ตราบสิ้นนภาลัย(Yaoi)

ตั้งแต่เกิดมา...พันอินทฤทธิ์ บุตรชายขุนเวียงแห่งอโยธยาก็ไม่เคยพ่ายแพ้ให้หญิงนางใดมาก่อน

เก่งทั้งเรื่องรบ ทั้งเรื่องรัก ชื่อเสียงของเขาเลื่องลือไปทั่วแวดวงเจ้านายอโยธยา...พันผู้ช่ำชองทุกสรรพสิ่ง

มีไม่น้อยที่ยอมทอดกายให้เจ้านายสูงศักดิ์อย่างเขาทำเมียได้ง่ายๆ อีกส่วนแอบเล่นตัวเพียงนิดก็ยอมพลีกายให้เขาแต่โดยดีแล้ว

แต่คราวนี้มันมิใช่เช่นที่คิด...

“เอ็งมาแล้วรึ...มานั่งนี่เสียก่อนซิ”

พันอินทฤทธิ์เอื้อนเอ่ยไป ใบหน้าคมสันเช่นชายชาญยิ้มกริ่มอยู่หลังม่านแพรไหม ดวงหทัยเต้นเร่ายามเสียงฝีเท้าเยื้องย่างเข้ามาใกล้ ก่อนผ้าม่านจะถูกเลิกขึ้นโดยฝ่ามือหนาและกายาที่ก้มต่ำแนบพื้นไม่กล้าสบตา

“มีอะไรรึขอรับนายท่าน?”

          “!?”

อนิจจา พันอินทฤทธิ์พูดไม่ออกเลยในยามนี้ ปากกว้างอ้าค้างยามสิ่งที่เห็นมิใช่สิ่งที่ตนคิดไว้ก่อนหน้าเลยสักนิด

“เจ้าเป็นตัวผู้ เอ๊ย ผู้ชายหรอกรึ?!”

บ่าวรับใช้ทำหน้างงงัน ก่อนจะตอบมันทั้งก้มหน้าอย่างนั้น

“ขอรับ...ท่านขุนมิได้บอกท่านดอกร...”

‘ไอ้กรด’ บ่าวคนใหม่สะดุ้งเมื่อถูกกระชากหน้าขึ้นไปเต็มๆ มือ หากเมื่อรู้ว่าเป็นฝีมือเจ้านาย บ่าวรับใช้ก็ทำเพียงกัดฟันทนให้หมดไปคราหนึ่ง

 นายพันจ้องสำรวจทั่วสรรพางค์กายบ่าวรับใช้โดยละเอียด ผมสีหมึกตัดทรงมหาดเล็ก นัยน์เนตรคู่สวยสีดำแข็งกร้าว รูปร่างท่อนบนกำยำสมชายชาตรีรับกับผิวสีดินแดง ท่อนล่างนุ่งโจงกระเบนสีน้ำรักพองาม ไม่ว่าจะแลอย่างไรก็ดูเป็นชายแท้อกสามศอกมิผิดเพี้ยน

‘เอ็งต้องเอาบ่าวคนใหม่เป็นเมียให้ได้ แล้วข้าจะยุพ่อข้าให้บอกพ่อเอ็งเรื่องไปจีนให้  ขุนเวียงท่านเกรงอกเกรงใจบิดาข้าเป็นนักหนา ไม่มีทางที่พ่อเอ็งจะปฏิเสธพ่อข้าหรอก’

เพราะอยากไปประพาสจีนเป็นหนักหนา ความงามแห่งหญิงแดนมังกรนั้นเป็นที่เลื่องลือนัก เขาอยากไปให้เห็นกับตาตนสักครั้งแต่บิดามิยอมให้ พันอินทฤทธิ์จึงจำต้องยอมลดตัวมาทำตามข้อเสนอแกมบังคับของสหายร่วมทุกข์ร่วมยากอย่างมิอาจปฏิเสธ

แต่ไฉนหนอ...ชะตาฟ้ากลั่นแกล้งกันเช่นนี้มันก็เกินทนรับเหมือนกัน...

ไอ้กรดนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งล้างเนื้อล้างตัวให้เจ้านายบนท่าน้ำ พันอินทฤทธิ์ยังจับจ้องบ่าวรับใช้ไม่วางตา ท่าทางขะมักเขม้นไม่นึกคิดระวังระไวอะไรยิ่งทำให้นายใหญ่หน้าร้อนด้วยโศกาชะตาชีวิต

‘อินทร์พรหมนารายณ์กลั่นแกล้งข้าแท้ๆ’

พันอินทฤทธิ์คร่ำคราญ ฟันขาวกัดริมฝีปากสีชาดก่อนจะเอ่ยถามออกไป

“เอ็ง...จะยอมเป็นเมียข้าไหมไอ้กรด”

ผู้เป็นบ่าวหยุดมือที่กำลังล้างหลังเจ้านายแทบจะทันที ไอ้กรดขมวดคิ้วมุ่น ประโยคถัดมาทำเอาพันแทบจะเป็นบ้า

“นี่นายท่านนึกอยากเล่นวิปริตอะไรขึ้นมารึขอรับ?” ไอ้กรดถามยิ้มๆ ใบหน้าหล่อเหลาเช่นชายชาญเคลือบความขำขันไว้ในที

“....”

‘ฟ้าฝนเอ๋ย...จงตกลงมา ชำระล้างใบหน้าและกายาข้าที!’

สวัสดีค่า ไรท์ชื่อพลอย อายุบอกหลังไมค์ เรื่องนี้เป็นนิยายวายเรื่องแรกในชีวิตไรท์เตอร์เลย ประกอบกับอยากแต่งแนวไทยโบราณมานานแล้วจึงได้เปิดเรื่องนี้ขึ้นมา ใครชอบใครปลื้มกดแอดเฟบได้ที่ด้านล่างจ้า
หรือใครอยากให้กำลังใจเรื่องนี้ เชิญกดโหวตเลยนะคะ
แต่การให้กำลังใจที่ดีที่สุด หนีไม่พ้นเป็นคอมเม้นต์เนาะ >_< ใครชอบใครปลื้ม ใครอยากติอยากชมเชิญคอมเม้นท์ได้ที่ด้านล่างเลยนะคะ แล้วไรท์จะรักคุณเพิ่มเป็นล้านนนนเท่า ปริมาณการอัพก็จะไวขึ้นเนาะ ฮ่าๆๆ



อย่าลืม

1 คอมเม้นท์ คือ 1 กำลังใจ

มีค่ายิ่งกว่าเงิน(ไรท์ขี้เหนียวค่ะ ฮ่าๆๆ) 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

✄THE ORA