[ฟิค tvxq ] ความรู้สึกและมิตรภาพที่ดี

ลำดับตอนที่ #11 : ความลับ

(ฟิค tvxqแจจุง ยุนโฮ)

11 : ความลับ :

 

ยูจิน: พี่ซองจินเสร็จยังค่ะทำมั้ยช้าจัง:

ยูจินออกมาตามพี่เพราะเห็นว่าน่าจะจอดรถเสร็จตั้งนานแล้วแต่ทำไมถึงยังไม่มาสักทีเขาเดินออกมาเห็นซองจินกับแจจุงพอดี

ยูจิน: อ้าวพี่แจจุงกับพี่ซองจินมาอยู่ทำมั้ยตรงนี้ค่ะเข้าบ้านกันเถอะค่ะ:

ซองจินตกใจที่ยูจินมาเรียกเลยหยุดไม่ได้จูบแจจุง...แจจุงเลยผลักซองจินออกแล้วเดินหนียูจินเห็นหน้าแจจุงไม่ค่อยดีเลยถาม

ยูจิน:พี่แจจุงเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะดูหน้าพี่ซีดจ้ะ:

แจจุง:พี่ไม่เป็นไรจ้ะคงจะเหนื่อยนะพี่ของตัวไปนอนก็นะพรุ่งนี้ก็ดีขึ้นจ้ะ:

แจจุงเข้าไปแล้วยูจินเลยชวนพี่เข้าบ้านส่วนซองจินคิดว่าถ้าคาวหน้ามีโอกาสเขาจะไม่ปล่อยแจจุงแบบคาวนี้แน่แล้วสองพี่น้องก็แยงย้ายไปนอนส่วนแจจุงนอนไม่หลับเขาคิดว่าจะทำยังไงกับวีดีโอนั้นดีแล้วเวลาก็ผ่านมาจนถึงเช้า
แจจุงที่ไม่ได้นอนเลยทั้งคือเขาตัดสินใจว่าจะไปตกลงกับซองจินให้รู้เรื่องเขาลุกไปอาบน้ำเสร็จแล้วเขาก็ไปเรียกซองจินที่ห้องแจจุงค่อยๆเรียกเพราะกลัวพวกยุนโฮที่อยู่ห้องข้างๆได้ยินเขาเรียกได้พักหนึ่งแล้วแต่ก็ไม่มีทีถ้าว่าจะออกมาแจจุงเลยลงมาข้างล่างแทนเขาลงมาเจอคุณลุงพอดีคุณลุงเลยถามเขา

คุณลุง:อ้าวทำไมตื่นเช้าจังหรือนอนไม่สบายล่ะ:

แจจุง:นอนสบายดีครับผมชอบอากาศตอนเช้าเลยลุกมาสูดอากาศนะครับคุณลุง

ซองจินเค้าตื่นยังครับ:

คุณลุง:ตื่นแล้วเพิ่งออกไปไร่เมื่อกี้นี้เอง:

แจจุง:ผมของตัวไปเดินเล่นก็ครับ:

คุณลุง:อือเดี๋ยวลุงให้ยูจินไปตามมากินข้าวเข้านะ:

แจจุง:ครับ:

เขาออกไปหาซองจินเพื่อจะคุยให้รู้เรื่องแจจุงเดินมาเจอซองจินกำลังเก็บ
เอปเปิ้ลอยู่เขาเข้าไปเรียก

แจจุง:ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย:

ซองจินหันมาหาต้นเสียงที่ฟังแล้วจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เขาเลยถาม

ซองจิน:นายจะมาบอกว่ายอมคบกับฉันแล้วใช่มั้ย:

แจจุง: ใช่แต่นายต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับตกลงมั้ย:
(แจน่าสงสารจังแล้วใครจะช่วยแจได้เนี่ย)

ซองจิน: ตกลงแต่นายต้องอยู่กับฉันตลอกเวลาจนกว่าถึงวันที่นายกลับว่าไงนายทำได้มั้ย:

แจจุง:ได้ฉันจะทำจนถึงวันที่ฉันกลับพอถึงวันนั้นนายต้องลบวีดีโอนั้นซักตกลงมั้ย:

ซองจิน: ว่าตามนั้นงั้นนายก็มาช่วยเอาแอปเปิ้ลนี้ใส่ลังให้ที:

ซองจินพูดแล้วยื้งแอปเปิ้ลให้เขายิ้มให้แจจุงอย่างพอใจแจจุงเลยต้องยอมช่วยซักพักยูจินก็มามาตามสองคนไปกินข้าวเช้ามาก็เห็นยุนโฮยืนรออยู่ยุนโฮตื่นมาแล้วไปหาแจจุงที่ห้องไม่เจอพอมาเห็นก็อยู่กับซองจินเขาเดินไปหาแจจุงแล้วถาม

ยุนโฮ: นายออกไปไหนมาแต่เช้าฉันไปหาไม่เห็นนาย:

แจจุง: อ๋อ ฉันออกไปเดินเล่นมานะ:

ยุนโฮ: แล้วทำไมมาพร้อมซองจินล่ะ: (ยุนโฮหึงมากไปมั้ยเนี่ย)

แจจุง: ฉันเพิ่งเจอเขาที่หน้าบ้านเลยเดินมาพร้อมกันนะนายอย่างคิดมากเลย:

ยุนโฮ: อื้มงั้นเราไปกินข้าวกันเถอะพวกยูชอน:

แล้วแจจุงก็ตามยุนโฮไปกินข้าวเขารู้สึกผิดที่ต้องโกหกยุนโฮแต่เขาก็บอกเรื่องนี้ให้ยุนโฮรู้ไม่ได้หลังจากกินเสร็จแล้วซองจินก็ขอคุยด้วย

ซองจิน: อย่างลืมทำตามสัญญาล่ะฉันหวังว่าจะไม่มีใครมากวนเรานะเดี๋ยวฉันไปรอนาย:

แล้วซองจินก็ออกไปแจจุงคิดว่าต้องให้ใครช่วยแยกยุนโฮให้เขาหน่อย
แจจุงเลยไปขอให้ชางมินช่วย

แจจุง: ชางมินฉันมีเรื่องให้นายช่วยหน่อย:

ชางมิน : พี่มีอะไรล่ะว่ามา:

แจจุง: นายช่วยทำให้ยุนโฮอยู่ห่างๆฉันจนวันที่พวกเรากลับบ้านได้มั้ย:

ชางมิน : อ้าวทำไมล่ะพี่เบื่อพี่ยุนโฮแล้วหรอก:

แจจุง: ไม่ใช่:

ชางมิน : แล้วมันเรื่องอะไรล่ะพี่ถึงให้ผมทำให้พี่ยุนโฮอยู่ห่างๆพี่ด้วย:

แจจุง: ฉันมีเหตุผลของฉันนายช่วยพี่ได้มั้ย:

ชางมิน : ได้มันก็ได้อยู่แต่พี่ยุนโฮขัดใจได้ที่ไหนล่ะถ้าเกิดอยากไปหาพี่ผมคงห้ามพี่เค้า

ไม่ได้หรอก:

แจจุง: ขอร้องละนายช่วยพยายามหน่อยแล้วกันถ้ากลับบ้านแล้วนายอยากได้อะไรฉันจะซื่อให้เลยช่วยหน่อยน่ะ:

ชางมิน : ok ผมจะพยายามหย่าลืมสัญญานะแล้วผมจะถูกพี่เค้าฆ่ามั้ยเนี่ย:

(น้องมินเห็นแก่ขอจังแล้วจะทำได้มั้ยเนี่ย)พูดจบแจจุงก็ออกไปทันทีส่วน
ชางมินก็ยืนงงว่าทำไมกันแล้วยุนโฮก็เดินมาถามชางมินที่ยืนอยู่ตรงนั้น

ยุนโฮ: ชางมินนายเห็นแจจุงมั้ยกินข้าวเสร็จก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้:

ชางมิน : อ๋อผมไม่เห็นนะ:

ยุนโฮ: งั้นเดี๋ยวฉันไปตามหาก่อนแล้วกันนายจะไปทำอะไรก็ไปเถอะฉันไปก่อนนะ:

ชางมิน : เดี๋ยวพี่...พี่ไปช่วยผมหาแหวนหน่อยดิผมทำหล่นหายในห้องพี่ช่วยผมหาหน่อยนะผมรักวงนั้นมากๆๆเลย:

ยุนโฮ: ก็ได้ไปเถอะเจอแล้วฉันจะได้ไปหาแจจุง:

แล้วชางมินก็ลากยุนโฮไปแหวนที่ห้องยุนโฮหาแหวนให้ชางมินพักนึกแล้วแต่ก็ไม่เจอซักทีเขาเริ่มจะหงุดหงิดแล้วเลยถามชางมิน

ยุนโฮ: นายแน่ใจหรอกว่าหายในห้องไม่ใช่ที่อื่นฉันหาไม่เห็นเจอเลย:

ชางมินเห็นยุนโฮเริ่มหงุดหงิดแล้วและเขาคงจะถ่วงเวลาไว้ได้ไม่มากแล้วเลยจะไปบอกให้พวกยูชอนกับจุนซูช่วยเขาอีกแรงชางมินบอกกับยุนโฮว่า

ชางมิน : แน่ใจสิงั้นผมไปตามพวกพี่ยูชอนมาช่วยหานะพี่ก็หาไปก่อน:

(ยุนจ๋าหายังไงก็ไม่เจอหรอกจ้ะน้องมินเขาโกหกแต่ว่ายุนของเราก็รักน้องจริงๆเลยนะ)แล้วชางมินก็หนีมาหาคนช่วยเขาอีกแรงเขาตามยูชอนที่ห้องของยุนโฮกับยูชอนที่ตอนนี้อยู่กับจุนซูชางมินไม่ได้เคาะประตูก่อนแต่เปิดเข้าไปเห็น
ยูชอนกอดจุนซูอยู่ยูชอนตกใจที่ชางมินเข้ามาโดยไม่เคาะประตูก่อนเลยว่า
ชางมิน

ยูชอน : วันหลังนายหัดเคาะประตูบ้างนะฉันตกใจ:

ชางมิน : ผมขอโทษแต่พี่ก็หัดล็อกประตูสิผมจะได้เคาะก็เข้ามา:

ยูชอน : แล้วที่นายรีบเข้ามาเนี่ยมีอะไรหรือเปล่า:

ชางมิน : อ๋อพวกพี่ช่วยผมหน่อยสิ:

แล้วชางมินก็เล่าเรื่องที่แจจุงขอร้องให้ช่วยให้พวกยูชอนฟังเพราะเขาไม่รู้จะถ่วงเวลาได้นานแค่ไงจุนซูเลยถามชางมิน

จุนซู : แล้วทำไมแจจุงต้องทำอยากนั้นด้วยล่ะ:

ชางมิน : ผมถามแล้วพี่เค้าไม่ยอมบอกเค้าขอแค่ให้ผมช่วย:

ยูชอน : ฉันว่าแจจุงต้องมีความลับที่บอกพวกเราไม่ได้และไม่อยากให้ยุนโฮรู้ด้วย:

จุนซู : แล้วเราจะถ่วงเวลาถึงวันกลับได้เหรอยุนโฮไม่มีใครห้ามอยู่นอกจาก
แจจุงคนเดียวแล้วจะทำไงล่ะทีนี้: 

ชางมิน : ผมว่าเราค่อยคิดแล้วกันแต่ตอนนี้พวกพี่ไปที่ห้องโน่นก็เถอะ:

ยูชอน : ทำไมล่ะ:

ชางมิน : ก็ผมโกหกว่าแหวนหล่นหายในห้องพี่เค้ากำลังหาแต่หาได้พักนึงแล้วและตอนนี้พี่เค้าเริ่มจะหงุดหงิดแล้วผมเลยบอกว่าจะมาตามพวกพี่ไปช่วยหานะสิ:

จุนซู : อ้าวชางมินนายคิดได้ไงเนี่ย:

ยูชอน : งั้นเราก็ไปเถอะ:

แล้วพวกยูชอนก็มาที่ห้องพอยุนโฮเห็นพวกยูชอนมาก็บอก

ยุนโฮ: นายสองคนมาก็ดีเลยนายสองคนช่วยชางมินหาแหวนที่นะฉันจะไปตามแจจุงหายไปไหนก็ไม่รู้:

ยุนโฮกำลังจะลุกออกไปแต่ยูชอนเรียกไว้ก่อนเขาชวนยุนโฮไปลองขับรถดูคุณลุงซ้ให้เสร็จแล้วจะได้ลองดูว่าตรงไหนที่ไม่ดีคุณลุงบอกว่าจะได้ให้คนงานซ้อมให้ยุนโฮเลยต้องไปกับยูชอนด้วยแต่ก็ยังห่วงแจจุงอยู่ยูชอนเลยบอกว่าเดี๋ยวให้จุนซูไปหาให้ไม่ต้องห่วง(ยุนเป็นห่วงหรือว่าหวงกันแน้จ้ะ)

ตกบ่ายยูชอนที่เพิ่งกลับมาจากลองรถเสร็จก็เข้าบ้านมายุนโฮเลยถามหา
แจจุงกับจุนซู

จุนซู : แจจุงเพิ่งออกไปเค้าบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวเย็นเค้าจะกลับมาแล้วไม่ต้องไปตามด้วย:

ยูชอน : งั้นนายไม่ต้องไปตามหรอกเดี๋ยวแจจุงก็มาเอง:

ยุนโฮ: อื้มก็ได้:

แล้วยูชอนก็หันมาถามจุนซู

ยูชอน : แจจุงบอกว่าไม่ให้ตามไปหรอก:

จุนซู : เปล่าฉันโกหกฉันหาแจจุงยังไม่เจอเลย:

ยูชอน : อ้าวแต่ช่างมันเถอะ:

ยุนโฮ: จุนซูชางมินหาแหวนเจอหรือยัง:

จุนซู : อ๋อเจอแล้วตอนนี้อ่านหนังสืออยู่มั้ง:

ยูชอน : ฉันว่าเราไปหาอะไรทำกันดีกว่า:

แล้วยูชอนก็ลากยุนโฮไปส่วนด้างแจจุงตอนนี้อยู่ที่น้ำตกซองจินพาเขามาเพราะว่าอยากอยู่กันสองคนแต่ว่าแจจุงไม่ค่อยจะพูดกับซองจินเท่าไหร่ถ้าไม่ถามก็จะไม่พูดเลยซองเลยถามแจจุง

ซองจิน: ทำไมนายไม่ค่อยพูดกับฉันเลย:

แจจุง: ก็ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี:

ซองจิน: นายเป็นห่วงยุนโฮเหรอ:  

แจจุง: มันเรื่องของฉันนายไม่เกี่ยว:

ซองจิน: แต่ฉันอยากรู้นิว่านายสองคนรักกันมากขนาดไหน:  

แจจุง: นายจะรู้ไปทำไมในเมื่อตอนนี้ฉันก็อยู่กับนายฉันทำตามสัญญาแล้วนายจะเอาอะไรอีกล่ะ:   

ซองจินจับตัวแจจุงหันมามองเขาแล้วเขาก็บอก

ซองจิน: แล้วถ้าบอกว่าฉันอยากได้ตัวนายล่ะนายจะให้ฉันได้มั้ยล่ะ:

แจจุงตกใจไม่คิดว่าซองจินจะขออะไรแบบนี้เขาผลักตัวซองจินออกไปแล้วบอกกับซองจิน

แจจุง: ฉันว่าทีนายขอฉันให้ไม่ได้หรอกตอนนี้ฉันว่าเรากลับกับได้แล้วมันเริ่มก็เย็นมากแล้วฉันไปรอนายที่รถนะ:

แจจุงก็ลุกเดินไปค่อยที่รถส่วนซองจินรู้สึกว่าถึงเขาจะทำให้แจจุงอยู่กับเขาตลอดเวลาได้จนถึงวันกลับแต่แจจุงก็ไม่เคยคิดจะพูดกับเขาเลยเขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกหรือเปล่าแต่การที่เขาได้อยู่ใกล้กับแจจุงมันทำให้เขามีความสุขถึงคนที่เขาชอบจะไม่พูดกับเขาเลยก็ตาม...ส่วนยุนโฮเห็นว่ามืดแล้วแจจุงก็ยังไม่มาซักทีเขาเดินวนไปวนมาจนทนไม่ไหวแล้วเลยบอกกับพวกยูชอน

ยุนโฮ: ฉันจะไปตามแจจุงพวกนายอยู่นี้นะ:

พวกยูชอนรู้ว่าคงห้ามยุนโฮไม่ได้แล้วแต่ก็พยายามให้ถึงที่สุด

ยูชอน : นายรออีกเดี๋ยวเถอะเขาคงกำลังมาก็ไก้ถ้านายไปตามเดี๋ยวก็สวนทางกันหรอก:

ยุนโฮ: ฉันรอไม่ไหวแล้ว:

แล้วเขาก็ออกไปโดยไม่ฟังเสียงของใครเรียกเลยเขาลงมาเจอยูจินพอดีเลยถาม

ยุนโฮ: ยูจินหนูเจอพี่แจจุงบ้างหรือเปล่าจ้ะ:

ยูจิน: หนูเห็นตอนบ่ายอยู่กับพี่ซอนแล้วก็ไม่เห็นอีกเลยค่ะ:

แล้วยุนโฮก็ออกมาโดยไม่ถามอะไรอีกเลยส่วนด้านแจจุงพอมาถึงก็มืดแล้วเลยบอกกับซองจิน

แจจุง: ฉันขอตัวไปนอนก็:

ซองจิน: นายอยู่กับฉันก่อนได้มั้ย:

แจจุง: ไว้พรุ่งนี้แล้ววันนี้ฉันเหนื่อยฉันอยากนอน:

แจจุงจะเดินไปอยู่ๆซองจินก็เข้ามากอดเขาจากด้านหลังโดยที่เค้าไม่ทันได้ตั้งตัวแจจุงทำอะไรไม่ถูกซองจินพูดกับเขา

ซองจิน: ฉันขออยู่อย่างนี้แป๊บนึงนะ:

แจจุง: นายปล่อยฉันเถอะฉันขอร้อง:

แจจุงพยายามดิ้นให้หลุดจากซองจินแต่เขาสู้แรงของซองจินไม่ไหวแต่แล้วก็มีคนพูดออกมาด้วยความโกรธ.........

: นายปล่อยแจจุงของฉันเดี๋ยวนี้เลย:  

 

 

ถ้าอยากรู้เรื่องราวว่าจะเป็นอย่างไร ต่อโปรดติดตามตอน 
12  : ทะเลาะกัน: ค่ะฟากด้วยค่ะ