้องการอะไรอีก !"
ฮยองจุนยังคงทำเหมือนเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด . . ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
"มันไม่ใช่แบบนี้ !!! การแสดงออกว่ารัก มันไม่ใช่การจูบ !! เข้าใจบ้างมั้ย ! มันเป็นการแสดงความรู้สึกของนายไม่ใช่การกระทำเลวทรามแบบนี้! ฮยองจุนนายมันบ้า นายมันบ้าไปแล้วจริง ๆ !"
"ไม่ใช่การจูบ ! งั้นก็แสดงว่า . ."
"ไม่ !!! ไม่ใช่แบบนั้น ฮยองจุน ! นายกำลังทำบ้าอะไร ! ฮยองจุนปล่อยนะเว้ย! ปล่อยฉัน!!"
ฮยองจุนกระชากตัวของฉันขึ้นไปบนห้องนอนห้องเดิมที่เรานอนกันอยู่ทุกวัน นั่นก็คือห้องนอนของฉัน . . เขาเดินเข้ามาพร้อมกับเหวี่ยงฉันลงบนที่นอนก่อนที่จะตามลงมาอย่างกระชันชิด !
"ถ้านายทำอะไรฉันแม้แต่ปลายเล็บ .. อย่าหวังว่านายจะได้เห็นหน้าฉันอีก !!!"
"ผมก็ไม่ได้ทำด้วยปลายเล็บหนิ !!!"
ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย + ความงงกับคำพูดของเขา . .
"นายหมายความว่ายังไง ?"
"อย่างงี้ไงหล่ะ !!!!"
เขาก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง . . ฉันดันตัวของเขาออกแต่ก็ต้านแรงได้แค่นิดเดียว !! ไม่นานเขาก็พยายามทำอย่างอื่นที่มากกว่านั้น . . และฉันก็พยายามขันขืนจนกระทั่ง !!!
ติ้งงงงงต่องงงง ติ้งงงงงต่องงงง ~
เข้มนาฬิกาทั้งสองอยู่ที่เลข 23.59 แป๊ะ แป๊ะ ! เงาของนาฬิกา + กับเงาของพระจันทร์ส่องสะท้านมารวมกันที่กระจกบานเดียวที่พ่อบุญทำซื้อให้ . .โดยบังเอิญ . . เข้มวินาทียังคงเลื่อนไปเรื่อย ๆ เหลืออีกแค่ . . 1 นาทีสุดท้าย . . ฉันและเขามองหน้ากันโดยบังเอิญก่อนจะลุกขึ้นจากท่านอน . .
"ฮยองจุน . . T^T"
ใจของฉันมันเต้นรัวและเร็วมาก . . คนตรงหน้าก็มีสีหน้าแววตาซีดไม่ตายกันเขาดึงฉันเข้าไปก่อนพร้อมกับจูบที่หน้าฝากจากนั้นเราสองคนก็หลับตาพร้อมกัน . . รอให้เข็มวินาทีหมุนไปจนครบ 24.00 . .
ติ้งงงงงต่องงงง ติ้งงงงงต่องงงง ~ ติ้งงงงงต่องงงง ติ้งงงงงต่องงงง ~
เวลา 24.00 แล้วเข้มนาฬิกาอยู่ที่เลข 12 เป๊ะ !!! และเข้มวิก็เลยเลข 12 ไปอีกครั้ง . . สักพักเราสองคนก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกัน . . ก่อนจะหันไปมองหน้ากันอีกครั้ง . .
"ผ่านเที่ยงคืนไปแล้วเหรอ ?"
ฉันเอ่ยถามปาร์คฮยองจุนเพื่อความแน่ใจ . .
"ใช่แล้วเบบี๋ ! ฮ่า ฮ่า . ."
ปาร์คฮยองจุนหัวเราะท่าทางมีความสุข เขาดูเหมือนไม่ได้ตกใจแม้แต่น้อย . .
"นายหัวเราะอะไรหน่ะ ?"
"เธอรู้ความหมายของคำว่า Miracle มั้ย ?"
"ปาฏิหาริย์ ? ปาฏิหาริย์งั้นเหรอ ?"
"หึหึ . . ถูกต้อง . . ทุกอย่างล้วนคือ ปาฏิหาริย์ นะจ๊ะเบบี๋ !! ทีนี้เข้าใจรึยังว่า . . ทำไมฉันถึงได้เฉยๆ"
"นายรู้มาตลอดอย่างงั้นเหรอ ?"
"ก็ไม่เชิง . . เพียงแต่ว่าฉันรู้ว่ามีผู้หญิงขี้แงแอบหลงรักฉํนเต็มหัวใจหน่ะสิ!! ฉันเลยต้องอยู่ต่อ . ."
"ตาบ้า !!! แย่ที่สุด ให้ฉันร้องไห้มาตลอด 1 เดือนเต็ม ๆ ไอ้คนบ้า . ."
ฉันหัวเราะทั้งน้ำตาก่อนจะทุบไปที่อกของผู้ชายที่ชื่อ ปาร์ค ฮยองจุน
"ฮ่า ฮ่า ถ้าบอกจะเรียกว่า ปาฏิหาริย์ มั้ยหล่ะจ๊ะเบบี๋ มาแสดงออกความรักกันต่อเถอะ !!"
"ทะลึ่ง !!!!! อ๊ายยย ! นายจะทำอะไรหน่ะ !"
"แสดงความรักไงจ๊ะ ไม่นาน ปาฏิหาริย์ จะเกิดขึ้นอีกครั้ง . . !"
"ทำไมอ่า ?"
"ก็ผมจะเสกเด็กให้ไปอยู่ในท้องคุณไง ! หึหึ มาเถอะจ๊ะ เบบี๋ ~"
"เฮ้ย .. ไม่เอา อย่านะ . . >//////<"
ปิดไฟซะเลย !! จบบริบูรณ์ ^^
ความคิดเห็น