[ฟิค tvxq ] ความรู้สึกและมิตรภาพที่ดี

ลำดับตอนที่ #4 : การเริ่มต้นของพวกเขา

(ฟิค tvxqแจจุง ยุนโฮ)

 

4:การเริ่มต้นของพวกเขา:

 

เช้าวันนี้อากาศแจ่มใสวันนี้ทุกคนจะออกไปหาอะไรกินกันเพราะแจจุงบอกว่าเขาขี้เกียจทำชางมินที่ตื่นเป็นคนแรกออกมาเดินสูดอากาศนอกบ้านบรรยากาศสดชื้นเย็นกำลังดีเขาเดินมานั่งดื่มนมและอ่านหนังสือแต่เช้า (น้องมินเขาชอบอ่านหนังสือนะค่ะ)ส่วยภายในห้องนอนของแจจุงกับยุนโฮนั้นแจจุงที่รู้สึกว่ามีใครนอนกอดเขาอยู่เขาหันมาดูเห็นยุนโฮนอนอยู่ข้างเขาจึงปลุกยุนโฮ

แจจุง: ยุนโฮนายตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะยุนโฮตื่น:

ยุนโฮที่นอนหลับอย่างสบายอยู่นั้นเลยตื่นขึ้งมาบ่น

ยุนโฮ: นายปลุกฉันทำไมกำลังหลับสบายเลย:

แจจุง: เมื่อคืนฉันบอกลัวไงว่าไม่ให้นายนอนด้วย:

(ในห้องมีสองเตียงแจจุงนอนกับน้องมินแต่ยุนโฮปลุก
น้องมินให้ไปนอนที่ของเขาแทนค่ะ)

ยุนโฮ: โธ่ก็ฉันอยากนอนกอดนายอย่างนี้ตั้งนานแล้วนิน่า:

ยุนโฮที่พูดเสร็จก็กอดแจจุแน้นขึ้น

แจจุง: นายทำอย่างนี้ไม่ได้นะฉันตกลงจะคบนายแต่ไม่ใช่ให้นายมาทำอย่างนี้นะ:

ยุนโฮจึงลุกขึ้นนั่งแล้วพูดว่า

ยุนโฮ: ฉันแค่อยากกอดนายเพราะฉันกลัวว่าถ้าฉันตื่นขึ้นมาแล้วมันจะเป็นแค่ความฝันนะ:

ยุนโฮที่พูดจบก็ดึงตัวแจจุงเข้ามากอดแจจุงที่รู้ว่าห้ามยุนโฮไม่ได้แน่เขาเลยปล่อยให้ยุนโฮทำตามใจของเขาไป

แจจุง: ก็ได้แต่ตอนนี้นายปล่อยฉันได้แล้วฉันจะไปอาบน้ำ:

ยุนโฮ: ให้ฉันไปช่วยถูหลังให้เอามั้ย:

ยุนโฮเลยยอมปล่อยแจจุงไปอาบน้ำ

แจจุง: นายนิบ้าจริงๆเลย:

แจจุงเดินยิ้มแล้วเข้าห้องน้ำไปเขาไม่คิดว่าตัวเขาเองจะมีความสุขอย่างนี้ได้
แจจุงอาบน้ำเสร็จแล้วเขาเลยเดินออกมาหาชางมินที่นั่งอยู่นอกบ้าน

แจจุง: นายตื่นเช้าจังนะ:

ชางมิน : ผมนอนไม่ค่อยหลับนะ:

แจจุงออกมานั่งข้างชางมินเลยถามว่า

แจจุง: เป็นเพราะพวกฉันสองคนหรือเปล่าที่ทำให้นายนอนไม่หลับ:

ชางมิน : เปล่าไม่ใช้หรอกผมคงยังไม่ชินกับที่นอนมั้งแล้วพี่สามคนตื่นหรือยัง:

แจจุง: อ๋อ ยุนโฮอาบน้ำอยู่ยูชอนกับจุนซู เถียงกันเรื่องอะไรไม่รู้:

ชางมิน : พี่สองคนนี้หน้าเบื่อจริงๆ เลยเถียงกันได้ทุกวันไม่เบื่อบ้างเหรอแล้ว
พี่กับพี่ยุนโฮ

ละเข้าใจกันหรือยัง:

แจจุงไม่คิดว่าชางมินไม่รู้เรื่องของเขากับยุนโฮเลยถามว่า

แจจุง: นายรู้ด้วยเหรอว่าฉันกับยุนโฮ:

ชางมินเลยพูดแทรกขึ้นมาก่อนว่า

ชางมิน : พี่ผมโตแล้วนะทำไมผมจะไม่รู้ว่าพี่ยุนโฮชอบพี่เพราะพี่ยุนโฮมอง
พี่อยู่ตลอดเวลาเหมือนพี่จะหายไปไหนแล้วไหนจะพี่ยูชอนกับพี่จุนซู
ด้วยถ้าผมไม่รู้ก็บ้าแล้ว:

แจจุงเห็นชางมินพูดอย่างนั้นเลยถามว่า

แจจุง: แล้วนายไม่โกรธพวกฉันที่ไม่บอกให้นายรู้เหรอ:

ชางมิน : ไม่เหรอเพราะพวกพี่เป็นพี่ที่ผมรักไม่ว่าพวกพี่จะเป็นยังไงผมก็ยังรักพวกพี่เสมอ:

แจจุง: ขอบใจนะที่นายเข้าใจพวกฉัน:

ชางมิน : ยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน:

แจจุง: งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะดูว่าพวกเขาเสร็จยังจะได้ออกไปกัน:

ชางมิน : ดีผมจะได้อาบน้ำด้วย:

แจจุงกับชางมินเลยเดินเข้าบ้านเข้ามาเห็นยูชอนกับจุนซูที่ยังคงเถียง
กันอยู่ชางมินเลยถามว่า

ชางมิน : พี่สองคนเถียงอะไรกันอีกละ:

จุนซู : ก็ฉันอยากไปกินซูชินิแต่ยูชอนไม่ไปด้วย:

ยูชอน : ก็ฉันไม่อยากกินฉันจะกินทงโค๊ะสึ: (บะหมิ่ซุบกระดูกหมูค่ะ)

ชางมิน : แล้วพวกพี่จะเถียงกันทำไมทำเหมือนจะไม่ไปร้างเดียวกัน:

ยูชอน : ไม่เอาจุนซูต้องกินเหมือนฉัน:

ยูชอนพูดไปก็กอดจุนซูไปด้วยเหมือนจะอ้อนแต่จุนซูที่เริ่มรำคาญยูชอน
เลยพูดว่า

จุนซู : ถ้างั้นนายไปกินทงโค๊ะสึคนเดี๋ยวแล้วกัน:

(ยูชอนที่ยังคงแกล้วจุนซูไม่เลิก)

ยูชอน : ไม่เอานายต้องจะกินทงโค๊ะสึเหมือนฉัน:

ชางมินเห็นว่าคงจะไม่จงง่ายๆเลยพูดว่า

ชางมิน : งั้นพี่สองคนไม่ต้องไปด้วยผมซื้อมาให้เอามั้ย:

ยูชอน : ไม่เอาฉันจะไปงั้นกินซูชิ ก็ได้:

จุนซู : นี้ถ้านายยอมแต่แรกก็ไม่ต้องเถียงกันเหรอ:

ชางมินที่เห็นว่าตกลงกันได้แล้วเขาเลยไปอาบน้ำแจจุงที่ว่าตกลงกันได้
แล้วเขาเลยถามว่า

แจจุง: แล้วยุนโฮละยังไม่เสร็จอีกเหรอ:

ยุนโฮออกมาจากห้องพอดี

ยุนโฮ: ฉันเสร็จแล้วจะไปหรือยัง:

แจจุง: รอชางมินเสร็จก็ไปเลย:

ชางมินแต่งตัวเสร็จแล้ว จากนั้นทุกคนจึงออกไปกินอาหารหลังจากที่พวกเขากินอาหารกันเสร็จแล้ว ทุกคนเลยชวนกันไปเดินดูของแถวนี้ยูชอนกับจุนซูและชางมินเดินกินไอติมกันอยู่ส่วนยุนโฮกับแจจุงที่เดินตามก็กันคุยว่าจะไปเที่ยวต่อหรือจะกลับกันเลยยุนโฮที่เห็นอะไรบ้างอย่างเข้าเลยบอก

แจจุง

ยุนโฮ: แจจุงเดี๋ยวฉันมานะนายเดินไปก่อนนะ:

แจจุง: อ๋อ:   

แจจุงเลยเดินตามสามคนนั้นส่วนยุนโฮหายไปไหนไม่รู้ซักพักยุนโฮ
ก็เดินตามมาทัน

แจจุง: นายไปไหนมาเหรอ:

ยุนโฮ: ฉันเห็นอะไรบางอย่างนะ:

แจจุง: อะไรเหรอ:

ยุนโฮ: ไม่มีอะไรเหรอนายอย่าสนใจเลย:

ชางมินเดินมาหา

ชางมิน : พี่จะกลับบ้านเลย หรือจะไปที่ไหนต่อหรือเปล่าพี่ยูชอนให้มาถาม:

แจจุง: แล้วนายอยากไปไหนหรือเปล่า:

ชางมิน : ไม่รู้ดิผมยังไงก็ได้:

ยุนโฮ: งั้นก็ถามสองคนนั้นก็แล้วกัน:

พวกเขาสามคนเลยมาถามยูชอนกับจุนซูที่เดินดูโน่น ดูนี่ไม่รอใครเลย

แจจุง: นี้นายสองคนจะไปไหนต่อหรือเปล่า:

ยูชอน : แล้วนายละ:

แจจุง: ฉันยังไงก็ได้:

จุนซู : ฉันอยากไปเล่นบอลที่สวนสาธารณะแถวบ้านพักเรา พวกนายจะ
ไปเล่นด้วยกันกับฉันไหม:

ชางมิน : ไปดิผมก็อยากเล่นเหมือนกัน:

ยุนโฮ: งั้นก็ไปกัน:

ทุกคนเลยไปเล่นบอลอย่างที่จุนซูชวนหลังจากที่เล่นบอลกันจนเย็นแจจุงเลยชวนทุกคนกลับบ้านวันสุดท้ายของการพักร้อนก็มาถึง ทุกคนวุ่นวายอยู่กับการเก็บของกัน เพราะของเยอะกว่าตอนมา วันนี้พวกเขาไม่ได้ไปไหนเพราะพวกเขาอยากนอนเล่นอยู่บ้านกันมากกว่า แล้วเวลาก็ผ่านไปจนดึกทุกคนที่กำลังกินข้าวกันอยู่ พูดคุยกันเรื่องที่จะกลับเกาหลีเพราะพวกเขายังไม่อยากกลับเท่าไร

จุนซู : ฉันยังไม่อยากกลับเลย ยังเหลือเวลาอีกตั้ง 1 อาทิตย์:

ยุนโฮ: ไม่ได้เราต้องกลับไปเตรียมตัวทำงานต่อนิ:

จุนซู : ก็ฉันยังไม่อยากกลับเลย:

ยูชอน : งั้นคราวหน้า ฉันจะพานายมาเอง:

ชางมิน : ไว้มีเวลาพวกเราค่อยมาใหม่ก็ได้:

แจจุง: ใช่ พวกเราค่อยมาเที่ยวใหม่แล้วกัน:

แจจุง: กลับไปสู้กันต่อ:     

ทุกคน :พวกเราทงบังชินกิ Finthing:

หลังจากที่กินอาหารเย็นกันเสร็จแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนเพราะพรุ่งนี้พวกเขาจะต้องไปสนามบินแต่เช้า เช้ารุ้งขึ้นพวกเขาเดินทางไปสนามบินกันแต่เช้าเพราะกลับไปถึงที่เกาหลีทุกคนต้องเข้าบริษัททันที พอถึงสนามบินที่เกาหลีพวกเขาก็ออกมาขึ้นรถที่ผู้จัดการเตรียมไว้ให้พวกเขา

ทุกคนมาถึงที่ตึก SM TOWNทุกคนที่เดินเข้ามาในตึกแล้วก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาหายุนโฮ

: ยุนโฮ ยุนโฮให้มั้ย:

ทุกคนเลยหันไปมองผู้หญิงคนนั้นที่เรียกยุนโฮ ยุนโฮเห็นถึงกับตกใจ

ยุนโฮ: ฮาซอนเหรอ ฮาซอนใช้มั้ย:

ยุนโฮเห็นฮาซอนแสดงท่าทีดีใจออกมาแจจุงเห็นยุนโฮดีใจเลยอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร

 

ถ้าอยากรู้เรื่องราวว่าจะเป็นอย่างไร ต่อโปรดติดตามตอน 5
: การโกหก: ค่ะ