[ฟิค tvxq ] ความรู้สึกและมิตรภาพที่ดี

ลำดับตอนที่ #8 : หนีเที่ยวกัน

 ( ฟิค tvxq แจจุง ยุนโฮ)

 

8 : หนีเที่ยวกัน:

 

ในที่สุดพวกเขาก็ไปกันจนได้ (หนีผู้จัดการไปกันค่ะลองขอแล้วแต่เขาไม่ให้มาเลยหนีมากันเลย) พวกเขาตกลงจะไปตามที่ชางมินเป็นคนเลือกสถานที่ 
(ตามใจน้องสูดๆ)

ชางมินเลือกว่าจะไปไร่แอปเปิ้ลเพราะเขาเห็นจากนิตยาสารการท่องเที่ยวเขาเลยอยากไปที่นั้นเขาเลยชวนพวกพี่ๆไปทุกคนเลยตกลงไปตามที่ชางมินบอกจากนั้นพวกเขาก็ขับรถกันออกมาแล้วหลังจากที่ทุกคนขับรถกันมาจนถึงไร่แอปเปิ้ลแต่ก็ยังไม่เห็นบ้านพักในไร่ตามที่หนังสือบอกเลย

ยูชอนที่ขับรถอยู่เลยถามชางมิน

ยูชอน : นี้ชางมินฉันยังไม่เห็นบ้านอย่างที่นายบอกเลย:

ชางมิน : ผมก็ว่าแถวนี้นะผมก็บอกพี่ตามในหนังสือแล้วแต่ทำไมไม่
เหมือนในนี้เลยละ:

ยูชอนขับไปก็บ่นไปว่าไม่ถึงสักทีแจจุงเลยพูดขึ้นมา

แจจุง: เอาอย่างงี้มั้ยเราลงไปเดินดูแถวนี้ดีมั้ย:

จุนซู : ฉันก็ว่าดีเหมือนกันจะได้ยืดเส้นยืดสายฉันเมื่อยมากเลย:

ยุนโฮ: งั้นก็จอดแถวนี้ก่อนแล้วกันนั่งมาตั้งนานเมื่อยเหมือนกัน:

แล้วยูชอนก็จอดรถให้ทุกคนลงเดินดูแถวนี้พอทุกคนลงจากรถแล้วชางมินก็พูดขึ้นมาว่า

ชางมิน : พี่ผมว่าเราแยกกันเดินดูแถวนี้กันดีมั้ย:

ยูชอน : ดีเหมือนกันแต่ฉันขอรอที่รถแล้วกันพวกนายไปกันนะ:

จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปเดินดูแถวนี้สักพักหลังจากนั้นทุกคนก็กลับมา
ยูชอนเลยถาม

ยูชอน : เป็นไงบ้างเห็นบ้านหรืออะไรบ้างมั้ย:

ชางมิน : ผมเดินกับพี่จุนซูไม่เห็นอะไรเลยแล้วพี่สองคนละ:

ยุนโฮ: ส่วนฉันเห็นแต่แอปเปี้ลไม่เห็นอะไรนอกจากนี้เลย:

จุนซู : ฉันว่าเราลองขับรถไปเรื่อยๆอาดจะเจอก็ได้:

ยูชอน : งั้นก็ไปกันเลยเดี๋ยวจะมืดสักก่อน:

ทุกคนก็ขึ้นรถแต่พอยูชอนจะสตาร์รถกลับสตาร์รถไม่ติดชางมินเห็นว่าไม่ไปสักทีเลยถาม

ชางมิน : ทำไมไม่ไปสักทีล่ะพี่:

ยูชอน : รถสตาร์ไม่ติด:

จุนซู : อ้าวแล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้:

ยูชอน : ฉันว่าคงต้องเข็นกันแล้วล่ะ:

ทุกคนก็เลยต้องลงไปเข็นรถแต่เข็นไปได้สักพักรถก็ยังไม่ยอมติดสักทีจุนซูเลยบ่นออกมา

จุนซู : ยังสตาร์ไม่ติดอีกเหรอฉันเหนื่อยแล้วนะ:

ยูชอน : ฉันว่าพอได้แล้วล่ะรถคงเสียแล้วล่ะเข็นไปก็เหนื่อยเปล่า:

แจจุง: แล้วพวกเราจะทำยังไงล่ะทีนี้:

ยุนโฮ: ฉันว่าเราคงต้องรอให้มีใครผ่านมาแถวนี้แล้วล่ะ:

ยูชอน : ฉันบอกแล้วว่าถ้าเอาคันนี้มาต้องไม่รอดแน่:

(ยูชอนให้จุนซูไปยืมรถของผู้จักการมาแต่เอามาผิดคันค่ะ)

จุนซู : แล้วฉันจะรู้มั้ยว่ากุญแจรถมันคันไหน:

ชางมิน : พี่สองคนจะเถียงกันให้ได้อะไรล่ะ:

แจจุง: พอเถอะฉันว่าเราเอาข้าวมากินกันดีกว่า:

ชางมิน : ใช่ผมเริ่มหิวแล้วเหมือนกัน:

จากนั้นทุกคนก็กินข้าวที่แจจุงเตรียมมากันหลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้วทุกคนก็หาอะไรทำเพื่อรอให้มีคนผ่านมาแถวนี้ (น่าสงสารจะแล้วจะมีมั้ยเนี่ย) 
แล้วเวลาก็ผ่านไปสุดท้ายแล้วก็มีรถผ่านมาแถนนี้จนได้พวกเขาเลยเรียกรถคันนั้นให้ช่วยแล้วรถก็จอดถามพวกเขาว่า

: พวกเธอมีอะไรเหรอ:

ยุนโฮ: ลุงครับพอดีรถพวกผมเสียแถวนี้พอจะมีอู่บ้างมั้ยครับ:

คุณลุง: ไม่มีเหรอแถวนี้แต่พวกเธอจะไปไหนกันล่ะ:

ยุนโฮ: พอดีพวกผมจะมาเที่ยวที่ไร่แอเปิ้ลตามหนังสือนี้น่ะครับแต่สงใสจะหลงทางลุงพอจะรู้จักไร่นี้มั้ยครับ:

แล้วยุนโฮก็เอาหนังสือที่ชางมินให้คุณลุงดู

คุณลุง: อ๋อ ลุงรู้จักรู้จักดีด้วยไร่ของลุงเอง:

(บังเอิญสูดๆเลยค่ะ)

พอพวกเขาได้ยินว่าเป็นไร่ของคุณลุงพวกเขาก็ดีใจกันที่จะได้มีพักกันสักทีแล้วยูชอนก็ถามคุณลุงเจ้าของไร่

ยูชอน : ลุงครับแล้วแถวไร่ของลุงมีที่พักหรือบ้านพักให้พวกผมเช่าบ้างมั้ยครับ:

คุณลุง : ไม่มีเหรอแถวไร่ลุงน่ะพวกเธอก็ไปอยู่ที่บ้านของลุงก็ได้บ้านลุงหลังใหญ่มีแค่ลุงกับป้าและหลานสองคนพวกเธอไปอยู่บ้านลุงแล้วกัน:

ยูชอน : จะดีเหรอครับ:

คุณลุง: ดีสิ พวกเธอก็จะมาไร่ของอยู่แล้วไม่ใช้เหรองั้นก็ขันรถลุงมาเลยส่วนรถของพวกเธอไว้นี้เดี๋ยวลุงให้คนที่ไร่มารากไปซ่อมให้:

แล้วทุกคนก็พูดพร้อมกัน

: ของฟากด้วยครับ:

แล้วพวกเขาก็ขึ้นรถลุงเจ้าของไร่ไปที่บ้านละว่างทางพวกเขาก็ถามว่าตรงที่พวกเขาอยู่นั้นใช้ไร่ของลุงด้วยหรือป่าวคุณลุงก็บอกว่าใช้แต่อยู่หลังไร่เพราะพวกเขาเข้าผิดทางนั่นเองพอถึงบ้านของคุณลุงเจ้าของไร่ลุงก็แนะนำป้าให้พวกเขารู้จักและหลากสาวชื่อยูจินอีกคนพวกเขาแนะนำตัวว่าชื่ออะไรกับบ้างเสร็จแล้วลุงก็ให้ยูจินพาพวกเขาไปที่ห้องพักยูจินพาพวกเขาขึ้นมาชั้นบนของบ้านพวกเขาเห็นว่ามีห้องประมาณ 6 พวกเขาคิดว่าบ้านของลุงใหญ่อย่างมีว่าจริงๆด้วย
ยูจินที่เดินนำพวกเขามาถึงชั้นบนก็พูดกันพวกเขา

ยูจิน: มีห้องว้างอยู่ 5 ห้องพอดีเลยพวกพี่เลือกได้เลยค่ะแต่ห้องในสูดเป็นของพี่ซองจินเค้าค่ะ:

ยูชอนเห็นว่าให้แจจุงนอนกันชางมินและจุงซูดีกว่าจะได้ไม่ต้องเปลืองห้อง
แจจุงเลยบอกกับยูจินว่า

แจจุง: ไม่เป็นไรจ๊ะพวกพี่ของแค่สองห้องก็พอ:

ยูจิน: งั้นมีห้องใหญ่อยู่อีกห้องอยู่ติดกับห้องพี่ซองจินพวกพี่ก็ใช้ห้อง
นั้นแล้วกันค่ะ:

แล้วทุกคนก็เข้าห้องที่ยูจินพามายูชอนกับยุนโฮเก็บของเสร็จแล้วก็มาหาพวกแจจุงที่ห้องข้างๆยุนโฮเลยพูดขันมาว่า

ยุนโฮ: ฉันว่าพวกเราช่วยลุงเค้าทำงานดีมั้ยจะได้ไม่ดูเหมือนไม่มาอยู่ฟรีๆพวกนายว่าไง:

แจจุง: ฉันว่าก็ดีเหมือนกันหน้าจะสนุก:

จุนซู : ดีฉันไม่เคยทำไร่เลยลองทำคงหน้าสนุกดี:

ยูชอน : จุนซูนายกับแจจุงจะทำได้เหรอฉันว่านายสองคนไม่ต้องทำปล่อยเป็นหน้าที่ฉันสองคนดีกว่า:

จุนซู : ไม่ฉันจะทำฉันไม่ได้อ่อนแออย่างที่นายคิดน่ะ:

(เป็นห่วงกันจริงๆเลยน่ะ)

ชางมิน : แล้วผมล่ะให้ผมช่วยด้วยน่ะ:

ยูชอน : ไม่ต้องเลยนายอยากมาพักผ่อนไม่ให้เหรอนายน่ะเที่ยวให้สบายเลนไม่ห่วงฉันสองคน:

ยุนโฮเห็นว่าไม่หน้าจะจบกันง่ายๆแน่เลยตัดสินใจว่า

ยุนโฮ: ฉันว่าตกลงใครจะทำไม่ทำก็แล้วแต่ฉันตอนนี้เราลงไปดูไร่กันดีกว่า:

ว่าแล้วทุกคนก็ลงมาเดินดูไร่กันอย่างสนุกสนานแล้วเจอลุงทำงานอยู่เลยช่วยคุณลุงทำงานกันอย่างสนุกจนเวลาผ่านไปเย็นคุณลุงก็ชวนพวกเขาไปกินข้าวด้วยกันเพราะป้าทำเผื่อไว้ให้พวกเขาเยอะเลยหลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้วจุนซูก็ถามคุณลุงว่าแล้วหลากชายของลุงไปไหนคุณลุงก็บอกพวกเขาว่าไปส่งแอปเปิ้ลที่โซนอีกประมาณสองวันคงจะกลับพอคุยกันเสร็จแล้วพวกเขาก็ขอตัวขึ้นห้องมานอนกันแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนแต่ยูชอนนอนไม่หลับเลยชวนยุนโฮก็

ยูชอน : ยุนโฮฉันนอนไม่จะทำไงดีสงใสจะแปลกที่เลยนอนไม่ค่อยหลับ:

ยุนโฮ: แต่ฉันว่าไม่ใช้มั้งสงใสคงไม่ได้เถียงกับจุนซูก่อนนอนล่ะสิถึงนอนไม่หลับ:

ยูชอน : หน้าจะใช้ไม่หน้าให้ไปนอนกับสองคนนั้นเลยคิดถึงจัง:

ยุนโฮ: ช่วยไม่ได้นายเป็นคนเลือกเองฉันว่าเรานอนดีกว่าสามคนนั้นคงหลับกันหมดแล้วล่ะพรุ่งนี้ยังต้องตื่นเช้า:

ยูชอน : อื้อ หมดไปอีกหนึ่งวันแล้วน่ะวันพักผ่อนของพวกเราวันที่เลืองมาสนุกให้เต็มที่เลยก็ที่จะกลับไปโดนผู้จักการบ่นไปสามวัน:

ยุนโฮ: อื้อ แต่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรวุ้นวายแบบวันนี้อีกมั้ยน่ะ:

สองคนคุยกันไปได้สักพักแล้วหลับไปแต่ว่าจะมีเรื่องวุ้นวายอะไรให้พวกเขาอีกมั้ยล่ะเนี่ยท้าอยากรู้ว่าจะมีเรื่องวุ้นวายอะไรกันพวกเขาหรือป่าวโปรดรอก่อนน่ะค่ะ

 

ถ้าอยากรู้เรื่องราวว่าจะเป็นอย่างไร ต่อโปรดติดตามตอน 9 : เรื่องวุ้นวาย: ค่ะ