ให้เธอหมดใจ แม่สาวหลงยุค

ลำดับตอนที่ #16 : ให้เธอหมดใจ แม่สาวหลงยุค::ตัวแลกหัวใจ

    Sunday  Talk

    ตอนนี้ในใจผมเดือดพล่านไปหมด  ผมยอมรับว่าผมเป็นห่วงไอรินมาก  แต่พอคิดกลับมาด้านหนึ่งแล้ว  ถ้ายัยนี่ตื่นขึ้นมานะผมว่าผมกล้าเอาตัวยัยนี่ไปแลกกับไอรินแน่ๆ  นี่หรอคนที่เคยบอกว่ารักเพื่อนนักหนา  แล้วนี่มันอะไร...มีความสุขนักรึไงที่เพื่อนถูกจับตัวไปแล้วตัวเองไปนั่งต่อผมทำสวย!...  น่าเกลียดชะมัด!

    ตืด---ตืด----

    เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น  ทำให้ผมต้องล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง

     เบอร์ที่โทรมาเป็นเบอร์แปลกหน้า  ทำให้ผมพอจะนึกได้ว่าเป็นใครที่โทรมา  ผมจึงรีบรับทันที

    "ฮัลโหล  แกเอาไอรินไปไว้ที่ไหน  บอกมาไม่งั้นแกตายแน่!"

    ผมรีบกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ทันทีแต่ปลายสายกลับตอบมาว่า...

    'ขะ...ขอโทษค่ะ  คะ...คือ  แค่จะโทรมาขายประกันน่ะค่ะ  ถ้าอย่างนั้นไม่รบกวนดีกว่า  สวัสดีค่ะ'

    "..."

    ...ซะงั้น

    "ฮึ่ม!"

    ผมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายแถมหงุดหงิด  ก่อนที่โทรศัพท์ของผมจะดังขึ้นอีกครั้ง

    ตืด--- ตืด---

    "โหล  ถ้าจะโทรมาขายประกันอีกล่ะก็ฉันไม่ซื้อ! เลิกโทรมาได้แล้ว!"

    ผมม(ตะคอก)กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด  แล้วกะจะกดวางสาย  แต่เสียงในโทรศัพท์ก็เรียกผมให้ต้องเอาโทรศัพท์ไปแนบหูอีกครั้ง

    'ซันต์! ช่วยไอรินด้วย!'

    "อ...ไอริน! นั้นคุณหรอ  คุณอยู่ที่ไหน"

    ผมพยายามถามเธอเพื่อจะได้ไปช่วยเธอได้ถูก  แต่แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา

    'ไง  คงห่วงแฟนน่าดูสินะ'

    "ไอ้ต้อม!"

    'ฮะๆ น่ายินดีจัง   นายจำฉันได้แล้วสินะ'

    เขาพูดปนหัวเราะแต่น้ำเสียงของเขามันกำลังบอกถึงความสะใจอย่างยิ่ง

    "แกออกมาจากคุกได้ยังไง"

    'คนอย่างฉันน่ะมันเส้นเยอะ  และใหญ่ด้วย  แต่ถึงไม่มีเส้น  คุกพวกแกก็ทำอะไรฉันไม่ได้อยู่ดี   เช็คดูดีๆนะว่าเหล็กหรืออลูมิเนียม...หักง่ายชะมัดเลย'

    เขาพูดแล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ

    "ไอ้ต้อม!"

    'พูดดีๆสิครับ  แล้วถ้าอยากให้แฟนอยู่ในสภาพเดิม  ก็กรุณาเอา 'แพรว' มาแลกด้วย  เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ไปให้...แล้วเจอกันบ่ายโมงพรุ่งนี้  สำหรับคืนนี้ก็...ฝันดีครับคุณตำรวจ  ตู๊ดดด'

    "ไอ้ต้อม...โธ่เว้ย!"

    ผมดึงโทรศัพท์ออกจากหูแล้วกำมันอย่างแรง

    "ฉันเกลียดเธอ...  แพรว!!"

    Rodjana  Talk

    ทันทีที่ฉันลืมตายังไม่ถึงวินาที  ซันต์ก็กดฉันลงบนเตียงพร้อมตะคอกใส่หน้าฉัน

    "ยัยบ้า! ทำไมเธอไม่ตายไปซะเลยฮะ! ฉันเกลียดเธอ!"

    "ไอ้ซันต์! หยุด!"

    ตุณย์พยายามดึงตัวของซันต์ให้ออกห่างจากฉันอยู่นานแต่สุดท้ายก็สำเร็จ

    "แกเป็นบ้าอะไรวะ! รจนาป่วยอยู่นะเว้ย!"

    "ก็ถ้ายัยนี้ตาย  เรื่องมันคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก  ยัยนี่คือแพรวไม่ใช่รจนา  เข้าใจหน่อยสิ!"

    ซันต์ละจากใบหน้าฉันแล้วหันไปมองตุณย์แทน  เมื่อไหร่เขาจะรู้และเข้าใจสักทีว่าฉันไม่ใช่แพรวเนี่ย!

    "แกต่างหากที่ต้องเข้าใจ  เธอไม่ใช่แพรวนะ"

    "และคนที่ไหนจะหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะถ้าไม่ใช่ฝาแฝด  นายจะบอกว่ายัยนี้เป็นฝาแฝดของแพรวที่เป็นลูกสาวคนเดียวงั้นหรอ!"

    งือๆคิดเองเออเองคนเดียวตลอด  และเมื่อไหร่จะจบแบบแฮปปีเอ็นดิ้งเนี่ย!

    "แกเป็นเพื่อนแพรวมานานเท่าไหร่แล้วถึงดูไม่ออกว่าแพรวเป้นคนยังไง  แล้ววยัยนี่เป็นคนยังไง  คนที่นิสัยไม่เหมือนกันเลยงั้นหรอจะเป็นคนๆเดียวกัน"

    ซันต์นิ่งไปสักครู่แล้วกำมือแน่นขึ้นอีก

    "แกเคยบอกฉันว่าแแพรวเป็นเพื่อนที่ดีมาก  แล้วแกก็รักเพื่อนคนนั้นของแกมากไม่ใช่หรือไง  แล้วทำไมวันนี้แกถึงบอกว่าอยากให้เธอตายเล่า!"

    "เพราะวันนั้นกับวันนี้ไม่เหมือนกัน  วันนี้ฉันเกลียดยัยนี่  เกลียดมาก...แกรู้มั้ยว่ายัยนี้ทำให้ฉันเสียความรู้สึกแค่ไหน  แล้วจะให้ฉันกลับไปรู้สึกแบบเดิมมันไม่ง่ายเกินไปรึไง!"

    "แล้วแกจะเอารจนาไปแลกกับไอรินงั้นหรอ!"

    "ใช่!"

    ซันต์ตอบอย่างไม่รีรออะไรทั้งสิ้น  เล่นเอาหัวใจฉันแตกร้าวเป็นผุยผงภายใน 1 วินนาทีเลย

    "ยังไงฉันก็จะไม่ยอมเด็ดขาด!"

    "แกต้องยอมแน่...คิดว่าฉันไม่รู้รึไงว่าแกชอบไอรินน่ะ!"

    "ซะ...ซันต์"

    ตุณย์นิ่งอยู่สักพักเหมือนกำลังจะจัดการความคิดของตัวเองอยู่ว่าจะเลือกอะไรระหว่างเพื่อน...หรือคนที่รัก  แต่ว่า...ฉันก็ไม่ใช่แแพรว  คงไม่ดีแน่ถ้าตุณย์จะเลือกฉัน...  เพราะฉะนั้น...

    "เอาฉันไปเถอะ..."

    "เธอว่าไงนะ"

    ตุณย์หันมาถามฉันอย่างไม่เข้าใจ

    "เอาฉันไปแลกกับไอรินเถอะ  ตุณย์...นายรู้ว่าฉันเป็นใคร  ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน  ฉัน..."

    "แต่เธอคือเพื่อนของฉันนะ"

    ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบตุณย์ก็ดึงฉันเข้าไปกอด  ทำให้ฉันน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย

    "อย่ามายุ่งกับเพื่อนฉัน"

    ซันต์ผลักฉันออกจากกตุณย์อย่างแรงจนฉันล้มลงไปกับพื้น  แต่ฉันก็ไม่แม้แต่จะร้องโอยออกมาทั้งๆที่มันเจ็บ  แต่ว่า...ในใจฉันมันเจ็บมากกว่า  มากจนพูดไม่ออกเลย

    "ยังไงซะฉันก็จะเอาเธอไปแลกกับไอรินแน่ๆ อย่าห่วงเลย"

    ...ขอบใจ...T^T

    .....................

    ขอกราบอภัยเป็นอย่างสูง//กราบ ต้องขอโทษมากจริงๆนะคะ ที่ไม่มีเวลามาอัพเลย คือไม่มีเวลาจริงๆ ขอโทษจริงๆนะคะ คือไม่ได้แก้ตัว แต่อยากจะให้เข้าใจมากกว่าค่ะ เพราะการบ้าน แน่นมาก!!! ถ้าเกิดออัพช้าก็อย่าว่ากันนะคะ จะพยายามสละเวลานอนเพื่อมาแต่งเลยนะคะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ

ปล.พบคำไหนผิด บอกเลยนะคะจะได้แก้ให้

Black ROSE

3/11/2558

cinnamon