ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ให้เธอหมดใจ แม่สาวหลงยุค

    ลำดับตอนที่ #14 : ให้เธอหมดใจ แม่สาวหลงยุค::ต่อผมช่วยชีวิต

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 211
      0
      9 ก.ย. 58

        "นี่..."
        "นายไม่ต้องมาทำหน้าตกใจเลยนะ!"

        ฉันหน้ามุ่ยทันทีเมื่อเขาหันมาสบตาฉัน  ตาฉันเอาคืนบ้างล่ะ  หึ!

        กุ๊กกักๆ!

        "เสียงใครอ่ะ"

        ฉันเป็นคนเริ่มพูดก่อนเมื่อได้ยินเสียงใครทำอะไรอยู่ข้างล่าง  ก่อนที่ฉันจะรีบวิ่งไปดู

        "ตะ...ตุณย์"

        ตุณย์นั่นเอง  สภาพเขาดูสะบัดสะบอม  หน้าผากเขามีเลือดไหลลงมาด้วย  ฉันจึงรีบตรงหรี่ไปช่วยเขาทันที

        "นะ...นายเป็นอะไรน่ะ"
        "พวกมันจับตัวไอรินไปแล้ว...ฉันขอโทษ  ฉันช่วยเธอไม่ได้"

        เสียงของเขาแหบพร่าทั้งยังพูดติดๆ ขัดๆ อีกด้วย

        "ไอ้ตุณย์"

        ซันต์เรียกตุณย์เสียงอึ้งๆ กับสภาพของเขาก่อนจะมาช่วยฉันพยุงร่างของเขาไปนั่งบนโซฟาได้สำเร็จ

        "ซันต์...ฉันขอโทษ"
        "อย่าบอกนะว่าแก..."

        ตุณย์ไม่ตอบแต่กลับพยักหน้าแทน

        "แกดูแย่มากเลย  ฉันจะพาแกไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้"


        โรงพยาบาล...

        ฉันยังคงนั่งรอตุณย์ที่เข้าไปทำแผล (ซันต์ก็เดินเข้าไปด้วย) ฉันเลยได้แต่นั่งนิ่งๆ คิดวิธีที่จะช่วยไอริน  แต่ทำยังไงดีตอนนี้สภาพของฉันมันผู้ชายชัดๆ  ถ้าเกิดไปคงไม่มีใครเชื่อแน่ว่าฉันเป็นผู้หญิงแล้วทีนี้จะทำยังไงดีวะ!

        ฟิ้ว...

        ฟึ่บ

        จู่ๆ ก็มีแผ่นอะไรก็ไม่รู้ลอยมาแปะที่หน้าของฉันเต็มๆ ฉันจึงหยิบมันออกจากหน้าแล้วเอามันมาอ่าน

        "รับต่อผม  ราคาพิเศษ  เสร็จเร็ว  ภายในสามชั่วโมง(เร็วมาก!)"

        ฉันวางแผ่นโฆษณานั่นลงบนตักก่อนจะนิ่งคิดไป 1 นาที  แล้วใช้มือจับผมที่สั้นของตัวเอง

        "ต่อผมหรอ...ไอริน...ฉันคิดว่าวิธีไปช่วยเธอได้แล้ว..."กลับมาเป็นผู้หญิงไง...

        และหลังจากที่ฉันถามทางจนมาถึงหน้าร้านต่อผมที่อยู่บนใบปลิวได้สำเร็จ  อืม...ฉันมีเงินพอมั้ยนะ

        แอด...

        ฉันตัดสินใจผลักประตูเข้าไปในร้านก่อนจะเห็นสาวสวยคนหนึ่งที่กำลังเดินตรงมาหาฉัน

        "มาทำอะไรคะ??"

        เธอถามอย่างเป็นมิตรพลางยิ้มร่าอย่างมีความสุข

        "ตะ...ต่อผมค่ะ  ไม่ทราบว่าเท่าไหร่ค่ะ"
        "ห้าร้อยบาทค่ะ"

         เธอตอบก่อนที่ฉันจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก็พบแบงค์ห้าร้อยพอดี

        "งั้นต่อค่ะ"
        "เชิญนั่งเลยค่ะ"

        เธอว่าพลางผายมือไปที่เก้าอี้สีดำดูหนานุ่ม  ฉันจะได้ไปเป็นผู้หญิงแล้วโว้ย

        "คะ...ค่ะ"


        3 ชั่วโมงผ่านไป...

        "คุณคะ...คุณ..."

        งำๆ

         ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อฉันถูกปลุก

        "มีอะไรคะ"

        ฉันถามพลางขยี้ตาเบาๆ

        "ผมของคุณเสร็จแล้วค่ะ"
        "อืม...ค่ะ"

        ฉันงัวเงียก่อนจะลืมตามองกระจก  ว้าว  ใครเนี่ย...สวยจังเลย

        "ว้าว  ทำสวยจังเลยนะคะ"

        ฉันชมจากใจพลางใช้มือลูบเส้นผมยาวสยายใหม่ของตัวเอง  โห...ในกระจกต้องเป็นนางฟ้าแน่ๆ

        "ไม่จริงหรอกค่ะ  ฉันพึ่งทำเองนะคะ"
        "สวยแบบนี้  ห้าร้อยจริงหรอคะ  ถูกมากๆเลย"
        "สองร้อยเลยค่ะ  ลดให้สำหรับลูกค้ารายแรก"

        ว้าว  เจ๋ง!! ถูกมากกกก

        "ขอบคุณค่าาา"
        "พิเศษสำหรับคุณคนเดียวเลยนะคะ  เราจะแถมชุดให้คุณอีกด้วย"

        แม่เจ้าาา  นี่มันร้านอะไรเนี่ยทำไมถึงครบอย่างนี้

        "ขอบคุณค่ะ  คุณนางฟ้า"
        "ไม่เป็นไรค่ะ"

        ...End Rodjana Talk...

        ...................

        
    cinnamon
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×